Ένα τηλεγράφημα του Reuters που μυρίζει "μπαρούτι" για την Ελλάδα

• Η αποτυχία της οικονομικής πολιτικής είναι δεδομένη. Όμως, η κυβέρνηση Γιώργου Παπανδρέου απέτυχε και σε όλα τα άλλα που επεχείρησε να "διορθώσει". Τα αδιέξοδα που δημιουργήθηκαν έφεραν οικτρά αποτελέσματα και στην εξωτερική πολιτική, σε μία χρονική περίοδο κατά την οποία οι σωστές επιλογές είναι μονόδρομος. Δυστυχώς, με ένα τηλεγράφημα επιβεβαιώνεται η ανικανότητα και η επικινδυνότητα αυτών που κυβερνούν (μέχρι και σήμερα) τη χώρα. Μέσα στην παγκόσμια γεωπολιτική σκακιέρα, με ανακατατάξεις που απαιτούν προσεκτικές κινήσεις από όσους παίζουν σε αυτήν, μία κίνηση της Ελληνικής εξωτερικής πολιτικής προσθέτει επιπλέον βάρος στην Ελλάδα, η οποία αντιμετωπίζει πλέον την απόλυτη περιθωριοποίησή της.

Ένα τηλεγράφημα του πρακτορεί­ου Reuters έφερε και πάλι ανα­στάτωση στην ενεργειακή αγορά, δημιουργώντας νέες αρνητικές εντυπώ­σεις στο εξωτερικό για τη χώρα μας…

Το περίεργο είναι πως το τηλεγράφη­μα αυτό, έρχεται σε μία περίοδο κατά την οποία υπάρχει σοβαρή ένταση σε ολόκληρη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και μάλιστα τη στιγμή κατά την οποία το θερμόμετρο της αντιπα­ράθεσης μεταξύ Ισραηλινών και Ιρανών ανεβαίνει σε επικίνδυνο βαθμό…

Επιπλέον, σε μία περίοδο κατά την οποία η φήμη της Ελλάδας βάλλεται πανταχόθεν, οι κύκλοι που επεξεργά­στηκαν το σενάριο αυτό, είχαν στόχο να δείξουν πως η χώρα βρίσκεται και σε «ενεργειακή απομόνωση», εκτός από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει τόσο στην οικονομία όσο και στις σχέσεις της με τους Ευρωπαίους εταίρους της.

Τι έλεγε το τηλεγράφημα του Reuters; Οι συντάκτες του κειμένου ανέφεραν ότι η Ελλάδα στρέφεται στο Ιράν για να εισάγει πετρέλαιο, καθώς οι υπόλοιποι προμηθευτές έχουν σταματήσει τις πι­στώσεις, λόγω της πιθανότητας χρεοκο­πίας, με αποτέλεσμα να μειώνονται αντί­στοιχα οι ποσότητες που εισάγουμε από Ρωσία, Αζερμπαϊτζάν και Καζαχστάν.

Η αλήθεια είναι πως όλες οι ελληνι­κές επιχειρήσεις (πολύ περισσότερο οι ενεργειακές) στις συναλλαγές τους με ξένους συνεργάτες αντιμετωπίζουν την καχυποψία των τελευταίων όσον αφορά στις οικονομικές εξελίξεις και αναγκάζονται να «επωμίζονται» τις συ­νέπειες από το… κούρεμα της αξιοπι­στίας της χώρας. Αποτέλεσμα όλων αυ­τών είναι να έρχονται αντιμέτωποι με εξωφρενικά υψηλό κόστος δανεισμού, αλλά και με τους υπερβολικούς όρους που θέτουν οι συνομιλητές τους, ενώ οι εγγυητικές επιστολές ελληνικών τραπε­ζών δεν γίνονται πλέον δεκτές από τους προμηθευτές, με αποτέλεσμα να ανα­ζητούν παρόμοιες εγγυήσεις σε ξένους χρηματοπιστωτικούς οίκους.

Το δημοσίευμα του πρακτορείου πε­ριέχει και μία ακόμη αλήθεια: Οι Ιρανοί εμφανίζονται πρόθυμοι να μας δώσουν όσο πετρέλαιο θέλουμε και μάλιστα με ανοικτή πίστωση, καθώς οι κυρώσεις που τους έχουν επιβληθεί από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. τους στερούν την ελεύθερη πρόσβαση στις διεθνείς αγορές.

Στο σημείο αυτό, το τηλεγράφημα του πρακτορείου αρχίζει να… μυρίζει μπαρούτι! Κι αυτό διότι η Ελλάδα εμφα­νίζεται ξαφνικά (και μέσα στα χίλια όσα προβλήματα αντιμετωπίζει) ως το «κακό παιδί» της Δύσης, που συμμαχεί με τον «Διάολο» (βλέπε Τεχεράνη) και πα­ραβιάζει την κοινή στρατηγική των Αμε­ρικανών και των Ευρωπαίων απέναντι στους «κακούς» Ιρανούς…

Μάλιστα, οι συντάκτες του κειμένου επικαλούνται και ανώνυμες πηγές από ελληνική εταιρεία διύλισης, που αναφέ­ρουν ότι οι πηγές προμήθειας των ελλη­νικών διυλιστηρίων δεν έχουν αλλάξει κατά τους τελευταίους μήνες και πως οι συμφωνίες με τους προμηθευτές «βα­σίζονται σε καθαρά εμπορικά κριτήρια, χωρίς να παρεμβαίνουν άλλοι παράγο­ντες».

Οι προμηθευτές

Η υπόθεση, ωστόσο, έχει ορισμένες επιπλέον παραμέτρους, εκτός από την οικονομική κρίση, που επεκτείνεται πλέον σε όλη την Ευρώπη.

Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, το 2010 σχεδόν οι μισές ποσό­τητες (46%) που εισήγαγαν τα ελληνικά διυλιστήρια προήλθαν από τη Ρωσία και περίπου το 16% αφορούσε σε ιρανικό πετρέλαιο. Περίπου 10% για κάθε μία αντιστοιχούσε σε Σαουδική Αραβία, Καζαχστάν και Λιβύη και 7% στο Ιράκ.

Ωστόσο, το λιβυκό πετρέλαιο σταμά­τησε να… ρέει προς τη χώρα μας από τη στιγμή που πήραν μπρος οι μηχανές των ΝΑΤΟϊκών αεροσκαφών, ενώ και το ιρακινό πετρέλαιο φτάνει μέχρι τα διυ­λιστήρια με μεγάλη δυσκολία. Κι όλα αυτά, σε μία χρονιά που παρατηρήθη­κε μεγάλη μείωση στη ζήτηση πετρε­λαίου, καθώς τα 372 χιλ. βαρέλια την ημέρα που καταναλώθηκαν μας έφε­ραν στα επίπεδα κατανάλωσης που είχαν καταγραφεί πριν από 13 χρόνια!

Με βάση όλες αυτές τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα διυλιστήρια, εί­ναι λογικό να αναζητούν λύσεις από κάθε δυνατή πηγή προμήθειας, ώστε να καλύψουν τις ανάγκες της ελληνι­κής αγοράς. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει πως στρέφονται αποκλειστικά και μό­νο στο Ιράν, αλλά σύμφωνα με στελέχη που ασχολούνται με το θέμα των προ­μηθειών, εάν οι εξελίξεις στην οικονο­μία χειροτερεύσουν, τότε δεν αποκλεί­εται να υπάρξει μεγαλύτερη στροφή προς το πετρέλαιο από το Ιράν.

Προς το παρόν συνεχίζεται κανονικά η τροφοδοσία από τους παραδοσιακούς προμηθευτές, όπως οι Ρώσοι, οι Καζάχοι και οι Σαουδάραβες, όπως είναι και οι Ιρανοί, οι οποίοι μάλιστα προσφέρ­θηκαν να καλύψουν και το μερίδιο της Λιβύης όσο διάστημα είχε σταματήσει η τροφοδοσία από τη βορειοαφρικανική χώρα.

Εδώ και χρόνια, τα Ελληνικά Πετρέ­λαια προμηθεύονται «μαύρο χρυσό» από διάφορες χώρες, κυρίως από Ρω­σία και Σαουδική Αραβία.

Σχεδόν αποκλειστικοί προμηθευτές της Motor Oil είναι οι χώρες του Περ­σικού Κόλπου, αλλά τα συμβόλαια που έχει με μεγάλους ξένους πελάτες για εξαγωγές που φτάνουν έως και το 70% των παραγόμενων προϊόντων δίνουν στον όμιλο μεγαλύτερη ευχέρεια για να χρηματοδοτεί τις δραστηριότητές της. Εγγύηση αποτελούν τα συμβόλαια για την τροφοδοσία του αμερικανικού 6ου Στόλου, αλλά και τμημάτων των βρετα­νικών ενόπλων δυνάμεων.

Βεβαίως, η εικόνα δεν είναι ειδυλλι­ακή, τη στιγμή κατά την οποία κανείς δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί η κρίση τό­σο στην Ελλάδα όσο και ευρύτερα στην ευρωζώνη.

Ωστόσο, το συγκεκριμένο δημοσίευ­μα του πρακτορείου Reuters έβαζε άλ­λη μία πινελιά μαύρου στην ήδη γκρίζα εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό, επιχειρώντας να την παρουσιάσει για μία ακόμη φορά ως το «άτακτο παιδί», που δεν συμμορφώνεται με τις υποδεί­ξεις των ισχυρών…

Κι όλα αυτά, όταν το Ισραήλ εκτο­ξεύει πυρηνικές απειλές εναντίον της Τεχεράνης, όταν η Άγκυρα τα έχει βά­λει σχεδόν με όλους τους γείτονές της, όταν στη Συρία το καζάνι βράζει κι όταν στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν έρθει τα πάνω κάτω με την αποκάλυψη των κοιτασμάτων αερίου και πετρελαίου στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και σε άλλες περιοχές…

Όλοι καταλαβαίνουμε, λοιπόν, πως το «παιχνίδι» μόλις αρχίζει…

Ένα τηλεγράφημα του πρακτορεί­ου Reuters έφερε και πάλι ανα­στάτωση στην ενεργειακή αγορά, δημιουργώντας νέες αρνητικές εντυπώ­σεις στο εξωτερικό για τη χώρα μας…

Το περίεργο είναι πως το τηλεγράφη­μα αυτό, έρχεται σε μία περίοδο κατά την οποία υπάρχει σοβαρή ένταση σε ολόκληρη την περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και μάλιστα τη στιγμή κατά την οποία το θερμόμετρο της αντιπα­ράθεσης μεταξύ Ισραηλινών και Ιρανών ανεβαίνει σε επικίνδυνο βαθμό…

Επιπλέον, σε μία περίοδο κατά την οποία η φήμη της Ελλάδας βάλλεται πανταχόθεν, οι κύκλοι που επεξεργά­στηκαν το σενάριο αυτό, είχαν στόχο να δείξουν πως η χώρα βρίσκεται και σε «ενεργειακή απομόνωση», εκτός από τα προβλήματα που αντιμετωπίζει τόσο στην οικονομία όσο και στις σχέσεις της με τους Ευρωπαίους εταίρους της.

Τι έλεγε το τηλεγράφημα του Reuters; Οι συντάκτες του κειμένου ανέφεραν ότι η Ελλάδα στρέφεται στο Ιράν για να εισάγει πετρέλαιο, καθώς οι υπόλοιποι προμηθευτές έχουν σταματήσει τις πι­στώσεις, λόγω της πιθανότητας χρεοκο­πίας, με αποτέλεσμα να μειώνονται αντί­στοιχα οι ποσότητες που εισάγουμε από Ρωσία, Αζερμπαϊτζάν και Καζαχστάν.

Η αλήθεια είναι πως όλες οι ελληνι­κές επιχειρήσεις (πολύ περισσότερο οι ενεργειακές) στις συναλλαγές τους με ξένους συνεργάτες αντιμετωπίζουν την καχυποψία των τελευταίων όσον αφορά στις οικονομικές εξελίξεις και αναγκάζονται να «επωμίζονται» τις συ­νέπειες από το… κούρεμα της αξιοπι­στίας της χώρας. Αποτέλεσμα όλων αυ­τών είναι να έρχονται αντιμέτωποι με εξωφρενικά υψηλό κόστος δανεισμού, αλλά και με τους υπερβολικούς όρους που θέτουν οι συνομιλητές τους, ενώ οι εγγυητικές επιστολές ελληνικών τραπε­ζών δεν γίνονται πλέον δεκτές από τους προμηθευτές, με αποτέλεσμα να ανα­ζητούν παρόμοιες εγγυήσεις σε ξένους χρηματοπιστωτικούς οίκους.

Το δημοσίευμα του πρακτορείου πε­ριέχει και μία ακόμη αλήθεια: Οι Ιρανοί εμφανίζονται πρόθυμοι να μας δώσουν όσο πετρέλαιο θέλουμε και μάλιστα με ανοικτή πίστωση, καθώς οι κυρώσεις που τους έχουν επιβληθεί από τις ΗΠΑ και την Ε.Ε. τους στερούν την ελεύθερη πρόσβαση στις διεθνείς αγορές.

Στο σημείο αυτό, το τηλεγράφημα του πρακτορείου αρχίζει να… μυρίζει μπαρούτι! Κι αυτό διότι η Ελλάδα εμφα­νίζεται ξαφνικά (και μέσα στα χίλια όσα προβλήματα αντιμετωπίζει) ως το «κακό παιδί» της Δύσης, που συμμαχεί με τον «Διάολο» (βλέπε Τεχεράνη) και πα­ραβιάζει την κοινή στρατηγική των Αμε­ρικανών και των Ευρωπαίων απέναντι στους «κακούς» Ιρανούς…

Μάλιστα, οι συντάκτες του κειμένου επικαλούνται και ανώνυμες πηγές από ελληνική εταιρεία διύλισης, που αναφέ­ρουν ότι οι πηγές προμήθειας των ελλη­νικών διυλιστηρίων δεν έχουν αλλάξει κατά τους τελευταίους μήνες και πως οι συμφωνίες με τους προμηθευτές «βα­σίζονται σε καθαρά εμπορικά κριτήρια, χωρίς να παρεμβαίνουν άλλοι παράγο­ντες».

Οι προμηθευτές

Η υπόθεση, ωστόσο, έχει ορισμένες επιπλέον παραμέτρους, εκτός από την οικονομική κρίση, που επεκτείνεται πλέον σε όλη την Ευρώπη.

Σύμφωνα με τα τελευταία διαθέσιμα στοιχεία, το 2010 σχεδόν οι μισές ποσό­τητες (46%) που εισήγαγαν τα ελληνικά διυλιστήρια προήλθαν από τη Ρωσία και περίπου το 16% αφορούσε σε ιρανικό πετρέλαιο. Περίπου 10% για κάθε μία αντιστοιχούσε σε Σαουδική Αραβία, Καζαχστάν και Λιβύη και 7% στο Ιράκ.

Ωστόσο, το λιβυκό πετρέλαιο σταμά­τησε να… ρέει προς τη χώρα μας από τη στιγμή που πήραν μπρος οι μηχανές των ΝΑΤΟϊκών αεροσκαφών, ενώ και το ιρακινό πετρέλαιο φτάνει μέχρι τα διυ­λιστήρια με μεγάλη δυσκολία. Κι όλα αυτά, σε μία χρονιά που παρατηρήθη­κε μεγάλη μείωση στη ζήτηση πετρε­λαίου, καθώς τα 372 χιλ. βαρέλια την ημέρα που καταναλώθηκαν μας έφε­ραν στα επίπεδα κατανάλωσης που είχαν καταγραφεί πριν από 13 χρόνια!

Με βάση όλες αυτές τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν τα διυλιστήρια, εί­ναι λογικό να αναζητούν λύσεις από κάθε δυνατή πηγή προμήθειας, ώστε να καλύψουν τις ανάγκες της ελληνι­κής αγοράς. Αυτό βεβαίως δεν σημαίνει πως στρέφονται αποκλειστικά και μό­νο στο Ιράν, αλλά σύμφωνα με στελέχη που ασχολούνται με το θέμα των προ­μηθειών, εάν οι εξελίξεις στην οικονο­μία χειροτερεύσουν, τότε δεν αποκλεί­εται να υπάρξει μεγαλύτερη στροφή προς το πετρέλαιο από το Ιράν.

Προς το παρόν συνεχίζεται κανονικά η τροφοδοσία από τους παραδοσιακούς προμηθευτές, όπως οι Ρώσοι, οι Καζάχοι και οι Σαουδάραβες, όπως είναι και οι Ιρανοί, οι οποίοι μάλιστα προσφέρ­θηκαν να καλύψουν και το μερίδιο της Λιβύης όσο διάστημα είχε σταματήσει η τροφοδοσία από τη βορειοαφρικανική χώρα.

Εδώ και χρόνια, τα Ελληνικά Πετρέ­λαια προμηθεύονται «μαύρο χρυσό» από διάφορες χώρες, κυρίως από Ρω­σία και Σαουδική Αραβία.

Σχεδόν αποκλειστικοί προμηθευτές της Motor Oil είναι οι χώρες του Περ­σικού Κόλπου, αλλά τα συμβόλαια που έχει με μεγάλους ξένους πελάτες για εξαγωγές που φτάνουν έως και το 70% των παραγόμενων προϊόντων δίνουν στον όμιλο μεγαλύτερη ευχέρεια για να χρηματοδοτεί τις δραστηριότητές της. Εγγύηση αποτελούν τα συμβόλαια για την τροφοδοσία του αμερικανικού 6ου Στόλου, αλλά και τμημάτων των βρετα­νικών ενόπλων δυνάμεων.

Βεβαίως, η εικόνα δεν είναι ειδυλλι­ακή, τη στιγμή κατά την οποία κανείς δεν ξέρει πώς θα εξελιχθεί η κρίση τό­σο στην Ελλάδα όσο και ευρύτερα στην ευρωζώνη.

Ωστόσο, το συγκεκριμένο δημοσίευ­μα του πρακτορείου Reuters έβαζε άλ­λη μία πινελιά μαύρου στην ήδη γκρίζα εικόνα της χώρας μας στο εξωτερικό, επιχειρώντας να την παρουσιάσει για μία ακόμη φορά ως το «άτακτο παιδί», που δεν συμμορφώνεται με τις υποδεί­ξεις των ισχυρών…

Κι όλα αυτά, όταν το Ισραήλ εκτο­ξεύει πυρηνικές απειλές εναντίον της Τεχεράνης, όταν η Άγκυρα τα έχει βά­λει σχεδόν με όλους τους γείτονές της, όταν στη Συρία το καζάνι βράζει κι όταν στην Ανατολική Μεσόγειο έχουν έρθει τα πάνω κάτω με την αποκάλυψη των κοιτασμάτων αερίου και πετρελαίου στην κυπριακή ΑΟΖ, αλλά και σε άλλες περιοχές…

Όλοι καταλαβαίνουμε, λοιπόν, πως το «παιχνίδι» μόλις αρχίζει…

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση