Οι τρεις δρόμοι για τον παράδεισο ή την κόλαση

Τα όσα δραματικά συμβαίνουν στην Ευρώπη ίσως είναι το χρονικό ενός προαναγγελθέντος θανάτου της Ένωσης η οποία έγινε υποτίθεται οικονομική ένωση αλλά ποτέ πολιτική.

Είναι επίσης η απόδειξη ότι η Γερμανία δεν αλλάζει ποτέ, κι αν για λίγο καιρό βάλει την προβιά θα είναι πάντα ο λύκος που όλοι γνωρίζουμε από την ιστορία.

Ούτε προκατάληψη έχουμε για τους Γερμανούς ούτε τίποτε. Όμως, εδώ έχουμε να κάνουμε με το νόμο της ζούγκλας και η επιβίωση των αδυνάτων όπως η Ελλάδα πρέπει να περάσει από το Βερολίνο. Και το Βερολίνο είναι ήδη προκατειλημμένο με τους Έλληνες.

Είμαστε οι τεμπέληδες, οι καλοπερασάκηδες, οι σπάταλοι, που τρώμε τα λεφτά τους και άλλα πολλά. Αυτά όμως είναι πλέον παρελθόν, η Ελλάδα είναι απλά το τσιμπούρι σε μια μεγάλη πληγή, την ευρωπαϊκή πληγή που έχει αρχίσει να κακοφορμίζει. Και δυστυχώς για τους αδύνατους της Ευρώπης η διάλυση της Ενωσης θα είναι καταστροφική.

Τρεις είναι οι δρόμοι προς την κόλαση ή τον παράδεισο, όπως διαμορφώνονται με τις τελευταίες εξελίξεις:

1. Ο πρώτος δρόμος είναι να υποχωρήσει η Μέρκελ και να αποδεχθεί την έκδοση ευρω-ομολόγου και την μετατροπή της ΕΚΤ σε τράπεζα που θα σώζει τις χώρες από το χρέος. Είναι το καλό σενάριο για τη σωτηρία του ευρώ, έστω κι αν τα μέτρα που θα πρέπει να ληφθούν θα είναι εξαιρετικά σκληρά και επώδυνα. Αν η Γερμανία κάνει πίσω τότε υπάρχουν ελπίδες να ανακάμψει το ευρώ, να διασωθούν οι χρεοκοπημένες χώρες και να ανοίξει ο δρόμος για επιστροφή στην ανάπτυξη. Αυτός είναι και ο λόγος που Ιταλία, Ισπανία και Γαλλία αποφάσισαν να παίξουν το τελευταίο τους χαρτί, κι αυτό είναι να σαμποτάρουν το PSI. Και φυσικά, η πίεση προς την Ισπανία να πάει για βοήθεια από την τρόικα ή το ΔΝΤ καθώς και η υποβάθμιση του Βελγίου αποτελούν μέρη του σκληρού πόκερ που παίζεται στην Ευρώπη.
2. Ο δεύτερος δρόμος είναι αυτός της πλήρους επικράτησης της Γερμανίας, της αλλαγής της Συνταγματικής Συνθήκης και της επιβολής κατοχικών μέτρων στις αδύναμες χώρες όπως η Ελλάδα. Τότε θα διατηρηθεί μεν το ευρώ αλλά θα έχουμε να κάνουμε με μια Ευρώπη δύο ταχυτήτων ή ακόμη και με δύο ευρώ, το ισχυρό του Βορρά και το αδύναμο του Νότου. Και φυσικά οι απείθαρχες δημοσιονομικά χώρες θα αποχωρούν από την Ευρωζώνη όποτε το θέλει το Βερολίνο. Σ’ αυτό το σενάριο η Ελλάδα δύσκολα θα βρει θέση.
3. Το τρίτο σενάριο είναι αυτό της διάλυσης της ευρωζώνης. Ο καθένας θα γυρίσει στο νόμισμά του και η Γερμανία με τους δορυφόρους της θα δημιουργήσουν τη μικρή Ευρώπη όπου θα κάνουν ότι θέλουν καταδυναστεύοντας τις άλλες φτωχές χώρες. Το τι θα συμβεί αν η Ελλάδα γυρίσει στη δραχμή, υποτιμημένη κατά 50% ή 60%, το καταλαβαίνει κανείς και μόνος του και δεν είναι της παρούσης.

Ο τρίτος δρόμος έχει, πάντως, και ένα παρακλάδι εξαιρετικά επικίνδυνο και, όπως έχει δείξει η ιστορία, και πολύ θανατηφόρο.

Όταν φτάνουμε σε αδιέξοδα όπως αυτό, πολιτικά και οικονομικά τότε τα τύμπανα του πολέμου ηχούν κάπου μακριά, αλλά και τόσο κοντά. Το ζήσαμε το 1914 με τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, το ξαναζήσαμε και το 1939 με το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Οι Γερμανοί ήταν και στους δύο πρωταγωνίστρια, αλλά μυαλό δεν έβαλε. Αυτοκαταστροφική όπως είναι κάθε… Άρεια φυλή όπως θα έλεγαν και πριν μερικές δεκαετίες. Όμως, το οικονομικό αδιέξοδο, η φτώχεια, η πείνα, η εξαθλίωση και το κυριότερο η έλλειψη ελπίδας για κάτι καλύτερο κρύβουν πάντα έναν πόλεμο, και οι Γερμανοί είναι εκεί για να τον πραγματοποιήσουν.

Μακάρι να επικρατήσει η λογική και η ευαισθησία αλλιώς η Ευρώπη θα ζήσει πολύ άσχημες εποχές.

Αριστερός Ψάλτης

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση