Απαντήσεις στους ισχυρισμούς Νταβούτογλου (μέρος 4ο)

Στο τέταρτο και τελευταίο άρθρο μας θα αναλύσουμε τους τελευταίους 3 ισχυρισμούς από τους συνολικά 10 ισχυρισμούς του «καθηγητή» Νταβούτογλου, συνεχίζοντας την ανάλυση μας από τα άρθρα «Απάντηση στους ισχυρισμούς του Νταβούτογλου (μέρος 1ο)» , «Απαντήσεις στους ισχυρισμούς Νταβούτογλου (μέρος 2ο)» και «Απαντήσεις στους ισχυρισμούς Νταβούτογλου μέρος 3ο».
Οι τρεις τελευταίοι ισχυρισμοί σχετίζονται- όπως οι ισχυρισμοί 6 και 7 στο πρηγούμενο άρθρο μας- με το γεγονός ότι Ελλάδα και Τουρκία μπορούν να γίνουν πρωτοπόρες στη συνεργασία και την ευημερία της ανατολικής Μεσογείου και μπορούν να αποτελέσουν έναν ισχυρό βραχίονα, σκιαγραφώντας μία κοινή στρατηγική στη θαλάσσια περιοχή με στόχο τη σταθερότητα, την ειρήνη και την ανάπτυξη που πρέπει να βασίζεται στα εξής:

8ος ισχυρισμός
Σε μία νέα άποψη καλής γειτνίασης των δύο χωρών: Αυτό απαιτεί την κινητοποίηση της διανοητικής μας ισχύος, με στόχο την αντιμετώπιση χρόνιων προβλημάτων και την οικοδόμηση στερεών βάσεων. Οι πικρές μνήμες της ανταλλαγής πληθυσμών παραμένουν ζωντανές και στις δύο χώρες μας. Για να τις ξεπεράσουμε, πρέπει να εργασθούμε πιο σκληρά, ευνοώντας τις επαφές μεταξύ ατόμων και τις πρωτοβουλίες της κοινωνίας των πολιτών. Τα κίνητρα και η ενθάρρυνση από μέρους μας με στόχο τη μεγαλύτερη δυνατή ελεύθερη μετακίνηση ατόμων θα αποτελέσουν αξιόπιστο εργαλείο για τον στόχο μας. Επιδίωξή μας θα πρέπει να είναι οι μέγιστες δυνατές επαφές και η μέγιστη εφικτή συνεργασία, μαζί με πολιτική απαλλαγμένη από τριβές. Στη διαδικασία αυτή, δευτερεύουσες δραστηριότητες μπορεί να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη και ενίσχυση των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Απάντηση
Ο «καθηγητής» Νταβούτογλου αναφέρεται στις «ανταλλαγές πληθυσμών», όμως το υπόβαθρο στο οποίο στηρίχτηκε αυτή η αμοιβαία ανταλλαγή είναι τελείως διαφορετική για πολλούς λόγους:
Πρώτον, διότι η Σύμβασης περί «ανταλλαγής πληθυσμών» υπήρξε πλημμελέστατη στην διατύπωση από ελληνικής πλευράς για την κατοχύρωση των δικαίων των Ελληνικών πληθυσμών και ιδίως των Κων/πολιτών,για τους οποίους η Σύμβαση αυτή συνετάχθη ετεροβαρής, εξ αγνοίας των εντεταλμένων. Το ετεροβαρές της Συμβάσεως εκπροστάτευε και προήγε τα τουρκικά συμφέροντα και τις τουρκικές βλέψεις. Έτσι οι αντιπρόσωποι της Ελλάδας αγνοώντας τον Δημοτικό Νόμο του 1912, που εκδόθηκε από το νεοτουρκικό κίνημα «Ένωση και Πρόοδος»,συνετέλεσαν, δια της αποδοχής ασύμφορης διατυπώσεως, σε περιορισμό στο ελάχιστο των μη ανταλλακτέων Κων/πολιτών.
Δεύτερον, διότι υπήρξε σφάλμα εκ μέρους μας με την έκδοση μη Τούρκων Μουσουλμάνων ή μουσουλμοφανών, αν και αυτοί διαμαρτύρονταν «ότι δεν ήσαν Τούρκοι και δεν ήθελαν να εγκαταλείψουν την Ελλάδα.
Τρίτον, εξαιτίας του γεγονότος οτι η ανταλλαγή του ελληνικού πληθυσμού ήταν μία τελική πράξη των αποτελεσμάτων των βιαίων διωγμών, λεηλασιών, δολοφονιών, βιασμών, αρπαγής περιουσιών και μιάς καλά οργανωμένης προπαγάνδας εναντίον του ελληνικού στοιχείου –και όχι μόνο- που εφαρμοζόταν από τους Νεότουρκους πριν την έναρξη του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου μέχρι και μετά την υπογραφή της Συνθήκης της Λωζάννης. Εξυπακούεται ότι οι Τούρκοι δεν είχαν σεβαστεί ούτε την Συνθήκη των Σεβρών, ενώ οι βιαιοπραγίες τους είχαν ξεκινήσει πολύ πριν πραγματοποιηθεί η Μικρασιατική Εκστρατεία, δηλαδή πριν έρθει καν ελληνικός στρατός στα πανάρχαια αυτά ελληνικά εδάφη. Σε αντίθεση με τους Μουσουλμάνους στην Ελλάδα, που ουδέποτε βίωσαν τέτοιες φρικτές εμπείριες. Όπως και το μουσουλμανικό στοιχείο στην Μ. Ασία.
Όμως ο «καθηγητής» δεν αναφέρει αν η Τουρκία σέβεται τις Συνθήκες που υπέγραφε. Θα ασχοληθούμε με την Συνθήκη των Σεβρών, που δεν ισχύει πλεόν μετά την Συνθήκη της Λωζάννης, καθώς και την τελευταία.
Σχετικά με την Συνθήκη των Σεβρών:
Θα αναδείξουμε τα πραγματικά άρθρα της συνθήκης των Σεβρών που έχουν να κάνουν με τις μειονότητες και ταυτοχρόνως δεν έτυχαν σεβασμού από την Τουρκία.
Μέρος Γ’ Πολιτικοί όροι
Τμήμα Δ’: Σμύρνη
Καταπάτηση άρθρων 69, 70, 71, 75, 83
Τμήμα ΙΒ’: Ιθαγένεια
Καταπάτηση άρθρων 124, 125, 126, 128
Τμήμα ΙΓ’: Γενικές διατάξεις
Καταπάτηση άρθρων 137, 138, 139. Εδώ θα αναφέρουμε τι γράφεται στα άρθρα 137, 139
Άρθρο 137
«Υπό την επιφύλαξη των διατάξεων του Μέρους Ζ’ (Τιμωρίες), ουδείς κάτοικος της Τουρκίας δύναται να ενοχληθεί ή να καταδιωχθεί υφ’ οιανδήποτε πρόφαση, λόγω της στρατιωτικής ή πολιτικής δράσης αυτού ή βοηθείας σε άλλον που παράσχεται προς τις Συμμάχους Δυνάμεις ή στους υπηκόους των Δυνάμεων, μετά την 1η Αυγούστου 1914 και μέχρι της ενάρξεως της ισχύος της παρούσας Συνθήκης. Κάθε απόφαση που εκδίδεται εξαιτίας αυτού του λόγου εναντίον οποιουδήποτε κατοίκου της Τουρκίας θα ακυρωθεί εξ’ολοκλήρου, οποιαδήποτε εκκρεμής καταδίωξη θα ανασταλεί.»
Άρθρο 139
«Η Τουρκία παραιτείται ρητώς πάντων των δικαιωμάτων επικυριαρχίας ή δικαιοδοσίας, οιασδήποτε φύσης και αν είναι, επί των μουσουλμάνων των υπαγομένων υπό τη κυριαρχία ή την προστασία παντός ετέρου κράτους. Ουδεμία εξουσία θα ενασκηθεί, άμεσα ή έμμεσα, υπό οιασδήποτε οθωμανικής Αρχής επί των εδαφών των αποσπωμένων της Τουρκίας ή νυν διατελούντων, δυνάμει παρούσης Συνθήκης, υπό καθεστώς αναγνωριζόμενο επί της Τουρκίας».
Όπως αναφέραμε η Τουρκία δεν σεβόταν ούτε αυτά τα άρθρα!
Μέρος Δ’ : Προστασία των μειονοτήτων
Καταπάτηση άρθρων 140-151
Και τα 12 συνολικά άρθρα που έχουν να κάνουν με τις μειονότητες στην Τουρκία καταπατήθηκαν ασύστολα!!
Σχετικά με την Συνθήκη της Λωζάννης
Περίοδος 1923-1940

• Στις 2/10/1923 η τουρκική κυβέρνηση περιόρισε τα αστικά δικαιώματα των Ελλήνων αποκλείοντας τους από την πολιτική ζωή και τις δημόσιες υπηρεσίες και εξαναγκάζοντας ξένες εταιρείες να αντικαταστήσουν μεγάλο αριθμό Ελλήνων με Τούρκους (Παράβαση άρθρου 39 Συνθήκης της Λωζάννης)
• Τον Οκτώβριο του 1923 συνελήφθησαν και απελάθησαν 64 Έλληνες πρόκριτοι της Τενέδου (Παράβαση άρθρου 38 Συνθήκης της Λωζάννης)
• Οι κλάσεις 1923-25 της Ίμβρου μεταφέρθηκαν στην Μ. Ασία (Παράβαση άρθρου 14 Συνθήκης της Λωζάννης)
• Το 1926 με τον Αστικό Κώδικα επιβλήθηκε υποχρεωτικά ο πολιτικός γάμος στην ελληνική μειονότητα (Παράβαση άρθρου 42 Συνθήκης της Λωζάννης)
• Με τον νόμο 2007/1932 απαγορεύτηκε η εξάσκηση 32 επαγγελμάτων στους Έλληνες (Παράβαση άρθρου 39 Συνθήκης της Λωζάννης)
• Με νόμο το 1934 υποχρεώθηκαν οι ομογενείς να τουρκοποιήσουν τα επώνυμα τους (Παράβαση άρθρου 42 Συνθήκης της Λωζάννης)
• Με τον νόμο 2782/1936 απαγορεύθηκε στα μειονοτικά ιδρύματα να αποκτούν πρόσθετα ακίνητα με αγορές ή διαθήκες (Παράβαση άρθρου 42 Συνθήκης της Λωζάννης)
• Από το σχολικό έτος 1936-37 υποχρεωτικά όλα τα μαθήματα στα ελληνικά σχολεία διδάσκονταν στα τουρκικά (Παράβαση άρθρου 41 Συνθήκης της Λωζάννης)

Κατά την διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου

• Τον Μάϊο του 1942 η Τουρκία επιστράτευσε 20 κλάσεις μή μουσουλμάνων με σκοπό την εξόντωση τους με την μέθοδο των ταγμάτων εργασίας. Η πτώση του Στάλινγκραντ και η γερμανική υποχώρηση τους έσωσε γιατί η Τουρκία αντελήφθη ότι άλλαξε η φορά του πολέμου και τους απέλυσε. (Παράβαση άρθρου 39 Συνθήκης της Λωζάννης)
• Επιβλήθηκε ειδική εξοντωτική φορολογία (Varlik Vergesi) με τον νόμο 11/11/1942 στους μή μουσουλμάνους,χωρίς να υπάρχει δικαίωμα εφέσεως (Παράβαση άρθρου 39 Συνθήκης της Λωζάννης)

Περίοδος 1949-1963

• Με τον νόμο 5404/1949 η διαχείρηση των μειονοτικών ιδρυμάτων υπάγεται στην Γενική Διεύθυνση Βακουφίων και έτσι έχασαν την αυτοτέλειά τους. (Παράβαση άρθρου 40 Συνθήκης της Λωζάννης)
• Ομάδα Τούρκων χωρίς αφορμή στις 28/8/1955 κατέστρεψε τους Ναούς Παναγίας Νεοχωρίου και Ταξιαρχών Στενής,μπροστά στα μάτια της Αστυνομίας που αδρανούσε (Παράβαση άρθρου 38 Συνθήκης της Λωζάννης)
• Την νύκτα 6ης προς 7ης Σεπτεμβρίου 1955, ο τουρκικός όχλος με την ανοχή και καθοδήγηση των Αρχών προέβη σε πρωτοφανείς ωμότητες και εγκληματικές πράξεις κατά της ελληνικής μειονότητας με συνέπεια την δολοφονία 15 Ελλήνων, τον βασανισμό αλλων εκατοντάδων ,την πυρπόληση 29 εκκλησιών και την λεηλασία άλλων 46,την λεηλασία 3.000 ελληνικών οικιών και 4.368 καταστημάτων,την βεβήλωση νεκροταφείων και οστεοφυλακίων,την καταστροφή τάφων πατριαρχών (Παραβίαση στοιχειώδους ανθρωπισμού και παράβαση άρθρων 38 και 42 Συνθήκης της Λωζάννης)
• Την διάλυση τον Απρίλιο του 1958 της Ελληνικής Ένωσεως, κατάσχεση των περουσιακών της στοιχείων και κατάληψη της έδρας της (Παράβαση άρθρων 38 και 40 Συνθήκης της Λωζάννης)
• Την αναίτια απέλαση 67 προκρίτων της ελληνικής μειονότητας απο το 1957 μέχρι το 1959 (Παράβαση άρθρου 38 Συνθήκης της Λωζάννης)
  

Κατά το έτος 1964
Με τον νόμο 8459/18.2.1964 τίθεται :

• απαγόρευση στους ομογενείς μαθητές να χρησιμοποιούν την ελληνική γλώσσα ακόμα και στα διαλείμματα (Παράβαση άρθρων 38,39,41 Συνθήκης της Λωζάννης)
• απαγόρευση πρωινής προσευχής στα ελληνικά σχολεία (Παράβαση άρθρων 40,43)
• από τον Μάρτιο του 1964 οι τουρκικές αρχές άρχισαν μαζικές απελάσεις Ελλήνων της Πόλης (περίπου 30.000). Η αστυνομία κατέσχεσε τα υπαρχοντά τους και τους απέλασε αυθημερόν (Παράβαση άρθρου 39)
• με τον νόμο 5681/10.4.1964 τίθεται απαγόρευση λειτουργίας του Πατριαρχικού Τυπογραφείου που λειτουργούσε από το 1627 (Παράβαση άρθρου 40)
• Τον Μάϊο του 1964 τίθεται απαλλοτροίωση 8.000 στρεμμάτων καλλιεργήσιμων εδαφών στην πεδιάδα Σχοινουδίου της Ίμβρου για να γίνουν ανοικτές αγροτικές φυλακές με αποζημίωση 1 τουρκικής λίρας ανά m2 και αυτά δεν καταβλήθησαν. (Παράβαση άρθρου 14)
• Τον Ιούνιο του 1964 παύθηκαν 3 διευθυντές λυκείων και 41 διδάσκαλοι (Παράβαση άρθρου 41)
• Τον Σεπτέμβριο του 1964 απαγορεύθηκε η διακίνηση ελληνικών βιβλίων και εγκυκλοπαιδειών στα σχολεία της μειονότητας (Παράβαση άρθρου 38)
• Aπαγόρευση λειτουργίας θεολογικών σχολών (Παράβαση άρθρου 38,41)
• Με τον νόμο 6980/15.10.1964 τίθεται απαγόρευση του διορισμού στα ελληνικά σχολεία ομογενών αποφοίτων ελληνικών παιδαγωγικών ακαδημιών και της Θεολογικής Σχολής Χάλκης (Παράβαση άρθρου 41)
• Yποχρέωση των μαθητών της μειονότητας να λένε το πρωί «Είμαι Τούρκος και ευτυχής που γεννήθηκα Τούρκος», (Παράβαση άρθρων 38,43)
• Δήμευση των ελληνικών μειονοτικών σχολείων στην Ίμβρο. Το ημιγυμνάσιο μετατράπηκε σε οικοτροφείο για σπουδαστές από την Τουρκία (Παράβαση άρθρων 14,40,41)
• Με την απόφαση 6/3801 της 2/11/1964 του τουρκικού Υπουργικού Συμβουλίου απαγορεύθηκαν στους ομογενείς οι δικαιοπραξίες και η αγορά ακινήτων (Παράβαση άρθρων 38, 39)

Μετά το έτος 1965

• Το 1966 άρχισαν νέες απαλλοτροιώσεις στην Ίμβρο για την δημιουργία κρατικού αγροκτήματος. Μέχρι το 1968 είχαν απαλλοτροιωθεί 27.354 στρέμματα αντί ευτελούς τιμήματος (Παράβαση άρθρων 14, 38, 39)
• Ενεργοποιήθηκε εποικισμός της Ίμβρου από 3.000 Τούρκους,ανεγέρθηκαν οικισμοί και παραχωρήθηκε καλλιεργήσιμη γη στους εποίκους.

Συνέπεια αυτών των παραβάσεων των συνθηκών ,των βανδαλισμών, των βιαιοτήτων, των απελάσεων και του όλου κλίματος τρομοκρατίας ήταν ότι η ελληνική μειονότητα μέσα σε 65 χρόνια μετά την υπογραφή της Συνθήκης Ανταλλαγής περιορίστηκε με αποκλειστική ευθύνη της Τουρκίας σε 2.500 άτομα. Δηλαδή το 1% του αριθμού που είχε όταν υπεγράφη η συνθήκη.
Τουναντίον η μουσουλμανική μειονότητα στην Ελλάδα στο ίδιο χρονικό διάστημα αυξήθηκε κατά 20%. Αυτό το γεγονός αποτελεί κατάφωρο παραβίαση της Συνθήκης Ανταλλάγης πληθυσμών και της Συνθήκης της Λωζάννης που προέβλεπαν αμοιβαιότητα.
Η μουσουλμανική μειονότητα της Δ. Θράκης δεν έχει νομικό έρεισμα για την περαιτέρω παραμονή της στην Ελλάδα εφόσον η προϋπόθεση δια την εξαίρεση της από την ανταλλαγή των πληθυσμών, ήταν η παραμονή της ελληνικής στην Κωνσταντινούπολη, Ίμβρο και Τένεδο,η οποία εκδιώχθηκε βιαίως.
Η αμοιβαιότητα επιβάλλει την ύπαρξη στην Ελλάδα μουσουλμανικής μειονότητας μικρότερης των 1.000 ατόμων! Κάθε υπέρβαση του αριθμού αυτού οφείλεται στην ανεκτικότητα των ελληνικών αρχών, οι οποίες έπρεπε να απευλάνουν από την μειονότητα αριθμό ανάλογο εκείνου που εξαναγκαζόταν να εγκαταλείψουν την Τουρκία. Οι Ελληνικές αρχές χάριν της αμοιβαιότητας που προβλέπει η συνθήκη,θα έπρεπε να απευλάνουν 5 άτομα από την μειονότητα έναντι 2 απευλανομένων από την Τουρκία!
Η Ελλάδα όμως δεν εφήρμοσε, όπως δικαιούταν, αυτά τα μέτρα!
Αυτή είναι η «κοινή αντίληψη της ιστορίας» από τον «καθηγητή» Νταβούτογλου!!
Ο «καθηγητής» Νταβούτογλου αναφέρεται και στην «μεγαλύτερη δυνατή ελεύθερη μετακίνηση ατόμων» με στόχο τις «μέγιστες δυνατές επαφές» την «μέγιστη εφικτή συνεργασία» μαζί με «πολιτική απαλλαγμένη από τριβές» και σε «δευτερεύουσες δραστηριότητες» που μπορούν να παίξουν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη και ενίσχυση των ελληνοτουρκικών σχέσεων.
Αν ένα τέτοιο παράδειγμα ειναι η προσπάθεια τουρκικών επενδύσεων και μάλιστα στην Θράκη αυτό όχι απλώς είναι εθνομειοδοτικό, αλλά και επικίνδυνο μέχρι τον βαθμό απώλειας ελληνικού εδάφους.
Το 2004 ο Πρόεδρος Κτηματομεσιτών Αττικής απεκάλυψε στην τηλεόραση ότι το προηγούμενο έτος το 1/3 των αγορών ακινήτων της Αττικής έγινε από Αλβανούς. Είναι επίσης γνωστό ότι η πανίσχυρη αλβανική μαφία ξεπλένει χρήματα δια της αγοράς ακινήτων. Οι Ελληνικές τράπεζες έχουν προνομιούχους όρους για αγορές ακινήτων ,που αφορούν μόνο Αλβανούς. Ο μέσος όρος καταθέσεων των Αλβανών είναι διπλάσιος από αυτόν των Ελλήνων.
Μήπως λοιπόν με την δημιουργία τουρκικών τραπεζών στην Θράκη η τουρκική προπαγάνδα προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το μουσουλμανικό στοιχείο και την άσχημη οικονομική κατασταση της Ελλάδας;
Είναι ενδιαφέρον να θυμηθούμε μία σημαντική πτυχή του Παλαιστινιακού προβλήματος.
Όταν ακόμα η Παλαιστίνη ήταν αραβική υπό αγγλική διοίκηση, Εβραίοι αγόραζαν γη και ακίνητα από τους Παλαιστίνιους πληρώνοντας πάνω από την αξία. Οι μικροϊδιοκτήτες Παλαιστίνιοι ανακάλυψαν αργά το σφάλμα τους, όταν οι νέοι ιδιοκτήτες απέκτησαν την κρίσιμη μάζα για να επιβληθούν πολιτικά ιδρύοντας το κράτος του Ισραήλ. Έτσι ξεκίνησε η κατάληψη της Παλαιστίνης από τους Εβραίους:με αγορές.
Μήπως άραγε ο «καθηγητής» Νταβούτογλου ονειρεύεται την κατάληψη της «Ανεξάρτητης Δημοκρατίας της Δυτικής Θράκης» μέσω αγορών;

9ος ισχυρισμός
Στην επίλυση εκκρεμών θεμάτων στο Αιγαίο: Πρέπει να είμαστε ικανοί να συμφωνήσουμε σε ειρηνικές μεθόδους ανάδειξης και επίλυσης όλων των εκκρεμών ζητημάτων στο Αιγαίο. Αυτό αποτελεί άλλωστε αναγκαία συνθήκη εάν οι δύο χώρες επιθυμούν να βελτιώσουν τις διμερείς τους σχέσεις, ενώ η επίλυση των θεμάτων αυτών αποτελεί επίσης ιστορική μας υποχρέωση για τις επόμενες γενιές. Τον περασμένο Μάιο, χάρη στο σαφές κοινό όραμα των πρωθυπουργών μας, εγκαινιάσαμε διερευνητικές συνομιλίες, που συνεχίζονται με ανανεωμένη ζέση. Οι συνομιλίες αυτές οδηγούν τώρα σε ουσιαστικά αποτελέσματα. Η Τουρκία είναι αποφασισμένη να επιτύχει συνολική και βιώσιμη συμβιβαστική λύση σε όλα τα ζητήματα που σχετίζονται με το Αιγαίο, πεπεισμένη ότι η Θάλασσα του Αιγαίου πρέπει να αναδειχθεί σε θάλασσα φιλίας και συνεργασίας μεταξύ των δύο χωρών μας.
Απάντηση
Τα «επιχειρήματα» που προβάλλει η Τουρκία σχετικά με το Αιγαίο είναι

• η μικρή απόσταση των παραμεθόριων νησιών από τις Μικρασιατικές ακτές,
• ο μικρός πληθυσμός τους σε σχέση με τον πληθυσμό της Μ.Ασίας
• το γεγονός ότι ήταν επί μακρόν τμήμα της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
• το γεγονός ότι αποτελούν γεωγραφική προέκταση της Ανατολίας.
• το γεγονός ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν υφαλοκρηπίδα

Αλλοίμονο αν η απόσταση μίας νήσου από την πλησιέστερη στεριά καθόριζε το που θα ανήκει αυτή.
Αναφέρουμε παραδείγματα:

• Τα νησιά της Δανίας Μπόρνχολμ και Ζέελαντ,όπως και η πρωτεύουσα της Κοπεγχάγη δεν θα άνηκαν σ’αυτή αλλά στη Σουηδία,το δε νησί Λώλαντ στην Γερμανία.
• Τα νησιά αυτά απέχουν λιγότερο από την Σουηδία και Γερμανία αντιστοίχως παρά από την χερσόνησο της Γιουτλάνδης.
• Τα νορμανδικά νησιά θα άνηκαν στην Γαλλία και όχι στην Βρετανία,
• Τα νησιά Φερόαι θα άνηκαν στη Βρετανία και όχι στην Δανία
• Τα νησιά Ανάμπας θα άνηκαν στην Μαλαισία και όχι στην Ινδονησία.
• Τα νησιά Ανδαμάνεν στην Βιρμανία και όχι στις Ινδίες.

Το δημογραφικό επιχείρημα που επικαλούνται δεν μπορεί να σταθεί στην κρίση οποιουδήποτε που δεν έχει την ναζιστική νοοτροπία περί ζωτικού χώρου (Δυστυχώς ο «καθηγητής» και έχει και την κατέχει).
Είναι γνωστό ότι από την αυγή της ιστορίας τα νησιά αυτά ήσαν ελληνικά και ανέπτυξαν μεγάλο ελληνικό πολιτισμό στα γράμματα, τις τέχνες και τις επιστήμες. Το γεγονός ότι επί 400 χρόνια ήσαν υπό τουρκική κυριαρχία, όπως όλος σχεδόν ο ελληνικός χώρος, δεν δίνει κανένα δικαίωμα για διεκδίκηση. Πέραν τούτου δεν υπάρχει νησί στο οποίο ο τουρκικός πληθυσμός ξεπέρασε το 10-12%, ενώ πολλά δεν γνώρισαν παρά μόνο τους Τούρκους φοροεισπράκτορες και σε μερικά όπως η Πάτμος και η Σάμος στην οποία με σουλτανικό φιρμάνι απαγορευόταν η εγκατάσταση Τούρκων, δεν πάτησε Τούρκος.
Η Τουρκία δεν δικαιούται να επικαλείται την Οθωμανική Αυτοκρατορία σχετικά με το Αιγαίο.
Από πλευρά Διεθνούς Δικαίου με τα άρθρα 12, 15, 16 της Συνθήκης της Λωζάννης, η Τουρκία έχει αναγνωρίσει την παραχώρηση των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου στην Ελλάδα και έχει παραιτηθεί παντός δικαιώματος και τίτλου από αυτά.
Με το άρθρο 12 προβλέπεται ότι «παραμένουν υπό τουρκική κυριαρχία οι νήσοι που κείτονται σε απόσταση μικρότερη των 3 μιλίων από της ασιατικής ακτής», που σημαίνει ότι δεν έχει κανένα δικαίωμα σε νησιά που απέχουν πέρα των 3 μιλίων.
Με το άρθρο 15 προβλέπεται ότι «η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας παντός δικαιώματος και τίτλου επί της Δωδεκαννήσου και του Καστελλορίζου». Τα δικαιώματα αυτά η Ιταλία τα μεταβίβασε στην Ελλάδα με την Συνθήκη Ειρήνης του 1947.
Τέλος με το άρθρο 16 προβλέπεται ότι «η Τουρκία παραιτείται παντός τίτλου και δικαιώματος πάσης φύσεως επί εδαφών ή εν σχέσει προς τα εδάφη εκείνα που κείτονται πέρα των προβλεπομένων υπό της παρούσης συνθήκης ορίων ως και επί νήσων».
Από πλευρά Ιστορίας το γεγονός βεβαίως ότι τα νησιά αυτά φέρουν ελληνική ονομασία τουλάχιστον επί 5.000 χρόνια, ότι κατοικούνται ανέκαθεν από ελληνικούς πληθυσμούς σε ποσοστά του 95% τουλάχιστον και έχουν κατοχυρωθεί στην Ελλάδα με διεθνείς συνθήκες που συνυπέγραψε και η Τουρκία προφανώς διαφεύγει από τους τούρκους αξιωματούχους. Οι Τούρκοι επίσης φαίνεται να αγνοούν ότι ο μυθικός Αιγέας, που έδωσε το ονομά του στο Αιγαίο πέλαγος, ήταν Έλληνας βασιλιάς της προϊστορικής Αθήνας και πατέρας του πασίγνωστου μυθολογικού ήρωα (επίσης Έλληνα) ήρωα Θησέα.
Το Αιγαίο δεν αποτελεί σε καμία περίπτωση φυσική γεωγραφική προέκταση της Ανατολίας
Ο πρώην υπουργός Άμυνας της Τουρκίας Χασάν Ισίκ δήλωνε τον Απρίλιο του 1984 στην αγγλόφωνη τουρκική εφημερίδα «Daily News»:

«...Είναι φυσικό ότι οι υπευθυνότητες και τα δικαιώματα του έθνους που κυριαρχεί στην Ανατολία θα πρέπει να επεκτείνονται τουλάχιστον μέχρι το μέσον του Αιγαίου... Καμία τουρκική κυβέρνηση δεν μπορεί να αγνοήσει αυτό το γεγονός που είναι θέμα εθνικής μας ασφαλείας».

(Δηλαδή, θεωρία ίδια και χειρότερη με την αντίστοιχη ναζιστική περί «ζωτικού χώρου» βάσει της οποίας ο Χίτλερ ενσωμάτωσε την Αυστρία, μοίρασε την Πολωνία και διαμέλισε την Τσεχοσλοβακία δημιουργώντας τις αφορμές για τον πολυαίμακτο Β΄Παγκόσμιο Πόλεμο).
Ο πρωήν πρωθυπουργός της Τουρκίας Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ είχε δηλώσει την 9/6/1974 (παραμονές της ήδη προετοιμαζόμενης εισβολής του Αττίλα στην Κύπρο):

«Η βασική διαφωνία μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας ανέκυψε, επειδή τα νησιά που βρίσκονται κοντά στην Τουρκία, ανήκουν στην Ελλάδα και όχι στην Τουρκία... Τα νησιά αυτά αποτελούν μέρος της Ανατολίας και για αιώνες άνηκαν στο Κράτος που κυριαρχούσε στην Ανατολία».

Στην συνέχεια ο ίδιος ο Σουλεϊμάν Ντεμιρέλ,την 19/8/1976 σε άλλη συνέντευξη του στην τουρκική εφημερίδα «Χουριέτ» και απευθυνόμενος σε δημοσιογράφο αναφέρει:
«Να μην ονομάζετε αυτά τα νησιά «Ελληνικά νησιά» αλλά «νησιά του Αιγαίου...».
Και επειδή υπάρχουν, πέρα από τον αισιόδοξο και μεγαλοϊδεάτη «καθηγητή» Νταβούτογλου αρκετοί ανιστόρητοι «Συνέλληνες» αλλά και Ευρωπαίοι και Αμερικανοί, οι οποίοι ερασιτεχνικά κοιτάζοντας τους γεωγραφικούς χάρτες «ανακαλύπτoντας» ότι τα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου βρίσκονται πιο κοντά στις Μικρασιατικές Ακτές απ’ ότι στην ηπειρωτική Ελλάδα «απορούν» και «διερωτώνται» μήπως και η Τουρκία έχει κάποια «εδαφικά δικαιώματα» στο Αιγαίο (εφόσον τα μικρασιατικά παράλια είναι τμήμα του σημερινού τουρκικού κράτους...), έχουμε να προβάλουμε και εμείς την δική μας «απορία»:
Είναι γνωστό ότι οι Άραβες και οι Ασιάτες, μέχρι το Πακιστάν ή τις Ινδίες και την Κίνα –αλλά και οι ίδιοι οι Τούρκοι αποκαλούν τους Έλληνες με το όνομα «Γιουνάν» δηλαδή «Ίωνες». Παράλληλα δεν αφισβητείται από κανέναν ότι οι Ιάπωνες πρέπει να κατοικούν στην Ιαπωνία, οι Κινέζοι στην Κίνα, οι Πέρσες στη Περσία κτλ. Αυτό μάλιστα συμβαίνει εδώ και χιλιάδες χρόνια για όλους αυτούς τους λαούς και τις αντίστοιχες πατρίδες τους. Η απορία μας λοιπόν είναι η εξής:
Δεν είναι εύλογο και δίκαιο (και) οι Ίωνες να κατοικούν στην πατρίδα τους, δηλαδή την Ιωνία, η οποία ονομάσθηκε έτσι εδώ και χιλιάδες χρόνια από τον Ίωνα, τον εγγονό του Έλληνα, τον γιο του Δευκαλίωνα (και κάθε «σπιθαμή» από την γη της κοσμείται από ελληνικές αρχαιότητες);
Όμως την Ιωνία, δηλαδή ένα μέρος μόνο από τα παράλια της Μικράς Ασίας στο Αιγαίο-για να μην αναφερθούμε και στην Αιολίδα, στην Μαγνησία,στην Καρία, στην Λυκία αντί για τους Ίωνες –Έλληνες, σήμερα την κατέχει «λάθρα» ένας άλλος λαός που η πατρίδα του είναι το μακρινό ασιατικό Τουρκμενιστάν...
Επομένως, αυτή είναι η ορθή απάντηση στη δήθεν «γεωγραφική αδικία» που επικαλώνται κυβερνώντες Τούρκοι (με την συνηγορία μερικών εγχώριων θλιβερών απολογητών τους, εθελοντών νεοραγιάδων..), προκειμένου να διεκδικούν θρασύτατα την κυριαρχία των ελληνικών νησιών αλλά και την «συγκυριαρχία» και «συνεκμετάλλευση» του μισού Αιγαίου.
Δεν είναι λοιπόν οι Τούρκοι, που έχουν δικαιώματα στο Αιγαίο και εμείς άδικα τα αμφισβητούμε και τα στερούμε. Ειναι οι σημερινοί απόγονοι των προσφύγων Ελλήνων-Ιώνων (αλλά και Αιολέων,Μαγνήτων και Ποντίων), οι οποίοι, βεβαίως δεν έπαψαν να έχουν αυτή την μοναδική καταγωγή και προφανώς έχουν προαιώνια δικαιώματα στην πανάρχαια Μικρασιατική πατρίδα τους, εξίσου όπως έχουν τα αντίστοιχα δικαιώματα οι Έλληνες της ηπειρωτικής Ελλάδας (Προφανώς μεγαλύτερα και περισσότερα απ’όσα προβάλλουν λ.χ. οι Άγγλοι,που κατέχουν με το «δίκαιο» του ισχυρού τα νησιά Φώκλαντ στο άκρο της Νότιας Αμερικής, φθάνοντας στο σημείο να κηρύξουν πόλεμο εναντίον της Αργεντινής για να διατηρήσουν την αδιανόητη -γεωγραφικά και ιστορικά- κατάκτηση τους).

Ο τουρκικός ισχυρισμός ότι τα νησιά του Αιγαίου δεν έχουν υφαλοκρηπίδα είναι άτοπος
Κατά την Τουρκία τα νησιά δεν έχουν υφαλοκρηπίδα,αλλά επικάθηνται επάνω στην ηπειρωτική υφαλοκρηπίδα της Μ.Ασίας, η οποία περιλαμβάνει τα ανατολικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου-Μυτιλήνη, Χίο, Σάμο, Ικαρία και την Δωδεκάννησο πλήν Ρόδου Σύμης και Νισύρου. Αν είχαν έτσι τα πράγματα, τα νησιά αυτά θα ήταν αποκλεισμένα μέσα σε θάλασσα τουρκικού οικονομικού ενδιαφέροντος και τουρκικού δικαιώματος εκμεταλλεύσεως, γεγονός που θα ήταν το πρώτο βήμα για περαιτέρω διεκδικήσεις.
Το Διεθνές Δίκαιο όμως είναι σαφές και αντίθετο με τις τουρκικές απόψεις.
Θα αναφερθούμε επιγραμματικώς στον ορισμό της υφαλοκρηπίδας που διατυπώνεται στο 1ο άρθρο της Σύμβασης της Γενεύης,όπου ο όρος υφαλοκρηπίδα χρησιμοποιείται για να δηλώσει :

• Το βυθό της θάλασσας και το υπέδαφος των υποθαλάσσιων περιοχών των παρακείμενων στις ακτές αλλά ευρισκομένων εκτός της αιγιαλίτιδος ζώνης, μέχρι βάθους 200μ ή και πέρα του ορίου τούτου μέχρι το σημείο εκείνου όπου το βάθος των υπερκείμενων υδάτων επιτρέπει την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων των εν λόγω περιοχών.
• Τον βυθό της θάλασσας και το υπέδαφος των αντίστοιχων περιοχών οι οποίες συνέχονται προς τις ακτές των νήσων.

Η διάταξη αυτή αποδίδει ισχύον διεθνές δίκαιο, επομένως δεσμεύει την Τουρκία στην υιοθέτηση της, παρ’ όλο που δεν έχει επικυρώσει την Σύμβαση!
Επιπλέον προβλέπει ότι το παράκτιο κράτος ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα επί της υφαλοκρηπίδας, αναφορικώς προς την έρευνα και την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων της.
Στην περίπτωση που η αυτή υφαλοκρηπίδα παράκειται στα εδάφη δύο ή περισσοτέρων κρατων (λ.χ. Δωδεκάνησα), των οποίων οι ακτές βρίσκονται η μία απέναντι της άλλης, τα όρια της υφαλοκρηπίδας καθορίζονται διά συμφωνίας μεταξύ των εν λόγω κρατών. Σε έλλειψη συμφωνίας και εφόσον ειδικές περιστάσεις δεν δικαιολογούν διάφορο κανονισμό των ορίων, αυτά καθορίζονται υπό της μέσης γραμμής, κάθε σημείο της οποίας βρίσκεται σε ίση απόσταση από τα εγγύτερα σημεία των γραμμών βάσεων, από των οποίων μετράται το το πλάτος της αιγιαλίτιδας ζώνης του κάθε κράτους.
Αυτό το άρθρο της Συμβασης το αναφέραμε, διότι βάσει τούτου βασικά το «πρόβλημα» της υφαλοκρηπίδας λύνεται πολύ εύκολα!
Κατά την Συνθήκη της Γενεύης περί Δικαίου της Θαλάσσης,του 1958,τα νησιά έχουν και αιγιαλίτιδα ζώνη και υφαλοκρηπίδα.Αυτό προβλέπεται και με την μεταγενέστερη Συνθήκη του Καράκας.Το γεγονός ότι η Τουρκία δεν έχει υπογράψει τις Συνθήκες περί Δικαίου της Θαλάσσης δεν της δίνει το δικαίωμα να ισχυρίζεται ό,τι θέλει και να έρχεται σε αντίθεση με όλο τον κόσμο.
Τώρα τι περιλαμβάνουν αυτές οι «συνομιλίες» που αναφέρει ο Νταβούτογλου και ποιά θα είναι τα αποτελέσματα τους, αυτό βασικά το ξέρει μόνο ο «καθηγητής» και οι πολιτικοί ταγοί μας.

• Πως είναι δυνατόν όμως να πραγματοποιούνται συνομιλίες και τι διαπραγματευόμαστε αφού όλα τα δίκαια είναι με το μέρος μας;
• Γιατί υπάρχει η απειλή πολέμου εκ μέρους της Τουρκίας, αφού η Τουρκία είναι υπέρ της ειρήνης και της συνεργασίας στην περιοχή;
• Πως ορίζονται οι διμερείς συνοριακές διαφορές, και γιατί δεν είναι δυνατή η επέκταση των χωρικών μας υδάτων στα 12 ναυτικά μίλια;
• Είναι ή όχι μονομερής η απόφαση μας για αυτή την κίνηση;

10ος ισχυρισμός
Στη δημιουργία κοινών πρωτοβουλιών στην Ε. Ε., τη Μεσογειακή Ενωση και την Οργάνωση για την Οικονομική Συνεργασία της Μαύρης Θάλασσας, με στόχο τη δημιουργία συνεργειών στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου: Μία συνολική επίλυση του Κυπριακού δεν θα είχε μόνο ωφέλιμες επιπτώσεις στις διμερείς μας σχέσεις, καθώς θα εξασφάλιζε επίσης την ειρήνη και τη σταθερότητα στην Ανατολική Μεσόγειο. Αυτό είναι κάτι που μπορούμε να κάνουμε από κοινού. Θα έπρεπε να τείνουμε χείρα βοηθείας στις δύο πλευρές της διαπραγμάτευσης, εκμεταλλευόμενοι την ευκαιρία που μας δόθηκε. Η επιτυχία της διαδικασίας αυτής απαιτεί τη στήριξη και των δύο χωρών μας, ως εγγυήτριες δυνάμεις. Η ιστορική αυτή ευθύνη μας υποχρεώνει να προετοιμάσουμε την κοινή γνώμη κάθε χώρας για μία συνολική λύση και ένα κοινό μέλλον, για τις δύο κοινότητες κατοίκων της Κύπρου.
Η συνέργεια που μπορούμε να δημιουργήσουμε με την πρόοδο των ελληνοτουρκικών σχέσεων μπορεί να αποδειχθεί πρότυπο για την ευρύτερη περιοχή και πέρα από αυτήν. Η ανάγκη αυτή καθίσταται επιτακτικότερη μετά τις πρόσφατες εξελίξεις στη Μέση Ανατολή. Κάθε βήμα που κάνουμε στην κατεύθυνση της υπερπήδησης διμερών προβλημάτων, καθώς και στην αντιμετώπιση περιφερειακών και διεθνών προκλήσεων μέσα σε πνεύμα αλληλεγγύης και συνεργασίας είναι αναμφίβολα προς όφελος των συμφερόντων της Τουρκίας και της Ελλάδας, αλλά και της ευρύτερης περιοχής στο σύνολό της. Ως εκπρόσωποι δύο μεγάλων πολιτισμών θα πρέπει να επεξεργαστούμε νέες ιδέες και να διερευνήσουμε νέες αφορμές για κοινά σχέδια.
Απάντηση
Ο «καθηγητής» δεν θα μπορούσε να μην αναφέρει και το Κυπριακό!
Τι ακριβώς σημαίνει λύση, διότι το σχέδιο Ανάν απορρίφθηκε! Βεβαίως το σχέδιο Ανάν σε καμία περίπτωση δεν μπορούσε να θεωρηθεί λύση, διότι δεν είχε ως σκοπό την πραγματική λύση, αλλά την προσπάθεια επιβολής υποτελούς πολιτικής λύσης που θα άνοιγε ευκολότερα τον δρόμο στην Τουρκία για την είσοδο της στην ΕΕ αλλά και την πολιτική αναβάθμιση του ψευδοκράτους! Αλλά ταυτοχρόνως θα δημιουργούσε νέα προβλήματα για τους Ελληνοκυπρίους, αφού λόγω ασφυκτικών χρονοδιαγραμμάτων δεν εξετάστηκαν σημαντικές λεπτομέρειες.
Εμείς όμως έχουμε μερικές απορίες για τον «καθηγητή» Νταβούτογλου:

• H Κύπρος για τους Τούρκους θεωρείται τουρκικό ή ελληνικό νησί, βάσει πάντα της Ιστορίας;
• Αφού το Καστελλόριζο πλέον θεωρείται «μεσογειακό νησί», γιατί δεν θεωρείται και η Κύπρος «μεσογειακό» νησί;
• Γιατί άραγε ξεσηκώνονται οι Τουρκοκύπριοι εναντίον της Τουρκίας και ζητάνε την άμεση αποχώρηση των τουρκικών στρατευμάτων;
• Είναι διατεθειμένος ο «καθηγητής» να σεβαστεί τα ψηφίσματα του ΟΗΕ και να διώξει τους εποίκους από την Κύπρο;
• Θα σεβαστεί τις ιδιοκτησίες των Ε/κυπρίων, με το να επανέλθουν οι πρόσφυγες και οι κληρονόμοι τους στην πατρική τους γη;
• Θα διώξει τον στρατό κατοχής;
• Ποιό είναι το σχέδιο λύσης που προτείνεται, αφού το σχέδιο Ανάν, από την στιγμή που απορρίφθηκε, δεν τίθεται σε ισχύ βάσει του άρθρου 1.2, Προσάρτημα ΙΧ, Σχέδιο Ανάν V, σύμφωνα με το οποίο «Σε περίπτωση που η Ιδρυτική Συμφωνία δεν εγκριθεί στα ξεχωριστά ταυτόχρονα δημοψηφίσματα... θα είναι άκυρη και δεν θα έχει οποιαδήποτε νομική ισχύ»;

1. Πηγή: «Ιδού οι Τούρκοι», Συγγραφέας: Γρηγόρης Κοσσυβάκης
2. Πηγή: «Διεθνείς πολιτικές και στρατιωτικές Συνθήκες-Συμφωνίες και Συμβάσεις», Συγγραφέας: Χαραλ. Γ. Νικολάου
3. Πηγή: «Θράκη-Η Έπαλξη του Ελληνικού Βορρά», Συγγραφέας: Γ. Μαγκριώτης
4. Πηγή: «Εθνοκτονία εν εξελίξει», Συγγραφέας: Κωνσταντίνος Ρωμανός

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση