Η επικίνδυνη ψευδαίσθηση: "Σε εμένα δεν θα συμβεί αυτό"

• Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης

Το «εγώ» είναι απαραίτητο για την επιβίωση μας σε έναν απέραντο κόσμο. Αν ο άνθρωπος δεν πίστευε, ο καθένας για τον εαυτό του, ότι βρίσκεται στο κέντρο του κόσμου, θα χανότανε μέσα στην απεραντοσύνη του. Από την άλλη, η άρνηση μας να αντιληφθούμε τις πραγματικές διαστάσεις του κόσμου μας, έχει ως συνέπεια την άγνοια των κινδύνων που μας περιστοιχίζουν. Σε μένα δεν θα συμβεί αυτό, λέμε, επειδή ειλικρινά το πιστεύουμε. Μόνο που ο κόσμος δεν κινείται πάντα έτσι...

Έχουμε αποκτήσει μία αίσθηση ότι όλα εξελίσσονται στη ζωή γραμμικά. Σαν να πρόκειται για μία ευθεία που δεν έχει το δικαίωμα παρά μονάχα να συνεχίσει προς το άπειρο. Η αντίληψη αυτή είναι λαθεμένη και τις περισσότερες φορές πληρώνουμε ακριβά τη διάψευση των ιδεοληψιών μας.

Σε μένα δεν θα συμβεί αυτό, λέμε. Πιστεύουμε ότι θα μείνουμε για πάντα σε αυτό τον πλανήτη. Ότι δεν θα αρρωστήσουμε. Εμάς δεν θα μας κάνει ζημιά το τσιγάρο ή το ποτό. Αν συναντήσουμε μία καλή ημέρα, πιστεύουμε ότι την έχουμε παντρευτεί και ότι όλα πλέον θα μας έρχονται δεξιά.

Μετά την «ισχυρή Οικονομία» του κ. Σημίτη ελάχιστοι ήταν εκείνοι που πιστεύανε ότι μία ημέρα θα φλερτάραμε με τη χρεοκοπία και τη δίδυμη αδελφή της την απελπισία. Όταν ανέβαινε το χρηματιστήριο, θέλαμε να πιστέψουμε ότι είχαμε ανακαλύψει το μυστικό των αλχημιστών.

Όλα αυτά είναι ψέματα. Βολικά είναι η αλήθεια, αλλά ψέματα. Η αλήθεια είναι τελείως διαφορετική και πολλές φορές δυσάρεστη. Ναι, όλα μπορούν να συμβούν σε εμένα. Το επόμενο κιόλας λεπτό μπορεί να μην αναπνέω. Ή να συμβεί κάτι που θα αλλάξει τη ζωή μου έξαφνα προς την μία ή την άλλη κατεύθυνση. Πολύ απλά, διότι ο κόσμος αυτός κινείται από πολλές και παράλληλες δυνάμεις και όχι μόνο με βάση τις δικές μου προσδοκίες.

Σε κάθε περίπτωση, στα καλά και στα κακά, σημασία έχει πόσο καλή αντίληψη των πραγμάτων έχουμε. Μπορούμε να διαχειριστούμε την κάθε κατάσταση με ωφέλιμο τρόπο ή τουλάχιστον με τη λιγότερη δυνατή απώλεια, αρκεί να γνωρίζουμε. Τι; Την αλήθεια. Κι η αλήθεια είναι ορατή μόνο σε ανθρώπους που έχουν αυξημένο το αισθητήριο της παρατήρησης, σε ανθρώπους που έχουν μάθει να ακούν, να σκέφτονται, να διαβάζουν.

Το μεγαλύτερο σοκ για την ελληνική κοινωνία δεν ήταν η χρεοκοπία. Αλλά η έλλειψη κινδύνου που είχε αναπτύξει τα τελευταία χρόνια, ως αποτέλεσμα της εγωκεντρικής της στάσης. Οι Έλληνες έχουμε χάσει εδώ και καιρό την αίσθηση της πραγματικότητας, επειδή ακριβώς απομακρυνθήκαμε από την πραγματική δύναμη αυτής της χώρας, την Παιδεία μας. Δεν γνωρίζουμε αν θα μπορούσαμε να είχαμε αποφύγει την οικονομική κρίση, αλλά είναι βέβαιο ότι θα την είχαμε αντιμετωπίσει με έναν καλύτερο τρόπο.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση