Ήρθε τὸ τέλος τῆς Μεταπολίτευσης;

Ὁ Κῦκλος τῆς Μεταπολίτευσης, ποὺ ἄνοιξε τὸ 1974, μοιάζει νὰ κλείνει - ἐπιτέλους

Του Σωτήρη Μητραλέξη
Ὅσοι ζοῦμε σὲ μιὰ συγκεκριμένη ἐποχὴ ἢ περίοδο, εἰδικὰ οἱ νεώτεροι, δυσκολευόμαστε νὰ καταλάβουμε ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ὅτι ἡ συγκεκριμένη αὐτὴ περίοδος εἶχε μιὰ ἀρχὴ καί, συνεπῶς, ὅτι ἔχει καὶ ἕνα τέλος.
Ἔτσι, οἱ περισσότεροι Ἕλληνες ἀρνούμαστε νὰ καταλάβουμε ὅτι ἡ "τάξη πραγμάτων" (---δηλαδή: μεγάλος δικομματισμὸς ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-κατ’ ὄνομα ἀριστερὸς "μικρὸς δικομματισμὸς" ΣΥΡΙΖΑ-ΚΚΕ κλπ, Καραμανλῆς, Παπανδρέου, Παπανδρέου, Καραμανλῆς, νοοτροπία ΠΑΣΟΚ (μὲ ὁποιαδήποτε κυβέρνηση) στὸ κράτος, στὴν παιδεία, στὴν ὑγεία, ἑτοιμόρροπο ἀσφαλιστικὸ σύστημα, στοὺς φοιτητές, εἶμαι-Ἕλληνας-καὶ-τὴ-βγάζω-μὲ-δανεικά, διαχωρισμὸς σὲ ἄξονα ἀριστερὰ-δεξιὰ στὴν Ἑλλάδα ἐν ἔτει 2009, αἰσθητικὴ μπουζουξίδικου κλπ---) στὴν ὁποία βρισκόμαστε ἔχει 35 χρόνια ζωῆς καὶ "μετρημένα τὰ ψωμιά της".
Γιατί; Μά, διότι στὶς πολιτικὲς ἐπιστῆμες "κατάρρευση τοῦ πολιτικοῦ συστήματος" σημαίνει ὅταν ἕνα κράτος/μιὰ πολιτεία/ μιὰ κοινωνία δὲν μπορεῖ νὰ λύσει πολὺ βασικὰ ζητήματα ἐπιβίωσης, ὅπως ἡ ὑγεία, ἡ παιδεία, ἡ ἀσφάλιση (ὅπου καὶ ἡ μεγάλη καταστροφὴ ἔρχεται πιὸ σύντομα ἀπ' ὁτιδήποτε ἄλλο) κ. ἄ.. Αὐτὸ τὸ λέμε εἴπαμε, στὶς πολιτικὲς ἐπιστῆμες, "κατάρρευση τοῦ πολιτικοῦ συστήματος". Σᾶς θυμίζει τίποτα ἡ περιγραφή;
Καθημερινὰ ἐμφανίζονται ἄρθρα εἴτε δημοσιογράφων εἴτε σημαντικῶν παραγόντων τῆς ζωῆς τοῦ τόπου τὰ ὁποία μιλᾶνε ἀνοιχτὰ γιὰ "τὸ τέλος τῆς μεταπολίτευσης", τὸ ὅτι ἡ μεταπολίτευση "ἔχει φρακάρει" κλπ.
Οἱ λεπτὲς ἰσορροπίες μεταξὺ τῶν κομμάτων δείχνουν νὰ ὑπαινίσσονται ὅτι σύντομα αὐτὲς οἱ ἰσορροπίες θὰ καταρρεύσουν ὅπως ἕνας πῦργος ἀπὸ τραπουλόχαρτα: αὐτὴ ἡ διαδικασία θὰ ἐπιταχυνθεῖ ἂν τὸ ΣΥΡΙΖΑ -δὲν- καταφέρει νὰ μπεῖ στὴ Βουλή, ἀφοῦ ὁ "μεγάλος δικομματισμὸς" ἀντλεῖ δυναμικὴ ὕπαρξης ἀπὸ τὴν καθησυχαστικὴ καὶ προβλέψιμη ἀντιπολίτευση τοῦ μικροῦ δικομματισμοῦ.
Σημαντικὴ ἔνδειξη εἶναι ὅτι ἡ λέξη "μεταπολίτευση" δὲν ἔχει πλέον θετικὸ πρόσημο στὴ συνείδηση τοῦ λαοῦ: ἔχει ἀπονομιμοποιηθεῖ πλήρως.
Τὸ νὰ μιλᾶς σήμερα, στὴν Ἑλλάδα, μὲ ὅρους "ἀριστερᾶς" καὶ "δεξιᾶς" -ποὺ σήμερα, στὴν Ἑλλάδα, δὲ σημαίνουν τίποτα- εἶναι μέγιστο καλαμπούρι. Ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου, μὴ ἔχον ἐπαφὴ μὲ τὸ περιβάλλον, αὐτιστικό. Βέβαια, κάποιοι κάνουν καριέρα καὶ παίρνουν μισθὸ μόνο μὲ τὸ γεγονὸς ὅτι ὑπάρχει ἀκόμα κόσμος ποὺ "μασάει".
Σὲ αὐτὸ τὸ πλαίσιο, οἱ ψηφοφόροι ποὺ ψηφίζουν τὰ 5 κοινοβουλευτικὰ κόμματα ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΚΚΕ, ΛΑΟΣ (καθ' ὅτι καὶ τὰ πέντε εἶναι αὐστηρῶς μεταπολιτευτικοῦ χαρακτήρα) μοιάζουν μὲ Μαορὶ πολεμιστὲς στὸ Β' παγκόσμιο πόλεμο, ποὺ ἐνῶ ὅλοι γύρω πολεμοῦν μὲ τὰνκς, βόμβες καὶ πολυβόλα, αὐτοὶ βαρᾶνε μὲ τὸ μπούμερανγκ! Ἑτεροχρονισμένοι, παρωχημένοι, ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου, ἄλλων ἑκατονταετιῶν. Ὅσοι νομίζουν ὅτι κάνουν κάτι ψηφίζοντας ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ (ὅ,τι πιὸ συστημικό, κατ' οὐσίαν ὁ φορέας τῆς μεταπολιτευτικῆς ἰδεολογίας μετὰ τὸ θάνατο τοῦ Παπανδρέου Β') ἢ ΚΚΕ (τὸ πιὸ συντηρητικὸ κόμμα σήμερα, βυθισμένο στὸ ἐπικίνδυνο νεο-σταλινικὸ του νεφέλωμα, ὅ,τι πιὸ ἀντιλαϊκό), ὅταν θὰ καταλάβουν τί γίνεται θὰ εἶναι ἴσως ἀργά. Τὸ ΛΑΟΣ ὑπάρχει μόνο γιὰ νὰ τραβάει τυχαρπαστικὰ ψήφους ἀπ' τὴ ΝΔ, ἄρα δὲ μᾶς ἐνδιαφέρει- δὲν παίζει ρόλο ἡ ὕπαρξή του στὶς σχετικὲς ἀναλύσεις. Τοὺς ἀνθρώπους ποὺ κουνᾶνε πέρα-δῶθε τὰ πλαστικὰ σημαιάκια χοροπηδώντας χαρωπὰ στὶς προεκλογικὲς συγκεντρώσεις δὲν τοὺς ἀναφέρουμε κἄν.
Ἀλήθεια ἀποτελεῖ τὸ ὅτι οἱ Οἰκολόγοι Πράσινοι θὰ ἐπιβιώσουν τῆς ἀλλαγῆς ποὺ θὰ ἐπέλθει, οἱ μόνοι ὡς μόρφωμα, καθ' ὅτι δὲν εἶναι "ἐκ τοῦ κόσμου τούτου": δὲν εἶναι μεταπολιτευτικὸ κόμμα, προέρχεται κατ' εὐθείαν ἀπὸ εὐρωπαϊκὰ καὶ παγκόσμια πολιτικὰ ρεύματα. Τὸ γεγονὸς καθ' ἑαυτό ὅτι οἱ Ο.Π. δὲν ἀνήκουν στὸ μεταπολιτευτικὸ σύστημα δὲν τοὺς κάνει πολιτικὰ οὔτε "καλοὺς" οὔτε "κακούς", αὐτὸ εἶναι ἄλλο ζήτημα- δίνει ἁπλῶς ἕνα ἀδιάψευστο στοιχεῖο ἄσχετο μὲ ὅλα τὰ ὑπόλοιπα. Βέβαια, ἔχουν στοιχεῖα μεταπολιτευτικὰ -ἐντὸς- τοῦ κόμματος, σὲ κάποιες ἀπόψεις καὶ σὲ κάποιες στάσεις (ἐνῶ ἔχουν ὅλα τὰ φόντα γιὰ νὰ εἶναι φορεῖς τοῦ Ἐντελῶς Καινούργιου), ὅμως πιστεύουμε ὅτι μὲ τὸν καιρὸ αὐτὰ θὰ ἐξαλειφθοῦν, καὶ μάλιστα πρὶν τὴν Νεκροψία τῆς Μεταπολίτευσης.
Μποροῦμε νὰ κάνουμε ἐνδιαφέρουσες εἰκασίες, ἀλλὰ δὲν ξέρουμε ποιὰ σύνθεση θὰ ἔχει ὁ κῦκλος ποὺ θὰ διαδεχθεῖ τὴ μεταπολίτευση-τί -ἀκριβῶς- θὰ γίνει. Εἴμαστε καὶ ἀπρόβλεπτος λαός. Γνωρίζουμε ὅτι θὰ πρόκειται ξανὰ γιὰ κοινοβουλευτικὴ δημοκρατία- ὅλες οἱ ἐνδείξεις μᾶς τὸ λένε ξεκάθαρα. Σίγουρα, πολλὰ στελέχη τοῦ σημερινοῦ πολιτικοῦ κόσμου καὶ τῆς διανόησης θὰ "μυριστοῦν" τὴν ἐπερχόμενη ἀλλαγὴ καὶ θὰ "ἀλλάξουν μυαλὰ" εν μίᾳ νυκτί, ὥστε νὰ ἔχουν θέση στὴ νέα κατάσταση. ( Ἂν κρίνω ἀπὸ τὴν ἠθικὴ σταθερότητα εἰδικὰ τῶν "ἐπισήμων" διανοουμένων, νομίζω θὰ ἔχουμε οὐκ ὀλίγες μεταπηδήσεις.) Κοινοβουλευτικὴ δημοκρατία λοιπόν, ἀλλὰ μὲ πολλὰ πρόσωπα ἀνακυκλωμένα, ἀκριβῶς τὰ ἴδια ἀλλά, στὰ λόγια, "μεταμελημένα".
Ὅλα αὐτὰ μᾶλλον αἰσιόδοξα ἀκούγονται, ἀφοῦ ὅλοι θέλουμε νὰ ἀλλάξει ἡ κατάσταση καὶ νὰ κλείσει αὐτὸς ὁ κῦκλος: ὅμως ὑπάρχει μιὰ μικρὴ "λεπτομέρεια". Εἶναι ἐφικτὸ νὰ συμβεῖ αὐτὴ ἡ ἀλλαγὴ μόνον ΑΦ' ΟΤΟΥ "πιάσουμε ἐντελῶς πάτο". Μιλᾶμε γιὰ τέτοια δημοσιονομικὴ κατάντια ὅπως πάγωμα μισθῶν καὶ συντάξεων (!), πῶς τὸ λέμε, πείνα. Πείνα, ὅπως στὴν Κατοχή. Δυστυχῶς, τίποτα δὲν δείχνει ὅτι ἡ κατάσταση θὰ ἀλλάξει ΠΡΙΝ τὸν "πάτο".
(Σὲ αὐτὸ συνδράμει καὶ ἡ ἑξῆς κατάσταση: γιὰ 170 χρόνια, μὲ ἀποκορύφωμα ὅμως τὴ Μεταπολίτευση καὶ τὸ Παπανδρεϊκὸ Κράτος, ἡ χώρα ζεῖ μὲ δανεικά, ὅλο καὶ περισσότερα, ὅλο καὶ περισσότερα. Πάντα τὸ δόγμα ἦταν "Δὲ βαριέσαι, ἂς ξαναδανειστοῦμε, θὰ πληρώσουν οἱ ἑπόμενοι". Ἒ λοιπόν, δὲν θὰ τὸ πιστέψετε, ἀλλὰ ΕΙΜΑΣΤΕ "ΟΙ ΕΠΟΜΕΝΟΙ"! ...καὶ ἦρθε ἡ ὥρα νὰ πληρώσουμε.)
Ἡ Μεταπολίτευση λοιπόν κλείνει τὸν κῦκλο της, κάτι ποὺ μᾶς συμφέρει, ἀλλὰ θὰ τὸν κλείσει μὲ πάταγο καὶ πείνα, ἂν ὄχι καὶ πόλεμο- κάτι ποὺ δὲ μᾶς συμφέρει. Ἀλλὰ ἐδῶ ποὺ φτάσαμε, δὲν ἔχουμε πλέον καὶ καμμιὰ δυνατότητα ἐπιλογῆς.
Οἱ ἐντελῶς τηλεγραφικὲς καὶ ἀτάκτως ἐρριμένες αὐτὲς σκέψεις δὲν ἔχουν ὡς πρόθεση νὰ πείσουν κάποιον. Ἀπευθύνονται σὲ ὅσους ἔχουν -ΗΔΗ- καταλάβει (εἴτε μετὰ ἀπὸ ἀναλυτικὴ σκέψη εἴτε λόγῳ πολιτικοῦ ἐνστίκτου) ὅτι ἡ μεταπολίτευση θὰ τελειώσει σύντομα- ἴσως πολὺ σύντομα.

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση