Καθώς πέφτουν οι μάσκες

• Του Νεκτάριου Δαπέργολα

Καθώς διανύουμε μόλις τον τρίτο μήνα του 2011, οι μάσκες για τον ΓΑΠ και τον κυβερνητικό του θίασο δείχνουν επιτέλους ότι έχουν πια αρχίσει να πέφτουν στα μάτια ακόμη και των πιο αφελών.

Η πρόσφατη δήλωση Ντερούζ για τα 50 δισεκατομμύρια ευρώων που πρέπει να «βρει» η Ελλάδα μέσα στα επόμενα 3 χρόνια, αλλά και η επακόλουθη αποκάλυψη Στρος Καν για την απόπειρα προσφυγής του προεδρεύοντος καρτούν στο ΔΝΤ ήδη από τα τέλη του 2009, ήχησαν αναμφίβολα πολύ εμφατικά, μέσα σε ένα ούτως ή άλλως ευρύτερο τοπίο προϊούσας καταστροφής με διαλυμένη οικονομία, κατεστραμμένα νοσοκομεία, εκμηδενισμένα δημόσια ταμεία, εξουθενωμένους καταστηματάρχες, αποχαυνωμένη εκπαίδευση, χαοτικά διοικητικά «καλλικρατικά» φαινόμενα και άλλα, ων ουκ έστιν αριθμός, τραγικά συμπτώματα πλήρους αποσύνθεσης και αποσάθρωσης σε όλους ανεξαιρέτως τους τομείς του δημόσιου και ιδιωτικού μας βίου.

Ένα τοπίο που θα πρέπει να είναι κανείς καθ’ ολοκληρίαν διανοητικά καθυστερημένος για να μην αντιλαμβάνεται ότι σε πολύ λίγο θα είναι πλέον τοπίο σεληνιακό.

Για τη μεν περίπτωση Ντερούζ, να ξεκαθαρίσουμε εξαρχής ότι η δήλωση δεν ήταν βεβαίως δείγμα κακεντρέχειας ή ανθελληνισμού κάποιου… κακού ξένου, όπως μας σέρβιραν τα εγκάθετα βοθροκάναλα, αλλά η σκληρή πραγματικότητα, όπως προκύπτει και επιβάλλεται από το λεγόμενο «επικαιροποιημένο μνημόνιο», το οποίο ασφαλώς οι χυδαίοι νενέκοι της πασοκικής συμμορίας ήταν εκείνοι που το υπέγραψαν και του οποίου ασφαλέστατα τον συγκεκριμένο όρο γνώριζαν πολύ καλά.

Άρα λοιπόν προς τι η «οργή» με την οποία όλα αυτά τα πολιτικά ανθυποσκύβαλα αντιμετώπισαν τον τροϊκανό αξιωματούχο;

Τόσο πολύ θύμωσαν δηλαδή, επειδή αποκαλύφθηκε κάτι που ήθελαν επί του παρόντος να αποκρύψουν και να μας το πασσάρουν αργότερα, κατάλληλα φινιρισμένο και επαρκώς προετοιμασμένο από τα χύδην παπαγαλάκια των Καψοτρεμοπρετεντέρηδων και των λοιπών τηλεοπτικών τους χαλκείων;

Σε κάθε περίπτωση βέβαια πρόκειται για άλλη μια απόπειρα αυτής της απίστευτης ληστοσυμμορίας να υποτιμήσει τη νοημοσύνη μας και για άλλη μια σαφέστατη απόδειξη ότι μόνο ως υποζύγια και ηλίθιους ιθαγενείς μάς αντιλαμβάνεται.

Και ήταν τόσο εξόφθαλμη απόδειξη, που έβγαλε πολύ κόσμο από τα ρούχα του. Η άκρως εντυπωσιακή έκρηξη π.χ. του Χάρρυ Κλυνν, που μίλησε για «σοσιαλιστικά ψοφίμια, εφιάλτες, νενέκους, εθνοπροδότες και σκουλήκια» που τους χρειάζεται κρεμάλα, ενώ για τον ίδιο τον ΓΑΠ επιφύλαξε τον άκρως… τιμητικό τίτλο του «αρχιηλίθιου υπαλλήλου του αιματοβαμμένου διεθνούς κεφαλαίου» αποδεικνύει ξεκάθαρα του λόγου το αληθές.

Δεν ήταν ωστόσο μόνο ο προρρηθείς, που στο κάτω-κάτω τυγχάνει και… σεσημασμένα αθυρόστομος (αν και μεταξύ μας, ΠΟΤΕ ξανά με τέτοιο τρόπο).

Λίγες μέρες αργότερα έρχεται ο Γ. Δελαστίκ με ένα απίστευτο άρθρο, στο οποίο κάνει λόγο για τον ΓΑΠ ως το «πιο μισητό πολιτικό κάθαρμα που κυβέρνησε ποτέ την Ελλάδα» και για την κυβέρνησή του ως «αδίστακτη ληστρική πολιτική συμμορία» που ασκεί την πλέον αντιλαϊκή πολιτική και μάλιστα αυτοβούλως και όχι ελέω Τρόικας:

«Τέτοιο μίσος εναντίον των εργαζομένων» γράφει «δεν είχαν δείξει ούτε οι φασίστες δικτάτορες… Οι αλλεπάλληλοι αντεργατικοί νόμοι που προωθεί ο Γ. Παπανδρέου του εξασφαλίζουν αβίαστα την πρώτη θέση στη λίστα των πιο μισητών υπηρετών του κεφαλαίου σε όλη την ελληνική ιστορία. Πρόκειται για τόσο αχαλίνωτο αντεργατικό όργιο, που ακόμη και το ΔΝΤ θεωρεί πως είναι… δυσφήμιση για την απάνθρωπη εικόνα του παγκοσμίως να εμφανίζεται ότι ταυτίζεται με την πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου! Όπου βρεθεί κι όπου σταθεί το τελευταίο διάστημα, ο γκαουλάιτερ του ΔΝΤ στην Αθήνα Πολ Τόμσεν διακηρύσσει δημοσίως, σε κάθε ομιλία του, ότι το ΔΝΤ δεν ζήτησε ποτέ από την κυβέρνηση Παπανδρέου να μειώσει τους μισθούς των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα! Δεν έχει ξαναγίνει αυτό πουθενά στον κόσμο: Να βγαίνει το ΔΝΤ από… αριστερά (!) σε κάποια κυβέρνηση – και μάλιστα η κυβέρνηση αυτή να είναι του λεχρίτη…προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς».

Απίστευτα σχόλια από έναν κορυφαίο πολιτικό αναλυτή με παροιμιώδη μάλιστα (έως χτες) μετριοπάθεια και ψυχραιμία. Μια ακόμη έκρηξη που δείχνει και αυτή καθαρά τον δρόμο στον οποίο μας οδηγεί ο φερόμενος ως πρωθυπουργός του υπό πώλησιν ψευδοκράτους και όλος ο πασοκικός συρφςτός ολόγυρά του.

Και ταυτόχρονα έρχεται φυσικά και η δήλωση του Στρος Καν ότι ο λεγάμενος είχε ζητήσει… ΔΝΤ ήδη από τον Δεκέμβρη του 2009. Μια δήλωση που επιβεβαιώνει αυτό που και εμείς (μεταξύ βεβαίως πολλών ακόμη άλλων) εξαρχής λέγαμε και γράφαμε ότι ΓΑΠ και σία ήξεραν πολύ καλά τι συνέβαινε με την ελληνική οικονομία και ότι η προσφυγή στο εξωμεγαλοτραπεζικό σκυλολόι της Τρόικας ήταν προαποφασισμένη και φυσικά ουδόλως προέκυψε μέσα στο 2010.

Πολύ χρήσιμη αναμφίβολα και αυτή η νέα ψηφίδα στο μεγάλο σοσιαλιστικόν παζλ που ευκόπως θα τιτλοφορούσαμε «Διάλυση και υποθήκευση της χώρας σε ξένους μεγαλονταβατζήδες».

Χρήσιμη όχι τόσο για μας, όσο για τους παρ’ ημίν ηλιθίους που θεωρούσαν έως τώρα το μεν Μνημόνιο ως σωτηριώδη μονόδρομο, τους δε επικριτές του ως γραφικούς ακραίους που διεγείρονται με εκτός τόπου και χρόνου θεωρίες συνωμοσίας.

Είναι απανωτές λοιπόν οι αποκαλύψεις και πλέον απολύτως επαρκείς για να πείσουν ακόμη και τους αφελείς – σε συνεπικουρία φυσικά του πλέον πειστικού... επιχειρήματος, που δεν είναι άλλο από τη νεκρή αγορά, τις πτωχευμένες επιχειρήσεις, τις μειώσεις των μισθών, τα κοπάδια των απολυμένων, την ατιμωρησία των μεγαλοκλεφτών, την υπερευημερία για τους τραπεζικούς μεγαλοκαρχαρίες.

Άνθρωποι που το 2009 ψήφισαν τον «ηλίθιο αρχι-υπηρέτη του αιματοβαμμένου διεθνούς κεφαλαίου», άνθρωποι που στήριζαν ελπίδες στο «πιο μισητό πολιτικό κάθαρμα που κυβέρνησε ποτέ την Ελλάδα», άνθρωποι που μέχρι πρόσφατα ψέλλιζαν ακόμη για πράσινους σοσιαλισμούς (και άλλα… πράσσειν άλογα), στέκουν τώρα μουδιασμένοι, καθώς παίρνουν πλέον να ξυπνούν από τον κωμικοτραγικό τους λήθαργο, που βάσταγε ακριβώς 30 χρόνια.

Μόνο οι απολύτως ανεγκέφαλοι, καθώς και οι έχοντες απτό συμφέρον, μπορούν να συμπορεύονται πλέον με τον χυδαίο συρφετό, που σέρνει τη χώρα εσκεμμένα και απολύτως συνειδητά προς την καταστροφή.

Είναι νομοτελειακά βέβαιο ότι σε λίγο καιρό θα συμβεί και αυτό που πάλι ο (τέως) μετριοπαθής Δελαστίκ μας καλεί: να τους πάρουμε με τις πέτρες.

Να είναι τουλάχιστον αυτή η πραγματική ωφέλεια που ο πράσινος Κουίσλινγκ (ο τελευταίος αυτός – και πλέον γελοίος – επίγονος μιας απολύτως καταστροφικής οικογένειας πρακτόρων παπατζήδων), καθώς και απαξάπαν το ελεεινό σκυλολόι του θα αφήσουν πίσω τους;

Η συμβολή τους δηλαδή στην κατάρρευση του ληστρικού οχετού που ονομάστηκε Μεταπολίτευση;

Η συμβολή τους στην ανάνηψη των κοιμισμένων από το χρήμα, τις ιδεοληψίες και τη βλακεία νεοελλαδίτικων μικρονοϊκών εγκεφάλων του ύστερου 20ού αιώνα;

Οψόμεθα.

Είναι βέβαιο ότι το σύστημα έχει ακόμη αντοχές. Εκείνο που απομένει είναι να δούμε πόσες.

Η αλήθεια ωστόσο είναι πως δεν αρκεί να το κοιτάμε και να περιμένουμε.

Ας βάλουμε κι εμείς το χέρι μας, με στόχο την όσο γίνεται πιο γρήγορη κατάρρευσή του.

Ας το βάλουμε τώρα, πριν να είναι πολύ αργά για όλους μας…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση