Ζούμε άραγε στο «Φαρενάιτ 451» — Η ύπουλη αστυνόμευση του πολιτισμού μας…

• Toυ Ρούσσου Βρανά
  

Μια εικόνα σοκάρισε τη Νέα Υόρκη πιο πολύ τις τελευταίες μέρες που πλήθη καταλαμβάνουν και ανακαταλαμβάνουν τη Γουόλ Στριτ. Ηταν εκείνη ακριβώς η εικόνα που οι Αρχές φρόντισαν να μη δημοσιευθεί, απαγορεύοντας στους δημοσιογράφους που βρίσκονταν εκεί να τραβήξουν φωτογραφίες. Επειδή θα έδειχνε αστυνομικούς και δημοτικούς υπαλλήλους να κάνουν έφοδο στη μεγάλη υπαίθρια βιβλιοθήκη των διαδηλωτών, να αρπάζουν τα βιβλία τους και να τα φορτώνουν σε σκουπιδιάρικα του δήμου. Τα βιβλία τους.

Ποιος καταστρέφει σήμερα βιβλία;

Ζούμε άραγε στο «Φαρενάιτ 451» του Ρέι Μπράντμπερι;

Μιλάμε για τουλάχιστον 5.000 βιβλία. Βιβλία πολιτικά, βιβλία ποιητικά, βιβλία σπάνια, βιβλία αγαπημένα των ανθρώπων που εδώ και δύο μήνες πολιορκούσαν τη Γουόλ Στριτ και τα μοιράζονταν μεταξύ τους.

Ακόμη και σε αυτή την ψηφιακή εποχή που ζούμε, όπου οι κινήσεις των ανθρώπων ενορχηστρώνονται διαδικτυακά, η σχέση του ανθρώπου με τα βιβλία δεν παύει να είναι ξεχωριστή. Οταν έγινε γνωστός αυτός ο βανδαλισμός, το Τουίτερ άναψε από οργή. Και ο δήμαρχος της πόλης αναγκάστηκε να εκδώσει ανακοίνωση στην οποία έλεγε πως τα βιβλία των διαδηλωτών φυλάσσονται σε μια αποθήκη και πως θα επιστραφούν σε αυτούς αν καθίσουν φρόνιμοι.

Μια κατάσταση ομηρείας, δηλαδή, τόσο για τους διαδηλωτές όσο και για τα βιβλία τους.

«Εδώ τα έχουμε και θα σας τα παραδώσουμε, αν μας παραδώσετε και εσείς το μέλλον σας. Μπορείτε να το πετάξετε στον κοντινότερο κάδο σκουπιδιών, σε μια γωνιά της Γουόλ Στριτ».

Η ομηρεία των βιβλίων αποκαλύπτει πώς αστυνομεύεται σήμερα ο πολιτισμός μας: πολύ πιο ύπουλα και δόλια από την εποχή που τα έκαιγαν στις πλατείες. Παντού στις χώρες όπου η λιτότητα χρησιμεύει για να χρηματοδοτούνται οι πλούσιοι, τα σχολεία, τα πανεπιστήμια και τα βιβλία τοποθετούνται στο ακριβότερο «ράφι», εκεί που δεν μπορούν να τα φτάσουν οι απλοί άνθρωποι. Στη Βρετανία, η λιτότητα βάζει λουκέτο ακόμη και στις βιβλιοθήκες. Οχι, δεν καίνε τα βιβλία. Απλώς τα βάζουν σε ένα ράφι τόσο ψηλό, όπου λίγοι μονάχα μπορούν να τα φτάσουν. Τα κρατούν ως ομήρους. Εξι ώρες προτού διαλυθεί από τους αστυνομικούς ο καταυλισμός των διαδηλωτών στη Γουόλ Στριτ, η δημοσιογράφος Λόρι Πένι του περιοδικού «Νιου Στέιτσμαν» είχε πάει εκεί και είχε δανειστεί ένα βιβλίο. Ετσι, άθελά της έσωσε από τα σκουπιδιάρικα το «Πού πηγαίνουμε από εδώ και πέρα;».

Γράφει σε αυτό ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ:

«Θα έρθει μια μέρα που οι άνθρωποι δεν θα χτυπιούνται και δεν θα ληστεύονται καθώς θα κάνουν το ταξίδι της ζωής τους. Η αληθινή κατανόηση είναι κάτι περισσότερο από το να πετάει κανείς ένα κέρμα σε έναν ζητιάνο. Είναι αυτή που αντιλαμβάνεται πως ένα οικοδόμημα που γεννάει ζητιάνους πρέπει να αλλάξει. Μια αληθινή επανάσταση στις αξίες μας δεν θα αντέχει πια να βλέπει τη χτυπητή αντίθεση ανάμεσα στη φτώχεια και τον πλούτο».

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση