Οι ακραίοι ισλαμιστές της Ευρώπης και η αρχή της τέλειας καταιγίδας

Του Adnan Khan

Τον Νοέμβριο του 2010, επισκέφτηκα ένα μικρό τζαμί δίπλα στο κανάλι Kostverloren του προαστίου Slotervaart του Άμστερνταμ. Ήταν δύσκολο να το βρω, αφού δεν έμοιαζε τόσο με λατρευτικό ναό, όσο με κάποιο ακόμη εμπορικό κατάστημα.

Η διάθεση μέσα στο τζαμί ήταν πεσμένη. Ο Ιμάμης Muhammad Sajjad Barkati με αντιμετώπισε με καχυποψία όταν του είπα ότι είμαι Καναδός δημοσιογράφος που ερευνά τον ριζοσπαστισμό της Ευρώπης, αλλά χαλάρωσε μόλις του μίλησα στα πακιστανικά. Και αυτός ήταν Πακιστανός, ενώ το συγκεκριμένο τέμενος απευθύνονταν στην πακιστανική κοινότητα της πόλης.

Η λέξη ριζοσπαστισμός του προκάλεσε αμηχανία. Εκείνο το διάστημα υπήρχε ένταση στην Ολλανδία, εξαιτίας της αντί-ισλαμικής ρητορικής του ακροδεξιού πολιτικού Geert Wilders. Όλοι είναι αγχωμένοι, που είπε ο Ιμάμης, χαμηλόφωνα. Και συνέχισε λέγοντας πως το πραγματικό πρόβλημα είναι οι Σαλαφίτες, που προσπαθούν να επιβάλλουν στους πάντες την δική τους άποψη. «Αυτοί είναι οι υπεύθυνοι της διάσπασης της μουσουλμανικής κοινότητας», μου είπε.

Περίπου 450 χιλιόμετρα πιο νότια, στο παρισινό προάστιο Seine-Saint-Denis, συνάντησα έναν από αυτούς τους Σαλαφίτες, τον 25χρονο Abdullah, με καταγωγή από τη Β. Αφρική. Ήταν θυμωμένος. Γεννήθηκε στη Γαλλία, μιλούσε τέλεια γαλλικά, και όπως μου είπε αγαπά την γαλλική κουλτούρα. «Είμαι όμως Μουσουλμάνος», τόνισε, «αλλά οι γαλλικές αρχές μου λένε ότι δεν μπορώ να είμαι και Γάλλος και Μουσουλμάνος. Πρέπει να διαλέξω…».

Ο Abdullah ήταν άνεργος, και υπό παρακολούθηση από την αστυνομία εξαιτίας των ριζοσπαστικών του απόψεων, για αυτό και έψαχνε τρόπο να εκφράσει την οργή του. Ήταν δυσαρεστημένος με την όλο και πιο αυξανόμενη ισλαμοφοβία της Γαλλίας, και την συνδύαζε με τις αδικίες που υφίσταντο οι Μουσουλμάνοι παντού στον υπόλοιπο κόσμο. Όπως πίστευε, το Ισλάμ δέχεται γενική επίθεση, και το μέλλον του εξαρτάται από τους νεαρούς Μουσουλμάνους, όπως ο ίδιος, που πρέπει να το υπερασπιστούν.

Η ιστορία του ακούγεται γνώριμη στα αυτιά, και έτσι είναι. Ο Abdullah δεν διαφέρει και πολύ από τον 23χρονο Mohammed Merah, τον αλγερινής καταγωγής Γάλλο που δολοφόνησε τόσα άτομα στη Τουλούζη. Ήταν και αυτός, σύμφωνα με τις γαλλικές αρχές, Σαλαφίτης.

Για τη μεγάλη πλειοψηφία των μετριοπαθών Μουσουλμάνων της Ευρώπης, οι Σαλαφίτες αποτελούν απειλή για την πίστη τους. Σε ολόκληρη την Ευρώπη, υπάρχει μια κατακραυγή των Μουσουλμάνων εναντίον τους. Θεωρούν την ιδεολογία τους απολυταρχική, και την προσκόλλησή τους στην ανελαστική και κυριολεκτική ερμηνεία του κορανίου ως λάθος, που βλάπτει το Ισλάμ.

Σήμερα, οι Σαλαφίτες βρίσκονται και πάλι στο φως της δημοσιότητας. Οι δολοφονίες της Τουλούζης άνοιξαν έναν νέο κύκλο συζητήσεων όσον αφορά στον Σαλαφισμό της Ευρώπης. Οι γερμανικές αρχές έχουν ήδη προτείνει μια λύση: Τον Δεκέμβριο του 2010, η αστυνομία έκανε εφόδους σε όλες τις σαλαφικές οργανώσεις της χώρας, όχι επειδή παραβίασαν κάποιο νόμο, αλλά … προληπτικά. Όπως ανακοίνωσε το γερμανικό υπουργείο Εσωτερικών, οι έφοδοι έγιναν για χάρη μιας «πιο καλά οχυρωμένης δημοκρατίας». «Δεν χρειάζεται να περιμένουμε να συμβεί η τζιχάντ, ούτε να πάρουν πρώτοι τα όπλα, για να αντιδράσουμε απέναντι σε κάποιες αντισυνταγματικές οργανώσεις», είπε το υπουργείο.

Η Γαλλία ακολούθησε μια διαφορετική τακτική, απαγορεύοντας την κάλυψη του προσώπου, που αποτελεί το σήμα κατατεθέν των Σαλαφιτών.

Στη Νορβηγία, απαγορεύτηκε η κατασκευή τζαμιών, που χρηματοδοτούνται από τους Σαουδάραβες.

Εδώ και χρόνια, οι ειδικοί προειδοποιούν ότι τέτοιου είδους αντιμετωπίσεις θα καταλήξουν σε καταστροφή. Και αυτό αποδεικνύεται αλήθεια. Αυτού του είδους η «καταστολή» απλά σπρώχνει τους φονταμενταλιστές ακόμη πιο πολύ στο περιθώριο, κάτι που καταλήγει στην όλο και πιο βίαιη ριζοσπαστικοποίησή τους.

Σύμφωνα με μια πρόσφατη εργασία του ερευνητή Jean-Louis Pan Ké Shon, η γκετοποίηση των Βορειοαφρικανών μεταναστών στα προάστια του Παρισιού, προκάλεσε μια γενικότερη αίσθηση ντροπής και ενοχής, και αυτό οδηγεί σε «μια ψυχολογική αποσταθεροποίηση, που βρίσκεται πίσω από τις κρίσεις, και που καταλήγει στον κοινωνικό απομονωτισμό». Αυτός ο θεσμικός διαχωρισμός στη Γαλλία, καταλήγει ο ερευνητής, κρατάει τους Βορειοαφρικανούς μετανάστες οικονομικά αδύναμους, και απομονωμένους στα πιο φτωχά προάστια.

Αν στα παραπάνω προσθέσουμε τον φονταμενταλισμό, και την γενικότερη παγκόσμια κρίση του Ισλάμ, τότε βλέπουμε πως υπάρχουν οι κατάλληλες συνθήκες για μια τέλεια καταιγίδα για την ριζοσπαστικοποίηση των νεαρών Μουσουλμάνων, σύμφωνα με τους μελετητές του Σαλαφισμού.

Αυτό αναφέρεται επανειλημμένα στο βιβλίο Global Salafism: Islam’s New Religious Movement του 2009, όπου οι συγγραφείς επιμένουν πως μόνο η ένταξη (και όχι η απομόνωση) θα οδηγήσει τους Σαλαφίτες στην μετριοπάθεια.

Η γαλλική πολιτική ηγεσία, προφανώς δεν ακούει τους ειδικούς. Λίγο πριν τις προεδρικές εκλογές του επόμενου μήνα, η αντί-ισλαμική ρητορική έχει φτάσει σε πυρετώδη επίπεδα, ενώ οι δολοφονίες της Τουλούζης απλά χειροτέρεψαν τα πράγματα.

Για τους μετριοπαθείς Μουσουλμάνους, αυτή είναι μια ανησυχητική εξέλιξη. Η γενική και αδιάκριτη επίθεση εναντίον του Ισλάμ, απλά θα ωθήσει περισσότερους νεαρούς στις αγκάλες των ριζοσπαστών, λένε.

Όπως μου είπε ο Ιμάμης Barkati, «πολιτικοί όπως ο Wilders κάνουν κακό… εμείς προσπαθούμε να ενώσουμε τους Μουσουλμάνους, ώστε όλοι μαζί να ζήσουμε ειρηνικά. Όταν όμως οι πολιτικοί της Δύσης ξεκινούν την επίθεση εναντίον του Ισλάμ, τότε απλά ενισχύουν τους Σαλαφίτες, Και δυστυχώς, το αποτέλεσμα θα είναι ακόμη περισσότερο αίμα…».

Απόδοση: S.A.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση