Ορκίσθηκε ο 13ος πρωθυπουργός, ο Αντώνης Σαμαράς

Να ελπίσουμε πως το 13 θα είναι το τυχερό μας νούμερο;

«Με τη βοήθεια του Θεού, θα κάνουμε ό,τι περνά από το χέρι μας για να βγει ο λαός όσο το δυνατό νωρίτερα από την κρίση», δήλωσε ο νέος Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς, αμέσως μετά την ορκωμοσία του από τον Αρχιεπίσκοπο Ιερώνυμο. Πρόσθεσε ότι την Πέμπτη θα ζητήσει από τους υπουργούς του «σκληρή δουλειά, για να δώσουμε χειροπιαστή ελπίδα στον ελληνικό λαό».
Νωρίτερα, έλαβε εντολή σχηματισμού κυβέρνησης από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας. «Πρέπει να φροντίσετε να δικαιωθούν οι θυσίες του ελληνικού λαού», είπε στον κ. Σαμαρά ο απερχόμενος πρωθυπουργός Παναγιώτης Πικραμμένος.

Από αγαπημένο παιδί του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, "μαύρο πρόβατο", από την Πολιτική Άνοιξη, στην επιστροφή στη Νέα Δημοκρατία, στην αρχηγία και τελικά στην πρωθυπουργία.

Ο Αντώνης Σαμαράς είναι εγώ και λίγη ώρα ο 13ος πρωθυπουργός της Γ’ Ελληνικής Δημοκρατίας. Θα μπορούσε να είναι ο 11ος, αλλά μεσολάβησαν ο Λουκάς Παπαδήμος και ο υπηρεσιακός Παναγιώτης Πικραμμένος.

Γεννήθηκε στις 23 Μαΐου του 1951 στην Αθήνα. Είναι εγγονός της Πηνελόπης Δέλτα. Παντρεμένος από τις 20 Μάιου του 1990 με τη Γεωργία Κρητικού, έχουν μαζί δυο παιδιά: την 21χρονη Λένα και τον 14χρονο Κώστα.

Μιλάει αγγλικά, γαλλικά και ιταλικά. Σπούδασε Οικονομικά στο Amherst College και Διοίκηση Επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο του Harvard (MBA). Στο Amherst μοιράστηκε το δωμάτιο της εστίας με τον Γιώργο Παπανδρέου. Δεν ήξερε κανείς από τους δυο τους τότε ότι μερικά χρόνια μετά, θα γίνονταν αντίπαλοι και θα αντάλλασσαν βαριές κουβέντες στη Βουλή.

Ούτε μπορούσαν να φανταστούν ότι η μοίρα θα τους έφερνε επικεφαλής των δυο μεγαλύτερων πολιτικών παρατάξεων στη δυσκολότερη στιγμή της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας ή στα γεγονότα του Νοεμβρίου του 2011, με την παραίτηση Παπανδρέου και τη συμμετοχή της ΝΔ δε ένα σχήμα υπό τον Λουκά Παπαδήμο.

Εξελέγη για πρώτη φορά βουλευτής Μεσσηνίας με τη Νέα Δημοκρατία το 1977 σε ηλικία 26 ετών και έγινε ο νεότερος βουλευτής στην ιστορία του Ελληνικού Κοινοβουλίου. Τον Ιούλιο 1989 διορίστηκε υπουργός Οικονομικών στην κυβέρνηση συνεργασίας της Νέας Δημοκρατίας με τον Συνασπισμό υπό τον Τζαννή Τζαννετάκη. Τον Νοέμβριο του ίδιου έτους ανέλαβε υπουργός Εξωτερικών στην οικουμενική κυβέρνηση ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και Συνασπισμού υπό τον Ξενοφώντα Ζολώτα.

Η ρήξη, η παραίτηση, η πτώση
Όταν στις εκλογές του Απριλίου 1990 η Νέα Δημοκρατία κατάφερε να κερδίσει αυτοδυναμία, ανέλαβε και πάλι υπουργός Εξωτερικών. Κλήθηκε να χειριστεί δυο μεγάλα θέματα: το Σκοπιανό και το μεταναστευτικό κύμα από την Αλβανία. Ήταν τα δυο θέματα που θα οδηγούσαν στο πολύκροτο διαζύγιό του με τη Νέα Δημοκρατία, στην κόντρα (που παραμένει) με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, στην αποπομπή του από τη ΝΔ και εν τελει στην πτώση της κυβέρνησης Μητσοτάκη το 1993.

Η αποπομπή του από τη ΝΔ ανακοινώθηκε δημόσια από τον τότε πρωθυπουργό, σε συνέντευξη Τύπου στις 13 Απριλίου 1992 μετά το Συμβούλιο Πολιτικών αρχηγών υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίς, Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ήταν 13 Απριλίου 1992.
Είχε προηγηθεί η απόφαση Σαμαρά να διαφοροποιηθεί από την κυβερνητική γραμμή, παρουσιάζοντας στη σύσκεψη σημείωμα με επτά σημεία δράσης, τα οποία προκάλεσαν την αντίδραση του Προέδρου της Δημοκρατίας και του πρωθυπουργού.

Στο διάστημα από το 1992 έως το τέλος της κυβέρνησης Μητσοτάκη διατήρησε τις απόψεις του επί της εξωτερικής πολιτικής. Τον Οκτώβριο του ίδιου έτους παραιτήθηκε από τη βουλευτική του έδρα και αποχώρησε από τη Νέα Δημοκρατία.

Θεωρούνταν ο «εκλεκτός» του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη. Κι όταν ήρθε η ρήξη, ο τότε πρωθυπουργός δε δίστασε να μιλήσει για «διαπλεκόμενα οικονομικά και εκδοτικά συμφέροντα» που οδήγησαν στην ανατροπή της κυβέρνησής του, ως όργανο των οποίων κατηγόρησε τον Αντώνη Σαμαρά.

11 χρόνια απομόνωσης
Από το 1993 όταν εγκατέλειψε τη Νέα Δημοκρατία, ίδρυσε την Πολιτική Άνοιξη. Χρόνια αργότερα, όταν η ΠΟΛ.ΑΝ. ήταν πια παρελθόν, είχε δηλώσει: «επέλεξα να μείνει 11 χρόνια σπίτι μου για λόγους αρχής».

Ήταν 30 Ιουνίου όταν ανακοίνωσε την ίδρυση του κόμματός του. Τον ακολούθησαν στελέχη όπως ο Νικήτας Κακλαμάνης, ο Γιώργος Συμπιλίδης, ο Ανδρέας Λεντάκης, ο Στάθης Παναγούλης, ο Στέφανος Στεφανόπουλος και άλλοι.

Στις αρχές Σεπτεμβρίου 1993 οι βουλευτές της ΝΔ Στέφανος Στεφανόπουλος και Γιώργος Συμπιλίδης ανεξαρτητοποιήθηκαν, η Νέα Δημοκρατία απώλεσε τη δεδηλωμένη, έχοντας μόνο 150 έδρες στην κοινοβουλευτική της ομάδα και ο Κωνσταντίνος Μητσοτάκης αναγκάστηκε να προκηρύξει πρόωρες εκλογές για τον Οκτώβριο του 1993.

Στις εκλογές του 1993 η Πολιτική Άνοιξη συγκέντρωσε 4,88% και εξέλεξε 10 βουλευτές. Ήταν η μοναδική φορά που η ΠΟΛ.ΑΝ. μπήκε στη Βουλή. Το 1996 έλαβε 2,94%.
Την άνοιξη του 1995 η Πολιτική Άνοιξη στήριξε το ΠΑΣΟΚ στην εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, οι εκλογές αποφεύχθηκαν και ο Κωστής Στεφανόπουλος εξελέγη.

Οι σχέσεις του Αντώνη Σαμαρά με τη Νέα Δημοκρατία έγιναν ακόμη πιο δύσκολες. Ο τότε πρόεδρος του κόμματος, Μιλτιάδης Έβερτ ζητούσε εκλογές, οι οποίες δεν έγιναν εξαιτίας της συνεργασίας ΠΑΣΟΚ-ΠΟΛ.ΑΝ. Ο Μιλτιάδης Έβερτ είχε επιτεθεί με βαριές εκφράσεις στον Αντώνη Σαμαρά.

Τον Απρίλιο του 2000, η Πολιτική Άνοιξη δεν κατέβηκε στις εκλογές και ο Αντώνης Σαμαράς υποστήριξε δημόσια τη Νέα Δημοκρατία. Ήταν η αρχή της επιστροφής στη Ρηγίλλης.

Το τέλος της απομόνωσης
Το... πλήρωμα του χρόνου ήρθε το 2004 όταν ο Κώστας Καραμανλής του προσέφερε μια θέση στο ψηφοδέλτιο του κόμματος στις ευρωεκλογές. Εξελέγη ευρωβουλευτής και έμεινε στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο έως το 2007 όταν επέστρεψε στην κεντρική πολιτική σκηνή και στις εκλογές του Σεπτεμβρίου βγήκε ξανά βουλευτής Μεσσηνίας.

Με τον ανασχηματισμό της 7ης Ιανουαρίου 2009 έγινε υπουργός Πολιτισμού. Κατά τη διάρκεια της θητείας του εγκαινιάστηκε το Μουσείο της Ακρόπολης.

Ο δρόμος προς την αρχηγία
Η ήττα της Νέας Δημοκρατίας στις εκλογές του 2009 αλλά κυρίως τα σκάνδαλα της Siemens και του Βατοπεδίου έφεραν την παραίτηση του Κώστα Καραμανλή και άνοιξε το δρόμο για τις διαδικασίες για την εκλογή νέου προέδρου. Ο Αντώνης Σαμαράς ανακοίνωσε την υποψηφιότητα του στις 15 Οκτωβρίου 2009. Το ότι αντίπαλός του ήταν η Ντόρα Μπακογιάννη έδωσε άλλο... χρώμα στη μάχη για το δαχτυλίδι.

Λίγο μετά τη νίκη του στις εσωκομματικές εκλογές το 2009

Οι εκλογές, για πρώτη φορά στην ιστορία του κόμματος, έγιναν με ανοιχτή ψηφοφορία. Στις 29 Νοεμβρίου 2009, επικράτησε με ποσοστό 50,06% (η Ντόρα Μπακογιάννη έλαβε 39,72% και ο Παναγιώτης Ψωμιάδης 10,22%) και έγινε πρόεδρος του κόμματος. Επί των ημερών του, το κόμμα άλλαξε λογότυπο, αντικαθιστώντας τη δάδα.

Τάχθηκε ανοιχτά κατά του πρώτου μνημονίου, διαγράφοντας μάλιστα τη Ντόρα Μπακογιάννη, γιατί το ψήφισε. Τον Νοέμβριο του 2011 συμφώνησε να δώσει ψήφο εμπιστοσύνης σε μια κυβέρνηση χωρίς τον Γιώργο Παπανδρέου, με επικεφαλής τον Λουκά Παπαδήμο, που θα περνούσε τη νέα δανειακή σύμβαση και θα οδηγούσε τη χώρα σε εκλογές. Η Νέα Δημοκρατία δε μετείχε με βουλευτές στο κυβερνητικό σχήμα.

Η κυβέρνηση Παπαδήμου οδήγησε τη χώρα στις εκλογές της 6ης Μαΐου, όταν η Νέα Δημοκρατία ήρθε μεν πρώτο θέμα αλλά με ποσοστό που δεν της έδινε ευχέρεια κινήσεων. Η χώρα μπήξε ξανά σε τροχιά εκλογών και ο Αντώνης Σαμαράς έκανε άνοιγμα σε όλα τα στελέχη της κεντροδεξιάς, συμφωνώντας με την... άσπονδη εχθρό του, Ντόρα Μπακογιάννη, να συνεργαστούν ΝΔ και Δημοκρατική Συμμαχία.

Η Νέα Δημοκρατία βελτίωσε τα ποσοστά της στις εκλογές της 17ης Ιουνίου και με τη συνεργασία ΠΑΣΟΚ και Δημοκρατικής Αριστεράς, σχημάτισε κυβέρνηση.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση