Ο αλυτρωτισμός της Τσαμουριάς

Επειδή δυστυχώς στην γειτονιά μας συνεχίζεται η ανθελληνική προπαγάνδα, δεν είναι δυνατόν αυτό να μας αφήνει αδιάφορους. Αναφερόμαστε στο άρθρο "Ο Απελευθερωτικός Στρατός της Τσαμουριάς (UCC) και τα τουρκικά σχέδια!" όπου όποιος το διαβάσει θα εξοργιστεί!
Καταρχήν ο όρος Τσαμουριά (Η Θεσπρωτία, αλλά με προέκταση σ’ ολόκληρη την Ήπειρο μέχρι τον Αμβρακικό κόλπο, την Άρτα, τα Ιωάννινα, την Δυτική Μακεδονία και τις αλβανόφωνες περιοχές του Μαυροβουνίου) είναι τελείως αλυτρωτικός, υποκαθιστώντας τον σωστά ιστορικό και γεωγραφικό όρο «Ήπειρος».
Αυτό αποδεικνύεται περίτρανα από τους αρχαίους συγγραφείς ως η βασική κοιτίδα του αρχαίου Ελληνισμού, με κύριο κοινό χαρακτηριστικό τη Θρησκεία του -(Δωδώνη, με τον Δωδωναίο Δία,Θεόν «θεώ τε και ανθρώπων» Νεκυομαντείο- Εφύρα, Αχέρων, Κωκυττός, Πυριφλεγέθων, Αχερουσία λίμνη κ.τ.λ.)- με, έστω και συμβολική, αφετηρία των κυριωτέρων Ελληνικών Φυλών του (Ίωνες, Δωριείς κ.τ.λ) καθώς και σαφώς Ηπειρωτικών (Θεσσαλών,Δρυόπων, Γραϊκών της (Βοιωτίας) που «κατήλθαν» και στον λοιπόν Ελλαδικό χώρο. Και τα δύο παγκοσμίως γνωστά Εθνικά ονόματα, ΕΛΛΗΝ-ΕΛΛΑΣ και ΓΡΑΙΚΟΙ-ΓΡΑΙΚΙΑ κ.λ.π. δεν είναι άσχετα με την Ήπειρο όπως επισημαίνει και ο Αριστοτέλης:
«Αυτή δ’ούκ αεί κατά τους αυτούς τόπους, άλλ’ ώσπερ ο καλούμενος επί Δευκαλίωνος κατακλυσμός. Και γαρ ούτος περί τον Ελληνικόν εγένετο μάλιστα τόπον, και τούτον περί την Ελλάδα την αρχαίαν.
Αύτη δ’ έστιν η περί Δωδώνην και τον Αχελώον ώκουν γαρ οι Σελλοί ενταύθα και οι καλούμενοι τότε μεν Γραικοί, νύν δ’ ΄Ελληνες».
Οι Ηπειρώτες σύμφωνα με τον Θεόπομπο διακρίνονταν σε 14 φύλα, ο δε Στράβων κατονομάζει 11. Κατά τους ιστορικούς χρόνους 3 φύλα (ελληνικότατα) διακρίθηκαν περισσότερο:
1. Οι Θεσπρωτοί, με επίκεντρο την σημερινή Θεσπρωτία, με βασικό όριο τον ποταμό Θυάμι(σημ.Καλαμά) αλλά και πολύ βοριότερα ακόμη καθώς και νότια συμπεριλαμβανωμένης και της Κασσιωπαίας και ακόμη νοτιοανακολικότερα, αρχικά μέχρι και την Δωδώνη.
2. Οι Μολοσσοί, με επίκενρο την Ελλοπία, δηλ. το σημερινό Λεκανοπέδιο των Ιωαννίνων, μέχρι και εκείνο της Δωδώνης προς δυσμάς (από το 410 π.Χ.) και
3. Οι Χάονες, βορείως του Θυάμιδος, μέχρι και την Επίδαμνο, προς Βορρά.
Αυτοί που μας απασχολούν είναι οι Θεσπρωτοί.Αναφέρονται ιστορικά ως το αρχαιότερο Ηπειρωτικό φύλο με όρια που κάλυπταν τα δυτικό μέρος της Ηπείρου, μέχρι και τα παράλια προς δυσμάς, τον Αμβρακικό κόλπο, ενίοτε προς νότον, και την Δωδώνη, προς ανατολάς, εως το τέλος του 5ου π.Χ αιώνα. Τα μετεγενέστερα δε όρια της Θεσπρωτίας και ως «Τσαμουριάς» επεκτείνονται στον σημερινό χώρο του νομού Θεσπρωτίας.
Οι Θεσπρωτοί συμμετείχαν σε σοβαρά πολεμικά γεγονότα (Τρωικό, Ρωμαϊκούς, Περσικούς).
Οι αρχαίες ιστορικές πόλεις όπως Φωτική, Πανδοσία, Ωροπός, Γλυκύς Λιμήν, Εφύρα, Ευροι κ.α. εξαφανίστηκαν εκδικητικά από τον Ρωμαίο Αιμίλιο Παύλο (167 π.Χ). Όλες αυτες οι πόλεις όπως και βορείοτερα ακόμη (Βουθρωτό, Φοινίκη,Πάνορμο, Αυλών, Απολλωνία μέχρι και την Επίδαμνο) ήσαν πόλεις με ακραιφνή Ελληνικό πολιτισμό, με ελληνική ονομασία, με ανάλογες καταλήξεις (-ωπός,ωτία). Πολλές από αυτές τις λέξεις συναντώνται και στην νότια Ελλάδα. Τόσο κατά τους Ρωμαϊκούς όσο και κατά τους Βυζαντινούς χρόνους συνεχίστηκε η ακμή των περιοχών αυτών.
Το επιχείρημα περί "εξελληνισμού" της αυτής περιοχής είναι άτοπο, διότι η ελληνικότητα της περιοχής είναι αδιαμφισβήτητη και ιστορικώς αποδεδειγμένη.
Όσον αφορά τους Ιλλυρίους, ζούσαν πολύ βοριότερα και ουδεμία σχέση έχουν με την Ήπειρο. Αντιθέτως προσπαθούσαν να εισβάλλουν στον ελλαδικό χώρο με σκοπό τις λεηλασίες και τις αρπαγές περιουσιών.Δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα το πολιτισμικά και ιστορικά αξιόλογο.
Αυτό όμως που σκοπίμως αποσιωπάται ειναι ότι οι Ιλλυρίοι έχουν εξαφανιστεί από το προσκήνιο της Ιστορίας κατά τους Ρωμαϊκούς χρόνους.
Τα πρώτα αμυδρά δείγματα Αλβανών (παρεπιπτόντως προέρχονται από την Ασία) στην ευρύτερη περιοχή χρονολογούνται τον 11ο αι. μ.Χ!!
Συνεπώς δεν υφίσταται καμία σχέση, ούτε συνέχεια μεταξύ Ιλλυριών και Αλβανών.Το επιχείρημα περί «ιλλυροαλβανικής επαρχίας» ειναι τελείως ψευδές.
Προτού αναφερθούμε όμως στα ιστορικά γεγονότα πρέπει να εξηγήσουμε το όλο παρελθόν.Υπάρχουν 6 θεωρίες για την ερμηνεία του όρου «Τσαμουριά». Η επικρατέστερη είναι αυτή που σχετίζεται με την λέξη «Θυάμις»(Καλαμάς) και με παραφθορά του με την πάροδο του χρόνου -Τσιάμης- δηλαδή ο κάτοικος περί τον Θυάμι ποταμό. Αυτός ο όρος επικράτησε σ’ολόκληρη την περιοχή της Θεσπρωτίας ιδίως από την εποχή της Τουρκοκρατίας.
Από τις αρχές όμως της Τουρκοκρατίας στη Ήπειρο μεταξύ του 1430 (κατάληψη Ιωαννίνων) -1449 (κατΆληψη Άρτας) πολλοί από τους χριστιανούς εξισλαμίσθηκαν υποκύπτοντας σε διάφορα δελεάσματα υλικά και διοικητικά (όπως οι έπειτα αποκαλούμενοι Σπάχηδες), αλλά και λόγω ασφυκτικών πιέσεων και απειλών, ειδικά μετά την αποτυχία του Διονύσου του Φιλοσόφου (11-12/9/1611).
Έκτοτε ο όρος «Τσάμηδες» εξειδικεύτηκε σε «Χριστιανούς Τσάμηδες» και «Μουσουλμάνους Τσάμηδες» και μάλιστα με την πάροδο του χρόνου ο όρος «Τσάμης» να αφορά μόνο τους Μουσουλμάνους «Τσάμηδες». Το μεγάλο αυτό ρεύμα εξισλαμισμού προσπάθησαν να περιορίσουν οι Ιεραπόστολοι και Διδάσκαλοι του Γένους (ο Μοσχοπολίτης Νεκτάριος Τέρπος, Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός, κ.α) που έδωσαν την ζωή τους γι’αυτόν τον αγώνα.
Οι μουσουλμάνοι Τσάμηδες ταυτίστηκαν με τους ομόθρησκους τους Κατακτητές, γι αυτό απεκλήθησαν Τουρκοτσάμηδες,όπως ακριβώς και οι εξισλαμισθέντες Αλβανοί ως Τουρκοαλβανοί. Η εχθρότητα έχει ήδη ξεκινήσει από τους Μουσουλμάνους Τσάμηδες είτε λόγω πολιτισμικής μειονεκτικότητας, είτε λόγω υπεροψίας λόγω προσεγγίσεως με τον Κατακτητή, είτε ακόμα και λόγω νοοτροπίας. Ο χαρακτήρας τους ήταν καθαρά ληστρικός,(διαρπαγή περιουσιών,βιαιοπραγίες,φόνοι). Πέρα απ’ αυτό υπήχθησαν στο άρμα της μισελληνικής και τουρκικής προπαγάνδας. Κατά τους αμυντικούς αγώνες των Σουλιωτών (1788-1803) οι «Τσάμηδες» πολεμούσαν στο πλευρό των Τούρκων (ήσαν τα καλύτερα και πιο πειθήνια όργανα του Αλή Πασά).
Περιττό να αναφέρουμε ότι δεν υπήρξε καμία θετική συμβολή των Τσάμηδων για την Απελευθέρωση του Γένους μας(1821-1827). Ήταν καθαρά εκτελεστικά όργανα των Τούρκων!
Με τις διάφορες Ευρωπαϊκές προπαγάνδες (Ιταλία-Αυστροουγγαρία) να οργιάζουν, δημιουργούνται υπερεθνιστικές ιδέες για την «Μεγάλη Αλβανία» που επινοήθηκαν από τις Μεγάλες Δυνάμεις, όμως για δικά τους συμφέροντα! Επειδή οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες είχαν ελαφριά και ευμετάβολη εθνική συνείδηση, λόγω και της γλωσσικής συγγένειας τους με τους Αλβανούς μετατρέπονται με την πάροδο του χρόνου από «Τουρκοτσάμηδες» σε «Αλβανοτσάμηδες». Η γλωσσική συγγένεια όμως δεν είναι αρκετό χαρακτηριστικό της εθνικότητας ενός λαού. Απόδειξη οι Αρβανίτες, η ελληνικότητα των οποίων είναι αδιαμφισβήτητη.
Και φθάνουμε στον Α΄ Βαλκανικό Πόλεμο ο οποίος είναι απευθερωτικός πόλεμος (Ανάκτηση της ελευθερίας της λοιπής Ηπείρου όπου συμμετείχαν και οι συμπατριώτες των Τσάμηδων- Χριστιανοί της Θεσπρωτίας- με το μέρος του Ελληνικού Στρατού.
Παρ’όλα αυτά οι Χριστιανοί συγκατοικοί τους συμβιούσαν μαζί με τους Αλβανοτσάμηδες ειρηνικά και το Ελληνικό κράτος τους αντιμετώπιζε ως «Έλληνες υπηκόους» και τους αντιμετώπισε ατιμωρητί ως «θρησκευτική μειονότητα». Βλέποντας όμως η Ιταλία και η Αυστροουγγαρία τα σχεδιά τους να μην πραγματοποιούνται, ειδικά την στιγμή που ο Ελληνικός Στρατός στρέφεται προς την απελευθέρωση των πάτριων εδαφών στη Βόρεια Ήπειρο, υποκινούν τους φυλάρχους Ισμαήλ Κεμάλ Βλιώρα και Εσσάτ Πασά σε ανακήρυξη Ανεξαρτησίας της Αλβανίας στον Αυλώνα (28.11.1912).
Ήδη επί Τουρκοκρατίας την 6/10/1908 ο Αλβανός λήσταρχος Τσερκέζ Τοπούζη κήρυξε ανεπιτυχώς μέσα στα Γιάννενα την «ίδρυση Αλβανικού κράτους», συμπεριλαμβανομένης και της Τσαμουριας!
Η προπαγάνδα όμως του «καθηγητή» συνεχίζεται με την προσπάθεια «εξελληνισμού» της «Τσαμουριάς» και ειδικά μετά το 1913!! Αναφέρεται προφανώς στην απελευθέρωση της Ηπείρου και στην Συνθηκη Ειρήνης του Λονδίνου (17/5/1913) όπου λίγο μετά με υποκριτκό υπόμνημα τους -την 6/11/1913- προς την Διεθνή Επιτροπή Ελέγχου επί της Εξωτερικής Οργανώσεως Αλβανίας οι Τσάμηδες αναφέρουν:
«υπό την Ελληνική Διοίκηση εννοήσαμε ακριβώς τι είναι ασφάλεια θρησκευτικής συνείδησης, ζωής, τιμής και περιουσίας και θα συμπολεμήσουμε μετά των αδελφών μας Χριστιανών δια να αποκρούσουμε τον Ζυγό του Αλβανικού Κράτους».
Ο Μητροπολίτης Παραμυθιάς όμως με επιστολή του την 21/4/1912 προειδοποιεί τον Πρόεδρο του ιστορικού Ηπειρωτικού Συλλόγου Κων/λεως, όπου χαρακτήριζε τους Μουσουλμάνους Τσάμηδες ως «Τούρκους» αν και σχεδόν όλοι τους μιλάνε την αλβανική γλώσσα. Τον δικαιώνουν οι μελλοντικές ανθελληνικές εγκληματικές πράξεις συμμοριών της μειονότητας αυτής με «φόνους, ληστείες, λεηλασίες, πυρπολήσεις χωριών» στις περιφέρειες Παραμυθιάς, Φιλιατών και Σουλίου.
Ο Παραμυθιώτης Μουσουλμάνος Φουάτ Πρόνιος, με προκήρυξη του «καλούσε τους Χριστιανούς των χωριών σε υποταγή, αλλιώς με δύναμη κυβερνητική (του Τουρκικου Στρατού) θα χαλάσει αυτά όπως το Φανάριο ολόκληρον και άλλα μέρη». Επακολούθησαν και προς το Φανάρι και τις υπωρείες του Σουλίου επιδρομές τουρκαλβανικών συμμοριών που συμμετείχαν σε σκληρές μάχες με Ελληνικά τμήματα με πολλά εκατέρωθεν θύματα, αλλά και με πυρπολήσεις, λεηλασίες, κ.α στα Χριστιανικά χωριά των περιοχών αυτών.
Και φθάνουμε στο Πρωτόκολλο Ανταλλαγής Πληθυσμών και την Συνθήκη της Λωζάννης (1923) καθώς και την εφαρμογή απαλλοτριώσεως μεγάλων περιουσιών και στην Θεσπρωτία. Αυτό όμως γίνεται ανεξαρτήτως θρησκεύματος των ιδιοκτητών προς εγκατάσταση των προσφύγων Μ. Ασίας και Α. Θράκης.
Σύμφωνα με την Συνθήκη αυτή οι «Τουρκαλβανοί» (όπως οι ίδιοι το μαρτυρούν με τις πράξεις τους και τότε) υπήγοντο στην ανταλλαγή των πληθυσμών, ενώ οι περιουσίες τους θα διετίθεντο στους ανωτέρω Πρόσφυγες. Ήδη πολλοί από αυτούς υπέβαλλαν σχετικές αιτήσεις και ετοιμάζονταν για αποχώρηση ως ανταλλάξιμοι.
Η Αλβανική όμως προπαγάνδα υποκινούμενη και από την Ιταλική έθεσε θέμα «αλβανικής μειονότητας» στηριζόμενη και στην μητρική τους γλώσσα. Ήδη δε εκάμφθη και η ελληνική πλευρά, ακόμα και ο Ελ.Βενιζέλος! Ύστερα από πολλές διακυμάνσεις οι Μουσουλμάνοι αυτοί για να αποφύγουν την εφαρμογή της ανταλλαγής αποστέλλουν υπόμνημα στην ελληνική δικτατορική κυβέρνηση του Θ. Παγκάλου όπου υποστήριζαν ότι «είναι Αλβανοί την φωνήν και το γένος,Μουσουλμάνοι το θρήσκευμα, αλλά πολίτες Έλληνες από του ευτυχούς γεγονότος του 1912-13!!!».
Η κυβέρνηση Παγκάλου δέχτηκε το αίτημα γνωστοποιώντα τα κάτωθι:
«Η ελληνική κυβέρνηση αποφάσισε να ζητήσει από την μικτή επιτροπή να προχωρήσει στην κατάργησητης Υποεπιτροπής της Ηπείρου, λαμβάνουσα υπ’ όψιν, ότι η ανταλλαγή έχει τελειώσει και ότι αποφάσισε επίσης να μην ζητήσει την αναχώρηση των κριθέντων ως ανταλλάξιμων κατοίκων των χωρίων Γαρδικίου και Δραγουμής. Ακόμη και ότι ο ανταλλάξιμος πληθυσμός της Τσαμουριάς θα έχει την ίδια μεταχείριση όσον αφορά το δίκαιο και την πράξη με τους άλλους Έλληνες πολίτες. Όλα δε τα εξαιρετικά μέτρα τα οποία η ελληνική κυβέρνηση εφαρμόζει δια τον πληθυσμό αυτόν(περί ανταλλαγής), θα αρθούν».
Ετοιμάζονται οι Μουσουλμάνοι τσάμηδες μετά το χαρμόσυνο –γι’αυτούς- γεγονός για νέες διεκδικήσεις και έφτασαν με υπομνήματα προς την Κοινωνία των Εθνών να κατασυκοφαντούν την Ελλάδα με ανθελληνικά επιχειρήματα ήδη από το 1927,δημιουργώντας ταυτόχρονα προβλήματα κατά τον πιο αχάριστο τρόπο στους φιλήσυχους Χριστιανούς της Θεσπρωτίας.
Ο ανθελληνισμός και η προπαγάνδα δεν σταματούν δυστυχώς εδώ.
Σε επόμενο άρθρο θα αποδείξουμε τα «κάλπικα » στατιστικά στοιχεία των «Τσάμηδων» καθώς και την συνέχεια του ανθελληνισμού τους μέχρι και σήμερα.

Πηγή: Οι Μουσουλμάνοι Τσάμηδες
Συγγραφέας Απ.Παπαθεωδόρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση