Οι ανώνυμοι αρθρογράφοι των blogs... Αφιερωμένο στους κήνσορες κατηγόρους της ανωνυμίας των Blog

• "Δύο πράγματα είναι άπειρα, το σύμπαν και η ανθρώπινη ηλιθιότητα, αν και για το σύμπαν δεν είμαι σίγουρος"

Αλμπερτ Αϊνστάϊν

Καιρό τώρα έχει υποστηριχθεί η άποψη ότι οι ανώνυμοι αρθρογράφοι των blog, κρυπτόμενοι πίσω από την ανωνυμία που προσφέρει το διαδίκτυο είναι, άλλοτε βδελυρά δείγματα δημοσιογραφίας, άλλοτε κομπλεξικοί ανόητοι που γράφουν ότι τους κατέβει, άλλοτε παλιάνθρωποι εκβιαστές, άλλοτε ανεύθυνοι και τέλος στην καλύτερη περίπτωση αφελείς γραφικοί.
Με αφορμή τον τραγικό θάνατο του Σωκράτη Γκιόλια, την άνανδρη δηλαδή δολοφονία του, για να ξέρουμε και γιατί μιλάμε, ξανάρχισαν οι κάθε είδους κήνσορες να κατηγορούν τους ανωνύμως παρόντες στην blogosfaira. Άλλοι με σοβαρά επιχειρήματα, άλλοι με επιχειρήματα βγαλμένα από το βιβλίο της «αγωγής του πολίτου» της δεκαετίας του 60 (ξέρουν αυτοί, εκείνο που έγραφε για τον οφειλόμενον σεβασμόν δια το στέμμα), άλλοι που διατυμπάνιζαν ότι δεν είμαστε όλοι ίδιοι και ότι οι επώνυμοι λογοδοτούν ως παλικάρια για τα κείμενα τους ενώ τα ανώνυμα σκουλήκια κρύβονται και επομένως είναι ανάξια σεβασμού, και πολλά πολλά άλλα ειπώθηκαν.
Και αν το σκεφτούμε έτσι απλά, σε ένα πρώτο επίπεδο βρε αδερφέ, φαίνεται να έχουν δίκιο.
Γιατί άραγε γράφουμε ανώνυμα;
Μήπως δεν υπάρχει στην κοινωνία μας σεβασμός για την άλλη άποψη;
Μήπως δεν υπάρχει στην κοινωνία μας προστασία από τη δικαιοσύνη σε όποιον τολμήσει να μας διώξει η έστω να μας ταλαιπωρήσει για τις ιδέες μας;
Μήπως δεν υπάρχει στην κοινωνία μας ανεκτικότητα και ελευθερία έκφρασης;
Μήπως δεν υπάρχει στην κοινωνία μας ,μια βουλή που όλοι οι βουλευτές διακρίνονται για την ανεξαρτησία τους, απέναντι στα κόμματα τους και εκφράζουν ελεύθερα ο καθένας την άποψη του με την ψήφο του;
Μήπως δεν υπάρχει στην κοινωνία μας απόλυτη ανεξαρτησία και ελευθερία στην δικαιοσύνη μας και απολαμβάνουμε όλοι την ίδια ισονομία και δίκαιη αντιμετώπιση;
Μήπως δεν υπάρχει στην κοινωνία μας ένα ελεύθερο και προοδευτικό εκπαιδευτικό σύστημα που καταδικάζει την παπαγαλία και προωθεί την ελεύθερη σκέψη των μαθητών, προετοιμάζοντας αυριανούς υπεύθυνους πολίτες;
Μήπως δεν υπάρχει στην κοινωνία μας μια προοδευτική πανεπιστημιακή εκπαίδευση, απαλλαγμένη από κάθε είδους νεποτισμό, οικογενειοκρατία, ωχαδερφισμό και οικονομικά συμφέροντα;
Προφανώς λοιπόν αφού υπάρχουν όλα αυτά , μάλλον η εξήγηση βρίσκεται σε κάτι ποιο περίεργο και σκοτεινό.
Μάλλον εμείς της ανωνυμίας έχουμε προβληματικό DNA.
Είναι το ίδιο προβληματικό DNA που είχαν κι άλλοι άνθρωποι, κατώτεροι, σκουλήκια, όπως για παράδειγμα… για να θυμηθώ… για να θυμηθώ…
Α θυμήθηκα έναν. Ο Αδαμάντιος Κοραής (αντιγράφω από την wikipedia, μην πουν και ότι τα βγάζω από το μυαλό μου)
«Όταν ξέσπασε η επανάσταση, τήρησε αρνητική στάση καθώς πίστευε ότι δεν είχαν ωριμάσει οι συνθήκες για να επιτευχθεί αυτονομία. Προσπάθησε όμως να βοηθήσει με διάφορα μέσα: αλληλογραφούσε με φιλέλληνες πολιτικούς και έγραφε άρθρα σε ξένα έντυπα για να προβάλει την Επανάσταση. Μετά την απελευθέρωση εναντιώθηκε στην πολιτική του Καποδίστρια, τον οποίο βέβαια είχε συναντήσει στο παρελθόν, επειδή θεωρούσε αυταρχική την συγκέντρωση όλων των εξουσιών στο πρόσωπο του κυβερνήτη. Τις αντιπολιτευτικές του θέσεις διατύπωνε σε διαλογικά κείμενα που δημοσίευε με ψευδώνυμο. Για την στάση του αυτή έφθασε να θεωρείται και ηθικός αυτουργός της δολοφονίας του...»
Κοίτα να δεις όμως που θυμήθηκα κι άλλον που έγραφε με ψευδώνυμο διατηρώντας την ανωνυμία του (αρχικώς τουλάχιστον). Τον περίφημο κ Διονύσιο Σουρλή, κατά κόσμο Εμμανουήλ Ροΐδη.
Δεν θεωρώ ασφαλώς ότι ούτε εγώ, ούτε και οι περισσότεροι, που γράφουμε ανώνυμα είμαστε συγκρίσιμοι με αυτά τα μεγέθη ΑΛΛΑ θεωρώ πιθανό να κρύβονται και ανάμεσα στους ανώνυμους bloger κάποιο σημαντικοί, και θα είμαι ευτυχής αν μάθω ότι κάποτε, ένας τους διάβασε έστω και μια ανάρτηση μου, έστω και ένα σχόλιο μου.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση