Το μεγάλο μας τσίρκο συνεχίζει τις παραστάσεις

• Γράφει ο Στέλιος Αρσενίου

Η Ιλιάδα και η Οδύσσεια είναι τα δύο αθάνατα έπη του Όμηρου, τυφλού ποιητή, πατέρα της ποίησης.
Ανάγονται χρονολογικά 800 περίπου χρόνια πριν από τη γέννηση του Ιησού Χριστού.
Το «μεγάλο μας τσίρκο» είναι το ανυπέρβλητο μεταπολεμικά θεατρικό έπος.
Ανέβηκε στις 22-6-1973 στο θέατρο «ΑΘΗΝΑΙΟΝ»,, όταν το δικτατορικό καθεστώς έπνεε τα λοίσθια...
Σκηνοθέτης ο Κώστας Καζάκος.
Πρωταγωνιστές οι: Τζένη Καρέζη, Κώστας Καζάκος, Νίκος Ξυλούρης.
Μουσική επένδυση: Σταύρος Ξαρχάκος-Ιάκωβος Καμπανέλλης.
Ένα έργο που θα διηγιόταν την Ιστορία και τις ταλαιπωρίες του ελληνικού κράτους, από τον ερχομό του Όθωνα το 1833, μέχρι την Κατοχή.
Ποτέ άλλοτε δεν είχε παρατηρηθεί τέτοια προσέλευση κόσμου κάθε βράδυ.
Μέχρι που κάποια μέρα συνελήφθησαν η Τζένη Καρέζη με τον Κώστα Καζάκο και οδηγήθηκαν για ένα μήνα στα κρατητήρια.
Όταν αφέθηκαν ελεύθεροι, συνέχισαν τις παραστάσεις, που άφησαν εποχή.
Στις μέρες μας, ξαναζούμε το μεγάλο μας τσίρκο, από άλλη οπτική γωνία.
Δεν είναι ο αράπης, η μαϊμού, η σκοποβολή, η Γκόλφω.
Είναι οι πολιτικοί μας αρχηγοί, οι κομματάρχες, οι τομεάρχες, οι συνδικαλιστές λογής-λογής, οι πρόεδροι των ΠΑΕ, των ΚΑΕ, οι αφορολόγητοι-βιτρίνα της χώρας-κάθε μορφής, οι κοπανατζήδες, οι φιλοτομαριστές, οι αυθαίρετοι, οι αυθαιρεσίες, οι λοβιτούρες, οι απάτες, οι κομπίνες και δε συμμαζεύεται.
Έχει χαθεί ο λογαριασμός.
Εκεί στην κόψη του ξυραφιού, με τον Καιάδα να μας λαχταράει, αναλογίζομαι ώρες-ώρες ποιός σκηνοθέτης θα καταφέρει να μας μεταφέρει στις επόμενες γενιές.
Ασυναρτησίας το ανάγνωσμα.
Βραχυκυκλώματος το μπλάκ άουτ.
Ασυνεπειών συνέπειες.
Κάποιοι από τους τίτλους που θα ‘χουμε σαν θεατρική παράσταση, κάποιες δεκαετίες αργότερα.
Ποτέ άλλοτε μιά γλώσσα, η ελληνική, μητρική έντεκα εκατομμυρίων Ελλήνων της Μητροπολιτικής Ελλάδας, δεν ήταν τόσο ακατανόητη, τόσο άγνωστη, τόσο μακρινή, ώστε να είναι αδύνατο και αδιανόητο να συνεννοηθούμε.
Λόγος και λογική είναι συνδεδεμένα άμεσα.
Ο αλεκτικός άνθρωπος δεν μπορεί να είναι σκεπτόμενος άνθρωπος.
Αυτή η αλεξία, η πρώτη αιτία του κακού.
Ακολουθούν τα όποια μικροκομματικά, μικροπολιτικά συμφέροντα, που θα πρέπει να πρυτανεύουν και να διέπουν τα πάντα.
Με όλες αυτές τις «αρετές» στο χαρτοφυλάκιό μας, θα αντιμετωπίσουμε τις προκλήσεις των καιρών.
Το χρέος.
Τα ελληνοτουρκικά.
Τα ελληνοσκοπιανά.
Την ανεργία.
Την εγκληματικότητα.
Τον κακό μας τον καιρό και εαυτό.
Το μεγάλο μας τσίρκο, σαν παράσταση θεατρική ήταν η απαλλαγή του λαού από το δικτατορικό καθεστώς.
Το μεγάλο μας τσίρκο, στις μέρες μας είναι σε καρμπόν το ίδιο πράγμα.
Η απαλλαγή από τους βολεμένους και την ιδεολογία του βολέματος.
Αυτό έχω να πω εγώ στον Αχμέτ Νταβούτογλου και τον Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Την τρίτη στρατιά του Αιγαίου, με 150.000 επίδοξους εισβολείς απέναντι από τα νησιά μας εσείς;
Έξι στρατιές βολεμένων εμείς.
Άι μπακαλούμ.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση