Μήπως πρέπει να κάνουμε ένα κόμμα με όνομα "κρεμάλα";

• Μήπως η λύση των προβλημάτων της χώρας είναι ένα νομιμότατο κόμμα με την ονομασία “Κρεμάλα” και ιδεολογία τον “κρεμαλισμό”;

Το κείμενο αυτό προσπαθεί, όσο μπορεί, να είναι ευθυμογράφημα. Παρακαλώ, ανασύρετε, από όπου έχετε κρύψει, το καλό σας χαμόγελο και διαβάστε με αγχολυτική διάθεση. Η διάθεση είναι το παν εξάλλου, όπως λένε και οι “διεθνείς ελεύθερες αγορές”, που μας “σκίζουνε τον πάτο” καθημερινώς, με καλή διάθεση πάντα, και με την ευγενική χορηγία της ολιγαρχικωτάτου ημών κυβερνήσεως.

Το παρόν δουλοκτητικό κοινοβουλευτικό καθεστώς, τα ιδρύματά του, οι λεγεώνες και οι μεραρχίες του, όπως κόμματα, μέσα ενημέρωσης, συνδικάτα, διάφορα ευαγή ιδρύματα όπως η Ακαδημία και η Τράπεζα της Ελλάδας, έχουν πάρει χαμπάρι πως το πλήρωμα, με την ναυτική έννοια, της ελληνικής δουλοπαροικίας (κλεμμένο από τον κ. Καζάκη) είναι ένα βήμα από το να στασιάσει. Πειρατικά εντελώς.

Εχει δηλαδή αρχίσει το καθεστώς και συνειδητοποιεί πως η ελληνική κοινωνία “τα έχει πάρει χοντρά στο εθνόσημο”, και είναι ένα βήμα πριν από μια προεπαναστατική φάση. Εδώ και καιρό. Και πως ήδη έχουν αρχίσει και διακινούνται ευρέως ιδέες περί δημοκρατίας στην ελληνική δουλοπαροικία των τραπεζών (όλες οι τράπεζες είναι ιδιωτικές λέμε). Και η δημοκρατία είναι για τις ολιγαρχίες ο πιο μεγάλος εφιάλτης.

Αυτές οι καινοφανείς περί δημοκρατίας ιδέες χαλούν την καλή διάθεση των στυλοβατών του σημερινού καθεστώτος, οι οποίοι ξοδεύουν καθημερινώς τον παρά τους, που σύναξαν με τον τίμιο ιδρώτα του προσώπου τους τόσα χρόνια, ώστε να κατασκευάσουν μεσσίες αρχηγούς, τάσεις, συνιστώσες, νέα κόμματα και κινήσεις και πληρώνουν και τα μαλλιοκέφαλά τους στην “ελεύθερη αγορά” των δημοσκοπήσεων, χωρίς σοβαρά αποτελέσματα.

Αυτές οι περί δημοκρατίας ιδέες είναι νόμιμες τώρα. Αλλά φαίνεται οτι υπάρχουν και εισηγήσεις να κηρυχθούν προληπτικά παράνομες, ελλείψει εμβολίου. Η κήρυξή τους στην παρανομία θα είναι μια κίνηση ματ, που πρώτον θα δώσει μεγάλη χαρά στα σκοτεινά αφεντικά του χρηματοπιστωτικού κέρδους, για καθαρά ιδεολογικούς λόγους, και δεύτερον θα καταστήσει ευκολώτερη την ιχνηλάτηση της παράνομης πλέον διακίνησης και βέβαια την “απομόνωση” των διακινητών αυτών των εθνοδιαλυτικών ιδεών, από τις υπΕρεσίες παρακολούθησης της κοινωνικής υγείας. Πράγμα σωτήριο για το παραπαίον κοινοβουλευτικό πολίτευμα της γλυκυτάτης ημών ολιγαρχικής πατρίδος.

Ετσι, πριν πάρουν αέρα τα μυαλά του κυρίαρχου λαού μ’ αυτή τη δημοκρατία, και αποφασίσει να διακόψει τον σοβαρό πολιτικό του προβληματισμο για τα αν έχει ή δεν έχει κυτταρίτιδα η καλλίπυγος Τζούλια και για το αν θεωρείται πολιτικώς ορθόν, αλλά και ανδροπρεπές στο κάτω κάτω, να φορούν φούστες οι ποδοσφαιριστές της πρώτης εθνικής κατηγορίας, και αρχίσει να προβληματίζεται με τις ιδέες αυτές που προωθούν εκείνο το πολίτευμα, το οποίο οι θρησκευτικοί πατέρες πρόλαβαν και χαρακτήρισαν εδώ και αιώνες civitas diaboli, δηλαδή την εξαποδώ δημοκρατία, άρχισε να προτείνει το ίδιο το καθεστώς, αφ’ ευατού και από μόνο του, συνταγματικές αλλαγές και μεταρρυθμίσεις του ολιγαρχικού μας πολιτεύματος.

Κανείς σώφρων δημοκράτης βέβαια δεν μπορεί να πιστέψει ότι μια ανώνυμος ιδιωτική εταιρία, όπως η Τράπεζα της Ελλάδος (όλες οι τράπεζες είναι ιδιωτικές ξαναλέμε), η οποία μάλιστα εξαιρείται ολιγαρχικώτατα και από τον νόμο περί ανωνύμων, θα παραχωρούσε το αμφιθέατρό της σε κινηματίες και μεταρρυθμιστές του πολιτεύματος, επειδή ξαφνικά την “έπιασε κόψιμο” για τη δημοκρατία. Είναι σαν να διατυπώνει κάποιος υποψίες ότι ο Πλάτωνας ήταν δημοκράτης. Ούτε είναι πιθανόν να θέλει η ΤτΕ να συχωρεθούν τα “ποθαμένα” της και το Τ-10 της, και να έχει πάθει αυτό το δημοκρατικό ντελίριο. Πρόκειται σαφώς για χορηγία σε προσχεδιασμό θολούρας.

[Μην πιάσω τώρα την Ακαδημία στοΝ στόμα μου και για το πόσο έχει φροντίσει τόσα χρόνια για την δημοκρατική διαφώτιση του λαού (εδώ ένα λεξικό και το χουν δυο αιώνες ακόμα στο...ποιο γράμμα είστε τώρα ρε παιδιά;).]

Κι αν διαβάσετε και τα κείμενα της εν λόγω “κρίσιμης συζήτησης” στο αμφιθέατρο της ΤτΕ τάχιστα θα αντιληφθείτε ότι ομιλούν για πολιτειακή αναμόρφωση και ξερίζωμα της πελατειακής σχέσης κόμματος-πολίτη, χωρίς να ζορίζουν καθόλου μα καθόλου τα κόμματα. Δεν καταγγέλουν καν το σύστημα “αντιπρόσωποι με μακρές θητείες”, το οποίο χρησιμοποιεί και το πολίτευμα και τα κόμματα εσωκομματικά, ως την οικολογική εστία της απόλυτης διαφθοράς και συναλλαγής και μαμά της ολιγαρχίας. Ούτε αξιώνουν δημοκρατικές εσωκομματικές λειτουργίες με κανόνες που θα μπουν στο Σύνταγμα αντί των τωρινών ευχολογίων που περιλαμβάνει για τα κόμματα. Ούτε ζητούν την εξαφάνιση των επαγγελματιών από την πολιτική. Ούτε φυσικά την ευθύνη των τραπεζών στο σημερινό χάλι αγγίζουν. Δηλαδή “να χαμε να λέγαμε”.

Βέβαια τα κείμενα αυτά των σοφών αυτών ανθρώπων δεν διαβάζονται από τον λαό. Ούτε πλάκα έχουν, ούτε αμεσότητα. Δεν μιλάνε σαν να μιλάς στον διπλανό σου. Μιλάνε αλλιώς αυτά τα κείμενα. Είναι γραμμένα για να τα διαβάζουν μόνο συγκεκριμένες παρέες και όχι ο πολύς λαός. Από τη φύση τους είναι ολιγαρχικά κείμενα δηλαδή. Οπως και οι νόμοι και κάθε άλλο επίσημο κείμενο (εκείνα της Ευρωπαϊκής Ενωσης τα έχει φοβηθεί το μάτι μου, τσαμπιόνια). Πρέπει να έχεις αναπτύξει μια ειδική διαστροφή για να θέλεις να διαβάσεις τέτοιου ύφους κείμενα.

Τέλος πάντων. Αστους αυτούς. Τη δουλειά τους κάνουν, δεν τους κατηγορώ. Το ερώτημα είναι πως θα απαντήσουμε εμείς σε όλα αυτά. Ο λαός.

Ο γράφων είναι πολύ προβληματισμένος. Το καθεστώς φαίνεται, με τα μέτρα επί μέτρων που παίρνει, να προκαλεί την δυναμική λαϊκή αντίδραση, χωρίς να δείχνει ότι την πολυ-φοβάται. Το καθεστώς φαίνεται να έχει προετοιμαστεί να αντιμετωπίσει ένα μεγάλο ρεπερτόριο λαϊκών αντιδράσεων. Και συνεχίζει όπως φαίνεται την προετοιμασία, ακόμη και σε τραπεζικά αμφιθέατρα με ημερίδες για την “δημοκρατία”.

Ισως η πονηριά του καθεστώτος, που καμώνεται τον εγγυητή της νομιμότητας, της οποίας επίσης τον πάτο έχει σκίσει, να έφτασε μέχρι να σκεφτεί να παρασύρει τον λαό στο να παραβεί με κάποιον τρόπο την νομιμότητα, ώστε να έχει μετά την δικαιολογία και την ευκαιρία να τον φορτώσει με ξυλιές, καθότι και άμαχος και άμαθος ο λαός, και να τον στείλει έτσι δαρμένο σπίτι του να γλύφει τις πληγές του. Με κάποιον λοχία ίσως ως επιβλέποντα δουλοπαροικιο-φύλακα, ή και μεγαλύτερο βαθμό ανάλογα και με τους διαθέσιμους στην επετηρίδα. Είναι μια σκέψη κι αυτή που δεν μπορείς να μην την κάνεις…

Και ετσι, παρότι ο γράφων, και πάλι, έχει μια αλλεργία στα κόμματα, σχεδόν παιδιόθεν, έφτασε μέχρι την παρακάτω βέβηλη σκέψη, να προτείνει δηλαδή, μεταξύ σοβαρού και αστείου, την δημιουργία ενός κόμματος. Το οποίο θα είναι καθόλα νόμιμο. Πρωτοδικεία, καταστατικά και φουλ αξεσουάρ και παρελκόμενα. “Με απ’ όλα” που λένε και στα ψητοπωλεία.

Ούτως ώστε, αν εκλεγεί το κόμμα αυτό, να γίνει η παγκόσμια πρωτοτυπία. Μια και θα είναι παγκοσμίως το μοναδικό κόμμα που θα εφαρμόσει επακριβώς το πρόγραμμα που θα έχει υποσχεθεί στον λαό. Και μάλιστα να το εφαρμόσει νόμιμα, νομιμώτατα. (Ο γράφων παραδέχεται πως αυτή η πρόταση για δημιουργία κόμματος έχει και κάποια υστεροβουλία από την πλευρά του, καθότι εδώ και 20-τόσα χρόνια δεν έχει και τι να ψηφίσει).

Ιδού τα χαρακτηριστικά του προτεινόμενου κόμματος. Επιδεκτικά απείρων βελτιώσεων.

Το κόμμα θα ονομάζεται Κρεμάλα. Και θα έχει για έμβλημα την Κρεμάλα φυσικά. Αυτό νομίζω θα συγκινήσει πάρα πολύ τους έλληνες και θα τους κάνει να το ψηφίζουν με πέντε χέρια στην κατάσταση που είναι. Οι έλληνες. Θα γλυτώσουμε και πολλά χρήματα από την διαφήμιση μια και όλη μέρα οι έλληνες τη λέξη Κρεμάλα έχουν στο στόμα τους. Από μόνοι τους.

Η επίσημη ιδεολογία του κόμματος θα είναι ο κρεμαλισμός. Συγκινητικώτατη επίσης για το πανελλήνιο. Ο κρεμαλισμός δεν είναι ούτως ειπείν ιδεολογία. Είναι μια δέσμη μέτρων τα οποία πρέπει να ληφθούν όταν τα ολιγαρχικά κοινοβουλευτικά περιττώματα, όπως καλή ώρα, φτάσουν στην υπερχείλιση. Ο κρεμαλισμός επιδιώκει την νόμιμη κατάληψη της εξουσίας, δι’ εκλογών δηλαδή, σε ένα υπερχειλισμένο κοινοβουλευτικό σύστημα, ως Ζορρό εκδικητής ή σαν τις “Εκκενώσεις Βόθρων Ο Αχόρταγος”. Είναι σύλληψις του γράφοντος και οσονούπω κατατίθεται και πατέντα στο αρμόδιο γραφείο. Ισως συσταθεί και Κρεμαλιστική Διεθνής.

Ο κρεμαλισμός υπόσχεται να εφαρμόσει εσωκομματικά άμεση δημοκρατία. Ακόμη και όταν θα καταλάβει την εξουσία με εκλογές, θα εφαρμόσει συλλογική πρωθυπουργία. Η πρωθυπουργία αυτή θα αντικαθίσταται κάθε μήνα, με κλήρωση παρακαλώ, από όλα τα μέλη του κόμματος. Το ίδιο και οι υπουργοί. Συλλογικές υπουργίες και κάθε μήνα άλλοι (έχουμε και δουλειές).

Ο κρεμαλισμός, με δημοκρατικώτατο δημοψήφισμα, θα συστήσει πολυμελείς κληρωτές εξεταστικές επιτροπές, με κλήρωση ανάμεσα σε όλους τους πολίτες, οι οποίες θα εξετάσουν τα πεπραγμένα των κοινοβουλευτικών και δημοτικών αρχόντων, πολιτικών, δικαστικών, δημοσιογράφων κλπ κλπ, των περασμένων ετών. Για όσους βρεθούν ενδείξεις συμμετοχής σε αξιόποινες πράξεις, θα τους στείλει να δικαστούν σε κληρωτά λαϊκά δικαστήρια που θα συσταθούν με τον ίδιο τρόπο.

Για χάριν και μόνον των πρωταθλητών της διαφθοράς και της αρπαγής, και πάλι με δημοκρατικώτατο δημοψήφισμα, δηλαδή εφόσον συμφωνήσει ο λαός, θα επαναφέρει προς τιμήν των ευγενών αυτών πρωταθλητών και μόνον, την εσχάτη των ποινών. Εννοείται φυσικά δια της Κρεμάλας.

Πέρα από τα παραπάνω κρεμαλικά, ο κρεμαλισμός υπόσχεται πως θα αναδιαμορφώσει το πολίτευμα με μια σειρά δημοψηφισμάτων και αναθεωρήσεων του Συντάγματος, ώστε να μπει το πολίτευμα το παραστρατημένο, σε έναν σωστό δρόμο προς την δημοκρατία (μια μέρα).

Θα καταργηθεί το ξεχωριστό ψηφοδέλτιο, και θα γίνει ενιαίο από το οποίο θα εκλέγονται σχεδόν οι μισοί σε κάθε εκλογική περιφέρεια. Από αυτούς τους εκλεγμένους, και αποκλειστικά με κλήρωση, θα συγκροτείται βουλή και κυβέρνηση και ότι άλλο χρειάζεται. Αυτά σε πρώτη φάση στην πρώτη πρώτη Συνταγματική αναθεώρηση. Και πάντα με δημοψηφίσματα και εφόσον πάρει την λαϊκή έγκριση.

Ο κρεμαλισμός θα κατεβάσει πολλές προτάσεις στον λαό, πάλι με δημοψηφίσματα, ώστε να δοκιμάσουν την τύχη τους (οι προτάσεις). Για παράδειγμα κρατικοποίηση του πιστωτικού συστήματος, επιστροφή στη δραχμή και διάφορα τέτοια με τα οποία η ελεύθερη αγορά θα τρελλαθεί από τη χαρά της.

Ο κρεμαλισμός είναι βραχείας διαρκείας ιδεολογία. Σαν τις οδηγίες στο Mission Impossible. Θα αυτοκαταστραφεί. Δηλαδή δεν θα διαρκέσει παραπάνω από έναν χρόνο, όσο δηλαδή χρειάζεται για να αδειάσει τον βόθρο που κοντεύει να μας πνίξει στο σκατό, και να βάλει τα πράγματα σε έναν δρόμο.

Τι λέτε; Το δοκιμάζουμε;

Θραξ o Αναρμόδιος

ΥΓ. Σκέφτομαι να προτείνω από τώρα ως ακραία πτέρυγα του κρεμαλισμού τον “Τζελατινισμό”, εκ του τζελατίνα, όπως έλεγε ο Μακρυγιάννης την γκιλοτίνα, να προλάβω και τις διασπάσεις.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση