Απαντήσεις στους ισχυρισμούς Νταβούτογλου (μέρος 2ο)

• Συνεχίζοντας την ανάλυση μας από το άρθρο "Απάντηση στους ισχυρισμούς του Νταβούτογλου (μέρος 1ο)",έχοντας ήδη αναλύσει τους 2 πρώτους από τους 10 συνολικά ισχυρισμούς του «καθηγητή» Νταβούτογλου,θα αναλύσουμε στο δεύτερο άρθρο μας τους ισχυρισμούς 3-5.
  

3ος ισχυρισμός
«Οι ελληνοτουρκικές σχέσεις είναι μια αντανάκλαση της ιστορικής πορείας του Ισλάμ και του Χριστιανισμού». Αντιθέτως, Τούρκοι και Έλληνες συνυπήρξαν ειρηνικά για αιώνες σε πόλεις όπως η Θεσσαλονίκη και η Σμύρνη. Κανείς δεν μπορεί να αρνηθεί τη μεγάλη επιρροή που άσκησαν οι Φαναριώτες στην οθωμανική διοίκηση, πρωτίστως στην οθωμανική διπλωματία και το εμπόριο. Η παρουσία του Πατριαρχείου στην Κωνσταντινούπολη επί αιώνες ως ένας από τους ιστορικούς μας θεσμούς συνιστά ένα αναπόσπαστο κομμάτι της πολιτιστικής μας κληρονομιάς.

Απάντηση
Ο «καθηγητής» μεταφέρει την γεωπολιτική και «ιστορική» του ανάλυση στον θρησκευτικό τομέα ,αλλά τα επιχειρήματα του δεν στέκουν!Όπως δεν στέκουν και εθνολογικώς χρησιμοποιώντας τον όρο «Τούρκοι»!!
Οι Τούρκοι ουδέποτε ενδιαφέρθηκαν να «συνυπάρχουν ειρηνικά» ειδικά μετά την κατάληψη της Κων/πολης το 1453. Αποδείχθηκε ότι το εμιράτο του Οσμάν ήταν το αυγό του φιδιού το οποίο ζέσταναν στον κόρφο τους οι Σελτζούκοι και όταν επωάσθηκε ο δράκος τους έφαγε όλους: Σελτζούκους, Τουρκομάνους και κόντεψε να εξαφανίσει τον Ελληνισμό. Οι Οθωμανοί σχετικά ολιγάριθμοι,βρέθηκαν κύριοι ενός τεράστιου κράτους. Είχαν καλή πολεμική μηχανή αλλά δεν είχαν διοικητική μηχανή και τους κατάλληλους ανθρώπους για να την κινήσουν. Γι’αυτό οι Οθωμανοί διατήρησαν τη βυζαντινή διοικητική μηχανή και την επάνδρωσαν κυρίως με εξισλαμισμένους Έλληνες που ήταν ευπρόσδεκτοι και κατελάμβαναν τις καλύτερες θέσεις γιατί τους είχαν ανάγκη. Μέσα στα 100 χρόνια που χωρίζουν τον Ορχάν από τον Ερτογρούλ(1326-1220) οι ολιγάριθμες οικογένειες στον χώρο της Μ. Ασίας αυξήθηκαν σημαντικά,όχι εξαιτίας του φυσιολογικού πολλαπλασιασμού τους λόγω υπεργεννητικότητας όσο στην αφομοίωση των Ελλήνων και άλλων λαών. Από τον 14ο μέχρι τον 17ο αιώνα η αφομοιωτική δύναμη του τουρκισμού ήταν πολύ μεγάλη και εξασκείτο με τη βία,τις διακρίσεις,τις σφαγές και το παιδομάζωμα που εφαρμόσθηκε επίσημα από το 1362.Τον καιρό του Σουλεϊμάν του Μεγαλοπρεπούς (1520-1566),οι Οσμανλήδες Τούρκοι ήταν από τις πιό ανάμικτες φυλές που περιελάμβαναν Έλληνες,Βουλγάρους, Σέρβους, Αλβανούς, Βλάχους, Αρμένιους, Ούγγρους, Ρώσους, Τατάρους, Μογγόλους, Κιρκάσιους, Γεωργιανούς, Πέρσες, Σύρους, Άραβες.
Τα διαφορετικής εθνικής προελεύσεως αυτά στοιχεία τα συνένωνε το Ισλάμ και η χρήση της τουρκικής γλώσσας ,που με τον χρόνο έφεραν τον εκτουρκισμό.
Οι Τούρκοι μόνο μεταξύ των Ελλήνων διενεργούσαν το παιδομάζωμα λόγω των αρετών της φυλής μας. Οι Έλληνες για να αποφύγουν αυτή την γενοκτονία μεταχειρίστηκαν διάφορα τεχνάσματα, μεταξύ των οποίων να μαθαίνουν αυτοί και τα παιδιά τους το σλαβικό ιδίωμα, το οποίο ομιλούν κατά τις περιόδους του παιδομαζώματος για να προσποιηθούν ότι ήσαν Σλάβοι.Αυτό δεν κινούσε υποψίες καθώς υπήρχαν κατεσπαρμένοι βουλγαρικοί συνοικισμοί και η επαφή μεταξύ Ελλήνων και Βουλγάρων ηταν εύκολη.
Το τέχνασμα αυτό επαναλαμβανόταν για να αποφύγει η φυλή μας τις σφαγές των Τούρκων.Όλη η μανία των Οθωμανών και το μίσος τους στρεφόταν κατά των Ελλήνων διότι αυτούς θεωρούσαν εκπροσώπους του Χριστιανισμού και εχθρούς του Ισλάμ.
Η παντελής έλλειψη ελληνικών σχολείων στην ύπαιθρο μέχρι τέλους του 18ου αιώνα φαίνεται ότι δεν έχει ιδιαίτερη σημασία για τον «καθηγητή» Νταβούτογλου. Μέχρι το 1760 μόνο 40 ελληνικά σχολεία υπήρχαν στην Μακεδονία και στην Θράκη.Από το 1760 μέχρι το 1779 ο Πατριάρχης Κωνσταντινουπόλεως Σαμουήλ ιδρύει Νοτίως του Αίμου χώρας και στην κυρίως Ελλάδα 40 κλασσικές σχολές και 300 Δημοτικά σχολεία. Έτσι δίνει την πρώτη ώθηση των ελληνικών σχολείων. Πολλοί όμως ομογενείς πλούσιοι τον μιμούνται και αυξάνεται ο αριθμός των σχολείων.
Ο Νταβούτογλου όμως αναφέρεται στο Ισλάμ. Κατά πόσο οι Τούρκοι σεβάστηκαν το Ισλάμ;
Οι Άνθρωποι της Βίβλου-Ahl al Kitab-(Έλληνες Χριστιανοί και Ισραηλίτες) έπρεπε σύμφωνα με το Κοράνι να έχουν ευνοϊκή μεταχείριση και το δικαιολογούσε η άποψη ότι το Ισλάμ ήταν η συνέχεια των προηγουμένων αποκαλύψεων. Γι’αυτό οι άνθρωποι της Βίβλου γινονται ανεκτοί με πληρωμή ενός ειδικού φόρου, του κεφαλικού «χαρατσιού».
Σε περίπτωση παραδόσεως μίας πόλης ή μίας περιοχής στους μουσουλμάνους έπρεπε οι χριστιανοί και οι Ισραηλίτες, οι οικογένειες τους, οι περιουσίες τους και οι οίκοι λατρείας τους να μην θιγούν. Σε περίπτωση όμως βίαιας καταλήψεως εξ’εφόδου η ισλαμική αντίληψη περί δικαίου υποχωρούσε και οι νικητές δείχνονταν ανελέητοι στους χριστιανικούς πληθυσμούς. Οι νικητές μπορούσαν να λεηλατούν τρεις μέρες ανενόχλητοι. Κάθε οικία άνηκε στον νικητή,που μπορούσε να κάνει ό,τι ήθελε.
Σύμφωνα λοιπόν με το Μουσουλμανικό Δίκαιο δεν θα έπρεπε να υπάρχει ούτε καταπίεση των υπόδουλων Χριστιανών, ούτε βίαιος εξισλαμισμός τους.
Στην πράξη όμως ο θρησκευτικός φανατισμός, η επιθυμία πλουτισμού και το φυλετικό μίσος γίνονταν αιτία να καταπατηθεί το μουσουλμανικό Δίκαιο σε πολλές περιπτώσεις από πλευράς Αράβων και σε άπειρες περιπτώσεις από πλευράς Τούρκων.
Ο «καθηγητής» αναφέρεται στο Πατριαρχείο και στους Φαναριώτες.
Ξεκινώντας από το Πατριαρχείο, ο Σουλτάνος Μαχμούτ Β’ κήρυξε ιερό πόλεμο κατά των Ελλήνων της Θράκης την 25η Μαρτίου του 1821, και το πρώτο χτύπημα το δέχθηκε ο κλήρος, που θεωρήθηκε το όργανο αποστασίας των Ελλήνων και γι’αυτό προσπάθησε να τον εξοντώσει. Η τουρκική διοίκηση κατέπνιξε κάθε ενέργεια με την σύλληψη και φυλάκιση των Εκκλησιαστικών Αρχών και όλων των Ελλήνων προκρίτων, η οποία άρχισε την Κυριακή των Βαϊων στις 3 Απριλίου του 1821 και εξακολούθησε όλη την Μεγάλη εβδομάδα.
Αναφέρουμε ενδεικτικά:

• τον αποκεφαλισμό του Θεοκλήτου,εκπρόσωπο του μητροπολίτη Πρωίου, μαζί με άλλους ιερείς ,διακόνους και δημογέροντες στην Πόλη,
• τον απαγχονισμό του προύχοντος Ευσταθοχωρίτη
• τον μαρτυρικό θάνατο του Μητροπολίτη Ευγενίου Καραβία, που στάλθηκε σιδηροδέσμιος στην Πόλη.
• τον απαγχονισμό του Πατριάρχη Γρηγορίου Ε’ με διαταγή του Σουλτάνου στις 10 Απριλίου και την σύλληψη πολλών μητροπολιτών
• τον απαγχονισμό του πρώην Πατριάρχη Κυρίλλου Στ’ στις 17 Απρίλη, μαζί με άλλους 27 ιερωμένους και πολλούς προκρίτους έξω από την Μητρόπολη.

Ας αναφερθούμε και στην νοοτροπία των Νεοτούρκων έναν αιώνα αργότερα:
Από τον Αύγουστο 1908 είχαν ήδη φανεί οι ενδείξεις των προθέσεων των Τούρκων εναντίον της Ελλάδας από τις δηλώσεις του Τούρκου πρέσβη στην Αθήνα:

«Η Νέα Τουρκία θέλει να διαλύσει κάθε σύγχυση μεταξύ των δύο εθνοτήτων(Ελλάδας-Τουρκίας).Θέλει να καταλάβουν οι Έλληνες ότι οι Οθωμανοί ελληνικής καταγωγής είναι οριστικά Οθωμανοί και όχι Έλληνες. Το Οικουμενικό Πατριαρχείο οφείλει να παύσει να είναι μία ελληνική εστία.
Οι Οθωμανοί μόνοι αφέντες στο σπίτι τους,θα επιβάλλουν την θελησή τους σε όλους».

Ας αναφέρουμε και ένα παράδειγμα και μετά την Συνθηκή της Λωζάννης του 1923:
Υπενθυμίζουμε στον «καθηγητή» ότι η Τουρκία εν τέλει παραιτήθηκε της αξίωσης περί μεταφοράς του Πατριαρχείου Κωνσταντινοπόλεως εκτός του τουρκικού εδάφους.
Όμως η Τουρκία μέχρι και σήμερα ακολουθεί μία πολιτική συστηματικής ταπείνωσης και απομόνωσης του Οικουμενικού Πατριαρχείου. Με το Διάταγμα 1092/1923 η Τουρκία αμφισβητεί επίσημα τον οικουμενικό χαρακτήρα του Πατριαρχείου. Το παρουσιάζει ως θεσμό καθαρώς εσωτερικού τουρκικού δικαίου.
Ο «καθηγητής» όμως δεν αναφέρει την προσπάθεια εξόντωσης του Πατριάρχη Μελέτου Δ’ από τον Μουσταφά Κεμάλ προς την παραίτηση του Οικουμενικού Πατριάρχη ήδη από το 1921 και την αντικατάσταση του Οικουμενικού Πατριαρχείου από το αυτοαποκαλούμενο «Τουρκορθόδοξο Πατριαρχείο»!
Αναφέρουμε το σημαντικό απόσπασμα της αναφοράς του ύπατου αρμοστή της Γαλλίας στην Κωνσταντινούπολη, Ζες Κυρελί, στον πρωθυπουργό του Ερριό (Herriot) την 25/11/1924:

«...η πρόθεση της κυβέρνησης της Άγκυρας είναι να εκλέγει ενα δικό της δημιούργημα, να μετατρέψει το Πατριαρχείο Φαναρίου σε τουρκικό Πατριαρχείο,να ελαττώσει την εξουσία και το γόητρο του, και να υποκαταστήσει σιγά-σιγά την ελληνική γλώσσα με την τουρκική. Ο υποψήφιος της θα ήταν ο Μητροπολίτης Μάτσκας *, κοντά στην Τραπεζούντα,ο οποίος προσέφερε υπηρεσίες στους Τούρκους κατά την διάρκεια του πολέμου της ανεξαρτησίας**, οργανώνοντας νοσοκομεία και περιθάλπτοντας τους τραυματίες».

*Πρόκειται για τον μητροπολίτη Ροδόπολης Πόντου, Κύριλλο, που ήταν ο επιθυμητός της τουρκικής κυβέρνησης **Το κίνημα του Κεμάλ σε ελληνικότατες περιοχές 3000 ετών,όπου η πλειοψηφία του πληθυσμού ήταν ελληνική, και το εμπόριο και η οικονομία ανθούσε φιλήσυχα και ειρηνικά θεωρούταν ακόμα και τότε ως «κίνημα ανεξαρτησίας»

Οι Φαναριώτες-λαϊκοί και κληρικοί- είχαν πολλές δικαιολογίες για τη γραμμή που ακολούθησαν:
ήταν υποχρεωμένοι σε μεγάλο βαθμό,εξαιτίας του τουρκικού ξίφους και της δυτικής αποικιοκρατίας,να συμπεριφέρονται με αντιφατικό τρόπο. Είχαν υπέρ αυτών το ελαφρυντικό ότι λειτουργούσαν υπό κατοχήν και υπηρετούσαν εξ ανάγκης τους Οθωμανούς. Η Εκκλησία διατήρησε την ελληνική ταυτότητα, ιδιαίτερα στους πιό μαύρους αιώνες της κατοχής (15ος-17ος ) και εκατοντάδες ιεράρχες θυσιάστηκαν στην Επανάσταση. Οι δε λαϊκοί Φαναριώτες συνέβαλαν αποφασιστικά ήδη από τις αρχές του 18ου αιώνα στην εκπαιδευτική αναγέννηση του ελληνισμού, ο οποίος καταπολεμήθηκε από τους Οθωμανούς, καθώς και την πολιτική του χειραφέτηση, μέσα από την εμπειρία των ηγεμονιών, συμμετέχοντας μαζικά στην Ελληνική Επανάσταση.

4ος ισχυρισμός
Η χρήση της έννοιας «του άλλου» για να προσδιορίσει η μία χώρα την άλλη κατά τη διαδικασία οικοδόμησης κρατών: Οι κοινές, γλυκόπικρες μνήμες μας δεν πρέπει να μας εμποδίσουν να προετοιμάσουμε το έδαφος για τη δημιουργία ενός ειρηνικού τοπίου στην περιοχή μας, που θα επιφέρει σημαντικά πλεονεκτήματα για τις μελλοντικές γενιές μας. Για να προσδιορίσουμε εαυτούς στη διαδικασία οικοδόμησης κρατών δεν χρειαζόμαστε πλέον τον όρο «ο άλλος». Ηρθε η ώρα να βρούμε τη δύναμη μέσα από τις ομοιότητές μας και το γεγονός πως έχουμε τόσα κοινά, με δεδομένο ότι ανήκουμε στην ίδια ευρύτερη περιοχή. Το όραμα του Ατατούρκ και του Βενιζέλου, που κατέστησαν εφικτή την ειρήνη και τη συμφιλίωση την επαύριο μεγάλων δεινών και αλλαγών, είναι πηγή έμπνευσης για όλους μας.

Απάντηση
Ο «καθηγητής» διαγράφει την διαφορετικότητα εις το όνομα του Νεοοθωμανισμού. Για τον «καθηγητή», το γεγονός ότι οι Τούρκοι είναι αλλόφυλοι και αλλόθρησκοι δεν σημαίνει αυτομάτως ότι είναι «άλλοι»!!
Μας συνδέουν οι «ομοιότητες μας» και το γεγονός ότι έχουμε πολλά «κοινά»!! Υποτίθεται ότι έχουμε «γλυκόπικρες μνήμες» και μάλιστα κοινές! Πως είναι δυνατόν να εξομοιώνεται η ιστορία της Ελλάδας με αυτήν της Τουρκίας, αυτό μπορεί μόνο ο «καθηγητής» Νταβούτογλου να το συνειδητοποιήσει.
Γιατί όμως οι Τούρκοι έχουν γλυκόπικρες μνήμες από τους Έλληνες; Έπρεπε να ήμασταν μέχρι και σήμερα υπό οθωμανική κατοχή για να μην έχουν οι Τούρκοι πικρές μνήμες;
Έπρεπε να ανεχτούμε τις σφαγές, τις διώξεις, τους βιασμούς των Νεοτούρκων που συνέχιζαν το έργο των προκατόχων τους στην Μ. Ασία, στην Θράκη και στον Πόντο;
Αυτή η οργανωμένη τουρκική προσπάθεια ξεριζωμού του ελληνικού στοιχείου από εδάφη που κατοικούνται εδώ και 3 χιλιετίες από την φυλή μας και η ανάγκη απελευθέρωσης Μ. Ασίας, Πόντου και Αν. Θράκης πως συνδυάζεται με την τουρκική προπαγάνδα τουρκοποίησης εδαφών και πληθυσμού μόνο και μόνο επειδή για 5 αιώνες επιβάλλονταν με το σπαθί;
Το όραμα του Βενιζέλου ήταν η απελευθέρωση των Ελλήνων της Μ. Ασίας και της Θράκης,όπως ακριβώς η απελευθέρωση της Ηπείρου,της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας.
Ο Κεμάλ, όταν ρωτήθηκε από τους Μπολσεβίκους πως θα κάνει «επανάσταση» χωρίς όπλα και στρατό,δήλωσε: «Έχω όπλο την αγχόνη».
Μετά το συνέδριο του Ερζερούμ στις 23 /8/1919 προχωρούσε στην συγκρότηση στρατού. Όποιος αντιδρούσε, χριστιανός ή μωαμεθανός, αντιμετώπιζε την αγχόνη.
Όμως η προπαγάνδα του Νταβούτογλου καταρρίπτεται από ιστορικές μαρτυρίες των ιδίων των Τούρκων!
Ο τούρκος αρχιαστυνόμος Γιουσούφ Ζία βέη όταν αναφέρεται σε έκθεση του προς τον Γάλλο πρόξενο στην Καλλίπολη,αναφέρει το εξής ενυπωσιακό:

«Στον Αίνο μετέβη στις 9 Μαϊου 1914.Μόλις με είδε ο καϊμακάμης μου είπε: Οι ενταύθα Ρωμαίοι είναι ελληνόφρονες, χρειάζεται προσοχή. Εν τούτοις εγώ, όπως εξακρίβωσα και κατά την βουλγαρική κατοχή, οι Έλληνες χριστιανοί προφύλαξαν τους μουσουλμάνους. Μετά από κάποιες ημέρες ο καϊμακάμης κατήρτισε συμμορίες, οι οποίες περιερχόμενες τα χωριά άρπαζαν τα ζώα, και χρήματα των χωρικών και εξανάγκαζαν αυτούς σε μετανάστευση».

Υπάρχουν δεκάδες μαρτυρίες που αποδεικνύουν ότι οι «γλυκόπικρες μνήμες» των μουσουλμάνων οφείλονταν στις τουρκικές παραστρατιωτικές οργανώσεις, σε τουρκικές συμμορίες και όχι στους Έλληνες!
Ο Βενιζέλος δεν έχει καμία απολύτως σχέση με τον Κεμάλ. Ουδέποτε υπήρξαν γενοκτονίες, ούτε καν διαμάχες, εναντίον των μουσουλμάνων και ουδέποτε το όραμα του Βενιζέλου είχε ως σκοπό κατάληψη ξένων εδαφών, παρά μόνο την απελευθέρωση των ελληνικών. Πιο ελληνικών και από την Αθήνα!
Ο Βενιζέλος δεν είχε κανένα σκοπό ξεριζωμού του μουσουλμανικού στοιχείου από την Ελλάδα και ουδέποτε καταπάτησε τα δικαιώματα των μουσουλμανικών μειονοτήτων.
Και μόνο η σύγκριση αυτή καθ’αυτή αποτελεί ύβρι για τον Βενιζέλο!

5ος ισχυρισμός
Ο στρατηγικός ανταγωνισμός ενυπάρχει μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας.
Η έννοια του μαξιμαλισμού σε βάρος «του άλλου» οδήγησε στην αποξένωση και στη διεύρυνση της απόστασης των δύο χωρών. Στον αντίποδα, Τουρκία και Ελλάδα, ως μοναδικές χώρες στην περιοχή που βρίσκονται στο σταυροδρόμι μεταξύ Βαλκανίων και Μέσης Ανατολής, μπορούν να γίνουν πρωτοπόρες στη συνεργασία και την ευημερία της ανατολικής Μεσογείου. Μπορούν να αποτελέσουν έναν ισχυρό βραχίονα, σκιαγραφώντας μία κοινή στρατηγική στη θαλάσσια περιοχή με στόχο τη σταθερότητα, την ειρήνη και την ανάπτυξη.

Απάντηση
Ο «στρατηγικός ανταγωνισμός» έχει επεξηγηθεί στο προηγούμενο άρθρο μας στην τελευταία παράγραφο της απάντησης μας στον 2ο ισχυρισμό του «καθηγητή».
Πως ορίζεται όμως ο «μαξιμαλισμός» από τον Νταβούτογλου; Από πότε οι εθνοαπελευθερωτικοί αγώνες του έθνους μας ορίζονται ως «μαξιμαλισμός»;
Μέχρι και σήμερα βλέπουμε τις τουρκικές φρεγάτες και τα τουρκικά μαχητικά να κάνουν πάρτι στο Αιγαίο κι εμείς υποτίθεται ότι θα πρέπει να δώσουμε χείραν φιλίας;
Η τουρκική προπαγάνδα στην Θράκη και η επιβολή του εθνοκτόνου σχεδίου Ανάν υποτίθεται ότι συνεισφέρουν στην «συνεργασία και την ευημερία της ανατολικής Μεσογείου»;
Ο «καθηγητής» συμψηφίζει νοοτροπίες και ιστορία για να δώσει το τέλειο άλλοθι στην Τουρκία, ότι έχει ευθύνες και η Ελλάδα για την «αποξένωση και τη διεύρυνση της απόστασης των δύο χωρών»!
Οπότε οφείλουμε να στηρίξουμε τις νεοοθωμανικές αντιλήψεις Νταβούτογλου, διότι το «μεγαλείο» του Οθωμανισμού μπορεί να αδελφοποιήσει Ελλάδα και Τουρκία!
Ο «καθηγητής» αναφέρεται σε μία «κοινή στρατηγική στη θαλάσσια περιοχή».
Γιατί θα πρέπει οπωσδήποτε να υπάρχει κοινή στρατηγική; Και σε ποιόν θαλάσσιο χώρο;
Αν εννοείται η Μεσόγειος θάλασσα, τότε το συζητάμε. Αν όμως εννοείται το Αιγαίο;
Διότι η Μεσόγειος είναι όντως κοινή θάλασσα, το Αιγαίο όμως σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί κάτι το κοινό με την Τουρκία. Για τον Νταβούτογλου όμως είναι «κοινή θαλάσσια περιοχή».
Το γεγονός ότι για 400 χρόνια ήμασταν υπόδουλοι των Τούρκων, δεν σημαίνει αυτομάτως ότι η ιστορία ξεκινάει από την Οθωμανική Αυτοκρατορία. Δεν μπορεί ο Νταβούτογλου να αναφέρεται στην Ιστορία και να μην ξέρει ότι το Αιγαίο Πέλαγος ειναι ελληνικό. Η αποσπασματική και επιλεκτική αναφορά στην Ιστορία αποτελεί καθαρή προπαγάνδα! Και με προπαγάνδα δεν είναι δυνατόν να υπάρξει «σταθερότητα, ειρήνη και ανάπτυξη».

1) Πηγή: «Θράκη-Η Έπαλξη του Ελληνικού Βορρά», Συγγραφέας: Γ. Μαγκριώτης
2) Πηγή: «Νεοοθωμανισμός και ελληνική ταυτότητα», Συγγραφέας: Γ. Καραμπελιάς
3) Πηγή: «Έχω όπλο την αγχόνη…», Συγγραφέας: Χ. Τσιρκινίδης
4) Πηγή: «Η εναντίον της Μακεδονίας βουλγαροκομμουνιστική επιβουλή», Συγγραφέας: Γ.Α.Λ

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση