ΗΠΑ και ΝΑΤΟ κατέλαβαν τη Λιβύη

• Γράφει ο Γιώργος Δελαστίκ

Άγνωστη παρέμενε η τύχη του Μουαμάρ Καντάφι την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές. Η πτώση του καθεστώτος του όμως ήταν βέβαιη κάτω από τα πλήγματα της πολεμικής μηχανής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ. Οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι συνέτριψαν ολοκληρωτικά την περασμένη εβδομάδα την πολεμική μηχανή του Καντάφι. Μετά από εξάμηνο πόλεμο συστηματικής καταστροφής της λιβυκής άμυνας εναντίον των πανίσχυρων ξένων επιδρομέων, οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ κλιμάκωσαν προ ημερών τις επιχειρήσεις τους και διέλυσαν παντελώς τις δυνάμεις του Καντάφι.

Δεν μπορούσε φυσικά να υπάρξει διαφορετικό αποτέλεσμα σε αυτόν τον πόλεμο, όπως είχαμε γράψει ευθύς εξαρχής. Θα ήταν παράλογο να ισχυριστεί κανείς ότι η Λιβύη θα μπορούσε να νικήσει τις συνδυασμένες δυνάμεις των ΗΠΑ, της Γαλλίας, της Βρετανίας, της Ιταλίας και όλου του ΝΑΤΟ.

Το ότι άντεξε ο Καντάφι σχεδόν έξι μήνες πολέμου είναι θαύμα. Θαύμα τρόπος του λέγειν, δηλαδή, γιατί στην πραγματικότητα αυτή η διάρκεια καθορίστηκε από τη βούληση των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ να μην έχουν σχεδόν καθόλου απώλειες και να μην προκαλέσουν πάλι την ανθρωπότητα και κυρίως τους Αραβες -τη στιγμή μάλιστα που η Αίγυπτος βρίσκεται σε πολύ λεπτή μεταβατική φάση- με μια πολεμική επιχείρηση τεράστιας έκτασης όπως του Ιράκ με τους πάνω από 600.000 νεκρούς Ιρακινούς αμάχους. Μια τέτοια ανθρωποσφαγή άλλωστε ήταν άχρηστη στη Λιβύη.

Οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ έκαναν τον πόλεμο για την κατάκτηση της Λιβύης και τη λεηλασία του πετρελαϊκού πλούτου της. Τα περί "αντικαθεστωτικών ανταρτών" ήταν παραμύθια για την κοινή γνώμη της Δύσης. Το τσούρμο αυτών των ανδρεικέλων των ΗΠΑ ήταν έτοιμο να διαλυθεί πλήρως από τις δυνάμεις του Καντάφι. Λίγες ώρες πριν από την πτώση της Βεγγάζης κήρυξε το ΝΑΤΟ τον πόλεμο κατά της Λιβύης.

Εσωσε τους αντικαθεστωτικούς, τους ξαναμάζεψε και τώρα τους εγκαθιστά στην εξουσία με αποστολή να παραδώσουν το λιβυκό πετρέλαιο εξ ολοκλήρου σε αμερικανικές και ευρωπαϊκές πετρελαϊκές εταιρείες. Οι νέοι ηγέτες της Λιβύης θα το κάνουν αμέσως και πρόθυμα αυτό - με το αζημίωτο φυσικά, πλουτίζοντας και οι ίδιοι. Το πετρέλαιο είναι πολύ και τα λεφτά πολλά...

Κανένας δεν πρόκειται να κλάψει τον Μουαμάρ Καντάφι στο εξωτερικό. Το καθεστώς του είχε πλήρως εκφυλιστεί την τελευταία δεκαετία και είχε παραδοθεί ουσιαστικά στους Αμερικανούς και τους Ευρωπαίους, κόβοντας τους δεσμούς του με αραβικά, αφρικανικά και ευρωπαϊκά ριζοσπαστικά κινήματα που συνδεόταν, αρκούμενο σε σχέσεις με κάποιες κυβερνήσεις, συχνότατα κάθε άλλο παρά προοδευτικές.

Από ένα σημείο και πέρα το καθεστώς ήταν τόσο αποδυναμωμένο διεθνώς που κρίνοντας βάσει των συμφερόντων τους οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι αποφάσισαν πως δεν άξιζε πια τον κόπο να ανέχονται τον Καντάφι.

Προχώρησαν έτσι στην ένοπλη επίθεση κατά της Λιβύης και τον ανέτρεψαν χωρίς κανένα πολιτικό πρόβλημα. Ούτε μια διαδήλωση διαμαρτυρίας για τον πόλεμο κατά της Λιβύης δεν έγινε στην Ευρώπη ή στις ΗΠΑ!

Επεσε η αυλαία για την ανεξάρτητη και επί δεκαετίες ριζοσπαστική και προοδευτική Λιβύη του Καντάφι. Η εποχή, που άρχισε την 1η Σεπτεμβρίου 1969 με το πετυχημένο πραξικόπημα ανατροπής του διεφθαρμένου και κατ' ουσίαν αποικιοκρατικού καθεστώτος του μονάρχη Ιντρίς, έκλεισε λίγες μέρες πριν από την 42η επέτειο της έναρξής της.

Αγρια διαπάλη αναμένεται βεβαίως μεταξύ των διαφόρων ηγετών αντικανταφικών ομάδων γύρω από το ποιος θα πάρει την εξουσία τώρα, ενώ πολύ πιο ανελέητη θα είναι η διαπάλη των αμερικανικών και ευρωπαϊκών πετρελαϊκών εταιρειών για την αρπαγή του λιβυκού πετρελαίου, καθώς θα γίνουν σίγουρα θεαματικές ανακατατάξεις στη νομή της λείας.

ΚΑΝΤΑΦΙ: Μόνο νεκρός ίσως θα έσωζε κάτι!

Πολιτικά έχει τεράστια σημασία αν ο Καντάφι θα έχει το θάρρος να πεθάνει πολεμώντας ή να αυτοκτονήσει. Σε μια τέτοια περίπτωση, το όνομά του θα ταυτιστεί με τις πρώτες, ριζοσπαστικές δεκαετίες της εξουσίας του και έτσι θα αφήσει μια ιστορική παρακαταθήκη για τις επόμενες γενιές των Λίβυων. Αντιθέτως, αν προτιμήσει να παραδοθεί ή να την "κοπανήσει" στο εξωτερικό εξευτελιζόμενος ή διασυρόμενος από τους νικητές επιδρομείς, θα ταυτιστεί με την ύστερη φάση εκφυλισμού και διαφθοράς του καθεστώτος του. Θα περάσει έτσι στη συνομοταξία πλήρως απαξιωμένων ηγετών τύπου Χόνεκερ, Ζίβκοφ ή Σαντάμ Χουσεϊν, που έχουν ήδη λησμονηθεί.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση