Το ισραηλινό λόμπι κλιμακώνει τον αντιτουρκισμό στις ΗΠΑ
Το Ισλάμ μπήκε ανάμεσά τους...
Στον έρωτα και στην διεθνή διπλωματία σπανίως τα αισθήματα παραμένουν τα ίδια στο πέρασμα του χρόνου. Αυτό ακριβώς αποδεικνύει και η συζήτηση για την Τουρκία, που διεξάγεται αυτό τον καιρό στην Ουάσινγκτον.
Από επί δεκαετίες αγαπημένο παιδί των συντηρητικών και του ισραηλινού λόμπι στις ΗΠΑ, η Άγκυρα θεωρείται σήμερα ένας επικίνδυνος εχθρός! Κάποιοι από τους κύκλους αυτούς μάλιστα υποστηρίζουν ότι η Τουρκία δεν μπορεί πλέον να έχει θέση μέλους ούτε στην Ατλαντική Συμμαχία!
Σε αντίθεση με τους Δημοκρατικούς και την πολιτική Ομπάμα, για τους Ρεμπουπλικανούς, μία Τουρκία στην οποία έπαιζαν σημαντικό ρόλο οι στρατιωτικοί, αποτελούσε ανέκαθεν τον ακρογωνιαίο λίθο της στρατηγικής του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή. Τα θέματα που αφορούσαν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη γειτονική χώρα ήταν συνήθως «μη θέμα» για τους αμερικανούς συντηρητικούς. Ιστορικά, άλλωστε, η πολιτική της Ουάσινγκτον επηρεαζόταν σημαντικά και από τη στενή σχέση και στρατιωτική συνεργασία μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας. Κάτι που σηματοδοτούσαν οι συχνές διμερείς στρατιωτικές ασκήσεις.
Για πολλά χρόνια, το πανίσχυρο ισραηλινό λόμπι στην Ουάσινγκτον προωθούσε δραστήρια τις τουρκικές θέσεις: «Βοηθήστε την υπόθεση της Τουρκίας στο αμερικανικό Κογκρέσο, αποδυναμώνοντας την κριτική εις βάρος της σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων (την μεταχείριση των Κούρδων, την ελευθερία του λόγου κ.α.) και ενισχύοντας την εκστρατεία της εναντίον της τοποθέτησης των σοβιετικών S-300 στην Κύπρο», όπως παραδέχεται και εξιστορεί ο ισραηλινός αναλυτής Αμικάμ Ναχμάν.
Αυτή η εποχή, ωστόσο, φαίνεται ότι έχει περάσει ανεπιστρεπτί, καθώς η Τουρκία και ιδίως ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν δέχονται ήδη τη σφοδρή κριτική των αμερικανών συντηρητικών.
Η αφορμή δόθηκε στις αρχές Οκτωβρίου, όταν η Άγκυρα ζήτησε τον αποκλεισμό του Τελ Αβίβ από την ετήσια άσκηση της τουρκικής αεροπορίας, στην οποία από τα μέσα του ’90 συμμετείχαν δυνάμεις του ΝΑΤΟ και το Ισραήλ.
Στον παράξενο «τουρκοσκεπτικισμό» αυτόν μάλιστα, πρωτοστατεί το γνωστό για τις στενές σχέσεις του με το ισραηλινό λόμπι Institute for Neat East policy. Απόδειξη; Σε πρόσφατο άρθρο στη μηνιαία επιθεώρηση “Foreign Affairs” ο διευθυντής του κέντρου αυτού Σ. Κάγαπταϊ υποστήριξε σαφώς πως «η Τουρκία εγκαταλείπει πλέον τη Δύση». Κι αυτό γιατί ο Ταγίπ Ερντογάν, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, συμμαχεί με όλα τα αντιδυτικά ισλαμικά καθεστώτα και δυνάμεις στον αραβικό κόσμο όπως το Ιράν, το Σουδάν και τη Χαμάς, «έχοντας ως πυξίδα την ισλαμική κοσμοθεώρηση». Συνεπώς, «θα είναι ολοένα δυσκολότερο για την Τουρκία να υποστηρίζει την εξωτερική πολιτική της Δύσης, ακόμα και αν αυτό απαιτεί το εθνικό της συμφέρον», διαπιστώνει ο αρθρογράφος.
Στο ίδιο πνεύμα, ένας άλλος ερευνητής του Ινστιτούτου, ο Ντ. Σέκερ, υποστηρίζει με άρθρο του στη γνωστή συντηρητική εφημερίδα «Wall Street Journa» ότι οι αλλαγές που έχουν συντελεσθεί στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας υπό την ηγεσία του ΑΚΡ, έρχονται σε αντίθεση με τις αρχές του ΝΑΤΟ.
«Το ερώτημα σήμερα δεν είναι αν η Τουρκία πρέπει να ενσωματωθεί στις πολιτικές και οικονομικές δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά αν πρέπει να παραμένει μέλος της αμυντικής δομής της Δύσης», τονίζει χαρακτηριστικά ο ερευνητής. Φθάνει, μάλιστα, στο ανήκουστο –πριν από μερικά χρόνια- σημείο να προτείνει να αποκλεισθεί η Τουρκία από την παραλαβή της νέας γενιάς μαχητικών αεροσκαφών Joint Strike Fighter. «Με δεδομένη την στροφή της τουρκικής πολιτικής πρέπει να τεθούν σοβαρά ερωτήματα κατά πόσον θα μπορούσε να εμπιστευθεί κανείς την ισλαμική κυβέρνηση της Άγκυρας τέτοια ανεπτυγμένη υψηλή τεχνολογία», σημειώνει.
Οι επιθέσεις των συντηρητικών εναντίον της Τουρκίας, δεν είναι απολύτως νέο φαινόμενο, καθώς κλιμακώθηκαν επί κυβέρνησης Μπους όταν η Άγκυρα δεν είχε επιτρέψει τη διέλευση αμερικανικών στρατευμάτων για την επίθεση εναντίον του Ιράκ. Στο μεσοδιάστημα, γνωστοί νεοσυντηρητικοί όπως ο Φρ. Γκάφνεϊ, ο Ντ. Πάιπς και ο Μ. Ρούμπιν, είχαν δημοσιεύσει άρθρα που ταύτιζαν τον Ερντογάν με τον Λε Πεν, τον Χάιντερ, ακόμα και τον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Και τώρα, έρχεται το νέο κύμα αμφισβήτηση από τον «μεγάλο προστάτη».
Στον έρωτα και στην διεθνή διπλωματία σπανίως τα αισθήματα παραμένουν τα ίδια στο πέρασμα του χρόνου. Αυτό ακριβώς αποδεικνύει και η συζήτηση για την Τουρκία, που διεξάγεται αυτό τον καιρό στην Ουάσινγκτον.Από επί δεκαετίες αγαπημένο παιδί των συντηρητικών και του ισραηλινού λόμπι στις ΗΠΑ, η Άγκυρα θεωρείται σήμερα ένας επικίνδυνος εχθρός! Κάποιοι από τους κύκλους αυτούς μάλιστα υποστηρίζουν ότι η Τουρκία δεν μπορεί πλέον να έχει θέση μέλους ούτε στην Ατλαντική Συμμαχία!
Σε αντίθεση με τους Δημοκρατικούς και την πολιτική Ομπάμα, για τους Ρεμπουπλικανούς, μία Τουρκία στην οποία έπαιζαν σημαντικό ρόλο οι στρατιωτικοί, αποτελούσε ανέκαθεν τον ακρογωνιαίο λίθο της στρατηγικής του ΝΑΤΟ στη Μέση Ανατολή. Τα θέματα που αφορούσαν τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη γειτονική χώρα ήταν συνήθως «μη θέμα» για τους αμερικανούς συντηρητικούς. Ιστορικά, άλλωστε, η πολιτική της Ουάσινγκτον επηρεαζόταν σημαντικά και από τη στενή σχέση και στρατιωτική συνεργασία μεταξύ Ισραήλ και Τουρκίας. Κάτι που σηματοδοτούσαν οι συχνές διμερείς στρατιωτικές ασκήσεις.
Για πολλά χρόνια, το πανίσχυρο ισραηλινό λόμπι στην Ουάσινγκτον προωθούσε δραστήρια τις τουρκικές θέσεις: «Βοηθήστε την υπόθεση της Τουρκίας στο αμερικανικό Κογκρέσο, αποδυναμώνοντας την κριτική εις βάρος της σε θέματα ανθρωπίνων δικαιωμάτων (την μεταχείριση των Κούρδων, την ελευθερία του λόγου κ.α.) και ενισχύοντας την εκστρατεία της εναντίον της τοποθέτησης των σοβιετικών S-300 στην Κύπρο», όπως παραδέχεται και εξιστορεί ο ισραηλινός αναλυτής Αμικάμ Ναχμάν.
Αυτή η εποχή, ωστόσο, φαίνεται ότι έχει περάσει ανεπιστρεπτί, καθώς η Τουρκία και ιδίως ο πρωθυπουργός Ταγίπ Ερντογάν δέχονται ήδη τη σφοδρή κριτική των αμερικανών συντηρητικών.
Η αφορμή δόθηκε στις αρχές Οκτωβρίου, όταν η Άγκυρα ζήτησε τον αποκλεισμό του Τελ Αβίβ από την ετήσια άσκηση της τουρκικής αεροπορίας, στην οποία από τα μέσα του ’90 συμμετείχαν δυνάμεις του ΝΑΤΟ και το Ισραήλ.
Στον παράξενο «τουρκοσκεπτικισμό» αυτόν μάλιστα, πρωτοστατεί το γνωστό για τις στενές σχέσεις του με το ισραηλινό λόμπι Institute for Neat East policy. Απόδειξη; Σε πρόσφατο άρθρο στη μηνιαία επιθεώρηση “Foreign Affairs” ο διευθυντής του κέντρου αυτού Σ. Κάγαπταϊ υποστήριξε σαφώς πως «η Τουρκία εγκαταλείπει πλέον τη Δύση». Κι αυτό γιατί ο Ταγίπ Ερντογάν, σύμφωνα με τον αρθρογράφο, συμμαχεί με όλα τα αντιδυτικά ισλαμικά καθεστώτα και δυνάμεις στον αραβικό κόσμο όπως το Ιράν, το Σουδάν και τη Χαμάς, «έχοντας ως πυξίδα την ισλαμική κοσμοθεώρηση». Συνεπώς, «θα είναι ολοένα δυσκολότερο για την Τουρκία να υποστηρίζει την εξωτερική πολιτική της Δύσης, ακόμα και αν αυτό απαιτεί το εθνικό της συμφέρον», διαπιστώνει ο αρθρογράφος.
Στο ίδιο πνεύμα, ένας άλλος ερευνητής του Ινστιτούτου, ο Ντ. Σέκερ, υποστηρίζει με άρθρο του στη γνωστή συντηρητική εφημερίδα «Wall Street Journa» ότι οι αλλαγές που έχουν συντελεσθεί στην εξωτερική πολιτική της Τουρκίας υπό την ηγεσία του ΑΚΡ, έρχονται σε αντίθεση με τις αρχές του ΝΑΤΟ.
«Το ερώτημα σήμερα δεν είναι αν η Τουρκία πρέπει να ενσωματωθεί στις πολιτικές και οικονομικές δομές της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά αν πρέπει να παραμένει μέλος της αμυντικής δομής της Δύσης», τονίζει χαρακτηριστικά ο ερευνητής. Φθάνει, μάλιστα, στο ανήκουστο –πριν από μερικά χρόνια- σημείο να προτείνει να αποκλεισθεί η Τουρκία από την παραλαβή της νέας γενιάς μαχητικών αεροσκαφών Joint Strike Fighter. «Με δεδομένη την στροφή της τουρκικής πολιτικής πρέπει να τεθούν σοβαρά ερωτήματα κατά πόσον θα μπορούσε να εμπιστευθεί κανείς την ισλαμική κυβέρνηση της Άγκυρας τέτοια ανεπτυγμένη υψηλή τεχνολογία», σημειώνει.
Οι επιθέσεις των συντηρητικών εναντίον της Τουρκίας, δεν είναι απολύτως νέο φαινόμενο, καθώς κλιμακώθηκαν επί κυβέρνησης Μπους όταν η Άγκυρα δεν είχε επιτρέψει τη διέλευση αμερικανικών στρατευμάτων για την επίθεση εναντίον του Ιράκ. Στο μεσοδιάστημα, γνωστοί νεοσυντηρητικοί όπως ο Φρ. Γκάφνεϊ, ο Ντ. Πάιπς και ο Μ. Ρούμπιν, είχαν δημοσιεύσει άρθρα που ταύτιζαν τον Ερντογάν με τον Λε Πεν, τον Χάιντερ, ακόμα και τον Οσάμα Μπιν Λάντεν. Και τώρα, έρχεται το νέο κύμα αμφισβήτηση από τον «μεγάλο προστάτη».
Αναρτήσεις
Η σχεσεις της Τουρκίας με το σιωνισμό είναι πολύ παλιές, από τον 15ο αιώνα, αυτό δεν σημαίνει ότι η Τουρκία θα συνεχίσει να έχει την εύνοια του διεθνές πολητικού κατεστημένου συνέχεια. Αυτή τη στιγμή θεωρώ οτι υπάρχει προτίμηση σε ανίσχυρα κρατίδια σε ρόλο προτεκτοράτου, τόσο στην ευρύτερη περιοχή της μέσης ανατολής, όσο και στα βαλκάνια. Δηλαδή τα συμφέροντα του διεθνούς κατεστημένου εξυπηρετούνται καλύτερα από κράτη τύπου κουρδιστάν, παρά από κράτη τύπου Τουρκίας, Σερβίας και Ελλάδας.
ΑπάντησηΔιαγραφή