Η «διαφάνεια» της απάτης

Μεγάλος θόρυβος έχει σηκωθεί για την επιλογή του καθηγητή Δημήτραινα, από τον κ. Καστανίδη: Ένας θόρυβος απάτης.
Η απάτη δεν βρίσκεται στο γιατί επέλεξε ο υπουργός τον κ. Δημήτραινα, αλλά στο πώς τον επέλεξε. Δηλαδή στην διαδικασία της επιλογής.
Ο κάθε υπουργός έχει το δικαίωμα να επιλέγει αυτόν που θεωρεί ο ίδιος ποιο ικανό και πιο «έμπιστο»: δηλαδή να τον επιλέγει με ανοικτά χαρτιά, χωρίς επικοινωνιακά τρικ, χωρίς διαδικασίες απάτης.
Εδώ, όχι μόνο στην περίπτωση Καστανιδη, έχει στηθεί ένα ολόκληρο σκηνικό απάτης:
α) Η κατάθεση των βιογραφικών μέσω διαδικτύου!!!
Μόνο παντελώς ηλίθιοι μπορεί να πιστέψουν ότι οι επιλογές Γενικών Γραμματέων θα μπορούσαν να γίνουν μέσω βιογραφικών, στο δαδίκτυο.
Μόνο ένας «εγκάθετος» της κυβέρνησης θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι ένας υπουργός θα επέλεγε το Γενικό Γραμματέα του από το βιογραφικό του και μόνο…
Από την αρχή, συνεπώς, έχουμε ένα επικοινωνιακό τρικ απάτης.
β) Το δεύτερο «οικοδόμημα» της απάτης είναι: η «αόρατη» Κριτική Επιτροπή και τα «αόρατα» κριτήρια αξιολόγησης. Γιατί ένα σκέτο βιογραφικό δεν αποτελεί από μόνο του «κριτήριο αξιολόγησης».
Μας είπαν π.χ.:
«Η τοποθέτηση του κ. Δημήτραινα έγινε μετά από αξιολόγηση όλων των υποψηφιοτήτων που υποβλήθηκαν».
Αυτά που δεν είπαν: Ποιος έκανε την αξιολόγηση; Με ποια κριτήρια επελέγη ο καλλίτερος;
Γίνεται καθαρό, σε όποιον δεν τρέφεται με το κουτόχορτο που μας σερβίρουν ότι η μεγάλη απάτη είναι όχι στην πρόσληψη αυτή καθ’ αυτή, αλλά στο στημένο επικοινωνιακό σκηνικό, στις «στημένες» διαδικασίες πρόσληψης.
Εμφανίζουν, δηλαδή ως «δημοκρατική» διαδικασία επιλογής και ως «αξιοκρατία» μια στημένη απάτη «διαδικασιών», ένα σκηνικό επικοινωνιακών «κόλπων», μια αδιαφανή, ελεγχόμενη και «Πασοκική» διαδικασία επιλογής.
Με ύπουλο και πλάγιο τρόμο, όχι μόνο εξαπατούν του αφελείς, αλλά επανδρώνουν τον κρατικό μηχανισμό με τους κομματικούς κομισάριους, τους εκλεκτούς των «νταβάδων».
Γιατί μόνο αυτοί γνώριζαν για τις θέσεις, γνώριζαν τη διαδικασία, γνώριζαν την κομματική κριτική επιτροπή, και είχαν «έτοιμα» τα βιογραφικά.
Είναι ο «κομματικός στρατός», συνεπώς, που θα εισβάλλει «αξιοκρατικά» στο κράτος, μέσω αυτών των «πονηρών», ιντερνετικών «αξιολογήσεων».
Το διαδίκτυο εμπλουτίζει τις ποικιλίες της απάτης: Εμφανίζει το μαύρο σαν άσπρο, την απάτη σαν «δημοκρατική» επιλογή, σαν «διαφάνεια» και «αξιοκρατία».
Ένα κόμμα, όπως το σημερινό ΠΑΣΟΚ, που στηρίζεται ΜΟΝΟ στα επικοινωνιακά παιχνίδια και στη διαφημιστική μακέτα, που στηρίζεται μόνο στο τηλεθέαμα, δεν θα μπορούσε να μην χρησιμοποιήσει το διαδίκτυο για την αναπαραγωγή και το «γυάλισμα» της απάτης με τα μακιγιάζ και τα χρώματα των επικοινωνιακών τρικ…
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση