Εθνικό ζητούμενο το κύρος της χώρας

Στην Ελλάδα έχουμε μάθει να χαρακτηρίζουμε, με την ελαφρότητα που μας διακρίνει, «ανθελληνικό» ό, τι δεν μας αρέσει, δεν μας πάει, ή δεν μας συμφέρει. Περί «ανθελληνισμού» λοιπόν ή περίπου, καταπιάνεται η πολύ ενδιαφέρουσα έρευνα του Κέντρου Διεθνούς Οικονομίας του Παντείου Πανεπιστημίου σε συνεργασία με το Ελληνικό Παρατηρητήριο του London School of Economics (LSE) και το Κέντρο για την Παγκόσμια Οικονομία του Πανεπιστημίου του Sussex.
Τι μας λέει η έρευνα αυτή;
Το αυτονόητο. Ότι ο διασυρμός της Ελλάδας στα διεθνή ΜΜΕ, οφείλεται:

• α. Στην επικοινωνιακή πολιτική της κυβέρνησης Παπανδρέου.
• β. Στην εκμετάλλευση της πολιτικής αυτής από τη Γερμανία, με στόχο να δημιουργήσει δική της «ατζέντα» στην ευρωπαϊκή οικονομία.

Ο Γιώργος Σεφέρης, ποιητής και διπλωμάτης, έγραφε με προνοητικότητα και οραματισμό τον περίφημο στίχο: «Όπου και να πάω, η Ελλάδα με πληγώνει».
Αυτό το είχαμε νοιώσει όλοι, και εγώ προσωπικά, στην πολύχρονη θητεία μου στο εξωτερικό, που την καταγράφω και την αναλύω, όσο καλύτερα μπορώ, στο βιβλίο μου: «Εθνικές Διαδρομές:Διεθνογράφημα της Ελληνικής Εξωτερικής Πολιτικής στη Μεταπολίτευση-Γενεύη, Άγκυρα, Παρίσι, Βρυξέλλες», που εκδόθηκε τον Οκτώβριο από τον Οίκο Λιβάνη.
Μια συνεχώς διαφοροποιούμενη επικοινωνιακή διπλωματία, χωρίς συνέχεια και συνέπεια, χωρίς εξωστρέφεια, χωρίς προοπτική.
Έτσι λοιπόν, με την εσωστρεφή και παλαιοκομματική λογική,«βυθίσατε τους εχθρούς μας», κατά το «βυθίσατε το χόρα», η Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ κατανάλωσε το πρώτο οκτάμηνο της θητείας της σε μια συστηματική εκστρατεία καταρράκωσης και αυτοεξευτελισμού της εικόνας της Ελλάδας και του πολιτικού της συστήματος.
Λες και δεν ήταν η ίδια μέρος του συστήματος αυτού. Λες και δεν ήταν συνυπεύθυνη και αυτή, για την κατάσταση που βρίσκεται η χώρα μας σήμερα.
Όφειλε να είχε κινηθεί άμεσα προς δύο κατευθύνσεις: Να συνάψει συμμαχίες με χώρες που αντιμετωπίζουν, όπως και η Ελλάδα, οικονομικά προβλήματα. Δεν γνώριζε ότι η Ιρλανδία, η Πορτογαλία, η Ισπανία, και η Ιταλία, ακόμη και το Βέλγιο και η Γαλλία σε άλλο επίπεδο, είχαν προβλήματα;
Όφειλε και μπορούσε, τουλάχιστον με τις τρεις πρώτες χώρες, να προωθήσει ένα κοινό σχέδιο διάσωσης, αντί η Κυβέρνηση να εκθέτει διεθνώς και να καταγγέλλει συνεχώς την ίδια της τη χώρα, με αποτέλεσμα να καταστεί, με δική της ευθύνη, το «μαύρο πρόβατο» της Ευρώπης, όπως αναφέρει και η έρευνα.
Ο κ. Παπανδρέου έπρεπε γι΄ αυτό να ζητήσει άμεσα τη συνεργασία του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης. Είναι δε βέβαιο, ότι στην αρχή, πριν γίνει το κακό, θα την είχε εξασφαλίσει.
Άλλο να ζητάς συναίνεση για τη διάσωση της χώρας σου στο πλαίσιο μιας ευρωπαϊκής περιφερειακής συνεργασίας, κάτι που σε δυναμώνει και στα μάτια της ευρωπαϊκής και διεθνούς κοινότητας, και άλλο να καταγγέλλεις το πολιτικό σου σύστημα, με πρώτη την Αξιωματική Αντιπολίτευση, και να ρίχνεις σε αυτήν όλα τα δεινά του τόπου, φέρνοντας συνάμα τη Βουλή και το λαό προ τετελεσμένων γεγονότων. Και άλλο είναι να παίρνεις μέτρα, έστω και αντίστοιχα με τα σημερινά, μετά από διαβούλευση και διεθνή συνεργασία αντί να καταφεύγεις στην τρόϊκα, που ο ίδιος ο Πρωθυπουργός σε παλαιότερη τηλεοπτική συνέντευξή του είχε κατηγορήσει ότι κατέστρεφε τις οικονομίες και τις κοινωνίες των κρατών.
Έτσι θα είχε εξασφαλιστεί η συναίνεση, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά στη Νέα Δημοκρατία. Ό, τι και να κάνουν σήμερα η Κυβέρνηση και ο Πρωθυπουργός, όποια και να είναι η πολιτική τους, ακόμη και θετική σε πολλά σημεία, είναι έκθετοι στα μάτια της κοινής γνώμης και αποκλειστικά υπεύθυνοι για την κατάρρευση του «καλαθιού» της νοικοκυράς, της οικογενειακής αρμονίας και της κοινωνικής συνοχής.
Η Κυβέρνηση έχει χάσει τελεσίδικα την «έξωθεν καλή μαρτυρία», και τούτο παρά την απεγνωσμένη προσπάθεια ορισμένων Μέσων Ενημέρωσης. Στην Ελλάδα, που συγχωρούμε και τα ξεχνάμε όλα, λέμε «ποτέ δεν είναι αργά». Είναι όμως πλέον αργά. Πολύ αργά. Το κακό έγινε, και εξατμίζεται όποιο καλό ενδεχομένως προκύψει.
Ας προχωρήσουμε λοιπόν σε πρόωρες εκλογές, πριν τη λήξη του δεκαοκτάμηνου, χωρίς λίστα. Κανένας δεν έχει να χάσει τίποτε.Είναι λύση «win-win». Για το πολιτικό σύστημα, για την Ελλάδα. Και με τη νέα Αναθεωρητική Βουλή, ας μπουν πλέον οι βάσεις της Νέας Ελλάδας, με νέους θεσμούς, νέες πολιτικές, νέα ήθη, νέα έθιμα.
Και κάτι τελευταίο. Ο κόσμος δείχνει να μη θέλει νέους ηγέτες, αυτόφωτους ή ετερόφωτους, νέους «φωστήρες». Αυτό προκύπτει από όλες τις μετρήσεις, αλλά κυρίως από την εξέλιξη της πολιτικής κατάστασης στην Ελλάδα τον τελευταίο χρόνο. Τίποτα νέο και «εκτός συστήματος», δεν έχει προκύψει. Ούτε από τη Βουλή, σε επίπεδο πολιτικών κομμάτων, ούτε και από την κοινωνία σε επίπεδο πολιτικών πρωτοβουλιών. Και βέβαια, τίποτε μα τίποτε απολύτως, σε επίπεδο αυτοδημιούργητων επιχειρηματιών, παρά τις προσπάθειες και τη στήριξη ορισμένων ΜΜΕ.
Οι πολίτες δείχνουν να θέλουν πολιτικούς σχηματισμούς πιο δυνατούς, πιο ευέλικτους, πιο εξωστρεφείς, πιο αποτελεσματικούς, πιο ειλικρινείς και πιο έντιμους. Τώρα, είναι η ώρα να αλλάξουμε όλοι.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση