Η Άγκυρα αισθάνεται ακλόνητη αυτοπεποίθηση

Οι Τούρκοι νιώθουν ότι είναι «υπερέθνος»

Στις 11 Αυγούστου ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα μεγάλης δημοσκόπησης της τουρκικής κοινής γνώμης, σύμφωνα με την οποία ο τουρκικός λαός θέτει ως προτεραιότητα τα εθνικά συμφέροντα έναντι των διεθνών σχέσεων και η αυτοπεποίθησή του αυξάνεται ραγδαία.
Στην Ελλάδα, μία παρόμοια δημοσκόπηση θα έβγαζε τελείως διαφορετικά αποτελέσματα, ελέω μίας σειράς πλήρως αποτυχημένων πολιτικών, που κατάφεραν να ισοπεδώσουν κάθε αίσθημα ασφάλειας των Ελλήνων πολιτών, μέσα από μία σειρά επαναλαμβανόμενων τραγικών λαθών, που εγγίζουν πλέον πολύ σοβαρά την πιθανότητα ή της επικίνδυνης ηλιθιότητας και ανικανότητας ή της εσκεμμένης ενέργειας λόγω πεποίθησης (ή αποδοχής συμβουλής) πως πράττουν το σωστό.
Την ίδια στιγμή η τουρκική κοινή γνώμη συνεχίζει να υποστηρίζει την ένταξη της χώρας στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιμετωπίζονται ως μεγάλο ρίσκο για την ασφάλεια της Τουρκίας… Η υποστήριξη στην εσωτερική πολιτική της κυβέρνησης Ερντογάν ανέρχεται στο 49%, αυξημένη κατά 7% σε σχέση με την ίδια δημοσκόπηση που είχε διεξαχθεί το 2005.
Σύμφωνα με έγκυρες αναλύσεις, τα αποτελέσματα αυτά συνδέονται άμεσα με τις πρόσφατες πρωτοβουλίες της τουρκικής κυβέρνησης στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, οι οποίες κινήσεις κατάφεραν να ανυψώσουν το ηθικό των Τούρκων πολιτών, οι οποίοι διαπίστωσαν πως υπάρχει πολύ και καλό μέλλον για την πατρίδα τους, αλλά και για τους ίδιους. Ως παράδειγμα αναφέρεται η φιλοπαλαιστινιακή πολιτική του Ταγίπ Ερντογάν κατά του προηγούμενους μήνες, ενέργεια που ενίσχυσε την δημοτικότητά του στο εσωτερικό της Τουρκίας. Η κυβέρνησή του χρησιμοποίησε τις συμφωνίες στον χώρο της ενέργειας με τη Ρωσία και την Ε.Ε., ως εργαλείο δημοσίων σχέσεων στο εσωτερικό, υποστηρίζοντας ότι η χώρα εξελίσσεται σε σημαντικότατο ενεργειακό κόμβο και κατ’ επέκταση και σε παγκόσμια δύναμη!!! Αυτές ακριβώς οι εκστρατείες δημοσίων σχέσεων έχουν ενισχύσει την δημοτικότητα της κυβέρνησης.
Παρατηρείται μία σταθερά αυξανόμενη αυτοπεποίθηση στην τουρκική κοινή γνώμη, αλλά κι ένας ταυτόχρονος συγκεντρωτισμός γύρω από την εθνικιστική (νέο-οθωμανικού τύπου) πολιτική που εφαρμόζεται και φυσικά πολύ-διαφημίζεται από την Άγκυρα. Στο ερώτημα εάν πολλές χώρες επιδιώκουν τον διαμελισμό της Τουρκίας, το 54% απάντησε «ναι» και το μεγάλο αυτό νούμερο αντικατοπτρίζει την αρνητική αντιμετώπιση των ξένων δυνάμεων (κρατών και πολιτών τους) από τους Τούρκους. Ταυτόχρονα αυτή η απάντηση εμφανίζει τον διάχυτο φόβο του κατακερματισμού της χώρας, που ξένοι παρατηρητές θεωρούν αρκετά πιθανό εάν υπάρξουν συγκρουσιακές καταστάσεις στο εσωτερικό της Τουρκίας, μεταξύ πολιτικών – ισλαμιστών και στρατηγών – Κεμαλιστών.
Παρ’ όλα αυτά, το ποσοστό έχει υποστεί σημαντική μείωση από το 72% της προηγούμενης παρόμοιας δημοσκόπησης και οι τούρκοι αναλυτές το αποδίδουν στην επίλυση των προβλημάτων με τα γειτονικά κράτη και λαούς και την μειωμένη απειλή από το Κουρδικό Εργατικό Κόμμα (ΡΚΚ), ομολογώντας ουσιαστικά πως υπάρχει μείωση του εθνικισμού, ο οποίος βρισκόταν σε ασύλληπτα μεγάλα μεγέθη, τα οποία και είχε καταγράψει η προηγούμενη δημοσκόπηση γύρω από τις διαθέσεις των Τούρκων πολιτών.
Προτεραιότητες
Πολύ αποκαλυπτικές για την κατάσταση που επικρατεί στη γείτονα ήταν οι απαντήσεις στο ερώτημα για το ποιά πρέπει να είναι π προτεραιότητα της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής. Ένας συνδυασμός ανησυχιών στρατιωτικής και οικονομικής ασφάλειας ήταν η πιο δημοφιλής απάντηση. Το 13% ανέφερε την πρόληψη τρομοκρατικών επιθέσεων, το 12% την προστασία των οικονομικών συμφερόντων της Τουρκίας, το 10% την προετοιμασία της άμυνας εναντίον ξένων στρατών και το 8% την ενίσχυση των τουρκικών επενδύσεων.
Οι αναλυτές καταλήγουν στο συμπέρασμα ότι οι απαντήσεις αυτές δείχνουν ότι ο τουρκικός λαός συνεχίζει να προτάσσει τα εθνικά συμφέροντα σε σχέση με παγκόσμια θέματα. Για παράδειγμα, θέματα που έχουν να κάνουν με το περιβάλλον βρίσκονταν στον πάτο του ενδιαφέροντος. Το ίδιο συνέβαινε με θέματα προώθησης δημοκρατίας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο εξωτερικό, τη βοήθεια προς καταπιεσμένες χώρες και την υποστήριξη ισλαμικών θεμάτων.
Μια άλλη σημαντική ένδειξη του τουρκικού εθνικισμού προκύπτει από το γεγονός ότι το 72% περιέγραψε τη διεθνή ταυτότητα της Τουρκίας ως «τουρκική» και μόνο το 13% ως «ευρωπαϊκή», το 6% ως «μουσουλμανική και το 5% ως «μεσανατολική».
Στο ερώτημα ποια χώρα απειλεί την Τουρκία περισσότερο, οι ΗΠΑ διατήρησαν -όπως και στο παρελθόν- την πρώτη θέση με 25%, ενώ το 15% ανέφερε το Ισραήλ και το 12% τη Γαλλία. Παρά την αναθέρμανση των σχέσεων με την Ουάσινγκτον και με τη νέα κυβέρνηση Ομπάμα, η καχυποψία έναντι της πολιτικής των ΗΠΑ συνεχίζεται και ίσως μάλιστα να έχει ενταθεί λόγω της συνέχισης των αμερικανικών στρατιωτικών επιχειρήσεων σε ισλαμικές χώρες. Είναι επίσης ενδιαφέρον ότι το 32% πιστεύει ότι οι ΗΠΑ είναι η χώρα που αποτελεί τη μεγαλύτερη απειλή για την παγκόσμια ειρήνη.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση
Η έντονα αρνητική διάθεση της τουρκικής κοινής γνώμης προς τη Γαλλία, αλλά και τη Γερμανία (την οποία μόνο το 0,64% των ερωτηθέντων θεωρεί φιλική προς την Τουρκία χώρα), δεν θεωρείται έκπληξη, με δεδομένη τη θέση των δύο αυτών χωρών όσον αφορά την ένταξη της Τουρκίας στην Ε.Ε. Ταυτόχρονα, αποδεικνύει ότι η τουρκική κοινή γνώμη συνεχίζει να υποστηρίζει σε υψηλά ποσοστό την ένταξη της χώρας στην Ένωση. Το ποσοστό αυτό φθάνει στο 56% και η πλειοψηφία πιστεύει ότι η άρνηση της Ε.Ε. βασίζεται σε θρησκευτικές, πολιτισμικές και ιστορικές προκαταλήψεις.
Συμπερασματικά, τα αποτελέσματα αυτής της σημαντικής δημοσκόπησης καταδεικνύουν την ύπαρξη μιας Τουρκίας με αυξανόμενη αυτοπεποίθηση όσον αφορά το μέλλον της στη διεθνή σκακιέρα. Μιας Τουρκίας με αυξανόμενες τάσεις ανεξαρτητοποίησης από μεγάλες δυνάμεις, όπως οι ΗΠΑ. Και μιας Τουρκίας με ιδιαίτερα ενισχυμένο εθνικό φρόνημα.
Η εικόνα αυτή υποστηρίζεται και από την εξωτερική πολιτική που εφαρμόζει με μεθοδικότητα η κυβέρνηση Ερντογάν και ο «γκουρού» της στον τομέα αυτό, υπουργός Εξωτερικών κ. Νταβούτογλου, και αποτελεί ένα δεδομένο το οποίο, συγκρινόμενο με την αντίστοιχη κατάσταση στην Ελλάδα την τελευταία πενταετία, θα πρέπει τουλάχιστον να μας προβληματίσει έντονα για το μέλλον.
Ίσως σε αυτό το σημείο θα άξιζε να αναρωτιόμασταν τι κράτος θα ήταν η Ελλάδα εάν είχε ανθρώπους με ικανότητες (δηλαδή του Ταγίπ Ερντογάν και τον Αχμέτ Νταβούτογλου) σε θέσεις όπως αυτή του πρωθυπουργού και του υπουργού Εξωτερικών…

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση