Η Ελλάδα στο χάος

Tου Δημήτρη Τσίτου*

Τα αποτελέσματα των εκλογών έδειξαν τι σκέπτεται το εκλογικό σώμα. Η ψήφος κατέδειξε τη δυσαρέσκεια και απέχθεια των Ελλήνων για τα όσα διεπράχθησαν εις βάρος του με τρόπο κακουργηματικό και αμείλικτο, και απέδωσε δικαιοσύνη τιμωρώντας τους πρωταίτιους και τους παρασιτικούς συνεργούς τους με τρόπο παραδειγματικό. Οι Έλληνες έπαψαν να είναι οπαδοί και έγιναν δικαστές.

Ταυτόχρονα ο λαός έστειλε ένα ηχηρό μήνυμα στους ξένους «επικυρίαρχους» για το ότι δεν είναι διατεθειμένος να ανεχθεί περαιτέρω εξαθλίωση –εκ των έξω- αλλά και να μην υποκύψει σε απειλές που εκτοξεύονται από το εξωτερικό και που προβάλλονται με πολλούς τρόπους από τους εγχώριους εντολοδόχους των διεθνών συμφερόντων.

Η κατεδάφιση –στην ουσία διάλυση και κατακερματισμός- των παραδοσιακών κομμάτων εξουσίας υπήρξε θεαματική καθώς και η μη υποστήριξη δογματικών κομμάτων με απαρχαιωμένες αρχές και αθεράπευτες αγκυλώσεις που τους εξασφάλισαν μόνιμη θέση και παραμονή σε αρχαιολογικά μουσεία.

Η εκπληκτική άνοδος της χαρακτηριζόμενης ακροδεξιάς εθνικιστικής παράταξης υπήρξε μια άλλη διακριτή επιλογή, επειδή ευαγγελίζεται λύσεις στα προβλήματα που διαχρονικά ταλαιπωρούν καθημερινά τους πολίτες, όπως η δημόσια ασφάλεια η διάχυτη διαφθορά, τα οποία έχουν εδώ και χρόνια καταστήσει την χώρα σε ξέφραγο αμπέλι. Τα νέα κόμματα που δημιουργήθηκαν, σαν παραφυάδες υπαρχόντων πολιτικών σχηματισμών, είναι θνησιγενή με εξαίρεση κάποιων που προσεγγίζουν ακραίες θέσεις διαφορετικά χρωματισμένες.

Έτσι για να κυβερνηθεί η χώρα χρειάζονται δεκανίκια τα οποία όμως δεν μπορούν να εξασφαλίσουν ούτε συνέχεια ούτε και συνέπεια. Επήλθε, πλέον, το χάος σε όλο του το μεγαλείο!

Το κόμμα που εξαρχής φάνηκε ότι θα διαδραματίσει σημαίνοντα ρόλο αποδεικνύεται ότι δεν μπορεί και ούτε είναι πρόθυμο να συμβάλλει στην αποκατάσταση της ομαλότητας. Θυμίζει την περίπτωση όπου έδωσαν ένα σουγιά σε ένα τρίχρονο άτακτο και κακομαθημένο παιδί για να παίζει.

Η αξιοπιστία της χώρας –ως ακυβέρνητο καράβι με απρόβλεπτο προορισμό- βρίσκεται στο Ναδίρ. Η Ελλάδα έγινε και πάλι το σημείο προσοχής προκαλώντας ακόμη περισσότερα αρνητικά σχόλια και αποστροφή σο διεθνή χώρο. Για πολλούς αποτελεί μια μολυσματική νόσο που πρέπει να αποφύγουν. Οι πολιτικοί αρχηγοί, στερημένοι πλέον από τη στήριξη του κόσμου και έχοντας χάσει κάθε αξιοπιστία, προσπαθούν να δημιουργήσουν μια υποτιθέμενη νέα πολιτική κατάσταση με το ανάλογο σκηνικό, ενώ τα εσωκομματικά συμφέροντα και προσωπικές επιδιώξεις βράζουν και προοιωνίζουν διαλυτικές τάσεις.

Τα ΜΜΕ, ανάλογα με τα συμφέροντά τους –καναλαρχών, εκδοτών και «εν διατεταγμένη υπηρεσία» δημοσιογράφων- διευρύνουν το χάος και προκαλούν μεγάλης έκτασης συγχύσεις και καταστάσεις αδιεξόδων και μιλούν για επερχόμενους εφιάλτες.

Οι πολιτικοί και τα επιτελεία τους επιστράτευσαν και ασύστολα χρησιμοποιούν όποιο όπλο μπορούν. Λασπολογούν με ελεεινό τρόπο ο ένας τον άλλον, επιδίδονται ως εκπληκτικοί ηδονολεξίες σε πρωτοφανείς εκθέσεις και προβολές των αντιλήψεών τους με αυταρέσκεια και λεξιλαγνεία προκαλώντας το κοινό αίσθημα με την αυθάδειά τους και την υποκρισία τους. Πιστεύουν ότι απευθύνονται σε «χαχόλους» τους οποίους τολμούν να κατηγορούν ευθέως για την κατάντια της χώρας. Έτσι απαλλάσσουν τους εαυτούς για τα δεινά τα οποία προκάλεσαν τη στιγμή που θα έπρεπε να είναι υπόδικοι.

Η χώρα βρίσκεται σε δεινή κατάσταση χωρίς να διαφαίνεται ελπίδα από πουθενά. Η διγλωσσία και οι διελκυστίνδες που κατασκευάζονται στην υιοθέτηση και αποδοχή «νέων θέσεων» προκαλούν κατάπληξη και είναι προσχηματικές. Η κουτοπονηριά δίνει και παίρνει.

Το κόμμα το οποίο θα μπορούσε να συμβάλλει σε λύσεις –το προερχόμενο από τη δογματική κομμουνιστική παράταξη- θυμάται τα τερτίπια και τις «μέθοδες» που έμαθε εκεί απ όπου εκβλάστησε. Συζητήσεις, αναλύσεις, και πάει λέγοντας χωρίς τίποτε ξεκάθαρο. Απλά, χωρίς να το λέει, στοχεύει σε μεγαλύτερο μέρος της πίτας σε επόμενες εκλογές.

Αυτό κάπως και σύντομα, είναι το σκηνικό που επικρατεί με μάλλον βέβαιες τις επόμενες εκλογές και οπωσδήποτε βέβαιο το μεγαλύτερο χάος.

Ένας τερατώδης και αποκρουστικός εκλογικός νόμος –σχεδιασμένος με ύπουλες σκοπιμότητες και συγκεκριμένα συμφέροντα- παίζει το δικό του ρόλο στο χάος. Οι ξένοι, φαίνεται ότι δεν έχουν καταλάβει ακόμη ότι ο πνιγμένος και από το φίδι πιάνεται και ότι ο βρεγμένος τη βροχή δεν τη φοβάται, συνεχίζουν να πιέζουν και να απειλούν με τρόπο ιταμό χωρίς να κρατούν ούτε τα προσχήματα.

Διερωτάται κάποιος: γίνεται αυτό επειδή είναι τόσο πείσμονες και ανόητοι ή επειδή δεν θέλουν πλέον την Ελλάδα στην παρέα τους και βοηθούν να «εξέλθει» μόνη της. Ίσως συμβαίνουν και τα δύο.

Τα σενάρια δίνουν και παίρνουν –κατά τα γούστα και τις προσδοκίες του καθενός. Αλλά κανένας δεν λέει ευθέως ότι αυτό που χρειάζεται η χώρα είναι ένας άξιος τιμονιέρης που θα πείσει το λαό να τον ακολουθήσει. Ποιος θα είναι αυτός που θα πείσει το λαό να τον υπερψηφίσει, να τον εμπιστευτεί και να μπορεί να χειριστεί την εντολή εντός και εκτός με τρόπο αποτελεσματικό και τίμιο;

Οι ξένοι θα φέρονταν με τελείως διαφορετικό τρόπο αν είχαν να αντιμετωπίσουν κάποιον σοβαρό ηγέτη που θα έβαζε τα συμφέροντα της χώρας μπροστά από τα δικά του. Οι ξένοι γνωρίζουν για τους λαϊκισμούς των πολιτικών της Ελλάδας και δεν θέλουν να συμπράττουν με εγωπαθείς και φίλαυτους μαθητευόμενους μάγους με συμπεριφορές είτε σοβαροφανείς και πομπώδες είτε με νάζια κακομαθημένου και ιδιότροπου παιδιού. Μέχρις ενός σημείου κατάφεραν να πετύχουν αυτό που ήθελαν. Γονάτισαν μια χώρα και την καταδίκασαν να ταλαιπωρείται για πολλές δεκαετίες. Καταρράκωσαν την εθνική αξιοπρέπεια ενός λαού με παράδοση και τον κατέστησαν παγκόσμιο περίγελο. Και αυτά επειδή τους το επέτρεψε το πολιτικό σύστημα. Φτάσαμε στο σημείο όπου «την ξύσαμε την κατσαρόλα, δεν υπάρχει τίποτε άλλο στον πάτο»!

Η σύγχυση στο εκλογικό σώμα είναι μεγάλη. Τα διλλήματα φοβερά. Όλοι ζητούν να τους εμπιστευτείς για να σε προδώσουν.

Η τύχη και το μέλλον είναι στα χέρια του λαού που καλείται να επιλέξει τι χρώμα θα είναι το φίδι που θα τους δαγκάσει και πόσο επώδυνος θα είναι ο θάνατός του. Θα αποφασίσει ένας λαός για τα παιδιά του – ένας λαός που λατρεύει τους ποδοσφαιριστές και τους «διασκεδαστές» που τον εμπαίζουν και πλουτίζουν σε βάρος του απευθυνόμενοι σε χθαμαλά ένστικτα.

Ο λαός των Ελλήνων είναι βέβαιο ότι θα υποφέρει, ενώ οι πολιτικοί θα ευημερούν ανενόχλητοι και ασύστολοι και θα αυξάνουν τον πλούτο τους προσπαθώντας να διαιωνίσουν την καθεστηκυία τάξη τους.

Η Ελλάδα κινδυνεύει να γίνει ο χώρος των ειλώτων και το πορνείο της Ευρώπης.

Μάλλον αυτό θέλουν οι ξένοι και συμβάλλουν –ηθελημένα ή όχι- οι ντόπιοι παράγοντες.


* Συγγραφέας – Σύμβουλος Διαπραγματεύσεων

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση