Αναμοχλεύοντας την δυσωδία του εφαρμοστικού

Ταμείο Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου

• Από τηv Μ.Ε.

Μελετάμε σιγά σιγά τον εφαρμοστικό του μεσοπροθέσμου νόμο, αλιεύοντας λέξεις και φράσεις ύποπτες, λεπτομέρειες ανησυχητικές. Δε θα σταθώ στα βασικά, αυτά είναι γνωστά, αλλά σε κάποια σημεία που με προβλημάτισαν. Όσοι έχετε ειδικές γνώσεις, παρακαλώ να εκφράσετε την άποψή σας. Πρόκειται για το νόμο 3986/2011:

1. Στο άρθρο 2 παρ. 4 και 5 διαβάζουμε: «4. Στο Ταμείο μεταβιβάζονται και περιέρχονται, χωρίς αντάλλαγμα:

α) Κατά πλήρη κυριότητα, κινητές αξίες εταιρειών από αυτές που περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 – 2015 του άρθρου 6Α του ν. 2362/1995 (Α΄ 247).

β) Περιουσιακής φύσεως δικαιώματα, δικαιώματα διαχείρισης και εκμετάλλευσης, κεκτημένα οικονομικά συμφέροντα, άυλα δικαιώματα και δικαιώματα λειτουργίας, συντήρησης και εκμετάλλευσης υποδομών, που περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 – 2015 του άρθρου 6Α του ν. 2362/1995.

γ) Κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή, ακίνητα που περιλαμβάνονται στο Πρόγραμμα Αποκρατικοποιήσεων του Μεσοπρόθεσμου Πλαισίου Δημοσιονομικής Στρατηγικής 2012 – 2015 του άρθρου 6Α του ν. 2362/ 1995.

5. Οι κινητές αξίες, τα περιουσιακής φύσεως δικαιώματα και τα ακίνητα που αναφέρονται στις περιπτώσεις α΄, β΄ και γ΄ της προηγούμενης παραγράφου μεταβιβάζονται και περιέρχονται στο Ταμείο, με απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων (Δ.Ε.Α.Α.) που προβλέπεται στο άρθρο 3 του ν. 3049/2002 (Α΄ 212)».

Και συνεχίζει: «Με απόφαση της ίδιας Επιτροπής, μπορεί να μεταβιβάζονται και να περιέρχονται στο Ταμείο χωρίς αντάλλαγμα, για τους σκοπούς της παραγράφου 1 του προηγούμενου άρθρου, και άλλα περιουσιακά στοιχεία που υπάγονται σε μία από τις κατηγορίες περιουσιακών στοιχείων των περιπτώσεων της προηγούμενης παραγράφου. Τα ανωτέρω περιουσιακά στοιχεία περιέρχονται στο Ταμείο, κατά πλήρη κυριότητα, νομή και κατοχή και το Δημόσιο απεκδύεται κάθε δικαιώματός του επί αυτών από τη δημοσίευση της απόφασης της Δ.Ε.Α.Α. στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως».

Ποια είναι τα «άλλα» περιουσιακά στοιχεία, που υπάγονται στις ανωτέρω κατηγορίες; Τι εννοεί ο νομοθέτης; Είναι, ας πούμε, κινητές αξίες ή ακίνητα, που όμως δεν περιλαμβάνονται στο μεσοπρόθεσμο;

2. Στην παρ. 7 του ιδίου άρθρου: «7. Το πράγμα ή το δικαίωμα που μεταβιβάστηκε ή παραχωρήθηκε στο Ταμείο, σύμφωνα με την παράγραφο 5 του παρόντος άρθρου, δεν μπορεί να αναμεταβιβαστεί στον προηγούμενο κύριο ή δικαιούχο, καθ’ οιονδήποτε τρόπο. Από τη μεταβίβαση του πράγματος ή την παραχώρηση του δικαιώματος στο Ταμείο, ο προηγούμενος κύριος ή δικαιούχος παραμένει στη διοίκηση και διαχείριση του πράγματος ή του δικαιώματος, ως εκ του νόμου εντολοδόχος του Ταμείου, χωρίς αμοιβή, υποχρεούται να το διατηρεί κατάλληλο για τον προορισμό του, σύμφωνα και με τις οδηγίες που δίνονται εγγράφως σε αυτόν από το Ταμείο και εξακολουθεί να βαρύνεται με τις δαπάνες που προκύπτουν από τη διοίκηση και διαχείριση του πράγματος ή του δικαιώματος».

Δηλαδή, μετά τη μεταβίβαση στο Ταμείο και μέχρι να το ξεφορτωθούμε, ο κύριος ή δικαιούχος του πράγματος ή δικαιώματος, βαρύνεται με τις δαπάνες του και τη διαχείρισή του, αλλά σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να το αποκτήσει και πάλι. Δεν είναι δηλαδή δυνατόν να γλυτώσει την «αξιοποίηση», αν πχ δεν υπάρξει συμφέρουσα προσφορά!!! Ό,τι διατίθεται για «αξιοποίηση», αναγκαστικώς «αξιοποιείται».

3. Παρ. 8 του ιδίου άρθρου: «8. Εμπράγματα δικαιώματα τρίτων μπορεί να κηρύσσονται αναγκαστικώς απαλλοτριωτέα με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών, για λόγους μείζονος σημασίας δημοσίου συμφέροντος, αν κρίνονται αναγκαία για την αξιοποίηση περιουσιακού στοιχείου του Ταμείου ή εταιρείας της οποίας το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Ταμείο ή αν κρίνονται αναγκαία για την πραγματοποίηση επενδυτικού σχεδίου ειδικού διαδόχου του Ταμείου ή εταιρείας της οποίας το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Ταμείο.»

Τώρα αυτό τι σημαίνει; Ό,τι αν έχεις ένα οικόπεδο δίπλα σε «αξιοποιήσιμο» ακίνητο του Δημοσίου, στο απαλλοτριώνουν, επειδή αυτό βολεύει τα σχέδια του επενδυτή; Γιατί εγώ η κουτή, αυτό καταλαβαίνω!!! Και μάλιστα, μην ελπίζει ο πονηρός ιδιοκτήτης ότι θα κάνει την τύχη του, αφού «Για τον προσδιορισμό της αποζημίωσης στις απαλλοτριώσεις που κηρύσσονται, σύμφωνα με την παρούσα παράγραφο, δεν λαμβάνεται υπόψη προσαύξηση της αξίας του απαλλοτριούμενου, η οποία οφείλεται στην νομή ή στην κατοχή του ακινήτου από το Ταμείο ή από εταιρεία της οποίας το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Ταμείο ή που οφείλεται στην πολεοδομική ωρίμανση και την επενδυτική ταυτότητα του ακινήτου, κατ’ εφαρμογή των διατάξεων του επόμενου Κεφαλαίου του παρόντος νόμου.»

4. Στην παρ. 17 του ιδίου, καταστροφικού άρθρου, μας προκαλεί εντύπωση ότι στα έσοδα του ταμείου περιλαμβάνονται και «γ) Επιχορηγήσεις από το Δημόσιο, ανάλογα με το πρόγραμμα αξιοποίησης και τις ανάγκες του.» Δεδομένου ότι «18. Τα έσοδα του Ταμείου διατίθενται για:
α) Την αποπληρωμή του δημόσιου χρέους.
β) Την αποπληρωμή τυχόν χρεών του.
γ) Την κάλυψη των λειτουργικών του εξόδων.
δ) Την πληρωμή των κάθε είδους δαπανών που απαιτούνται για την εκπλήρωση του σκοπού του.»,
συμπεραίνουμε ότι το Δημόσιο θα επιχορηγεί το Ταμείο για την αποπληρωμή του χρέους και την κάλυψη των εξόδων του! Δηλαδή το δημόσιο θα χρεώνεται για να καλύπτει τα έξοδα του Ταμείου που υποτίθεται ότι θα ξεχρεώνει!!!

5. Πάμε τώρα στο άρθρο 3 και την παρ. 16, όπου πραγματώνεται η έννοια της διαφάνειας: «16. Τα μέλη του Δ.Σ. του Ταμείου υποχρεούνται να μην αποκαλύπτουν, χωρίς την προηγούμενη έγγραφη συγκατάθεση της γενικής συνέλευσης του μετόχου, οποιαδήποτε εμπιστευτική πληροφορία αναφορικά με τις δραστηριότητες του Ταμείου, τα επιχειρηματικά σχέδια, τους πελάτες ή τις συνεργαζόμενες εταιρείες, καθώς και πληροφορίες που προκύπτουν μετά από έρευνες ή μελέτες που έχουν παραγγελθεί και πληρωθεί από αυτό.
Τα μέλη του Δ.Σ. του Ταμείου υποχρεούνται να τηρούν απόλυτη εχεμύθεια όσον αφορά στα δεδομένα των υπηρεσιών, εργασιών, στατιστικών στοιχείων ή άλλων δεδομένων που αφορούν στη δραστηριότητα του Ταμείου και να απέχουν από κάθε σκόπιμη ή ακούσια αποκάλυψή τους σε οποιονδήποτε τρίτο.

Σε περίπτωση που τα μέλη του Δ.Σ. αποδεδειγμένα αποκαλύψουν ή δημοσιοποιήσουν τα ίδια ή μέσω τρίτων ή δεν αποφύγουν τη διαρροή οποιασδήποτε εμπιστευτικής πληροφορίας, σύμφωνα με όσα ορίζονται στα προηγούμενα εδάφια, υπέχουν ευθύνη πλήρους αποζημίωσης για κάθε θετική και αποθετική ζημία, την οποία θα υποστεί το Ταμείο από την αιτία αυτή.»

Και θα μου πείτε ότι ευλόγως σε διαδικασίες διαπραγμάτευσης απαιτείται η εχεμύθεια, όμως αν δε γίνονται γνωστά τα αποτελέσματα ερευνών και μελετών, τα επιχειρηματικά σχέδια, τα στατιστικά, πώς στο καλό θα αξιολογούνται οι προσφορές; Πώς θα διατυπώνονται αντίθετες απόψεις; Πώς θα γνωρίζει ο κόσμος ότι οι επιλογές είναι οι πιο συμφέρουσες; Πώς θα ξέρουμε ότι δεν ξεπουλάνε όσο όσο; Κάτι βρωμάει κι εδώ, αφού η γενική συνέλευση του μοναδικού μετόχου, δηλαδή το δημόσιο, θα ελέγχει όλες τις πληροφορίες.

6. Στο άρθρο 4 θεσμοθετείται το Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων, το οποίο γνωμοδοτεί για όλες τις σημαντικές δραστηριότητες του Ταμείου, συγκεκριμένα, την έγκριση επιχειρησιακών προγραμμάτων αξιοποίησης, με τριμηνιαίους στόχους, στις περιπτώσεις αναδιάρθρωσης ή εκκαθάρισης εταιρίας που δεν κατέστη δυνατή η μεταβίβαση και κυρίως στις συμβάσεις που αφορούν την αξιοποίηση περιουσιακού στοιχείου του Ταμείου ή εταιρείας της οποίας το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Ταμείο, καθώς και στις συμβάσεις που είναι απαραίτητες για την αξιοποίηση περιουσιακού στοιχείου, εφόσον για τις τελευταίες απαιτείται απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Ταμείου. Απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου, για την έκδοση της οποίας προβλέπεται η προηγούμενη υποχρεωτική γνωμοδότηση του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων είναι απολύτως άκυρη, αν εκδοθεί χωρίς τη γνωμοδότηση αυτή.

Οι ρυθμίσεις αυτές δε θα ήταν προβληματικές, αν ΤΡΙΑ από τα ΕΠΤΑ μέλη του Συμβουλίου δεν υποδεικνύονταν από τους εκπροσώπους της ΕΕ στο ΔΣ. Δηλαδή τρία από τα επτά μελη θα ελέγχονται από τα συμφέροντα των «εταίρων», «δανειστών» και «σωτήρων» μας.

7. Στο άρθρο 5 παρ. 2 «. Το Ταμείο μπορεί, για τη διευκόλυνση της αξιοποίησης των περιουσιακών του στοιχείων, να συνάπτει κάθε μορφής συμβάσεις, όπως ενδεικτικά συμβάσεις δανείου, ανάθεσης έργου, αναδοχής κινητών αξιών, συμβάσεις μετόχων και συμβάσεις παροχής ή λήψης δικαιωμάτων προαίρεσης πώλησης ή αγοράς περιουσιακών στοιχείων. Οι συμβάσεις δανείου που συνάπτει το Ταμείο συνομολογούνται με όρους ανοικτής αγοράς. Το Ταμείο δεν επιτρέπεται να συνομολογεί συμβάσεις από τις οποίες προκύπτουν δαπάνες για επενδύσεις ή για την αναδιάρθρωση των περιουσιακών του στοιχείων, ούτε να καταβάλει επιχορηγήσεις ή να προβαίνει σε εξυπηρέτηση δανειακών υποχρεώσεων που αφορούν τα περιουσιακά του στοιχεία. Οι δαπάνες αυτές θα διεκπεραιώνονται μέσω του Κρατικού Προϋπολογισμού.»

Απλά δεν κατανοώ τι εννοεί ο νομοθέτης με τις συμβάσεις δανείου. Ας μου εξηγήσει κάποιος παρακαλώ. Επίσης ας μου εξηγήσει κάποιος τι σημαίνει ότι μέσω του κρατικού προϋπολογισμού θα καλύπτονται οι δαπάνες για επενδύσεις ή για την αναδιάρθρωση των περιουσιακών του στοιχείων ή για την εξυπηρέτηση των δανειακών υποχρεώσεων που αφορούν τα περιουσιακά του στοιχεία. Μήπως, λέω μήπως, σημαίνει ότι το δημόσιο αναλαμβάνει όλες τις δαπάνες των διαδικασιών αξιοποίησης, ότι το ταμείο από τα έσοδά του θα πληρώνει μόνο λειτουργικά έξοδα και χρέος και ότι οι επενδυτές θα αναλαμβάνουν τα πάντα χωρίς υποχρεώσεις, πλην του τιμήματος.

Μήπως δηλαδή σημαίνει ότι για να καλύψουμε μέρος του χρέους, θα χρεωνόμαστε συνεχώς; Λέω, μήπως…

8. Παρ.3: «Το Ταμείο μπορεί να εκδίδει ομολογιακά δάνεια, για τα οποία επιτρέπεται να παρέχεται η εγγύηση του Δημοσίου με απόφαση του Υπουργού Οικονομικών. Οι ομολογίες εκδόσεως του Ταμείου εξομοιώνονται με ομόλογα του Δημοσίου, μπορούν να εκδίδονται σε άυλη μορφή και διέπονται από τις διατάξεις για τους άυλους τίτλους του Δημοσίου.»
Σε τι ακριβώς χρησιμεύουν τα ομολογιακά δάνεια, με εγγυήσεις του δημοσίου;

9. Παρ.5: «Το Ταμείο δεν επιτρέπεται να συστήνει εμπράγματες ασφάλειες στα περιουσιακά στοιχεία που μεταβιβάζονται σε αυτό, σύμφωνα με την παράγραφο 5 του άρθρου 2, αν η σύσταση αυτή μπορεί να εμποδίσει ή να καθυστερήσει την αξιοποίησή τους, σύμφωνα με το Πρόγραμμα Αξιοποίησης της παραγράφου 10 του άρθρου 2.»
Δηλαδή δεν απαγορεύονται οι εμπράγματες ασφάλειες, παρά μόνο αν εμποδίζουν ή καθυστερούν την αξιοποίηση. Αν ένα ακίνητο μας μείνει αναξιοποίητο, μπορούμε να το υποθηκεύουμε δηλαδή;

10. Το άρθρο 9 παρ. 3 παραπέμπει στην παρ. 4 του άρθρου 5Α του ν. 3049/2002, σύμφωνα με την οποία «4.　 Στην Ε.Γ.Α.Α. συνιστάται πενταμελής Επιτροπή Ελέγχου Νομιμότητας των Διαδικασιών Ανάθεσης (ΕΠ. Ε.Ν.Δ.Α.), η οποία συγκροτείται από συνταξιούχους ανώτατους δικαστικούς λειτουργούς, συνταξιούχους λειτουργούς του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, μέλη Δ.Ε.Π. Α.Ε.Ι. ή συνταξιούχους ή εν ενεργεία ανώτατους δημόσιους υπαλλήλους, που ορίζονται με τους αναπληρωτές τους, με απόφαση της Δ.Ε.Α.Α., ύστερα από εισήγηση του Υπουργού Οικονομικών. Η θητεία των μελών της Επιτροπής είναι τριετής και μπορεί να παρατείνεται για ίσο χρονικό διάστημα.

Έργο της Επιτροπής είναι η πιστοποίηση και ο έλεγχος της τήρησης των διαδικασιών ανάθεσης, σύμφωνα με την πρόσκληση εκδήλωσης ενδιαφέροντος και τις διατάξεις του άρθρου αυτού και η γνωμοδότηση προς τη Δ.Ε.Α.Α. για την τήρηση των διαδικασιών αυτών.»

Ωραία ως εδώ. Αλλά τι προσθέτει το άρθρο 9 παρ. 3 του εφαρμοστικού; Θαυμάστε:

«Μέχρι την πρώτη συγκρότηση της Επιτροπής της παρούσας παραγράφου, η ανάθεση των συμβάσεων του παρόντος άρθρου διενεργείται χωρίς γνώμη της Επιτροπής, με απόφαση της Δ.Ε.Α.Α..»
Δηλαδή δε χρειάζεται να περιμένουμε τη συγκρότηση της Επιτροπής Ελέγχου Νομιμότητας, ας κάνει και κανένα έτος, εμείς τις «ευκαιρίες» δε θα τις αφήσουμε!!! Αρκεί η απόφαση της Διυπουργικής Επιτροπής Αναδιαρθρώσεων και Αποκρατικοποιήσεων.

11. Ευτυχώς, για τις συμβάσεις του Ταμείου χωρεί προσυμβατικός έλεγχος από το Ελεγκτικό Συνέδριο. Όμως, «Στον προσυμβατικό έλεγχο του προηγούμενου εδαφίου υπάγονται και οι συμβάσεις αξιοποίησης των περιουσιακών στοιχείων του Ταμείου και των εταιρειών των οποίων το μετοχικό κεφάλαιο ανήκει εξ ολοκλήρου, άμεσα ή έμμεσα, στο Ταμείο που συνάπτονται κατά τα οριζόμενα στην παράγραφο 1 του άρθρου 5, εφόσον το τίμημα ή το χρηματικό αντάλλαγμα της αξιοποίησης υπερβαίνει το ποσό των πεντακοσίων χιλιάδων (500.000) ευρώ και αφού προηγουμένως έχει γνωμοδοτήσει το Σ.Ε., σύμφωνα με όσα ορίζονται στην περίπτωση β΄ της παραγράφου 2 του άρθρου 5». Πρώτον δεν καταλαβαίνω τον όρο τίμημα ή χρηματικό αντάλλαγμα. Εννοεί το συμφωνηθέν ή την πραγματική αξία; Γιατί στην πρώτη περίπτωση όσο μικρότερο τίμημα συμφωνείται θα αποφεύγεται ο έλεγχος του Ελ. Συν. Επίσης, σε κάθε περίπτωση, θα βόλευε να σπάνε τα ακίνητα, για τον ίδιο λόγο. Σε τέτοιας κλίμακας «αξιοποίηση» πρέπει να ελέγχονται όλα, ΟΛΑ. Εδώ δε μιλάμε για ένα δύο ακίνητα ή επιχειρήσεις, μιλάμε για το σύνολο σχεδόν της δημόσιας περιουσίας.

12. Βεβαίως προέχει η εξασφάλιση των δικών μας ανθρώπων, έτσι; Άρθρο 9 παρ. 5: «Συμβάσεις που συνομολογήθηκαν, σύμφωνα με τον προσυμβατικό έλεγχο του Ελεγκτικού Συνεδρίου και τη γνωμοδότηση του Σ.Ε., θεωρούνται επωφελείς και συμφέρουσες για το Ταμείο και το Ελληνικό Δημόσιο, όσον αφορά την ευθύνη των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου.»
Όμως αφού το Ελεγκτικό Συνέδριο κάνει έλεγχο μόνο νομιμότητας και το Συμβούλιο Εμπειρογνωμόνων αποτελείται από ημέτερους, ποιος εγγυάται το επωφελές και το συμφέρον; Και μόνο η ύπαρξη της διάταξης αυτή φτάνει για να προϊδεάσει αρνητικά. Σαν το νόμο περί ευθύνης υπουργών μου κάνει.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση