Προθυμία εκτός ορίων

Οτι οι πολιτικοί έχουν το συνήθειο να παίρνουν διαζύγιο από την αλήθεια είναι κάτι που οι περισσότεροι το γνωρίζουμε. Οπως γνωρίζουμε επίσης ότι οι πολιτικοί εκπρόσωποι ενός συστήματος σε βαθιά κρίση, όπως ομολογεί πλέον ακόμη και ο Τρισέ, έχουν ανάγκη την απόκρυψη και τη διαστρέβλωση της αλήθειας όσο παραμένουν στις καρέκλες τους, ενώ οι πολίτες τούς γυρνούν μαζικά την πλάτη.

Η αλήθεια όμως είναι ότι ο υπουργός Οικονομικών Ευάγγ. Βενιζέλος υπερβαίνει όλα τα όρια. Οι συνάδελφοί του υπουργοί, από τη Διαμαντοπούλου της πτωχευμένης παιδείας μέχρι τον Παπουτσή των ΜΑΤ και από τον Λοβέρδο της υγείας, που υποβαθμίζεται για να εκποιηθεί, μέχρι τον Ραγκούση, τον Πάγκαλο και τους άλλους πρόθυμους, έχουν θέσει πολύ ψηλά τον νεοφιλελεύθερο πήχυ, αλλά ο κ. αντιπρόεδρος έχει βαλθεί να τους ξεπεράσει όλους.

ΔΕΝ δυσκολεύεται λόγου χάριν να αναλάβει «ευθύνες», αλλά το κάνει με τόσο προσεκτικούς υπολογισμούς ώστε στην πράξη να μην αναλαμβάνει καμία! Δεν είναι τυχαίο ότι μιλά για την «τελική ευθύνη (που) ανήκει πάντα σε αυτούς που παίρνουν τις αποφάσεις». Ετσι όλες οι... προηγούμενες ευθύνες ανήκουν σε άλλους. Και οι άλλοι εύκολα βρίσκονται.

ΕΙΝΑΙ η αντιπολίτευση που δεν συναινεί στην πολιτική του, ενώ κατά τη διόλου δημοκρατική άποψή του οι αντιπολιτεύσεις οφείλουν να συναινούν και μάλιστα δίχως όρους. Είναι τα ΜΜΕ που ασκούν κριτική και ιδίως οι εφημερίδες που λειτουργούν δημοσιογραφικά και όχι προπαγανδιστικά, ενώ κατά την απολύτως εξουσιαστική άποψή του η «αλήθεια» που πρέπει να μεταδίδεται και να φτάνει στον πολίτη είναι αυτή που τον συμφέρει.

ΚΑΠΩΣ έτσι δηλώνει ότι «δυστυχώς ως προς τα εισοδήματα και το επίπεδο ζωής γυρίζουμε πίσω στα δεδομένα του 2004» και περιμένει οι... χαχόλοι ιθαγενείς να το χάψουν. Λες και το 2004 η ανεργία έτρεχε όπως τώρα προς το 20%, λες και τότε τα λουκέτα πολλαπλασιάζονταν όπως τώρα, λες και εμείς ζούσαμε, τότε, σε άλλη χώρα.

ΚΑΙ είναι απολύτως υποκριτική αλλά βεβαίως... αθωωτική για τον ίδιο και τους ομοίους του η διατύπωσή του ότι, τελικά, όλο το πισωγύρισμα γίνεται «λόγω της ύφεσης». Γιατί αυτή η ύφεση είναι επακόλουθο της πολιτικής που χάραξε η κυβέρνηση Παπανδρέου. Και αυτή ακριβώς η άγρια ύφεση ήταν εξαρχής ο στόχος.

ΑΥΤΟΙ έγραψαν τη λαθεμένη συνταγή. Σκοπίμως. Αυτοί συνέχισαν να δίνουν το λάθος φάρμακο. Σκοπίμως. Αυτοί δρομολόγησαν τα λουκέτα, την ανεργία, τις μειώσεις μισθών και την κατάργηση όλων των συλλογικών και κλαδικών συμβάσεων. Σκοπίμως.

ΟΠΩΣ σκοπίμως αποδέχτηκαν το δόγμα της περιορισμένης εθνικής κυριαρχίας και τη μετατροπή της χώρας σε φαιό οικόπεδο, που πάνω του θα επενδύουν ποικίλες οικονομικές και πολιτικές δυνάμεις.

ΑΥΤΟΙ, σκοπίμως, αποφάσισαν να μας τελειώσουν στο όνομα της σωτηρίας ενός σάπιου συστήματος. Λησμόνησαν όμως ότι, νομοτελειακά, η δράση προκαλεί αντίδραση.

Του ΒΑΓΓΕΛΗ ΔΕΛΗΠΕΤΡΟΥ από enet, μοντάζ Γρέκι

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση