Η πολιτική της... σουίτας

• Του Θανάση Νικολαΐδη

ΜΕ τις εξορμήσεις τους οι κ. κ. Στυλιανίδης και Άρης (Σπηλιωτόπουλος) ως υπουργοί, «τότε». Με τη συνοδεία (φρουρούς, φίλους, δημοσιογράφους), σε σουίτες και όλα «δημοσία δαπάνη». Με το Κράτος στα χέρια τους αδιάφορο να βάλει τάξη. Τους ρώτησαν για τις δαπάνες και τις σουίτες. Ο ένας επικαλέστηκε το «πρωτόκολλο» και ο άλλος την... τιμή της Ελλάδας στο εξωτερικό.
ΕΦΥΓΑΝ κακήν-κακώς, αλλά με το αζημίωτο και χωρίς να δώσουν λογαριασμό. Ούτε «συγγνώμη» είτε μια παραίτηση για λόγους ευθιξίας(!;) μετά τις αποκαλύψεις, ούτε ένα σεντ «επιστροφή» και… ετοιμάζονται για «επανάκαμψη». Με τα Βατοπέδια ξεχασμένα και την αυτοκάθαρση μόνο στα λεξικά.
ΗΡΘΑΝ οι «άλλοι». Σε άλλο σκηνικό και με το ΔΝΤ να τους «καλύπτει». Ένα άλλοθι ισχυρό για τα καλά και τα λάθη τους, ωστόσο, η Ψωροκώσταινα δεν έβγαλε παιδιά και αποπαίδια. Τα προίκισε με τα ίδια χρωματοσώματα, για να τα ενώνουν κοινές αντιλήψεις, συνήθειες αναλλοίωτες στο χρόνο και «παραδόσεις» αθάνατες .Με συμπεριφορές ολίγον «σοσιαλιστικές, λίαν καπιταλιστικές και, βέβαια, «φύσιν πονηράν ου ράδιον μεταβαλείν».
ΔΕΝ πρόβλεψε ο κ. Πάγκαλος την αποδοκιμασία του στο Παρίσι, ωστόσο, μερίμνησε για πρώτη θέση στο αεροπλάνο, σουίτα, συνοδούς και ό,τι απαιτεί ένα «σοσιαλιστικό» ταξίδι. Λες και ήταν αναγκαίο να τσοντάρει για του Γαβρά τη φήμη («Ζ»), και να φορτώσει στο Υπουργείο τη δαπάνη. «Τα ίδια, Παντελάκη μου» και σε περίοδο κρίσης; Και, βέβαια, θα βρει λέξεις ξερής λογικής ο κ. Αντιπρόεδρος για το ταξίδι του (με τα απρόβλεπτα), ωστόσο, θα’ πρεπε να ρίξει μια ματιά έξω απ’ το αεροπλάνο του, φτάνοντας στην Αθήνα.
ΘΑ ‘βλεπε ανθρώπους να ψάχνουν στα σκουπίδια για τροφή. Τους Άκηδες να θεώνται «οίκοθεν» την Ακρόπολη. Τους Ρουσόπουλους στην ευωχία των τριών βιλών του (απ’ τη… δημοσιογραφία). Θα άντεχε άραγε το κοντράστ; Κι αν το ‘ψαχνε παραπέρα, θα ανακάλυπτε απελπισμένους με γραμμάτια κι άλλους να μαλώνουν για ληγμένα φάρμακα. Και; Επρόκειτο να… συσπασθούν οι μύες του προσώπου του; Θα τον έλεγχε η λεγόμενη αντιπολίτευση; (Όλοι τους αμάρτησαν για το Κόμμα, για τους φίλους και τους συγγενείς, ο ένας «κρατάει» τον άλλο και άρα δεν βρίσκεται αναμάρτητος για να «βάλει τον λίθον»).
ΤΙ κάνεις, λοιπόν, σαν αδύναμος να τους «αλλάξεις»; Τους σατιρίζεις στα καρναβάλια (δεν εμφανίζονται, κορδωμένοι, και καθαρίζουν). Τι άλλο; Τους γιουχάρεις (ήχος ήταν και έσβησε κι αν τους φτύσεις… έβρεχε). Άλλο; Τους καταψηφίζεις. Αυτό σου απόμεινε, αν, βέβαια, δεν είσαι τραμπούκος-και δεν είμαστε.
Υ.Γ. Οι σουίτες για την «προβολή» της Ελλάδας στις ΗΠΑ είναι κλεισμένες.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση