Πρώτοι στα βάσανα, τελευταίοι στην κατάθλιψη;

• Από το Μαρικάκι

Τα λιγότερα αντικαταθλιπτικά μεταξύ των Ευρωπαίων τα παίρνουν οι Έλληνες σύμφωνα με γερμανοβρετανική έρευνα του πανεπιστημίου Γουόργουικ της Βρετανίας και του Ινστιτούτου ΙΖΑ της Βόννης, που δημοσιοποιήθηκε πρόσφατα. Το 97% των Ελλήνων δεν έχει πάρει ποτέ, και αυτό είναι το μεγαλύτερο ποσοστό πολιτών «καθαρών» από αντικαταθλιπτικά στην Ευρώπη των 27, ενώ κατά καιρούς παίρνει το 1% και τακτικά για διάστημα μεγαλύτερο του ενός μηνός μόλις το 1%. Στο δείγμα των 30.000 ευρωπαίων που μετρήθηκε διαπιστώθηκε ότι τα περισσότερα αντικαταθλιπτικά καταναλώνονται στην Πορτογαλία, όπου το 84% δηλώνει ότι δεν έχει πάρει ποτέ αντικαταθλιπτικό, το 5% παίρνει κατά καιρούς, το 2% τακτικά για διάστημα μικρότερο του ενός μηνός και το 9% τακτικά για διάστημα μεγαλύτερο του ενός μηνός. Πάνω από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο βρίσκονται η Γαλλία και η Βρετανία. Με αυτά τα δεδομένα θα έλεγε κανείς ότι σε ευρωπαϊκό επίπεδο είμαστε πρώτοι στα βάσανα και τελευταίοι στην κατάθλιψη.

Και ναι και όχι.

Η παραπάνω έρευνα ως επί το πλείστον αφορά το 2010 και ειδικά το πρώτο τρίμηνο όταν ακόμα η εγχώρια κρίση δεν είχε ξεδιπλωθεί σε όλο της το μεγαλείο.

Από τις αρχές του 2011 που τα αποτελέσματα του μνημονίου έγιναν φανερά στην κοινωνία και την οικονομία μέχρι σήμερα που η πολιτική τάξη της χώρας και της Ευρώπης επιφυλάσσουν αλλεπάλληλα σκωτσέζικα ντους με τις δανειακές δόσεις, η κατάθλιψη όχι απαραίτητα με την κλινική της διάσταση, αλλά ως κόπωση του ψυχισμού, αδιέξοδο κι απελπισία, όπως εμπειρικά διαπιστώνει κανείς στο άμεσο κι ευρύτερο περιβάλλον του, φαίνεται να αγγίζει ολοένα και περισσότερους με ή χωρίς χάπια, να το αποδεικνύουν στις στατιστικές έρευνες.

Κι αν μέχρι πρότινος μπορεί να μας έσωζε η παρατεταμένη ηλιοφάνεια που απολαβάνουμε ως χώρα, και άλλες μεσογειακές «ιδιαιτερότητες» στη νοοτροπία μας, πλέον η ευεργετική τους παρουσία έχει σημαντικά υποσκελιστεί από την βαριά καθημερινότητα.

Η Γερμανία (Σόιμπλε) αξιώνει να εκμεταλλευτεί τον «ελληνικό» ήλιο για να επεκταθούν οι δικές της επιχειρήσεις «πράσινης» ενέργειας, την ώρα που όλο και περισσότεροι Έλληνες εξαιτίας των μέτρων που αυτή επιβάλλει, εργασιακά, οικονομικά, κοινωνικά και ψυχολογικά βυθίζονται στο μαύρο σκοτάδι.

Όσο για τις λοιπές «ιδιαιτερότητες»,από τις οποίες έχει εξαχθεί ο μύθος περί τεμπέληδων ελλήνων, δηλαδή τη συμπάθεια για τη χαλαρότητα και την ξεγνοιασιά, το μοίρασμα του χρόνου στην οικογένεια και τους φίλους και γενικώς σε εξωεργασιακές δραστηριότητες, κλπ, αυτό που λέμε ποιότητα ζωής, έχουν αλλοιωθεί τα τελευταία χρόνια, αφού σημαντική μερίδα ελλήνων εργαζόταν εντατικά, πολλές φορές σε παραπάνω από μία δουλειές για να καλύψει το αυξανόμενο κόστος διαβίωσης. Πρόσφατα άλλωστε έρευνα για την εφημερίδα Le Monde έδειξε ότι οι έλληνες εργάζονται περισσότερες ώρες από το μέσο ευρωπαϊκό όρο και μάλιστα περισσότερο και από τους γερμανούς οι οποίοι μαζικά κατανάλωσαν την προπαγάνδα των τεμπέληδων ελλήνων τους τελευταίους μήνες που η δική μας «διάσωση» προκάλεσε πολιτικά προβλήματα στο εσωτερικό της χώρας τους.

Οι παραπάνω «ιδιαιτερότητες» λοιπόν δέχτηκαν τον τελευταίο ενάμιση χρόνο τερατώδη επίθεση και άπλετο μελάνι χύθηκε ή σάλιο καταναλώθηκε από νεόπλουτα παπαγαλάκια με αδυναμία στη χλιδάτη ζωή, προκειμένου να ενοχοποιηθεί στη ρίζα του ο ελληνικός τρόπος ζωής και να μας πείσουν ότι είμασταν τεμπέληδες , ευθυνόμαστε απαξάπαντες οι από κάτω για την κρίση – αν δεν είμαστε κιόλας οι πρωταίτιοι της κρίσης - και γι’ αυτό τώρα μας αξίζουν τα πάνδεινα: αφαίρεση δικαιωμάτων και κατακτήσεων, μισθοί πείνας, ανεργία,περιθώριο, εργασιακή ανασφάλεια και τρομοκρατία και πάει λέγοντας. Η κατάθλιψη χτύπησε κόκκινο – καθηλώνοντας τον κόσμο στον καναπέ - όσο όλοι αυτοί εργάζονταν σκληρά προκειμένου να καλλιερήσουν την ενοχή πάνω στην οποία θα κλίκαρε η αποδοχή της νέας κατάστασης: περισσότερη δουλειά, πρωτοφανείς περικοπές στα εισοδήματα, καθόλου δικαιώματα, τέλος στις κοινωνικές δαπάνες, πλημμυρίδα φόρων και δημόσια περιουσία στους απαιτητικούς πιστωτές.

Όχι τυχαία ο Guardian, με αφορμή το Μεσοπρόθεσμο, τις ευρωπαϊκές πιέσεις για συναίνεση, τις διαβουλεύσεις για τον νέο δανεισμό της χώρας, χαρακτηρίζει την Ελλάδα «σκλάβα της Ευρώπης». Μπορεί μια σκλάβα να γλιτώνει για πολύ καιρό τα αντικαταθλιπτικά;

Προς το παρόν οι πλατείες , οι μούντζες, οι συνελεύσεις, η νεοαποκτηθείσα αλληλεγγύη από τη μία, και η οργή και κατακραυγή εναλλάξ με τη διακωμώδηση των πανικόβλητων υπουργών και βουλευτών προσφέρουν μια προσωρινή ασφαλιστική δικλείδα στον καταρρακωμένο ψυχισμό μας. Φαίνεται ότι η όποια κατάθλιψη είναι ακόμη διαχειρίσιμη, ο κόσμος το παλεύει. Όμως, μια ήττα όλου αυτού του πλήθους που έχει ενεργοποιηθεί τον τελευταίο καιρό στο δημόσιο χώρο, θα ήταν πολύ σοβαρό πλήγμα...

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση