Η Ελλάδα ένα απέραντο κοτέτσι

Όταν ο Ντομινίκ Στρος - Καν, πριν από λί­γο καιρό, μας έλεγε ότι δεν είναι κακό να γίνουμε μετανάστες για να δούμε άσπρη μέρα, δεν έκανε πλάκα. Οι περισσότε­ροι αντιληφθήκαμε πως μιλούσε πολύ σοβαρά γνωρίζοντας, ως μεγάλο αφεντικό, τι ο ίδιος μας ετοιμάζει. Όταν κάποιος σε παροτρύνει να μετα­ναστεύσεις, το πρώτο που περιμένεις να δεις εί­ναι... ανοιχτά σύνορα για να φύγεις μια ώρα αρ­χύτερα.

Δύσκολα θα φανταζόμασταν ότι λίγο αργότερα θα βλέπαμε τα χερσαία σύνορά μας με την Τουρ­κία στον Έβρο να φράζονται με συρματόπλεγμα μετατρέποντας την περιοχή αυτή στο... κοτέτσι που φαίνεται να οραματίζονται... ο Χρήστος Πα­πουτσής και ο Γιώργος Παπανδρέου.

Ως υπερσύγχρονο... «φράχτη» για την αποτρο­πή της εισόδου παράνομων μεταναστών τον περι­γράφουν ο υπουργός και στελέχη του στα ΜΜΕ. Με μήκος 12 χιλιόμετρα και ύψος τρία μέτρα, θα τοποθετηθεί στη Νέα Βύσσα Ορεστιάδας, θα φέ­ρει θερμικές κάμερες και ανιχνευτές κίνησης και θορύβου και θα έχει ως αποστολή του να διατρα­νώνει το «μήνυμα» του νεόκοπου και φουριόζου να δείξει «έργο» υπουργού:

«Στη χώρα μας θα παραμείνουν μόνο εκείνοι οι μετανάστες που έχουν δικαίωμα διεθνούς προστασίας ή δικαίωμα ασύλου. Κανείς άλλος. Όλοι οι υπόλοιποι θα πρέπει να πάρουν καθαρά το μήνυμα: Θα φύγουν από την Ελλάδα, είτε με εθελοντικό επαναπατρισμό είτε με υποχρεωτική απέλαση».

Κι αν απορείτε με τη φούρια του – και με τα κουμπούρια του –, ιδού πώς διερμηνεύει τα «αι­σθήματα» της ελληνικής κοινωνίας και πώς προ­αναγγέλλει τον «φράχτη», ο οποίος παραπέμπει ευθέως σε αυτόν των ΗΠΑ στα σύνορα με το Με­ξικό, αλλά και σ’ εκείνον με τον οποίο το Ισραήλ επιχειρεί να ανακόψει τη ροή ανθρώπων από την Αίγυπτο: «Η ελληνική κοινωνία έχει ξεπεράσει τα όρια της αντοχής παράνομων μεταναστών».

Το μέτρο αυτό θα μπορούσε απλώς να κατηγο­ρηθεί για την πολιτική ανοησία που χαρακτηρίζει την απόφαση του υπουργού Προστασίας του Πο­λίτη και του προϊσταμένου του πρωθυπουργού. Όμως η πολιτική ανοησία δεν έχει ασφαλή μονά­δα μέτρησης. Κι όσοι επιχείρησαν να αποδώσουν σε κάτι τέτοιο τους θανατηφόρους για την οικο­νομία και την ίδια τη χώρα χειρισμούς αυτής της κυβέρνησης, ήδη διαψεύδονται οικτρά: και με σχέδιο λειτουργεί και με πρόγραμμα.

Το φτύσιμο του σουλτάνου

Ο Παπουτσής είπε ότι 200 με 250 μετανάστες περνούν καθημερινά τον Έβρο για να βρουν την τύχη τους στην Ευρώπη, με αποτέλεσμα, το πρώ­το εννεάμηνο του 2010, την αύξησή τους στη συ­γκεκριμένη περιοχή διέλευσης κατά 372% – δη­λαδή πέρασαν 31.219, αντί 6.615 το αντίστοιχο περσινό διάστημα.

Μας είπε ακόμη ότι αυτή η φοβερή αύξηση οφείλεται στην αποτελεσματικότερη φύλαξη των θαλασσίων συνόρων (Αιγαίο) από την ευρωπαϊκή δύναμη Frontex. Έτσι καταλαβαίνουμε ότι η ροή των απελπισμένων δεν σταμάτησε. Απλώς η φύ­λαξη στο Αιγαίο οδήγησε σε εκτροπή στον Έβρο. Τώρα η κυβέρνηση, σαν το φίδι που κυνηγάει την ουρά του, τρέχει στην ελληνοτουρκική μεθόριο για να κλείσει και αυτήν την τρύπα. Θα σταματή­σει όμως τη ροή; Εξαιρετικά αμφίβολο και πάλι.

Το κοτετσόσυρμα που θα υψώσει έχει ήδη αποτύχει στα σύνορα των ΗΠΑ με το Μεξικό, όπου η ροή των παράνομα διακινούμενων ουδόλως έχει αποτραπεί ή μετριαστεί. Το αντίθετο. Όπως ση­μειώνει σε ανακοίνωσή του το Δίκτυο Κοινωνικής Υποστήριξης Προσφύγων και Μεταναστών, «ο αριθμός των μεταναστών που διασχίζουν τα σύνο­ρα χωρίς χαρτιά έχει αυξηθεί», ενώ το αποτέλε­σμα της πρακτικής αυτού του είδους είναι η αύξη­ση των θανάτων στα σύνορα.

Επίσης είναι δεδομένο ότι η Τουρκία, η οποία κάνει ετήσιο τζίρο περί τα 8 δισ. ευρώ από την ορ­γανωμένη προώθηση της λαθρομετανάστευσης (με το 30% να πηγαίνει σε μίζες λιμενικών και άλ­λων αξιωματούχων που συντονίζουν το θεάρεστο αυτό οργανωμένο πολιτικό έργο), δεν πρόκειται ούτε να τηρήσει τις ευρωπαϊκές συμφωνίες ούτε να σταματήσει την πίεση που συστηματικά ασκεί στα ελληνικά σύνορα.

Εξ άλλου η ίδια η ελληνική κυβέρνηση και προ­σωπικά ο πρωθυπουργός άκουσαν τον Ερντογάν, στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, να τους τρίβει στα μούτρα όλες τις συμφωνίες για επανεισδοχή μεταναστών. Ο πρωθυπουργός της Τουρκίας δέχτηκε – και είπε πως συμφώνησε με την ελληνική κυβέρνηση – να επαναπροωθούνται στη χώρα του μόλις 1.000 άτομα τον μήνα. Δηλα­δή όσοι επιχειρούν, για... δύο - τρεις μέρες, με τα σημερινά δεδομένα, να περάσουν από τον Έβρο στην Ελλάδα…

Πριμοδοτούν τους φασίστες

Από την άλλη, η Ελλάδα αποτελεί μια χώρα όχι προορισμό, αλλά τράνζιτ (ενδιάμεσο σταθμό) στη μεταναστευτική ροή προς την Ευρώπη. Οι Αφγα­νοί, για παράδειγμα, μπορεί να έχουν τελικό προο­ρισμό την Ιταλία, αλλά τελικά εγκλωβίζονται στην Πάτρα, η οποία έχει μετατραπεί σε πεδίο σχεδόν καθημερινών συγκρούσεων και λεηλασιών.

Η Ευρώπη δεν θέλει άλλους μετανάστες – ή μάλλον έχει αποφασίσει ότι θα επιλέγει αυστηρά πόσους, ποιους και με ποιους όρους θα δέχεται. Η Ελλάδα, χώρα αναγκαστικής υποδοχής του μετα­ναστευτικού κύματος από την Ασία, δέχεται όλη την πίεση, την οποία προφανώς αδυνατεί να δια­χειριστεί – και η αδυναμία της γίνεται πολύ εντο­νότερη σε περίοδο οικονομικής χρεοκοπίας.

Οι επιλογές της δεν είναι πολλές και στην πραγματικότητα θα έπρεπε είτε να λειτουργεί ένα αποτελεσματικό σύστημα αποτροπής εισό­δου και επαναπροώθησης είτε να μοιραστεί το κόστος με την υπόλοιπη Ευρώπη.

Ταυτόχρονα, η Ελλάδα έχει αυτοτελές πρό­βλημα με τη μετανάστευση, το οποίο ήταν πάντα πολύ περίπλοκο και, δυστυχώς, εγκλωβισμένο σε συγκρούσεις μεταξύ φανατικών, οι οποίοι το έθεταν και το θέτουν είτε σε φυλετική βάση (κα­θαρότητα της φυλής, εθνική υπονόμευση) είτε στη βάση του ψευδο-ιδεολογήματος περί «ανοι­χτών συνόρων». Έτσι, αντί να συζητάμε για τη με­τανάστευση, τις συνέπειες και τη διαχείρισή της, πλακωνόμαστε για το αν οι Έλληνες είναι απευ­θείας απόγονοι των αρχαίων Ελλήνων και το DNA αλλοιώνεται από τη μετανάστευση ή αν οι μετα­νάστες ανανεώνουν και εμπλουτίζουν το ελληνι­κό έθνος.

Απίστευτες περιθωριακές ηλιθιότητες, οι οποί­ες, ειδικά σε περιόδους βαθιάς και σχεδόν υπαρ­ξιακής κρίσης για την Ελλάδα, βγάζουν πάντα νι­κητές τους φασίστες, οι οποίοι επενδύουν στην απελπισία των λαϊκών στρωμάτων και απειλούν να αναιρέσουν την παραδοσιακή σχέση των στρωμάτων αυτών με την Αριστερά ή τα παραδο­σιακά κοινοβουλευτικά κόμματα.

Χώρα – κλωβός

Τα πράγματα γίνονται χειρότερα, όταν έχεις μια κυβέρνηση η οποία:

1. Από τη μια, προχωρεί σε ευρεία νομιμοποίηση μεταναστών και παροχή δικαιωμάτων ψήφου με γελοίους όρους – αγνοώντας σε κάθε πε­ρίπτωση και την αντοχή και τη δυνατότητα της χώρας να τους ενσωματώσει.

2. Από την άλλη, εγκαθιστά στο έδαφός της τη Frontex, μια δύναμη που λειτουργεί ως ευρω­παϊκή αστυνομία και διασφαλίζει όχι τόσο την αποτροπή της παράνομης εισόδου μετανα­στών όσο τη μη διοχέτευσή τους στην υπόλοι­πη Ευρώπη, επιτείνοντας τον ρόλο της χώρας - κλωβού ανθρώπινων ψυχών για την Ελλάδα.

3. Από τη μια, έχει ένα οπισθοδρομικό σύστημα παροχής ασύλου στους πολιτικούς πρόσφυ­γες.

4. Από την άλλη, μεταφέρει απελπισμένους μα­ζικά, τους εγκαταλείπει στην Ομόνοια και τους αφήνει να διασπείρονται ανεξέλεγκτα και να απειλούν – όχι βεβαίως επειδή έχουν... εγκληματικό DNA! – κάθε έννοια ομαλής ζωής στις γειτονιές της Αθήνας.

Αυτή λοιπόν η κυβέρνηση έρχεται σήμερα να υιοθετήσει – ελλείψει μεταναστευτικής πολιτι­κής – μεθόδους που περισσότερο τονίζουν την εγκληματική ανευθυνότητά της παρά συνιστούν μέσο ελέγχου της μετανάστευσης, παριστάνοντας τον κομπάρσο σε ένα παιχνίδι στο οποίο και η ίδια συμβάλλει ώστε να μοιάζει χαμένο από χέρι.

Οι συνέπειες

Το κοτετσόσυρμα των Παπουτσή - Παπανδρέ­ου στον Έβρο, με βάση τη μέχρι τώρα πείρα από τη διαχείριση του μεταναστευτικού, αλλά και την αποτυχία στις ΗΠΑ του ανάλογου «μέτρου», βάσι­μα μας οδηγεί να προβλέψουμε ότι: u Θα αυξήσει την ταρίφα «διεκπεραίωσης» των εξαθλιωμένων από την Τουρκία προς την Ελλάδα λόγω του αυξημένου «ρίσκου» των δουλεμπό­ρων.

◆ Θα αυξήσει την οικονομική ισχύ των μαφιών που δραστηριοποιούνται εκατέρωθεν του Αιγαίου και που, με βάση λίγο παλαιότερα στοιχεία, περι­λαμβάνουν ως μέλη τους και στελέχη των σωμά­των ασφαλείας.

◆ Θα αυξήσει τους θανάτους των μεταναστών στη μεθόριο.

◆ Υπάρχει κίνδυνος να εξευτελιστεί, αφού ουδέ­ποτε φράχτης συγκράτησε την απελπισία.

◆ Θα μετατρέψει την ελληνική κυβέρνηση σε συνοριοφύλακα της Ευρώπης, με όλες τις δυσάρε­στες συνέπειες που θα έχει η μονομερής ανάλη­ψη της ευθύνης για την ανθρωπιστική κρίση.

Η κυβέρνηση δείχνει ότι κινείται με μόνο κρι­τήριο την εξάντληση της κοινωνικής ανοχής σε φαινόμενα κατάληψης των γειτονιών από εξα­θλιωμένους περιφερόμενους και την απειλή για το στοιχειώδες αίσθημα ασφάλειας. Παρ’ ότι επι­καλείται την ανάγκη να συμβάλει και η Ευρώπη στο κόστος της πίεσης από την παράνομη μετα­νάστευση, αναλαμβάνει να υποστεί όλο το βάρος της διεθνούς δυσφήμισης από την κατασταλτική αγριότητα.

Σε ό,τι αφορά την εσωτερική κατάσταση και τη διαχείριση του μεταναστευτικού, η κυβέρνη­ση – η οποία δεν προέρχεται από παρθενογένεση, όπως επιχειρεί να μας πείσει πάνω από έναν χρόνο τώρα – δείχνει ανήσυχη για τις εκρηκτι­κές διαστάσεις που μπορεί να λάβει η κοινωνική αγανάκτηση, αλλά κυρίως από τις συνέπειες που πράγματι έχει η πολιτική της στην οικονομία.

Για μια εικοσαετία – μετά την κατάρρευση του λεγόμενου «ανατολικού μπλοκ» – οι ελ­ληνικές κυβερνήσεις, ελλείψει αναπτυξιακής πολιτικής, αφοσιωμένες πλήρως στον παρασι­τισμό των εθνικών εργολάβων και προμηθευ­τών, στην επιδοτούμενη διάλυση της γεωργίας, στην οικοδομική φούσκα που σκάει τώρα, στην παραγωγική διάλυση, στην τουριστική «μονο­καλλιέργεια», στην υπαλληλοποίηση του εργα­τικού δυναμικού, στη ληστρική διαχείριση των «ευρωκονδυλίων», στους Ολυμπιακούς που έδωσαν τη χαριστική βολή στην περιφέρεια, βρήκαν προσωρινή διέξοδο και παράταση ζω­ής στους μετανάστες.

Απίστευτη κατάντια

Φθηνό και απροστάτευτο εργατικό «κρέας», ευκαιρία για μεγιστοποίηση των κερδών των ερ­γολάβων, γενίκευση της μαύρης εργασίας, της ραγδαίας πτώσης του μεροκάματου και των δουλοκτητικών φαινομένων τύπου Μανωλάδας, χυ­δαία και γενικευμένη σεξουαλική υποδούλωση, ενδυνάμωση των μαφιών με τη λαθραία διακίνη­ση και εκμετάλλευση ακόμη και μικρών παιδιών, φθηνά και αναλώσιμα εκτελεστικά εργαλεία στα χέρια του εγχώριου και του εισαγόμενου οργανω­μένου εγκλήματος.

Αυτή η απίστευτη κατάντια και η έκρηξη της ανθρώπινης αθλιότητας και της πιο χυδαίας εκ­μετάλλευσης ανήμπορων και απελπισμένων αν­θρώπων ενδύθηκε, χάρη στην ψευδή υπόσχεση περί ανάπτυξης και τη διακυβερνητική απάτη πε­ρί «ισχυρής Ελλάδας», με ευκολία τον μανδύα της «πολυπολιτισμικής συνύπαρξης» και μιας ανεδα­φικής αντίληψης περί «ανοιχτών συνόρων». Κό­ντρα, υποτίθεται, στην «Ευρώπη - φρούριο των καπιταλιστών».

Πολλοί ξέχασαν και ξεχνούν την παραδοσιακή θέση της Αριστεράς ότι η μετανάστευση αποτελεί εργαλείο εξαθλίωσης και των χωρών προέλευ­σης και των χωρών υποδοχής.

Συμμαχία με τη λογική Kαρατζαφέρηδων και χρυσαυγιτών

Τώρα η κυβέρνηση - με το δεδομένο πολιτικό παρελθόν - συμμαχεί με τη λο­γική των Καρατζαφέρηδων και των χρυσαυγιτών προσπαθώντας να μετατρέ­ψει το μεταναστευτικό σε εργαλείο διαχείρισης της κοινωνικής απόγνωσης. Χωρίς να οδηγεί σε κανενός είδους «λύση», χωρίς να θέτει ξεκάθαρους όρους για την είσοδο και παραμονή μεταναστών στη χώρα, χωρίς να διασφαλίζει (ή να διεκδικεί¹) μια διαχείριση του ζητήματος μαζί με την υπόλοιπη Ευρώπη, χω­ρίς, έστω, να ανοίγει τα σύνορά της για να στείλει τους ταλαίπωρους ανθρώ­πους εκεί όπου όντως θέλουν να καταλήξουν, υποχρεώνοντας την Ευρώπη να αναλάβει τις ευθύνες της, προτιμά:

♦ Να τους μετατρέπει σε θηράματα αστυνομικών σκύλων και στόχους ελεύθε­ρων σκοπευτών. Σήμερα στο κοτετσόσυρμα, αύριο στις γειτονιές και μεθαύριο στα φανάρια.

♦ Να μεταβάλει την ελληνική μεθόριο σε μια απέραντη φυλακή - σύντομα και με στρατόπεδα συγκέντρωσης.

♦ Να μεταβληθεί η ίδια, από κυρίαρχη κυβέρνηση, σε συνοριακό μπάτσο της Ευρώπης.

Όμως, στην επόμενη φάση, καθώς ήδη το οικονομικό μικροαδίκημα μεταβάλ­λεται σε έγκλημα με ποινές φυλάκισης, είναι προφανές ότι ο πρώτος στόχος θα είναι οι μετανάστες και το «παραεμπόριο». Θυμηθείτε τι είπε ο Παπουτσής:

«Στη χώρα μας θα παραμείνουν μόνο εκείνοι οι μετανάστες που έχουν δικαίω­μα διεθνούς προστασίας ή δικαίωμα ασύλου. Κανείς άλλος.

Το πογκρόμ δεν θα μείνει στους λάθρα εισερχόμενους, αλλά θα συμπεριλά­βει και όσους ήδη βρίσκονται στη χώρα. Πρώτο κριτήριο του ξεκαθαρίσματος θα είναι η «οικονομική παρανομία». Μόνο που το ξεκαθάρισμα δεν θα μείνει στην απάλειψη του «παραεμπορίου». Ήδη το νομοσχέδιο για τη φοροδιαφυγή θα οδηγεί στη φυλακή τους παραβάτες του, με ερώτημα αν αυτό θα αφορά και όσους δεν αποδίδουν ΦΠΑ επί χρημάτων που ποτέ δεν εισέπραξαν. Κάθε δραστηριότητα που δεν ευνοεί το στέγνωμα της θνήσκουσας αγοράς από ρευστό χρήμα για χάρη των δανειστών θα μεταβάλλεται σε ιδιώνυμο αδίκημα. Υπ’ αυτές τις συνθήκες ο ρόλος των μεταναστών τελειώνει οριστικά. Με τους Έλληνες πλέον χωρίς εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα, χωρίς δημόσιες παροχές, με το σύνολο του κοινωνικού κράτους ιδιωτικοποιημένο ή λουκεταρισμένο, με τους εργαζόμενους να μετατρέπονται σε εσωτερικούς ή εξωτερι­κούς μετανάστες, διαρκώς αναζητούντες εργασία, η κυβέρνηση αποφάσισε ότι οι επήλυδες πρέπει να οδηγηθούν στην έξοδο πριν μετατραπούν σε βόμβα μεγατόνων για την κρατική ασφάλεια.

Αυτό είναι το συμβολικό νόημα του «φράχτη» που υπάρχει στο μυαλό των Πα­πανδρέου και Παπουτσή...

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση