Βαλκάνια 2014 και ο ρόλος του Γιώργου Παπανδρέου

• Ένα στοίχημα με... ρίσκο, που ίσως δεν έχει δει η ελληνική πλευρά

Παρά το πολιτικό ρίσκο που ενέχει η ενθάρρυνση περαιτέρω διεύρυνσης της Ε.Ε., με δεδομένες τις επιφυλάξεις που υπάρχουν για την αναγκαιότητα και τη σκοπιμότητα νέων εντάξεων, ο κ. Γιώργος Παπανδρέου φέρεται από συνεργάτες του αποφασισμένος να πάρει πάνω του ένα φιλόδοξο σχέδιο ευρωβαλκανικής προσέγγισης.
Η πρόσφατη επίσκεψή του στο Βελιγράδι και το περιεχόμενο των συνομιλιών που είχε εκεί επιβεβαιώνουν την πρόθεσή του να ηγηθεί της προσπάθειας για προσέγγιση όλων των βαλκανικών κρατών στις ευρωατλαντικές δομές, καθιστώντας την κυβέρνησή του εκ των πραγμάτων στρατηγικό εταίρο των ΗΠΑ στην περιοχή. Η Ουάσινγκτον ενδιαφέρεται έντονα για την εμπέδωση σταθερότητας στα εύφλεκτα Βαλκάνια, με όσο το δυνατόν μικρότερη αμερικανική εμπλοκή, λόγω της προτεραιότητας που δίνεται στα μέτωπα του Αφγανιστάν, του Πακιστάν, του Ιράν, τώρα και της Υεμένης. Δεν είναι, άλλωστε, τυχαίο το γεγονός ότι αμερικανικά και ρωσικά μέσα ενημέρωσης έκαναν αναφορά στην ομιλία που εκφώνησε ο πρωθυπουργός στο Βελιγράδι, σε μια πόλη που έγινε στο παρελθόν πεδίο σύγκρουσης συμφερόντων μεταξύ Ουάσινγκτον-Μόσχας. Η πρωτοβουλία Παπανδρέου να τεθεί ως χρονικό όριο το 2014 για την ένταξη στην Ε.Ε. της Σερβίας, της Αλβανίας, της Βοσνίας/Ερζεγοβίνης, του Μαυροβουνίου και της πΓΔΜ, όπως εξηγούν στην «Ισοτιμία» αρμόδιοι διπλωματικοί κύκλοι, κατατείνει στην ενίσχυση του γεωστρατηγικού βάρους της χώρας και στη δημιουργία ευκαιριών οικονομικής διείσδυσης στον τομέα της πράσινης ανάπτυξης. Κατά τους ίδιους κύκλους, γίνεται εντατική προετοιμασία ώστε η Αθήνα να γίνει οδηγός των γειτονικών κρατών στους δρόμους της καθαρής ενέργειας, ώστε να κατακτηθεί ένας κοινός περιβαλλοντικός κώδικας, ενιαία γλώσσα για τα ζητήματα της οικολογίας στα διεθνή fora και διακρατική συνεργασία για την αλλαγή αναπτυξιακού μοντέλου. Στο πλαίσιο αυτό εντάσσεται η τριμερής συνάντηση που στις Πρέσπες με τους ομολόγους του της Αλβανίας και της πΓΔΜ.
«Πράσινη διείσδυση»
Σύμφωνα με πληροφορίες, η νέα διοίκηση της ΔΕΗ επεξεργάζεται σχέδιο δραστηριοποίησης στα Βαλκάνια στον τομέα των εναλλακτικών πηγών ενέργειας. Ανάλογη φιλοδοξία υπάρχει και για την ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου, αλλά εκεί φαίνεται πως είναι αργά καθώς έχουν ήδη αναπτύξει ταχύτητα η Γαλλία, η Γερμανία και η Ισπανία, με πρώτη προτεραιότητα την αξιοποίηση της ηλιακής ενέργειας στην Αφρική. Κατά συνέπεια, η κυβέρνηση σχεδιάζει ανάλογες δράσεις προς Βορράν, εκτιμώντας ότι μπορεί να προκύψουν οικονομικές δυνατότητες ανάλογες με εκείνες που παρουσιάστηκαν για τον τραπεζικό τομέα και τις επιχειρήσεις την πενταετία 1999-2004. Εκείνη η περίοδος αντιμετωπίζεται από τη σημερινή ηγεσία του ΥΠΕΞ ως τα χρυσά χρόνια της ελληνικής βαλκανικής πολιτικής, με αποκορύφωμα την πρωτοβουλία της Θεσσαλονίκης το 2003, επί ελληνικής προεδρίας της Ε.Ε., για την ευρωπαϊκή πορεία των Δυτικών Βαλκανίων.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου θέλει να πιάσει το νήμα από εκεί που το άφησε πριν από περίπου επτά χρόνια και να επαναλάβει τα βήματα εκείνης της εποχής, θεωρώντας ότι μόνο έτσι μπορεί να δημιουργηθεί ένας διεθνής ρόλος που θα δώσει αξία και αξιοπιστία στην ελληνική εξωτερική πολιτική, μόνο έτσι μπορεί να ασκηθεί αποτελεσματικά η διπλωματία του μέλλοντος, η οποία -κατά τη φιλοσοφία Παπανδρέου- είναι η οικονομική διπλωματία.
Ήδη ο κ. Δημήτρης Δρούτσας ως ΑΝΥΠΕΞ έχει πραγματοποιήσει περιοδεία στα Βαλκάνια και ήδη η ελληνική πρωτοβουλία Ατζέντα 2014 έχει απασχολήσει δύο συμβούλια Γενικών Υποθέσεων. Κύκλοι του υπουργείου Εξωτερικών που απηχούν την ηγεσία δεν αναγνωρίζουν ότι αυτή η πολιτική ενοχλεί κάποιους ευρωπαϊστές που δεν θέλουν άλλη διεύρυνση και επιφυλάσσονται ακόμη και για την προεξοφλημένη ένταξη της Κροατίας και της Ισλανδίας. Είναι όμως γεγονός ότι δεν υπάρχει ενιαία θέση των «27» για το ενταξιακό μέλλον των Δυτικών Βαλκανίων, ενώ αντίθετα υπάρχει σαφέστατη αμερικανική ενθάρρυνση προς αυτή την κατεύθυνση. Μέχρι το 2014, άλλωστε, θα έχουν κριθεί πολλά: Η ενότητα της Βοσνίας/Ερζεγοβίνης, το καθεστώς του Κοσσυφοπεδίου, το πρόβλημα της ονομασίας της πΓΔΜ, η δυναμική του αλβανικού παράγοντα στην περιοχή.
Για την Αθήνα, ο ρόλος της ατμομηχανής στις ενταξιακές προσπάθειες γειτονικών χωρών, αποτελεί -κατά συγκλίνουσες διπλωματικές εκτιμήσεις- και αντίβαρο στον διπλωματικό επεκτατισμό της Άγκυρας που επιχειρεί να εμφανιστεί ως προστάτιδα των μουσουλμανικών πληθυσμών της Χερσονήσου του Αίμου. Είναι ακόμη ζωντανός ο απόηχος του διαγγέλματος Νταβούτογλου από βοσνιανού εδάφους υπέρ της ανασύστασης της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.
Ακριβώς έναν χρόνο πριν, με την ιδιότητα του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, ο κ. Γ. Παπανδρέου είχε για πρώτη φορά μιλήσει για την Ατζέντα 2014, αναδεικνύοντας τον συμβολισμό της συμπλήρωσης 100 χρόνων από το ξέσπασμα του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου στο Σεράγεβο. Λίγες ημέρες μετά την εκλογική νίκη του ΠΑΣΟΚ, από την Κωνσταντινούπολη, περιέγραψε το βαλκανικό του σχέδιο ως πρωθυπουργός πια και όσο περνά ο καιρός δείχνει ότι σκοπεύει να επιμείνει στην υλοποίησή του. Είναι, άλλωστε, προφανές ότι, όταν περάσει την πόρτα του Λευκού Οίκου (θα προηγηθεί πιθανότατα επίσκεψη του κ. Δρούτσα στην Ουάσινγκτον τον Φεβρουάριο), ο πιο βαρύς φάκελος που θα ακουμπήσει στο τραπέζι των συνομιλιών θα γράφει Ατζέντα 2014.
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση