Η Ελλάδα στο νέο ευρωπαϊκό περιβάλλον

• Ο παράξενος ρόλος της Γερμανίας σε μία Ευρώπη που κλυδωνίζεται και απειλείται με κατάρρευση
• Ποιός υπονομεύει το ευρώ και φτιάχνει καθεστώς εξάρτησης και δορυφόρων;

Η εικόνα της Ελλάδας γίνεται όλο και πιο θλιβερή σε διεθνές επίπεδο. Μια καταχρεωμένη χώρα που σύρεται σε δανεισμούς, που απολογείται παντού και αποτελεί αντικείμενο χλεύης πολιτισμένων και μη.
Μια χώρα που δίνει την εντύπωση ελεγχόμενης μπανανίας, νεοαποικιακή χώρα και μάλιστα που δεν εξαρτάται πλέον από δυνάμεις οι οποίες εγγυήθηκαν κάποτε την ομαλότητα της ζωής και την ανεξαρτησία της, αλλά από άλλες δυνάμεις που διαχρονικά στάθηκαν απέναντί της και επιδίωξαν μάλιστα την εξουδετέρωσή της. Η Γερμανία, κορυφή αυτών των δυνάμεων, προχώρησε και στην κατοχή της χώρας μας, όπως έπραξε και με άλλες χώρες στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Σήμερα μοιάζει να μη χρειάζεται στρατεύματα για να κάνει το ίδιο και σε μας και σε άλλες χώρες. Αρκεί (και ίσως είναι αποτελεσματικότερη από τις σιδερόφραχτες μεραρχίες) η μέθοδος ελέγχου των χωρών που βρίσκονται σε ανάγκη μέσω της οικονομίας. Ίσως να αφορά και τα χρέη τους ή να βάζει τρίτες χώρες, βιτρίνες-δορυφόρους της, να μεσολαβούν προς διευκόλυνση εκείνων όπου έχουν πρόβλημα.
Η πορεία προς μια γερμανική Ευρώπη είναι προδιαγεγραμμένη. Στον βαθμό που τα μέσα παραγωγής των ευρωπαϊκών πόρων τα ελέγχει πια σε μεγάλο βαθμό η Γερμανία, είναι προφανές ότι οικοδομεί σταθερά υπαλληλικές σχέσεις τόσο με τους ομολόγους της στην Ευρωπαϊκή Ένωση όσο και με άλλες χώρες που δεν είναι μέλη της ΕΕ. Βεβαίως υπάρχουν και αυτές που δεν αναγκάζονται να συμμαχήσουν μαζί της εκ συνθηκών αλλά πιστεύουν σ’ αυτήν και τον ηγετικό της ρόλο. Αυτές οι σύμμαχοι της Γερμανίας, οι θαυμάστριές της, αναλαμβάνουν να πείσουν τους δύσπιστους για το πού ανήκει το ευρωπαϊκό αύριο, με αποτέλεσμα να καταφέρνουν καίριο χτύπημα στο έτσι κι αλλιώς αδύναμο οικοδόμημα της Ένωσης. Η Ευρωπαϊκή Ένωση στήριξε μεγάλο μέρος της οντότητάς της στην υιοθέτηση κοινού ευρωπαϊκού νομίσματος, ως τρόπου συνεννόησης και συναλλαγών. Ελπίζοντας πως μ’ αυτόν τον σχετικά ανώδυνο τρόπο να ακολουθούσαν και τα επόμενα βήματα ουσιαστικών σχέσεων μεταξύ των χωρών, κάτι που δεν συνέβη ποτέ, αφού ποτέ η ύπαρξη κοινού νομίσματος δεν θεωρήθηκε πρώτο βήμα για κάτι άλλο πιο βαθύ.
Η μεγάλη οικονομική κρίση που πλήττει πολλές χώρες δίνει την ευκαιρία στη Γερμανία να επιβεβαιώσει την κυριαρχία της και στους δορυφόρους της να δείξουν πόση δύναμη διαθέτουν λόγω της προνομιακής σχέσης που διατηρούν μαζί της. Η ηττημένη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου κυριάρχησε οικονομικά πάνω στους νικητές και σήμερα παίρνει ρεβάνς, παίζοντας βέβαια ένα επικίνδυνο παιχνίδι, μια και όλοι έχουν αντιληφθεί ότι ενώ παρουσιάζεται ως προστάτιδα του ευρώ, είναι στην πραγματικότητα αυτή που το υπονομεύει και το εκθέτει καθημερινά προς Ευρωπαίους και τρίτους ως άχρηστο και ανίσχυρο νόμισμα.
Τι να θέλει άραγε, τι επιδιώκει; Την απίσχναση του κοινού νομίσματος, την απαξίωσή του και πιθανώς την επιστροφή στο ισχυρό μάρκο. Θα έχει προηγηθεί προφανώς η επιστροφή άλλων χωρών στα εθνικά τους νομίσματα, αφού δεν θα μπορούν να αντέξουν την ακρίβεια του ευρώ, αλλά και δεν θα μπορούν να το υποτιμήσουν, αφού υποτιμώντας το θα έχανε μέρος της αξίας του και στις άλλες χώρες που το έχουν ως κοινό νόμισμα. Κάτι που δεν θα επέτρεπαν οι χώρες αυτές, κυρίως οι ισχυρές οικονομικά.
Έτσι, με την επιστροφή στα εθνικά νομίσματα, μια ισχυρή οικονομικά (και πολιτικά/κοινωνικά) χώρα θα μπορεί πολύ άνετα να ελέγξει τις οικονομίες αυτές και να επιβάλει τους όρους της στα εξ ορισμού αδύναμα νομίσματα.
Έτσι κι αλλιώς η Ευρώπη δεν είναι πια «δύο ταχυτήτων», όπως φοβούνταν πολλοί ότι θα συμβεί λόγω των ανισοτήτων, αλλά ακόμα χειρότερα, τουλάχιστον τριών ταχυτήτων. Κι αυτό όσο περνάει ο καιρός δεν θα βελτιώνεται, στην κατεύθυνση της άμβλυνσης των διαφορών, αλλά θα διογκώνεται.
Όπως διογκώνεται η Γερμανία και το δορυφορικό της σύστημα.

Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση