Ο Θεός της Ελλάδας, βοηθός...
Του Γεωργίου Σέκερη*
Η ανεπάρκεια των πολιτικών μας στρώνει τον δρόμο προς την ανωμαλία. Και μολονότι όλα δείχνουν ότι η περιπετειώδης δανειακή αιμοδοσία μας από τους Ευρωπαίους εταίρους θα αποτρέψει επί του παρόντος την πτώχευση της χώρας, οι μεσοπρόθεσμες προοπτικές της οικονομίας μας παραμένουν σκοτεινές – με το φάσμα της εξόδου μας από την Ευρωζώνη, και, ουσιαστικά, αν όχι και τυπικά, και από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να σκιάζει τον εθνικό μας ορίζοντα.
Και τούτο διότι η αναξιοπιστία των διαχειριστών της εξουσίας και ο συνακόλουθος αποπροσανατολισμός της ελληνικής κοινής γνώμης, δημιουργούν βάσιμους φόβους ότι τα διαρθρωτικά μέτρα που προβλέπονται στις υπό διαπραγμάτευση συμφωνίες – και υπαγορεύει ο κοινός νους – δεν πρόκειται να γίνουν πράξη. Και ότι από την ως εκ τούτου μετατροπή μας, κατά την έκφραση του κ. Σόιμπλε, σε «βαρέλι χωρίς πάτο» οι Κοινοτικοί θα προτιμήσουν την επιστροφή μας στη δραχμή.
Τις συνέπειες της οποίας ο δύσμοιρος κ. Παπαδήμος ορθώς μας περιέγραψε. Περιοριζόμενος, ωστόσο, στις οικονομικές και κοινωνικές τους πτυχές. Ενώ ακόμη, ίσως, σοβαρότερες θα αποδειχθούν οι πολιτικές. Καθώς η εκρηκτική δυσφορία ενός απελπισμένου πληθυσμού υποσκάπτει ήδη το πολιτικό οικοδόμημα της χώρας. Το οποίο, σε αντίθεση με τα δυτικοευρωπαϊκά του πρότυπα, είναι σαθρό. Με άλλες λέξεις, οι ρίζες της κοινοβουλευτικής μας δημοκρατίας είναι ρηχές. Ορατό δε είναι το ενδεχόμενο, μια εθνική δοκιμασία του τύπου που εγκυμονούν οι κρατούσες συνθήκες – ένας συνδυασμός κατάρρευσης του λαϊκού βιοτικού επιπέδου, αποδυνάμωσης της εξωτερικής θέσης της χώρας, και γενικευμένης απαξίωσης του πολιτικού της προσωπικού – να ενεργοποιήσει φαινομενικώς υπνώττοντα, πλην όμως πάντοτε υποβόσκοντα, τριτοκοσμικής υφής, παραδοσιακά ανακλαστικά. Και ο νοών νοείτο.
Πόσω μάλλον που πειστική λύση του εθνικού μας αδιεξόδου δεν διαφαίνεται. Οι ίδιοι άνθρωποι που μας οδήγησαν στον γκρεμό διεκδικούν και πάλι, υπό παλαιούς ή νέους κομματικούς μανδύες, την υπό ευρεία έννοια νομή της εξουσίας – με την κατ’ επάγγελμα αντιπολίτευση των άκρων να αποτελεί και αυτή αναπόσπαστη, τοξική συνιστώσα της πολιτικής μας μιζέριας. Ενώ μια γνησίως ανορθωτική δύναμη, ικανή να εμπνεύσει και συνεγείρει τον ελληνικό λαό, και, ανακόπτοντας την κατολίσθηση της χώρας, να τοποθετήσει την Ελλάδα σε ανοδική τροχιά εντός και εκτός συνόρων, δεν έχει μέχρι στιγμής εμφανισθεί. Ο «θεός της Ελλάδος» βοηθός.
* Πρέσβης ε.τ.
Αναρτήσεις
Δεν πρόκειται για ανεπάρκεια, κύριε πρέσβη. Δεν χωράει άλλη επιείκια και διακριτικότητα στην περίπτωσή τους. Είναι απλά απάτριδες "ελληνόφωνοι" προδότες, που πηγαινοέρχονται στα αεροδρόμια με βαλιτσάκια, νιώθουν σαν στο σπίτι τους στις Βρυξέλλες, καταχρώνται την ψήφο των Ελλήνων και εξακολουθούν να κυβερνούν και να καταστρέφουν τη χώρα, ενώ είναι μια οικτρή μειοψηφία.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚε Σέκερη, μιλάτε για ανεπάρκεια των πολιτικών μας. Δυστυχώς πρόκειται για κάτι χειρότερο. Πρόκειται για συστηματική και προσχεδιασμένη μεταφορά πλούτου από τις πλατειές λαικές μάζες στα χέρια λίγων, όχι από ανεπάρκεια, αλλά από πρόθεση. Η κατάσταση των συνταξιοδοτικών ταμείων είναι απόδειξη της μεταφοράς πλούτου. Μία έστω και επιπόλαιη ματιά στο Σύνταγμα της Ελλάδας και στο νόμο περί ευθύνης υπουργών θα σας πείσει για την πρόθεση. Και αυτά τα κείμενα δεν έχουν γίνει από ανεπαρκείς πολιτικούς, αλλά δυστυχώς από ευφυείς και προνοητικούς κλέφτες που σχεδίασαν προσεκτικά και υλοποίησαν με συνέπεια τη λεηλασία του δημόσιου χρήματος.
ΑπάντησηΔιαγραφή