Απάντηση στους ισχυρισμούς του Νταβούτογλου (μέρος 1ο)

Στο άρθρο "Νέο πρότυπο για τις ελληνοτουρκικές σχέσεις προτείνει ο Νταβούτογλου" ο «καθηγητής» Νταβούτογλου κατά την επίσκεψη του στη Θράκη πραγματοποίησε μία ομιλία που απαρτίζεται απο 10 ισχυρισμούς.
Στο παρόν άρθρο θα αναλύσουμε τους 2 πρώτους ισχυρισμούς.

1ος ισχυρισμός
«Η Ελλάδα και η Τουρκία αποτελούν τα σύνορα της Δύσης και της Ανατολής. Η θεώρηση αυτή οδηγεί στο συμπέρασμα ότι τα ελληνοτουρκικά σύνορα αντιστοιχούν στο σύνορο μεταξύ Δύσης και Ανατολής». Η αντίληψη αυτή είναι η αντανάκλαση της επιχειρηματολογίας του 19ου αιώνα περί Ανατολής και είναι στερημένη από ιστορικό υπόβαθρο. Αυτή η αντίληψη της αντιπαλότητας είναι ένα όντως σχετικά νέο φαινόμενο στις σχέσεις Ελλάδας - Τουρκίας. Οι Οθωμανοί εναγκαλίστηκαν και τον πολιτισμό της Τροίας και του Βυζαντίου, τους ενσωμάτωσαν ως απερίσπαστο τμήμα της ιστορίας μας. Πράγματι, από πολύ παλιά διάσημοι φιλόσοφοι προέβαλαν στο έργο τους τη σημασία και τη σοφία των αδελφικών σχέσεων και της συνεργασίας στο πλαίσιο της κοινής γεωγραφικής μας ταυτότητας και προσπάθησαν να εξηγήσουν την ηθική διάσταση του θέματος. Παραδόξως, η σεβαστή αυτή σχολή σκέψης συνεχίζει να φωτίζει τον σημερινό κόσμο.

Απάντηση
Ο «καθηγητής» αναφέρεται στα «σύνορα» Δύσης και Ανατολής που υποτίθεται ότι αναπαριστάνουν Ελλάδα και Τουρκία αντιστοίχως! Προσπαθεί να αποδείξει ότι ο γεωγραφικός διαχωρισμός δεν σημαίνει και αυτομάτως έναν πολιτισμικό διαχωρισμό. Αυτομάτως η πρόταση του υποδηλώνει έναν δήθεν «Οθωμανικό πολιτισμό». Γιατί όμως ο «καθηγητής» εξαρχής εισάγει αυτό τον διαχωρισμό; Η απάντηση είναι πολύ απλή: Προσπαθεί να εξομοιώσει Ελλάδα και Τουρκία και να αναγάγει ένα ανύπαρκτο τουρκικό πολιτισμό ως μέσο φιλίας και ειρήνης! Θα πρέπει να αναφέρουμε όμως κάποιες σημαντικές λεπτομέρειες:
Η Ελλάδα είναι η απαρχή του πολιτισμού και όχι απλώς ένα σύνορο της Δύσης! Ο ανθρώπινος πολιτισμός, έχει ως βάση και αφετηρία τον γεωγραφικό μητροπολιτικό χώρο τη Ελλάδας, συμπεριλαβανομένου και τις αποικίες σε Νότια Ιταλία, Βόρεια Αφρική, Μέση Ανατολή, Μικρά Ασία, Εύξεινο Πόντο κτλ. Η Ελλάδα μπορεί να είναι το δυτικό άκρο της ΕΕ, όμως ο ιστορικός ρόλος τη Ελλάδας δεν αποτέλεσε ποτέ «σύνορο» μεταξύ Ανατολής και Δύσης.
Αντιθέτως οι Έλληνες επηρεάστηκαν και από την Ανατολή χωρίς να υπάρχουν «σύνορα» στην επικοινωνία και στην φιλία! Η Ανατολή όμως σε επίπεδο πολιτισμικό δεν έχει καμία σχέση με την Τουρκία! Η ιστορική διαδρομή των Ελλήνων μέχρι σήμερα είναι γνωστή. Η τουρκική «ιστορική» διαδρομή δεν έχει καμία σχέση με τη ελληνική και αυτή δημιουργείται με την εμφάνιση των Σελτζούκων Τούρκων από τον 11 αιώνα μ.Χ.
Η «αντίληψη της αντιπαλότητας» δεν είναι απλώς φαινόμενο του 19ου αιώνα,αλλά διαχρονικό φαινόμενο 10 αιώνων.Οι Οθωμανοί εκμεταλλεύτηκαν τους εμφυλίους σπαραγμούς του Βυζαντίου και την παρακμή του με σκοπό να το καταστρέψουν και να το ενσωματώσουν στα δικά τους «πρότυπα». Η συνέχεια των απάνθρωπων εγκλημάτων των Οθωμανών είναι γνωστή.
Ο «καθηγητής» αναφέρεται στον «εναγκαλισμό του πολιτισμού της Τροίας και του Βυζαντίου, που τους ενσωμάτωσαν (οι Τούρκοι) ως απερίσπαστο τμήμα της ιστορίας τους»!!
Δεν πραγματοποιήθηκε ποτέ αυτός ο εναγκαλισμός. Η σχέση που έχει η Τροία με τους Οθωμανούς είναι η ίδια σχέση που συνδέει τους Αιγυπτίους με τους Εσκιμώους! Οι Τούρκοι δεν ενδιαφέρθηκαν ποτέ για τον ελληνικό πολιτισμό όπως και για κανένα είδος πολιτισμού!
Αντιθέτως όπου πάτησαν Τούρκοι δεν υπήρξε μόνο γενοκτονία κατά της ανθρωπότητας, αλλά και πολιτιστική γενοκτονία. Όπου πάτησε τουρκικό ποδάρι έσβησαν πολιτισμοί. Κι ό,τι αναπτύχθηκε υπό το πέλμα των Οθωμανών ως πολιτιστικό μόρφωμα, ήταν κατά το πλείστον αντίδραση προς την τυραννία και κατά το πλείστον πάντως χαμηλού αναστήματος δημιουργία.
Ούτε ένα πανεπιστήμιο δεν λειτούργησε στις αχανείς εκτάσεις της. Και όσα υπήρχαν στις κτήσεις της, όπως τα αραβικά, έκλεισαν ή παρήκμασαν.
Υπάρχει όμως και μία άλλη σημαντική ιστορική λεπτομέρεια που σχετίζεται με τον τρόπο σκέψης των Τούρκων: Οι Οθωμανοί, ως νομάδες, διατήρησαν πάντα τον σχηματισμό της «ορδής» και επί του σουλτανικού παρελθόντος και επί του κεμαλικού παρόντος. Η ορδή συγκροτημένη σε πολιτικό και στρατιωτικό σχήμα,προσφέρει στρατιωτικές επιτυχίες, άφθονα εδάφη και πλούσια λεία, αλλά δεν ευνοεί την πολιτική και πολιτιστική ποικιλία. Η ορδή είναι σύστημα αγριότητας που εμποδίζει και την ανάπτυξη οικονομίας σε ευρύ φάσμα, εμποδίζει την πολιτική και πολιτιστική έκφραση. Οι λαοί που απαρτίζουν σήμερα τη νέα Τουρκία είναι απόγονοι ασφαλώς και των παλαιοτέρων λαών, που ήσαν ο βασικός κορμός της Βυζαντινής αυτοκρατορίας, του σελτζουκικού κράτους,των ελληνικών πόλεων, των βασιλείων της Λυδίας,της Φρυγίας,της Τροίας και φυσικά των απώτερων Χετταίων.
Όλοι αυτοί είχαν δημιουργήσει έναν θαυμαστό πολιτισμό. Με την άφιξη των Τούρκων και τον βίαιο εκτουρκισμό τους κάθε πολιτιστική προϋπαρξη μαράθηκε και αυτό που αναπτύχθηκε είχε περισσότερη σχέση με την ηδυπάθεια παρά με την καλλιέπεια, με την πολυτέλεια παρά με την λιτότητα και λεπτότητα,με τον μυστικισμό παρά με την φιλοσοφία. Ήταν μία δημιουργία που δεν είχε πνοή ελευθερίας.
Κατά πόσο θα μπορούσε όμως η Ελλάδα να χαρακτηριστεί ως «Δύση»;
Αυτό θα μπορούσε να ισχύει αν, και μόνο αν, η Δύση εξυπηρετούσε και συμφέροντα τη Ελλάδας, χωρίς η Ελλάδα να χρησιμοποιείται ως πιόνι των Αμερικανών, Άγγλων, Γάλλων, Ιταλών και Γερμανών. Δεν ξεχνάμε και τους Ρώσους, αλλά δεν αναφερόμαστε στους τελευταίους λόγω γεωγραφικότητας.
Η Βυζαντινή Αυτοκρατορία δεν έλαβε ποτέ βοήθεια από την παπική Δύση ειδικά όταν την χρειαζόταν, μετά τις νίκες του Βαγιαζήτ και Μουράτ Α’ και Μουράτ Β’ στα περισσότερα εδάφη της Μ.Ασίας,και όχι μόνο.
Τόσο κατά τον Α’Παγκόσμιο Πόλεμο, όσο και κατά την Μικρασιατική Εκστρατεία, όπως και στον Β’ΠΠ, όπως και νωρίτερα-πριν της επαναστάσεως του 1821-συνέβησαν γεωπολιτικές αλλαγές και δόθηκαν υποσχέσεις στην Ελλάδα, οι οποίες δεν τηρήθηκαν. Κάθε κράτος ενδιαφερόταν για τα δικά του γεωπολιτικά συμφέροντα αδιαφορώντας για τις ηθικές διαστάσεις των εκάστοτε ζητημάτων, ενώ στο τέλος προδιδόταν η εμπιστοσύνη των Ελλήνων από τους «συμμάχους» εξαιτίας της αθέτησης υποσχέσεων σε θέματα της Β. Ηπείρου, της Κύπρου, ακόμα και της Μ. Ασίας παλιότερα!
Μέχρι και σήμερα η Δύση χρησιμοποιεί την Ελλάδα ως πειραματόζωο σε κάθε είδους οικονομική και «πολιτισμική» αλλαγή για να επιβάλλει μία Νέα Τάξη Πραγμάτων και η Ελλάδα υποτίθεται πως πρέπει να ακολουθεί αυτές τις αλλαγές ως σωστή «σύμμαχος» που φτάνει πλέον στο σημείο να αποδέχεται την προπαγάνδα Νταβούτογλου περί «ελληνοτουρκικής φιλίας»!
Η «σχολή σκέψης» του «καθηγητή» Νταβούτογλου δεν είναι τίποτε άλλο από τον Νεοοθωμανισμό που προσπαθεί να επιβάλλει το τουρκικό πολιτικό Ισλάμ στην ευρύτερη περιοχή των Βαλκανίων και στην Μ. Ανατολή μέσω παραποίησης και διαστρέβλωσης της Ιστορίας.

2ος ισχυρισμός
Σε αντίθεση με τις θέσεις του Μακιαβέλι και των οπαδών του, θέσεις εστιασμένες στην πάλη εξουσίας που οδήγησε στη σύγχρονη προσέγγιση της realpolitik, φιλόσοφοι όπως ο Κιναλίζαντε Αλί υπήρξαν πρωτοπόροι στην προσπάθεια να διατηρηθεί η αρμονία ανάμεσα στην ισχύ και τις ηθικές αξίες των αρχαίων πολιτισμών. Συχνές είναι οι αναφορές στους αρχαίους Ελληνες φιλοσόφους στο δημοφιλές έργο του «Αλάκ ι Αλάι», πράγμα που ελάχιστα συμβαίνει στην περίπτωση του «Πρίγκιπα» του Μακιαβέλι. Πρόκειται για μια ακόμη ένδειξη της έντονης αλληλεπίδρασης μεταξύ των δυο πολιτισμών, που τους καθιστά αλληλένδετους. Αποψη και θεώρησή τους ήταν ότι η αντίθετη πλευρά δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως εχθρός, διότι στην πραγματικότητα οι διαφορές είναι συνήθως μάλλον τεχνητές και επίπλαστες. Κατά το ευγενές αυτό εγχείρημα, φυσικά και ελήφθη υπόψη ο τρόπος σκέψης των μεγάλων Ελλήνων φιλοσόφων.

Απάντηση
Ο «καθηγητής» προσπαθεί να αναγάγει τον ανύπαρκτο τουρκικό πολιτισμό ως αρχαίο πολιτισμό με «ηθικές αξίες».Και όχι μόνο αυτό,αλλά και τη δήθεν επίδραση του στους Έλληνες! Σύμφωνα με την θεωρία του Παντουρανισμού ότι η πηγή-φυλή πάντων των πολιτισμών Ευρώπης και Δ. Ασίας είναι ένας λαός σιδηρουργών που ζούσε στα Αλτάια* όρη, διάφοροι Τούρκοι μελετητές, προσπάθησαν να αποδείξουν την τουρκικότητα των λαών, των γλωσσών και των πολιτισμών της Μεσοποταμίας,της Μ. Ασίας της Μεσογείου και της Ευρώπης.
Η ιστορία των Τούρκων είναι ιστορία πολέμων και τίποτα παραπάνω. Η τουρκική προπαγάνδα περί Παντουρανισμού φτάνει στο σημείο να τουρκοποιεί όλη σχεδόν την Ασία πλην ενός μέρους της Ινδίας και της Κίνας, παρ' όλο που οι τουρκολόγοι αποδέχονται ότι τα μέρη αυτά, απάρτισαν κάποτε τουρκικά βασίλεια, επειδή οι βασιλεύουσες δυναστείες ήσαν μουσουλμανικές, παρ' όλο που ήσαν μογγολικές! Αυτός λοιπόν ο «πολιτισμός» είναι αλληλένδετος με τον Ελληνικό!
Κατά τον «καθηγητή» Νταβούτογλου «η αντίθετη πλευρά δεν πρέπει να αντιμετωπίζεται ως εχθρός» επειδή μάλλον «οι διαφορές είναι συνήθως τεχνητές και επίπλαστες».
Δεν συγκεκριμενοποιεί ούτε ποιός είναι ο «αντίπαλος» αλλά ούτε και ποιός είναι ο «εχθρός» όσον αφορά Ελλάδα και Τουρκία! Επιπλέον δεν αναφέρει από ποιόν δημιουργούνται οι «επίπλαστες και τεχνητές διαφορές». Προφανώς ο «καθηγητής» προσπαθεί να κατευνάσει την «αλληλοϋποψία» μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας! Ότι δεν πρέπει να βλέπει η μία χώρα την άλλη ως εχθρό και ότι στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν διαφορές.
Βεβαίως ο «καθηγητής» παραβλέπει την τουρκική προπαγάνδα του τουρκικού προξενείου στη Θράκη, παραβλέπει τις παραβιάσεις των χωρικών υδάτων και του εθνικού εναερίου χώρου στο Αιγαίο, παραβλέπει την προσπάθεια διχοτόμησης και εκτουρκισμού της Κύπρου με τον εποικισμό όλο και περισσότερων Τούρκων από την Ανατολία μέχρι και σήμερα όπως και τα ψηφίσματα του ΟΗΕ, και παραβλέπει τις γενοκτονίες,τα παιδωμαζώματα,τους βίαιους εξισλαμισμούς, τις λεηλασίες,τις σφαγές και του βιασμούς, ακόμα και ανηλίκων κοριτσιών, μέχρι και την 2η δεκατία του 20ου αιώνα. Όλα αυτά, που δεν ήταν εξαίρεση στον κανόνα, σε ποιον πολιτισμό ανήκουν άραγε; Είναι περιττόν να επισημάνουμε ότι η Τουρκία ουδέποτε σεβάστηκε τις συμφωνίες που υπέγραψε μέχρι και σήμερα!
Ο «καθηγητής» στην γεωπολιτική του ανάλυση δεν έχει λάβει υπόψιν του την σημασία της σύγχρονης αποτρεπτικής στρατηγικής. Τα σύγχρονα κράτη λειτουργούν στη βάση κοινωνικοπολιτικά προσδιορισμένων σκοπών, τα οποία είναι καταρχήν φιλειρηνικά μιάς και όλα τα κράτη υπέγραψαν το πλέγμα διεθνών συμβάσεων που συνθέτει τον σύγχρονο πολιτικό πολιτισμό των διακρατικών σχέσεων.
Αυτές οι δεσμεύσεις κωδικοποιήθηκαν μέσω του ΟΗΕ. Η αποτρεπτική στρατηγική ενός φιλειρηνικού κράτους για να είναι αποτελεσματική δεν πρέπει να λειτουργεί υπό το κράτος αναστολών για τους σκοπούς και τις προσεγγίσεις εκπλήρωσης τους. Οι σκοποί αυτοί είναι εξορισμού φιλειρηνικοί –και για να παραφράσουμε τον Μακιαβέλλι-οι φιλειρηνικοί σκοποί κυριολεκτικά «αγιάζουν» την εθνική αποτρεπτική στρατηγική.
Δεν νοείται ύπαρξη βιώσιμου κράτους αν δεν συγκεντρώνει μία συντριπτική ομοφωνία για τις έσχατες λογικές που αφορούν τα συμφέροντα επιβίωσης. Η βελτιστοποίηση της χρήσης των μέσων που διαθέτει μία φιλειρηνική χώρα σημαίνει βαθιά γνώση των πολιτικών και διπλωματικών επιλογών που δημιουργούν συνθήκες ισορροπίας.
Λόγω αιτιών πολέμου το διεθνές σύστημα είναι εξόχως ανταγωνιστικό. Αυτό θα ισχύει για πάντα,ενόσω υπάρχουν αίτια πολέμου. Εφόσον μεταξύ των διεθνών θεσμών και του Διεθνούς Δικαίου θα παρεμβάλλονται τα αίτια πολέμου, στη διεθνή πολιτική θα υπάρχει έντονος ανταγωνισμός, φόβος εξαπάτησης και φόβοι άνισης ανάπτυξης.
Σ’ αυτό το Διεθνές Δίκαιο όπου υπάρχουν κράτη άνισου μεγέθους, άνισης ανάπτυξης και αίτια πολέμου (π.χ.casus belli από πλευράς Τουρκίας), δίκαιο υπάρχει «όταν υπάρχει ίση δύναμη για την επιβολή του κι ότι, όταν αυτό δεν συμβαίνει οι δυνατοί κάνουν όσα τους επιτρέπει η δυναμή τους κι οι αδύναμοι υποχωρούν και αποδέχονται (Θουκυδίδης V89)»
Αισθάνεται ο «καθηγητής» Νταβούτογλου αδύναμος άραγε;

* Αλτάια όρη: Ευρεία ορεινή περιοχή νότια της δυτικής Σιβηρίας που φθάνει ως τη Μογγολία. Στην Αλταϊκή γλωσσική οικογένεια κατατάσσονται οι τουρκικές, μογγολικές, μαντζουριανές γλώσσες, επίσης η ιαπωνική, η κορεατική και μερικώς η εσκιμωική.

Βοήθεια από τις πηγές
1)Πηγή: «Θράκη-Η Έπαλξη του Ελληνικού Βορρά», Συγγραφέας: Γ.Μαγκριώτης
2)Πηγή: «Η ιστορία από την σκοπιά των Τούρκων», Συγγραφέας: Σ.Καργάκος
3)Πηγή: «Προκλήσεις για την Ελλάδα και την Κύπρο», Κείμενο του Παναγιώτη Ηφαίστου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση