Το... όργιο της Δημοκρατίας!

Ανοιχτή επιστολή στην Αλέκα Παπαρήγα

Δεδομένης της υφιστάμενης οικονομικής κατάστασης στην Ελλάδα, δεδομένης της αφόρητης οικονομικής δυσπραγίας των Ελλήνων, δεδομένου ότι καθημερινά εγείρονται αξιώσεις επί της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ, της ΗΠΕΙΡΟΥ, της ΘΡΑΚΗΣ, της ΚΥΠΡΟΥ και πολύ σύντομα επί της ΚΡΗΤΗΣ, δεδομένου ότι έχουν καταληστευθεί τα ασφαλιστικά ταμεία με αποτέλεσμα οι μεν εργαζόμενοι να πληρώνουν υψηλότατα ασφάλιστρα χωρίς να απολαμβάνουν το αντίστοιχο όφελος, οι δε συνταξιούχοι να υφίστανται καθημερινό εξευτελισμό ακόμα και για μια ασπιρίνη, δεδομένου ότι η διαφθορά έκανε μετάσταση σε όλες τις εκφάνσεις του δημόσιου και ιδιωτικού βίου, δεδομένου ότι οι έντιμοι εργαζόμενοι κατήντησαν περίγελως ενώ πλέον οι μάγκες της πιάτσας είναι οι μαφιόζοι, οι διεφθαρμένοι δημόσιοι υπάλληλοι και οι εγκάθετοι μεγαλοδημοσιογράφοι, δεδομένου ότι ο Ελληνικός λαός απώλεσε την κυριότητα επιχειρήσεων αμύθητης αξίας όπως είναι ο ΟΤΕ, η ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ και σύντομα η ΔΕΗ, δεδομένου ότι οι τράπεζες παρασιτούν και απομυζούν την ύστατη ικμάδα του Ελληνικού λαού, δεδομένου ότι η ανεργία βρίσκεται σε δυσθεώρητα επίπεδα, δεδομένου ότι 6-7 ντίλιγκερ μοίρασαν την Ελλάδα μας σε φέουδα και 10.000.000 κολίγοι χάσαμε το φως μας, δεδομένου ότι ποτέ δεν φυλακίστηκε ένας καταχραστής δημόσιου χρήματος, δεδομένου ότι η αισχροκέρδεια έχει αφανίσει τα μεροκάματα, δεδομένου ότι τα δικαστήρια έγιναν άντρο της δικηγορο-δικαστικής κλίκας, δεδομένου ότι από την αρχή του 20ου αιώνα και εντεύθεν μας κυβερνούν 3 οικογένειες, δεδομένου ότι σε λίγο θα πούμε το ψωμί ψωμάκι…
Δοθέντων των ανωτέρω… Ένα πράγμα είναι ΔΕΔΟΜΕΝΟ.
Πολλοί Έλληνες είναι θυμωμένοι. Πολύ θυμωμένοι. Εξοργισμένοι. Συφιλιασμένοι. Τσατισμένοι στα όρια της παράνοιας. Έχουν πάθει παράκρουση και τελούν υπό καθεστώς φρενίτιδας, ένα βήμα πριν την σχιζοφρένεια. Όλοι αυτοί θέλουν να αντιδράσουν. Αλλά δεν ξέρουν πώς. Μόνο θέλουν. Αλλά δεν ξέρουν. Αυτό που ξέρουν και θέλουν να κάνουν είναι και το πλέον απλό. Όλοι αυτοί, 10.000.000 Έλληνες, ο ένας πάνω στον άλλον, θέλουν να βγουν στον δρόμο και είναι έτοιμοι γι’ αυτό. Έτοιμοι από καιρό. Βαδίζοντας, φωνάζοντας και διαδηλώνοντας με ένα κρεσέντο που θα ακουστούνε μέχρι την Λιβύη. Αλλά δεν βγαίνουν.
Δεν βγαίνουν για ΕΝΑΝ και ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΛΟΓΟ.
Επειδή στην 1η σειρά θα υπάρχουν σημαίες του ΚΚΕ. Επειδή στην 2η σειρά θα υπάρχουν σημαίες του ΠΑΜΕ. Επειδή στην 1η πεντάδα όλοι θα κραδαίνουν ΚΟΚΚΙΝΑ ΛΑΒΑΡΑ.
Όλοι αυτοί κάθονται στο σπίτι τους και κλαίνε την μοίρα τους. Αυνανίζονται με το τηλεκοντρόλ και όλη η ΕΣΗΕΑ “παίρνει μάτι”. Όλοι αυτοί προτιμούν να αισθανθούν μαλάκες παρά να χρωματιστούν κομματικά άνευ λόγου και αιτίας. Δεν επιθυμούν να τεθούν υπό την αιγίδα του ΚΚΕ, δεν θέλουν να μπουν υπό την σκέπιν του Περισσού και εν τέλει δεν έχουν ανάγκη κανέναν πατερούλη ο οποίος θα “νομιμοποιεί” τα απολύτως δίκαια αιτήματά τους.
Όλους αυτούς, όλους εμάς, μας στέλνετε στον καναπέ. Λειτουργείτε ως ένα γιγαντιαίο αμορτισέρ, ως ένας τεράστιος αποσβεστήρας κραδασμών όλων των Ελλήνων. Κατ’ αυτόν τον τρόπο ποτέ δεν πρόκειται να φτάσει έξω από το κτίριο της Βουλής καμιά λαοθάλασσα. Ποτέ το ισχύον σύστημα – και κατ’ επέκτασιν ο δικομματισμός – δεν θα φθαρεί. Απορροφάτε μια τεράστια δυναμική και αναγκάζετε μιαν τεράστια ενέργεια είτε να μην εκλυθεί είτε να εκλυθεί στον καναπέ. Κρατάτε τον κόσμο στο σπίτι του και έξω αλωνίζει η πολιτική, η παραπολιτική, η κομματική και η συν αυταίς αλητεία.
Ενοχλείται ο ελληνικός λαός για τη λεηλασία της πατρίδας του; Πριν βγει ο ίδιος στους δρόμους, βγαίνει το ΚΚΕ. Ενοχλούνται οι εργαζόμενοι για την οικονομική πολιτική; Πριν βγουν αυτοί στους δρόμους, βγαίνει το ΚΚΕ. Αυτό γίνεται σε όλα τα επίπεδα. Δεν υπάρχει Έλληνας, που να μην ήθελε να διαδηλώσει κατά των Αμερικανών στη διάρκεια των βομβαρδισμών της Σερβίας. Πώς όμως θα βγει να διαμαρτυρηθεί έξω από την αμερικανική πρεσβεία, όταν οι ΚΚΕδες είναι ήδη είναι σκαρφαλωμένοι στα κάγκελά της;
Αυτό είναι που βολεύει τόσο τους τοπικούς φασίστες όσο και τους ιμπεριαλιστές. Ολόκληρη η Ελλάδα "βράζει" με τα καμώματά τους, αλλά αυτοί δεν έχουν ανάγκη να δικαιολογήσουν τίποτε, γιατί το ΚΚΕ τους προσφέρει το άλλοθι. Το άλλοθι να παρουσιάζουν μέσω της προπαγάνδας την κατάσταση όπως τους βολεύει. Κόβουν τους μισθούς των εργαζομένων και διαλύουν τα κράτη των λαών; Ποιοι αντιδρούν; Λίγοι κομμουνιστές. Αυτοί, για λόγους ιδεολογίας, θα αντιδρούσαν ό,τι και να κάναμε. Άρα; Άρα ο ελληνικός λαός είναι "μαζί" μας. Άρα μπορούν να κοπούν οι συντάξεις. Άρα μπορεί να πάει ο Πρωθυπουργός, χωρίς να φοβάται και να υπογράψει τη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας, την διέλευση ξένου στρατεύματος από ελληνικό έδαφος, την εμπλοκή στο Αφγανιστάν, να υπογράφει κάθε φορά την τέλεση εθνικών εγκλημάτων.
Αυτός είναι ο ρόλος του ΚΚΕ. Ο "διαφορετικός", που ενδιαφέρεται για τα "κοινά" των υπολοίπων. Ο βαριά άρρωστος με την εμμονή για τα κοινά των "άλλων". Ο ρόλος του είναι απλός. Είναι σαν να έχεις ένα κάστρο ευάλωτο σε επιθέσεις και το οποίο περιβάλλεται από μια τάφρο νερού. Όταν θέλεις να απαγορεύσεις την είσοδο του κόσμου σ' αυτό, προσπαθείς να εκμεταλλευτείς την "τάφρο", πριν αναγκαστείς να δώσεις μάχη προ των πυλών. Πρέπει να σταματήσεις τις διαμαρτυρίες του κόσμου στην "τάφρο" των δρόμων πριν φτάσει ο κόσμος έξω από τα κυβερνητικά κτίρια κι αναγκαστείς να χρησιμοποιήσεις δυνάμεις καταστολής.
Τι κάνεις σ' αυτήν την περίπτωση; Τι κάνεις, όταν δεν θέλεις να μπει ο κόσμος σε μια "τάφρο", που μοιάζει με πισίνα και σε χωρίζει από τους μαινόμενους πολίτες; Βάζεις παρακρατικούς "κροκόδειλους"; Όχι βέβαια, γιατί ο κόσμος προκαλείται από αυτούς και θα τους σκοτώσει. Τι κάνεις; Το πιο έξυπνο. Βάζεις έναν ασθενή του AIDS, που αιμορραγεί μέσα στην "τάφρο" και δεν μπαίνει κανένας άλλος. Βάζεις κάποιον, που μπορεί εμφανώς να "μολύνει" τα νερά. Οι υπόλοιποι θα "λιώνουν" από τα προβλήματα, αλλά δεν θα πλησιάζουν το "κάστρο". Θα υποφέρουν, αλλά δεν θα τολμούν να μπουν στην αμυντική "τάφρο".
Το παρόν κείμενο θα μπορούσες Αλέκα Παπαρήγα να το δεις ως ένα νόμισμα. Νόμισμα με 2 όψεις. Στην μια όψη απεικονίζεται μια παραίνεση – παράκληση. Για τελευταία φορά ας βγούμε –αν χρειαστεί– στους δρόμους χωρίς λάβαρα, ή, ακόμη καλύτερα, ας κρατάμε την Ελληνική Σημαία. Ας μην υποστούμε τα ευτελή διεκδικώντας τα μέγιστα.
Στην άλλη όψη, όμως, απεικονίζεται μια προειδοποίηση. Προειδοποίηση σαφής και τελευταία. Την επόμενη φορά που θα στείλετε τον κόσμο στον καναπέ, να είσαι σίγουρη ότι θα μπει και το ΚΚΕ κάτω από την κουβέρτα.
Χωρίς τηλεκοντρόλ. Και χωρίς ΕΣΗΕΑ. Τέρμα στην αυτοϊκανοποίηση.
Για το απόλυτο LIVE SEX SHOW. Το όργιο της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Πηγή

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση