Πατριωτισμός εναντίον “Τέταρτου Δρόμου”

Τώρα που η κρίση ισοπεδώνει τους πάντες και τα πάντα, αλλά και αναδεικνύει το μέγεθος καθενός, ορισμένοι προσπαθούν να μας πείσουν ότι όλοι ίδιοι είναι, ή τα ίδια λένε, τα ίδια πιστεύουν.

Δεν είναι όλοι ίδιοι όμως και δεν λένε τα ίδια.

Ας δούμε για παράδειγμα τις δηλώσεις του Παπανδρέου και Σαμαρά για την παγκοσμιοποίηση ..

Για να μην ξεχνιόμαστε: “Χρειαζόμαστε Παγκόσμια Διακυβέρνηση…”

Αυτό είχε δηλώσει ο Γιώργος Παπανδρέου πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και πρωθυπουργός της Ελλάδας, από το βήμα του συνεδρίου του Εconomist (George Papandreou – April 29, 2010 Economist Conference).

Το τι είπε πρόσφατα ο πρωθυπουργός (πριν 2 ημέρες) για την παγκοσμιοποίηση μπορείτε να το διαβάσατε στο άρθρο:

Γ.Α.Παπανδρέου; “Αν δεν καταφέρουμε να χειριστούμε την πολυπλοκότητα της νέας αυτής αλληλεξάρτησης, θα βραχυκυκλώσει όλο το σύστημα της παγκοσμιοποίησης…”

Δείτε τώρα τι δήλωσε ο Α. Σαμαράς στο έκτακτο συνέδριο της Ν.Δ (7/11/09)

Για τη μεσαία τάξη, που μόνον όταν είναι ακμαία και δημιουργική μπορεί να εξασφαλίζει αυτή τη διάχυση ευκαιριών προς τα κάτω και ευημερίας στην υπόλοιπη οικονομία. Και για την αγάπη για την πατρίδα, που είναι προϋπόθεση Δημοκρατίας, κοινωνικής δικαιοσύνης και ανάπτυξης, κόντρα στη λογική της ισοπέδωσης των λαών, κόντρα στη λογική της μετατροπής ιστορικών λαών σε πληθυσμούς χωρίς ταυτότητα.

Κι ακόμα πρέπει να παραμερίσουμε φθαρμένα στερεότυπα. Που μας ταλαιπώρησαν πολύ τα τελευταία χρόνια και που επικαλούνται την παγκοσμιοποίηση, για να παρουσιάσουν τον εφιάλτη του George Orwell , ως πανανθρώπινο ιδανικό. Όπου καταργείται η αυτοδιάθεση των λαών, καταργούνται τα εθνικά κράτη και ισοπεδώνονται οι πολιτισμοί.

Και ενώ μιλάμε για τα Ηνωμένα Έθνη ως πηγή διεθνούς νομιμότητας, κάποιοι έχουν βαλθεί, κι είναι πάρα πολλοί αυτοί στην Ευρώπη και παντού, να αποδομήσουν τα έθνη. Όμως άλλο πράγμα η συνεργασία των λαών, άλλο πράγμα η κοινή τους ανάπτυξη και η πολιτική τους σύγκλιση, και άλλο πράγμα, τελείως διαφορετικό, η ισοπέδωση της πολιτικής τους πολιτιστικής προσωπικότητας. Αυτή η ισοπέδωση βρήκε κάποια στιγμή οπαδούς σε όλους τους πολιτικούς χώρους. Τώρα πιστεύω δεν ελκύει πια κανέναν.

Στη ζωή μου, φίλες και φίλοι, είχα την τύχη, είχα την τιμή να γνωρίζω από κοντά μεγάλες προσωπικότητες, από τον Οδυσσέα Ελύτη μέχρι τον Αντρέα Λεντάκη. Κι απ’ τον Francois Mitterrand μέχρι τη Margaret Thatcher . Τι κοινό είχαν όλες αυτές οι τόσο διαφορετικές προσωπικότητες; Την αγάπη για την δική τους την πατρίδα. Πρώτος εγώ πριν λίγους μήνες, όταν βρισκόμουν ως Υπουργός Πολιτισμού στα εγκαίνια του Μουσείου της Ακρόπολης, είπα ότι ανήκει σε όλη την ανθρωπότητα. Αλλά θέλω και τα παιδιά μας να νιώθουν υπερήφανα για την οικουμενικότητα της Ελλάδας και του πολιτισμού μας. Αν πάψουμε να νιώθουμε υπερήφανοι για τον πολιτισμό μας, δεν θα γίνουμε πιο κοσμοπολίτες. Δεν θα γίνουμε παρά μόνο περιθωριακοί στον διεθνή στίβο.

Πηγή