Προσοχή στους μονόδρομους
- Του Δημήτρη Γιαννακόπουλου
Τι κάνει ένας σωστός ηγεμόνας; Κατασκευάζει ή παρεμβαίνει σε μια discourse, ας πούμε στην discourse της δημοσιονομικής κρίσης και ορίζει μονοδιάστατα την κρίση (σημαίνον) ως κρίση δανεισμού, απειλή πτώχευσης δηλαδή (σημαινόμενο). Μετά προκαλεί αναστάτωση στις αγορές και στην ΕΕ, μέσω μεταφορών όπως «ναυάγια», «παγόβουνα», «άβυσσος» «εκχώρηση εθνικής κυριαρχίας» κλπ, αλλά επειδή αυτά από μόνα τους δεν είναι αρκετά (καθώς floating signifiers), συνεργάζεται με τους έξυπνους ανθρώπους του έξυπνου χρήματος και καταστρώνουν ένα απλό σχέδιο (στρατηγική). Δεν ισχυρίζομαι ότι η ιδέα ήταν της κυβέρνησης, διότι δεν θα ήθελα στο σημείο αυτό να σας αποσπάσω την προσοχή, προκαλώντας μειδιάματα.
Κατασκευάζουν, λοιπόν, ένα μηχανισμό, τον οποίο προβάλουν στον κόσμο ως «μηχανισμό σωτηρίας», έτσι ώστε να εξαναγκάσουν, δήθεν, τις αγορές να συνεχίσουν να δανείζουν με λογικό επιτόκιο την χώρα. Στην πραγματικότητα όμως, με αυτό τον μηχανισμό έτοιμο στο τραπέζι, εάν οι αγορές δάνειζαν την Ελλάδα θα ήταν ηλίθιες. Γιατί να μην εκμεταλλευτούν τον μηχανισμό και όσο διάστημα η χώρα θα βρίσκεται εκτός των αγορών οι επενδυτές ελληνικών ομολόγων να μην κερδοσκοπήσουν, δίχως μάλιστα, κίνδυνο; Δώρο στους κερδοσκόπους δεν ήταν αυτός ο μηχανισμός; Δεν τα λέγαμε; Ανεβαίνουν λοιπόν τα περίφημα spreads, με ελάχιστες μάλιστα συναλλαγές, και ο πρωθυπουργός μας, δήθεν αιφνιδιασμένος από την εξέλιξη, «αναγκάζεται» να ζητήσει την ενεργοποίηση του μηχανισμού, όπως προέβλεπε το σχέδιο, για να μην πτωχεύσει η χώρα. Να, ο μονόδρομος! Ναι, αλλά ο μηχανισμός (σημαίνον) συνοδεύεται από το μνημόνιο της φτωχοποίησης (σημαινόμενο), επίσης μονοδιάστατα. Να και ο άλλος μονόδρομος! Ο ένας μονόδρομος οδηγεί φυσιολογικά και αναπόδραστα στον άλλο.
Έτσι φτιάξανε έναν μηχανισμό για να κατασκευάσει τον μονόδρομο της τρόικας και του μνημονίου, διότι δίχως αυτόν δύσκολα τα μεγάλα γερμανικά και γαλλικά, αλλά και αμερικανικά χαρτοφυλάκια, θα τολμούσαν να παίξουν με τα spreads, καθώς τότε υπήρχε περίπτωση η χώρα να κηρύξει στάση πληρωμών και να πάθουν ζημιά τεράστια και αυτοί και το ευρώ και οι μεγάλες δυνάμεις στην ΕΕ. Ήταν αρχικά ένα παιχνίδι μεταξύ Αμερικανών και Γερμανών κυρίως, που κατέληξε στην συμφωνία δημιουργίας του μηχανισμού. Ο μηχανισμός, δηλαδή, ήταν μια τακτική κίνηση, το κόλπο, για να οδηγηθούμε στον μονόδρομο της τρόικας, που εξυπηρετεί την ευρύτερη στρατηγική σύγκλησης του χρηματοπιστωτικού συστήματος ΕΕ και ΗΠΑ, στην οποία ο γράφων έχει επανειλημμένα αναφερθεί.
Εξυπηρετεί ασφαλώς και την επιμέρους στρατηγική των ντόπιων ηγεμόνων. Να μην θιγούν οι τράπεζες, να απαλλαγούν από τα ομόλογα του δημοσίου και να δοθεί χρόνος να δραπετεύσουν οι καταθέσεις των εχόντων και κατεχόντων, ασφαλώς. Όπως και έγινε, δίχως μάλιστα να τους εμποδίσει κανείς, ούτε καν να τους δυσκολέψει, όπως θα μπορούσε να είχε κάνει μια άλλη κυβέρνηση. Και αυτός μονόδρομος ήταν, καθώς, πάρα τις κυβερνητικές «διευκολύνσεις» για ξέπλυμα μαύρου χρήματος, λεφτά δεν ήρθαν πίσω. Ξεπλένεται, όμως, παράλληλα μια χαρά ο δικομματισμός από τα σκάνδαλά του και την πολιτεία του και το καθεστώς από την διαφθορά του, ισχυριζόμενο μάλιστα ότι «τα φάγαμε όλοι μαζί».
Άρα, ο Αλέκος Αλαβάνος είναι κάτι παραπάνω από αγενής. Η στρατηγική των μονόδρομων που υπηρετεί το καθεστώς, υπό την προεδρία του Γιώργου Παπανδρέου, είναι έκφραση ηγεμονικής πολιτικής και τίποτε άλλο. Έτσι κατασκευάζεται ο ηγεμονικός λόγος και όχι αλλιώς. Μόνον που στις δημοκρατίες υπάρχει και η δυνατότητα άρθρωσης εναλλακτικών ή και αντι-ηγεμονικών discourses. Και ευτυχώς αυτή η δυνατότητα δεν χάθηκε εντελώς στην χώρα μας… ακόμη. Ρωτώ λοιπόν κι εγώ αγενώς: Ο Αλέκος και οι λοιποί αγωνιστές από το πολιτικό προσωπικό εναντίον του μνημονίου, μήπως άργησαν πολύ να κινητοποιηθούν; Μήπως τους απασχολούσαν άλλα ζητήματα και άφησαν πέντε-δέκα ανθρώπους μόνους να βολοδέρνουν στις λεωφόρους πολλαπλής κατεύθυνσης του διαδικτύου για να αποδομήσουν την στρατηγική και την τακτική των ηγεμόνων; Αλήθεια, με κορώνες και ανακοινώσεις παλεύεται ο ηγεμονισμός μιας κάστας που συγκροτεί την πολιτική τάξη της χώρας;
Λίγο πιο σοβαρά τώρα. Πιστεύω ότι η εκτός ΚΚΕ αριστερά ελάχιστα έχει συνεισφέρει στην δόμηση ενός αντι-ηγεμονικού λόγου. Το ΚΚΕ καλλιεργεί πράγματι μια αντι-ηγεμονική discourse, αλλά αποκλειστικά εναντίον της καπιταλιστικής ηγεμονίας. Έτσι, οι ντόπιοι ηγεμόνες έχουν αφεθεί ανενόχλητοι να κατασκευάζουν τους μονόδρομους (τους), δίχως συστηματοποιημένο αντίλογο, οντολογικά και επιστημολογικά. Είναι επίσης λάθος να απαντάμε στις ηγεμονικές τους discourses, αποκαλώντας τους φασίστες. Εγώ, δεν έχω αποκαλέσει φασίστα ούτε καν τον Καρατζαφέρη. Θέλει πολύ προσοχή και οικονομία ο πολιτικός λόγος, για να μην πάθουμε αυτό που έπαθαν την περασμένη δεκαετία οι αντι-ρατσιστές στην Ευρώπη. Κατακεραυνώνοντας άναρχα και με οξύτητα κάθε εκδήλωση ρατσισμού, παρεμβαίνοντας μάλιστα θεσμικά στο ζήτημα, στο τέλος τον ενίσχυσαν.
Το καθεστώς στην Ελλάδα δεν είναι φασιστικό, είναι παρασιτικό, κουτοπόνηρο, επαρχιώτικο (ευρω-αμερικανο-λιγούρηδες) και ασφαλώς πελατειακό, έτοιμο να πουλήσει και την μάνα του… διότι ότι μπορεί κανείς κάνει! Αυτό κάνουν αυτή την περίοδο, κατασκευάζουν απεγνωσμένα μονόδρομους για να διαφύγουν από την καταστροφή. Προσοχή, λοιπόν, στους μονόδρομους… αλλά απαιτείται και από εμάς τους υπόλοιπους να ανοίξουμε και άλλους δρόμους με λόγο και αντίστοιχη δράση. Η δημοκρατία δεν είναι υπόθεση του καθεστώτος, αλλά όλων μας. Μακάρι να είχες να κάνεις με φασίστες, Αλέκο. Τότε ίσως τα πράγματα να ήταν ευκολότερα, τώρα όμως η παρέα του Γιώργου αποδείχθηκε ικανότερη από εκείνους που την λοιδορούν. Μην υποτιμάτε τους ηγεμόνες. «Γράμματα» δεν ξέρουν οι ίδιοι, ξέρουν όμως άλλοι, που δουλεύουν γι’ αυτούς. Οι τακτικές του Γιώργου είναι ορθές θεωρητικά, παρότι πλημμυρίζουν από απλοϊκότητα, ανοητολογία και υπερβατικές κοτσάνες. Δεν έχει σημασία η ρητορεία του, η political discourse είναι σημειολογικά και εννοιολογικά καλά δομημένη και τα ΜΜΕ καλά δασκαλεμένα, ασφαλώς. Έχει γίνει πολύ δουλειά στην… απάτη!
Αναρτήσεις
Γράψτε τα δικά σας σχόλια
Δεν υπάρχουν σχόλια :
Θα σας παρακαλούσα να είστε κόσμιοι στους χαρακτηρισμούς σας, επειδή είναι δυνατόν επισκέπτες του ιστολογίου να είναι και ανήλικοι.
Τα σχόλια στα blogs υπάρχουν για να συνεισφέρουν οι αναγνώστες στο διάλογο. Η ευθύνη των σχολίων (αστική και ποινική) βαρύνει τους σχολιαστές.
Τα σχόλια θα εγκρίνονται μόνο όταν είναι σχετικά με το θέμα, δεν αναφέρουν προσωπικούς, προσβλητικούς χαρακτηρισμούς, καθώς επίσης και τα σχόλια που δεν περιέχουν συνδέσμους.
Επίσης, όταν μας αποστέλλονται κείμενα (μέσω σχολίων ή ηλεκτρονικού ταχυδρομείου), παρακαλείσθε να αναγράφετε τυχούσα πηγή τους σε περίπτωση που δεν είναι δικά σας. Ευχαριστούμε για την κατανόησή σας...