Αλαλούμ με τις εγγυήσεις, ενώ η Μεσόγειος φλέγεται!

• Γράφει η Σοφία Βούλτεψη

Με τη Μεσόγειο κυριολεκτικά να φλέγεται - αλλά εδώ φλέγεται ο... Βόλος - την Κύπρο να ετοιμάζεται για εξόρυξη πετρελαίου, την Τουρκία να απειλεί και να τρέχει, δια του Νταβούτογλου, να «πιάσει πόστα» στη Λιβύη, την ώρα, δηλαδή, που γύρω μας γίνεται κοσμογονία, η Ελλάδα απλώς προσπαθεί να κρατήσει το κεφάλι της πάνω από το νερό.

Μεταξύ δύο… αναπνοών, τελευταία και καταϊδρωμένη, η Αθήνα αναγνώρισε – και αφού ο Τούρκος υπουργός των Εξωτερικών βρέθηκε για δεύτερη φορά στο προπύργιο των εξεγερμένων, την Βεγγάζη – το λιβυκό Εθνικό Μεταβατικό Συμβούλιο. Χωρίς, βέβαια, ούτε μια λέξη για τον «αδελφό» Καντάφι τον οποίο ο κ. Παπανδρέου επισκέφθηκε δύο φορές ως πρωθυπουργός.

Στο μεταξύ, η συζήτηση για τις εγγυήσεις καλά κρατεί.

Η Γερμανίδα υπουργός Εργασίας ζήτησε να βάλει η Ελλάδα ως εγγύηση τα αποθέματα του χρυσού της, ο Γερμανός αντιπρόεδρος του CDU, Μίχαελ Φουχς, πρότεινε στην Ιταλία να πουλήσει τον δικό της χρυσό και ξεκαθάρισε ότι καμιά χώρα δεν θα λάβει ειδικές εγγυήσεις, το Διεθνές Χρηματοπιστωτικό Ινστιτούτο (IIF) χτύπησε καμπάνα για τους κινδύνους που ελλοχεύουν από τις διμερείς συμφωνίες περί εγγυήσεων.

Από την πλευρά του, ο Φιλανδός πρωθυπουργός Γιούρκι Κατάινεν εμφανίσθηκε πρόθυμος για τροποποίηση της συμφωνίας μεταξύ της Ελλάδας και της χώρας του – κάτι που αποδεικνύει πως υπήρχαν σοβαρά περιθώρια να διαπραγματευτούμε πριν καταλήξουμε στο σχέδιο που έχουν απορρίψει όλοι.

Όπως είπε, η συμφωνία ήταν «μία λειτουργική τεχνική λύση, αλλά εάν αυτό το συγκεκριμένο μοντέλο δεν μπορεί να εφαρμοστεί, τότε θα πρέπει να προσπαθήσουμε να βρούμε άλλο μοντέλο», την ώρα που Ολλανδία και Αυστρία επαναλάμβαναν τη διαφωνία τους.

Από την πλευρά του, ο Αυστριακός καγκελάριος Βέρνερ Φάιμαν τάχθηκε υπέρ της έκδοσης κοινών ομολόγων για την Ελλάδα – ένα είδος ευρωομολόγων, αλλά μόνο για μία χώρα.

Αλλά ούτε αυτό μπορεί να εφαρμοστεί, καθώς ο ίδιος έσπευσε να προσθέσει πως πρόκειται για θεωρητική συζήτηση, καθώς αν όλες οι χώρες εξέδιδαν κοινά ομόλογα, θα προέκυπτε ένα ποσό τεσσάρων τρισεκατομμυρίων ευρώ – όπερ άτοπον!

Ο κ. Φάιμαν μάλιστα, βρίσκει θεωρητική και την συζήτηση περί οικονομικής διακυβέρνησης, αφού κάτι τέτοιο θα απαιτούσε τροποποίηση της Συνθήκης της Λισαβόνας!

Και όμως. Παρά το αδιαμφισβήτητο αυτό γεγονός, με ακριβώς αυτό το θέμα, αλλά και όλα τα άλλα που συμφώνησαν ερήμην της υπόλοιπης Ευρώπης, Μέρκελ και Σαρκοζί, συναντήθηκαν χθες οι υπουργοί Οικονομικών της Γερμανίας και της Γαλλίας, Σόιμπλε και Μπαρουέν.

Πολύ περισσότερο που συζήτησαν και το θέμα του «χρυσού κανόνα», της ένταξης δηλαδή στα Συντάγματα της ευρωζώνης διάταξης που θα επιβάλλει ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς, ενώ είναι γνωστό ότι στην μεν Γερμανία αυτό υπάρχει, στην δεν Γαλλία δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό, καθώς η αντιπολίτευση διαφωνεί και για να υπάρξει συνταγματική αλλαγή απαιτείται πλειοψηφία τριών πέμπτων σε Γερουσία και Βουλή!

Και ενώ αναζητούνται λύσεις σε πολύ σοβαρά θέματα, αποδείξαμε και χθες ότι δεν μπορούμε να διαχειριστούμε τα στοιχειώδη – καθώς η μία μετά την άλλη ανοίγουν συζητήσεις και διαμάχες μέσα στην τουριστική περίοδο.

Χθες, σειρά είχαν τα μέλη της Ομοσπονδίας Εργατών Επισιτισμού και Υπαλλήλων Τουριστικών Επαγγελμάτων, που με αίτημα να παραμείνουν όλες οι ειδικότητες του κλάδου τους στα Βαρέα και Ανθυγιεινά, απέκλεισαν μέσα στο κατακαλόκαιρο τα κεντρικά ξενοδοχεία της Αθήνας.

Μετά τον καταστροφικό Ιούλιο με την απεργία των ταξί, ο καταστροφικός Αύγουστος με τις διαμαρτυρίες των εργαζομένων στα τουριστικά επαγγέλματα, ενώ ακολουθεί ο καταστροφικός Σεπτέμβριος με την αύξηση του ΦΠΑ στην εστίαση στο 23%.

Όσο για τα επεισόδια στον Βόλο, αυτά ήταν το κερασάκι στην τούρτα της ανικανότητας...

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση