Γιώργο ρώτα τον Ταγίπ

• "...Μιμηθείτε τον Erdogan! Αντιγράψτε τον! Και τους στρατηγούς βάζει φυλακή, και την ανεργία μειώνει! Ο άνθρωπος "πουλάει" την χώρα του στο διεθνές κεφάλαιο και κατάφερε να ξεχρεώσει την στήριξη του ληστρικού ΔΝΤ..."

Με αφορμή τα μέτρα δημοσιονομικού χαρακτήρα και την εγκληματική άγνοια για επιτάχυνση της ύφεσης που αυτά συνεπάγονται, θέλω να παραθέσω μια άποψη.
Σε μια Οικονομία "μνησικακίας", όπως η δική μας υπάρχουν:
α) εκείνοι που πιστεύουν ότι η κυβέρνηση γνωρίζει πολλά και είναι αρκετά αξιόπιστη ώστε να προσαρμόζει την πολιτικής της σύμφωνα με τις διακυμάνσεις των αγορών και της οικονομικής δραστηριότητας και
β) εκείνοι οι οποίοι δεν τρέφουν τέτοια εμπιστοσύνη στις ικανότητες της κυβέρνησης ή δεν της αναγνωρίζουν τέτοιες προθέσεις!
Στα μέτρα που προωθούνται για να αντιμετωπιστεί η κρίση, πολλοί έσπευσαν να διακρίνουν την επάνοδο του «κρατικού παρεμβατισμού», την «επιστροφή του μαρξισμού» ή ακόμη και την αναπόδραστη πορεία προς ένα νέο κεϊνσιανισμό (‘oρισμένα τμήματα της θεωρίας του Μαρξ δεν είναι και τόσοι κακά’, δήλωσε πρόσφατα τ. υπουργός της Γερμανίας).
Βλέπουμε όμως ότι οι δικοί μας νέο -σοσιαλιστές άρχοντες, δεν σπούδασαν καθόλου Barro-Ricardo (αρνητική επίδραση στα κρατικά έσοδα από την φορολογία) ούτε και γνωρίζουν την εκδοχή του αναγκαίου μίγματος νομισματικής/δημοσιονομικής πολιτικής. Φυσικά, εκεί που τέμνονται οι καμπύλες αδιαφορίας των πολιτών με τις καμπύλες επιθυμιών των κυβερνώντων, υπάρχει ανισορροπία!
Στην περίπτωση του Γ. Παπανδρέου, που ευφυώς υιοθέτησε την θεωρία συνωμοσίας κερδοσκόπων (χωρίς να τα ονομάσει) και της συντονισμένης λύσσας του, καιρός είναι να αρχίσει να συμβουλεύεται εκτός από τον Joseph Stiglitz και τον Kemal Dervis, τον άνθρωπο που καθοδηγεί εδώ και 5 χρόνια επιτυχώς την οικονομική πολιτική Erdogan.
Αυτό που πρέπει να προσέξουμε - και προσπαθούμε να το δείξουμε καιρό τώρα - είναι πώς ο ηδονισμός της κρατικής παρέμβασης γίνεται το ίδιο επικίνδυνος με την ξέφρενη επίθεση στα χαμηλά εισοδήματα και την εξόντωση της κοινωνίας. Πιο συγκεκριμένα: μοιάζει αναπόφευκτο ότι μόνο με μέτρα μάκρο-ασφάλισης εντός τής κερδοσκοπικής θύελλας μπορείς να… καλμάρεις την απαίτηση των δανειστών και την πίεση τους, για να στραγγίσεις την κοινωνία.
Αυτή η πολιτική υιοθετήθηκε ευφυώς από τις κυβερνήσεις Erdogan στην Τουρκία και με συνταγές που στόχευαν συντονισμένα στον ‘ενάρετο κύκλο’, τονώθηκε η Οικονομία και μπήκε σε φάση ανάπτυξης.
Το σημείο του ‘ενάρετου κύκλου’, έγινε βασικός στόχος του τότε Τούρκου Υπουργό Οικονομίας, Dervis, μόλις το ΔΝΤ παρείχε μηχανισμό στήριξης στην σχεδόν χρεωκοπημένη τότε (2003) Τουρκική οικονομία. Τότε, ο Dervis ενημέρωσε επίσημα την κυβέρνηση Erdogan ότι οι διακυμάνσεις των spreads, είναι οι σχεδόν απόλυτοι δείκτες – οδηγοί για την διαχείριση του δημοσίου χρέους της Τουρκίας (The Banker, January 2010).
Από τότε, υιοθετήθηκε μια "Οικονομική Πολιτική Βάθους" αντίστοιχη και παράλληλη προφανώς και συγκλίνουσα με την εξωτερική πολιτική Νταβούτογλου.
Σχεδόν επιτυχώς, εδώ και τρία χρόνια, όποιος παρακολουθεί τις στρατηγικού χαρακτήρα εξορμήσεις Erdogan με κουστωδία μεγαλοεπιχειρηματιών, καταλαβαίνει ότι πέτυχε πολλά πράγματα σταδιακά, μεθοδικά και πολύ εύστοχα.
Έναν ιδιότυπο συναλλαγματικό (αποπληθωρισμός λίρας) αλλά και στρατηγικό ‘εκβιασμό’ των κατόχων του ομολογιακού χρέους με ισχυρή ενδογενή ανάπτυξη (με απλά λόγια: "φέρτε κεφάλαια για δουλειές στην Τουρκία, ώστε να πληρωθείτε σίγουρα τα Ομόλογα μας").
Επετεύχθη έτσι προσέλκυση κεφαλαίων στην Τουρκία (άμεσες ξένες επενδύσεις 2006- 2009, παρουσίασαν 320% αύξηση σε σχέση με την τριετία 2003-2006), με προνόμια φορολογικά, προτεραιότητα σε μεγάλες και βιώσιμες μονάδες παραγωγής, μείωση γραφειοκρατίας και έμφαση σε άνοιγμα θέσεων εργασίας για Τούρκους ανέργους, από ξένους επενδυτές που επιδοτούνται για τις προσλήψεις!
Με ειδικού σκοπού national funds που φτιάχνει το κράτος με εφοπλιστές και μεγαλοεπιχειρηματίες, ακόμη και αν υφίσταται διαπλοκή ή εξυπηρετούνται συμφέροντα, γίνονται εδώ και 3 χρόνια μεγάλα έργα - ακόμη και με τιτλοποίηση ή ιδιωτικοποίηση κρατικών εταιρειών και δημόσιας περιουσίας.
Δημιουργήθηκαν το 2008 και το 2009, deficit index-linked national bonds (δηλαδή ειδικού σκοπού ομόλογα που συνδέονται με το χρέος) και καλύφθηκαν με private placement και επαγγελματικό road show (όχι αλά… Παπακων/νου σε Λονδίνο, Νέα Υόρκη) και έτσι δεν χρειάστηκε και η εντός του 2010 υποστήριξη από το IMF.
Μια κυβέρνηση, αποδεικνύει λοιπόν ο Erdogan oτι, εκτός από policymaker πρέπει να ασκεί την Θεωρία Παιγνίων και στο debt management και στο refinancing!
Αυτά που ζούμε στην Ελλάδα είναι αποτελέσματα μιας κακής συνταγής μαγειρικής με νέο-κευνσιανές συνταγές και λίγη δόση μονεταριστικής λογικής.
Να γίνω κυνικός: μόνο εάν έλθει ξένο χρήμα και χρήμα ελλήνων εφοπλιστών στην χώρα κύριοι, θα δουλέψει ο κόσμος και θα κινηθεί η Οικονομία! Μιμηθείτε τον Erdogan! Αντιγράψτε τον! Και τους στρατηγούς βάζει φυλακή, και την ανεργία μειώνει! Ο άνθρωπος "πουλάει" την χώρα του στο διεθνές κεφάλαιο και κατάφερε να ξεχρεώσει την στήριξη του ληστρικού ΔΝΤ.
Εμείς αν συνεχίσουμε να χρωστάμε πολλαπλάσια στους νόμιμους τοκογλύφους, τί θα "πουλήσουμε" τελικά;

Ηλίας Καραβόλιας

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση