Το μεγαλύτερο Ελληνικό πρόβλημα
Παιδεία που δεν προσφέρει οράματα
Το σημαντικότερο ζήτημα από το οποίο εξαρτάται η δομή ενός κράτους από την αρχαιότητα ως και σήμερα είναι η Παιδεία, η εκπαίδευση. Είναι σπουδαιότερο ακόμη και από την οικονομία, καθώς η οικονομική πολιτική είναι κάτι μεταβαλλόμενο, το οποίο εξαρτάται και από τους διεθνείς παράγοντες, ενώ η Παιδεία αποτελεί το θεμέλιο της δομής ενός κράτους. Έχουμε ξαναγράψει πως η Ελλάδα είναι κράτος το οποίο από το 1974 αδυνατεί να δώσει λύσεις στα στοιχειώδη προβλήματα της κοινωνίας, τα οποία παραμένουν διαρκώς τα ίδια, ενώ συνεχώς οξύνονται.
Η Παιδεία και η εκπαίδευση είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα της νεοελληνικής τραγωδίας, δηλαδή της διάλυσης κάθε έννοιας κράτους που επικρατεί στις μέρες της Μεταπολίτευσης. Είναι ξεκάθαρο πως στο εκπαιδευτικό αδιέξοδο προβάλλεται φανερά η κατάρρευση του πολιτικού συστήματος της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Το 1974 ως γνωστόν, επικράτησε σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μια ομαδική ψύχωση, ο αριστερισμός, η οποία πολύ γρήγορα μετατράπηκε σε κερδοφόρο επιχείρηση, και ακόμη χειρότερα σε έναν διαλυτικό μηχανισμό της έννοιας της ελληνικότητας. Το πρόβλημα αυτό αμέσως επικράτησε στον κατ' εξοχήν τομέα της διαμόρφωσης συνειδήσεων, στην εκπαίδευση. Άλλαξαν τα σχολικά βιβλία, ένας χυδαίος συνδικαλισμός διέφθειρε της ουσία της Παιδείας, ενώ παράλληλα μια πρωτοφανής ιδεολογική τρομοκρατία επιβλήθηκε στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Ο οιοσδήποτε τυχάρπαστος πολιτικάντης που διοριζόταν υπουργός Εθνικής Παιδείας επεδίωκε μια «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» η οποία φυσικά αποτύχανε, ενώ προκαλούσε κύματα ανεξέλεγκτης βίας, καταλήψεων σχολείων(ελληνική πρωτοτυπία και αυτό) και τρομοκρατίας σε ολόκληρη τη χώρα. Όλοι αυτοί έφεραν ως επιχείρημα το εξής απίθανο: η «μεταρρύθμιση θα επιτύγχανε αλλά δεν μου έδωσαν χρόνο»!
Επιπλέον τα είκοσι χρόνια της ειδεχθούς πασοκοκρατίας έδωσαν τη χαριστική βολή στην ελληνική εκπαίδευση, με την πλήρη ισοπέδωση κάθε έννοιας αξιοκρατίας, ήθους και κατάρτισης στην εκπαίδευση. Νομίζουμε πως δεν πρέπει να υφίσταται άλλη χώρα του κόσμου, ούτε καν τριτοκοσμική, στην οποία να μην υπάρχει αξιολογική κρίση και ιεράρχηση στο εκπαιδευτικό σύστημα. Κατάργησαν την ομοιόμορφη αμφίεση ως κάτι το αναχρονιστικό και «φασιστικό» (αυτό πάει με όλα...) για να επικρατεί σήμερα στα σχολεία ένας πρωτοφανής «ταξικός» ανταγωνισμός, στην ουσία εκφυλισμός, μέσω επωνύμων ειδών αμφίεσης, μακιγιάζ, κομμώσεων και πολλών άλλων κωμικοτραγικών φαινομένων. Αλλά αυτό ας το αφήσουμε, δεν αποτελεί την ουσία του εκπαιδευτικού προβλήματος, μάλλον συνέπειά του.
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα του κόσμου στην οποία η εγκύκλιος εκπαίδευση δεν έχει καμία υπόληψη στα μέλη της κοινωνίας. Ας τολμήσει ο υπουργός Παιδείας να επιτρέψει απεριόριστο αριθμό απουσιών! Κανείς μαθητής δεν πρόκειται να πηγαίνει στο σχολείο! Και αυτό γιατί ο μαθητής θεωρεί σήμερα το σχολείο άχρηστο, απεχθές και κουραστικό. Και αυτό γιατί η Ελλάδα διατηρεί άλλη μια παγκόσμια πατέντα, το φροντιστήριο! Ο μαθητής πηγαίνει για να μάθει στο φροντιστήριο, ενώ στο σχολείο πηγαίνει από υποχρέωση, αυτό κατάφεραν οι άθλιοι που κυβερνούν αυτό τον τόπο. Η ελληνική οικογένεια αιμορραγεί οικονομικά από το καρκίνωμα του φροντιστηρίου(ακόμη και σε μαθητές του δημοτικού!) και οι πολιτικάντηδες έχουν το θράσος να ομιλούν για «μεταρρύθμιση»! Μετέτρεψαν το Λύκειο σε έναν εκβιαστικό μηχανισμό εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, χωρίς κανέναν επαγγελματικό προσανατολισμό. Ο μαθητής ήδη από το Γυμνάσιο δεν ενδιαφέρεται για να μάθει γράμματα, αλλά για να «περάσει» στο πανεπιστήμιο.
Η ολοκληρωτική απαξίωση και αποτυχία της εγκυκλίου εκπαίδευσης, καθώς και η παταγώδης αποτυχία των «πανελληνίων εξετάσεων» (ακόμη μια νεοελληνική εφεύρεση) είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Πως δύναται όμως να αλλάξει αυτή η κατάσταση όταν για την ελληνική εκπαίδευση δεν αποφασίζουν οι πνευματικοί άνθρωποι και τα πανεπιστήμια, αλλά οι πολιτικάντηδες και οι εργατοπατέρες; Πως είναι δυνατόν να εξαρτάται η ελληνική Παιδεία, το αύριο αυτής της χώρας, από τον «ευρύτερο διάλογο» και την «ευρύτερη συναίνεση» των πολιτικών κομμάτων; Είναι ευχής έργον ότι ένας-δυο σπουδαίοι πνευματικοί άνθρωποι κατέθεσαν τις προτάσεις τους για την αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος και τον απεγκλωβισμό του από το σημερινό τέλμα της απαξίωσης. Είναι σίγουρο όμως πως ούτε και αυτοί θα πετύχουν, καθώς η κομματοκρατία και οι άθλιες συντεχνίες δεν θα τους το επιτρέψουν.
Ας τολμήσει επιτέλους κάποιος να θέσει εκτός νόμου τα φροντιστήρια, να καθιερώσει δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, να διακόψει τη σύνδεση του σχολείου με την εισαγωγή στα πανεπιστήμια. Να καταργήσει τον συνδικαλισμό των «δασκάλων», και ο υπουργός Εθνικής Παιδείας να ορίζεται από την Ακαδημία και τον πνευματικό κόσμο, και όχι από την κομματική συναλλαγή. Να δημιουργηθεί επιτέλους ένα δημόσιο σχολείο ευχάριστο και δημιουργικό, στο οποίο ο μαθητής θα πηγαίνει για να μάθει και όχι για να καταστρέψει. Ένα σχολείο που θα είναι χρήσιμο για την ζωή του, που θα δίνει κατευθύνσεις και προοπτικές, όποιο επάγγελμα και αν αποφασίσει κανείς να ακολουθήσει. Όλα αυτά όμως είναι όνειρα θερινής νυκτός σε ένα κράτος-όμηρο, διεφθαρμένων και άχρηστων κομματαρχών.
Ευάγγελος Χ. Χανιώτης
Το σημαντικότερο ζήτημα από το οποίο εξαρτάται η δομή ενός κράτους από την αρχαιότητα ως και σήμερα είναι η Παιδεία, η εκπαίδευση. Είναι σπουδαιότερο ακόμη και από την οικονομία, καθώς η οικονομική πολιτική είναι κάτι μεταβαλλόμενο, το οποίο εξαρτάται και από τους διεθνείς παράγοντες, ενώ η Παιδεία αποτελεί το θεμέλιο της δομής ενός κράτους. Έχουμε ξαναγράψει πως η Ελλάδα είναι κράτος το οποίο από το 1974 αδυνατεί να δώσει λύσεις στα στοιχειώδη προβλήματα της κοινωνίας, τα οποία παραμένουν διαρκώς τα ίδια, ενώ συνεχώς οξύνονται.Η Παιδεία και η εκπαίδευση είναι ένα από τα χαρακτηριστικότερα παραδείγματα της νεοελληνικής τραγωδίας, δηλαδή της διάλυσης κάθε έννοιας κράτους που επικρατεί στις μέρες της Μεταπολίτευσης. Είναι ξεκάθαρο πως στο εκπαιδευτικό αδιέξοδο προβάλλεται φανερά η κατάρρευση του πολιτικού συστήματος της κοινοβουλευτικής δημοκρατίας.
Το 1974 ως γνωστόν, επικράτησε σε ένα μεγάλο μέρος της κοινωνίας μια ομαδική ψύχωση, ο αριστερισμός, η οποία πολύ γρήγορα μετατράπηκε σε κερδοφόρο επιχείρηση, και ακόμη χειρότερα σε έναν διαλυτικό μηχανισμό της έννοιας της ελληνικότητας. Το πρόβλημα αυτό αμέσως επικράτησε στον κατ' εξοχήν τομέα της διαμόρφωσης συνειδήσεων, στην εκπαίδευση. Άλλαξαν τα σχολικά βιβλία, ένας χυδαίος συνδικαλισμός διέφθειρε της ουσία της Παιδείας, ενώ παράλληλα μια πρωτοφανής ιδεολογική τρομοκρατία επιβλήθηκε στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Ο οιοσδήποτε τυχάρπαστος πολιτικάντης που διοριζόταν υπουργός Εθνικής Παιδείας επεδίωκε μια «εκπαιδευτική μεταρρύθμιση» η οποία φυσικά αποτύχανε, ενώ προκαλούσε κύματα ανεξέλεγκτης βίας, καταλήψεων σχολείων(ελληνική πρωτοτυπία και αυτό) και τρομοκρατίας σε ολόκληρη τη χώρα. Όλοι αυτοί έφεραν ως επιχείρημα το εξής απίθανο: η «μεταρρύθμιση θα επιτύγχανε αλλά δεν μου έδωσαν χρόνο»!
Επιπλέον τα είκοσι χρόνια της ειδεχθούς πασοκοκρατίας έδωσαν τη χαριστική βολή στην ελληνική εκπαίδευση, με την πλήρη ισοπέδωση κάθε έννοιας αξιοκρατίας, ήθους και κατάρτισης στην εκπαίδευση. Νομίζουμε πως δεν πρέπει να υφίσταται άλλη χώρα του κόσμου, ούτε καν τριτοκοσμική, στην οποία να μην υπάρχει αξιολογική κρίση και ιεράρχηση στο εκπαιδευτικό σύστημα. Κατάργησαν την ομοιόμορφη αμφίεση ως κάτι το αναχρονιστικό και «φασιστικό» (αυτό πάει με όλα...) για να επικρατεί σήμερα στα σχολεία ένας πρωτοφανής «ταξικός» ανταγωνισμός, στην ουσία εκφυλισμός, μέσω επωνύμων ειδών αμφίεσης, μακιγιάζ, κομμώσεων και πολλών άλλων κωμικοτραγικών φαινομένων. Αλλά αυτό ας το αφήσουμε, δεν αποτελεί την ουσία του εκπαιδευτικού προβλήματος, μάλλον συνέπειά του.
Η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα του κόσμου στην οποία η εγκύκλιος εκπαίδευση δεν έχει καμία υπόληψη στα μέλη της κοινωνίας. Ας τολμήσει ο υπουργός Παιδείας να επιτρέψει απεριόριστο αριθμό απουσιών! Κανείς μαθητής δεν πρόκειται να πηγαίνει στο σχολείο! Και αυτό γιατί ο μαθητής θεωρεί σήμερα το σχολείο άχρηστο, απεχθές και κουραστικό. Και αυτό γιατί η Ελλάδα διατηρεί άλλη μια παγκόσμια πατέντα, το φροντιστήριο! Ο μαθητής πηγαίνει για να μάθει στο φροντιστήριο, ενώ στο σχολείο πηγαίνει από υποχρέωση, αυτό κατάφεραν οι άθλιοι που κυβερνούν αυτό τον τόπο. Η ελληνική οικογένεια αιμορραγεί οικονομικά από το καρκίνωμα του φροντιστηρίου(ακόμη και σε μαθητές του δημοτικού!) και οι πολιτικάντηδες έχουν το θράσος να ομιλούν για «μεταρρύθμιση»! Μετέτρεψαν το Λύκειο σε έναν εκβιαστικό μηχανισμό εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, χωρίς κανέναν επαγγελματικό προσανατολισμό. Ο μαθητής ήδη από το Γυμνάσιο δεν ενδιαφέρεται για να μάθει γράμματα, αλλά για να «περάσει» στο πανεπιστήμιο.
Η ολοκληρωτική απαξίωση και αποτυχία της εγκυκλίου εκπαίδευσης, καθώς και η παταγώδης αποτυχία των «πανελληνίων εξετάσεων» (ακόμη μια νεοελληνική εφεύρεση) είναι κάτι παραπάνω από εμφανής. Πως δύναται όμως να αλλάξει αυτή η κατάσταση όταν για την ελληνική εκπαίδευση δεν αποφασίζουν οι πνευματικοί άνθρωποι και τα πανεπιστήμια, αλλά οι πολιτικάντηδες και οι εργατοπατέρες; Πως είναι δυνατόν να εξαρτάται η ελληνική Παιδεία, το αύριο αυτής της χώρας, από τον «ευρύτερο διάλογο» και την «ευρύτερη συναίνεση» των πολιτικών κομμάτων; Είναι ευχής έργον ότι ένας-δυο σπουδαίοι πνευματικοί άνθρωποι κατέθεσαν τις προτάσεις τους για την αλλαγή του εκπαιδευτικού συστήματος και τον απεγκλωβισμό του από το σημερινό τέλμα της απαξίωσης. Είναι σίγουρο όμως πως ούτε και αυτοί θα πετύχουν, καθώς η κομματοκρατία και οι άθλιες συντεχνίες δεν θα τους το επιτρέψουν.
Ας τολμήσει επιτέλους κάποιος να θέσει εκτός νόμου τα φροντιστήρια, να καθιερώσει δωδεκάχρονη υποχρεωτική εκπαίδευση, να διακόψει τη σύνδεση του σχολείου με την εισαγωγή στα πανεπιστήμια. Να καταργήσει τον συνδικαλισμό των «δασκάλων», και ο υπουργός Εθνικής Παιδείας να ορίζεται από την Ακαδημία και τον πνευματικό κόσμο, και όχι από την κομματική συναλλαγή. Να δημιουργηθεί επιτέλους ένα δημόσιο σχολείο ευχάριστο και δημιουργικό, στο οποίο ο μαθητής θα πηγαίνει για να μάθει και όχι για να καταστρέψει. Ένα σχολείο που θα είναι χρήσιμο για την ζωή του, που θα δίνει κατευθύνσεις και προοπτικές, όποιο επάγγελμα και αν αποφασίσει κανείς να ακολουθήσει. Όλα αυτά όμως είναι όνειρα θερινής νυκτός σε ένα κράτος-όμηρο, διεφθαρμένων και άχρηστων κομματαρχών.
Ευάγγελος Χ. Χανιώτης
Αναρτήσεις
Πολύ καλό το άρθρο του κυρίου Χανιώτη!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠέρσι ήμουν στην Β'Λυκείου και την φετινή σχολική περίοδο θα φοιτήσω στην Γ'Λυκείου,όπου μόνο γράμματα δεν θα μάθουμε και πολιτισμό δεν θα διδαχθούμε...
Πλέον,εμείς οι μαθητές έχουμε γίνει άβουλα όντα,αφού πηγαίνουμε στο σχολείο,όχι για να μάθουμε γράμματα,πολιτισμό,ιστορία κλπ αλλά πράγματα για να "περάσουμε" σε κάποια "καλή" σχολή,μήπως και αποκατασταθούμε επαγγελματικά(τρόπος του λέγειν).
Υπάρχει άγχος,στρες,νεύρα και όλα αυτά,ΓΙΑΤΙ;
Για ποιό λόγο να υπάρχουν βαθμοί,που μόνο γι'αυτούς νοιάζονται οι μαθητές και οι γονείς;
Οι καλοί βαθμοί έχουν σημασία ή η προσωπικότητα του μαθητή,ο τρόπος σκέψης του,τα όνειρά του,τα οράματά του;
Κανένας μαθητής δεν ξέρει ελληνική ιστορία όπως πρέπει να διδαχθεί,κανένας μαθητής δεν ξέρει απο πολιτισμό(πραγματικό πολιτισμό και όχι τον ψευδοπολιτισμό της Νέας Τάξης),επειδή δεν αφήνουν οι "ανώτεροι"!!
Όσον αφορά τα μαθήματα,τα "σημαντικά" μαθήματα είναι τα μαθηματικά,η φυσική,η γεωμετρία κλπ ενώ τα "ασήμαντα" και τα "βαρετά",είναι η Ιστορία,η Έκθεση τα Νεοελληνικά κείμενα,τα Αρχαία!!
Οι νέοι σήμερα,το πολύ να χρησιμοποιούν 1.000 λέξεις στο καθημερινό τους λεξιλόγιο,περισσότερες απο τις οποίες είναι στην νεοελληνική αλλά και ξένη,"αργκό".Δυστυχώς έτσι είναι και οι όποιες εξαιρέσεις,απλώς επιβεβαιώνουν τον κανόνα,έναν κανόνα που θέλει τον μαθητή ένα άβουλο ον,χωρίς τις ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ιστορικές γνώσεις για την Ελλάδα και όχι μόνο,χωρίς τις γλωσσικές ικανότητες,με τις παραμορφώσεις που έχει δεχτεί η ΠΛΟΥΣΙΑ ελληνική γλώσσα,χωρίς πολιτισμό και μόνο σάπιες γνώσεις,για να γίνει ένα υποχείριο στην όποια επαγγελματική του σταδιοδρομία στο μέλλον.
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχουν φροντιστήρια(απο το Δημοτικό κιόλας!),δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχουν βαθμοί στα σχολεία,δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχουν εξετάσεις στα σχολεία(ειδικά οι "πανελλήνιες εξετάσεις" για την εισαγωγή στα Πανεπιστήμια),δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχουν όλα τα κομματικά γουρούνια τόσο στα Πανεπιστήμια,όσο και στα σχολεία και στα συντονιστικά όργανα των σχολείων,δεν μπορώ να καταλάβω γιατί υπάρχει όλο αυτό το χάλι με την ελληνική παιδεία(ή α-παιδεία αν προτιμάτε)!!
Θα γράψω ένα δικό μου άρθρο,με σκέψεις,προβληματισμούς και ιδέες για την ελληνική παιδεία!!
Ένας μαθητής Γ'Λυκείου!!
Για να μπορουν να υπαρξουν αλλαγες στην Παιδεια, θα πρεπει πρωτιστως οι ιδιοι οι πολιτικοι να την αποκτησουν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυστυχως σημερα εχουν ισοπεδωθει τα παντα και ολα μα ολα σχετιζονται με το οικονομικο κερδος.
Εχουμε καννιβαλοποιηθει εξαιτιας του γεγονοτος οτι τα σχολεια δυστυχως δεν προβαλλουν προτυπα, αλλα "παπαγαλια" ασκησεων και θεωριας για την εισαγωγη σε ΑΕΙ και ΤΕΙ και εντελει την απαιτηση μεταπτυχιακου και δημοσιων σχεσεων για να μην περιμενει καποιος στην ουρα της ανεργιας.
Χρειαζεται να γινουν τεραστιες και ριζικες αλλαγες ,αλλα με το υπαρχον πολιτικο συστημα οχι μονο δεν προκειται να τις δουμε αλλα βιωνουμε ηδη μια παρακμη που πιανει ολους τους θεσμους και ολες τις αξιες της ελληνικης κοινωνιας.
ΓΜ
Μάλιστα! Τέθηκαν τόσο πολλά θέματα που είναι δύσκολο να απαντήσει κανείς. Μιας και συμφωνώ στα περισσότερα, συνοψίζω τις ενστάσεις μου στα εξής:
ΑπάντησηΔιαγραφή1ον) Ο θεσμός των φροντιστηρίων ΔΕΝ είναι ελληνικό φαινόμενο μόνον, όσο κι αν αυτό σας εκπλήσσει! Είναι διεθνές και μάλιστα απαντά και σε προηγμένες χώρες όπως στη Γαλλία, στη Γερμανία (ναι, καλά διαβάζετε)και στη μακρινή μας Ιαπωνία! Είναι, δε, παμπάλαιος θεσμός (ψήγματά του συναντάμε από την αρχαιότητα)! (για περισσότερες πληροφορίες www.oefe.gr)
Για την ύπαρξή τους οι απόψεις συνήθως διίστανται. Το σημείο στο οποίο υπάρχει σύγχυση είναι ότι ΔΕ φταίει η ύπαρξη του φροντιστηρίου για τα χάλια της εκπ/σης μας, οπότε κακώς συνηθίζουμε να τα δαιμονοποιούμε, αλλά το ακριβώς αντίστροφο, δηλ. επειδή ακριβώς η εκπ/ση αποτυγχάνει το φροντιστήριο καλείται να δώσει λύσεις. Προσωπικά δηλ. θεωρώ ότι σε ένα τέλειο από κάθε άποψη σύστημα, ο θεσμός αυτός θα ατονούσε.
2ον) Το να ζητούμε να τεθούν τα φροντιστήρια εκτός νόμου(!) είναι σαν να μιλάμε για το ΡΚΚ στην Τουρκία! Τα φροντιστήρια δεν είναι...τρομοκρατικές οργανώσεις, είναι ΝΠΔΔ, αναγνωρίζονται, δε, από το ίδιο το ΥΠΕΠΘ, το οποίο εκδίδει την άδεια λειτουργίας τους με βάση κάποια κριτήρια, πληρώνουν φόρους όπως κάθε νόμιμη επιχείρηση και συμβάλλουν στο άνοιγμα θέσεων εργασίας τόσων καθηγητών που το ίδιο το ΥΠΕΠΘ φροντίζει κάθε χρόνο να παράγει!
Πολλοί γονείς (όχι απαραίτητα εύποροι) στέλνουν τα παιδιά τους σε ιδιωτικά σχολεία. Τί θα πούμε γι'αυτά; Να τεθούν επίσης εκτός νόμου, επειδή οι γονείς χώνουν το χέρι στην τσέπη;
3ον) Νεαρέ μαθητή, συμφωνώ με τα περισσότερα που γράφεις και συμμερίζομαι τα άγχη και τα αδιέξοδα που βιώνεις, καθώς δεν πάνε και τόσα χρόνια που τέλειωσα κι εγώ το σχολείο και τώρα διδάσκω, άρα είμαι κοντά σας. Πραγματικά, η αξία κάποιου ΔΕΝ κρίνεται από τις επιδόσεις στις εξετάσεις, αλλά καθημερινά.
Σκέψου, όμως, με ποιό σκεπτικό θα καταργήσουμε τη βαθμολογία! Και τί θα φέρουμε στη θέση της; Κριτήρια...ύψους, ομορφιάς, μήπως κοινωνικής θέσης ή κοινωνικών φρονημάτων; Οι βαθμοί σου σήμερα, που σε κατατάσσουν με φθίνουσα σειρά, είναι αύριο (στην πραγματική ενήλικη ζωή) η άποψη των εργοδοτών σου για τις επαγγελματικές σου επιδόσεις και το εργασιακό μέλλον σου. Χωρίς αξιολόγηση τίποτε δεν προκόβει. Τώρα, το αν η βαθμολόγησή σου σου φαίνεται άδικη, μπορεί ίσως να αλλάξει ο τρόπος, όχι όμως και να καταργηθεί ως πρακτική!
Γενικά, τα θέματα παιδείας είναι όντως τα πιο σοβαρά και χρήζουν μέριμνας πέρα από κομματικές παρωπίδες και προσωπικές επιδιώξεις.
Χατζάργυρος Δ. Στέφανος
Φιλόλογος
(σε φροντιστήριο, ναι, και δεν ντρέπομαι γι'αυτό!)
Μα,απ'όσο ξέρω στην Σουηδία ΔΕΝ υπάρχουν βαθμοί,αλλά ένα απλό good ή ένα ακομή πιο απλό very good!!Όχι αυτό το χάλι που υπάρχει στην Ελλάδα...Και γιατί να αγχώνονται,μαθητές και γονείς,για έναν ΗΛΙΘΙΟ και ΑΧΡΗΣΤΟ,βαθμό;Υπάρχει λόγος;
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν μπορούν να δοθούν περισσότερα λεφτά για την παιδεία,αντί να δίνουν οι γονείς στα φροντιστήρια,για να μάθουν ΤΙ;
Το θέμα είναι να βρεί κάποιος μια δουλίτσα πίσω απο ένα γραφείο ή να αλλάξουμε επιτέλους την Ελλάδα προς κάτι καλύτερο;Πάμε κατά διαόλου γενικά και αν δεν είμασταν τυχεροί ή αν δεν μας βοήθαγε η Παναγία,θα είχαμε καταστραφεί προ πολλού...
Τι να πω;Για την Παιδεία;Την Υγεία;Την μετανάστευση;Τα ναρκωτικά,τα τσιγάρα και το αλκοόλ;Τα Εθνικά Θέματα;Την εξωτερική πολιτική;Τους προδότες ανθέλληνες εντός και εκτός Ελλάδος;Και άλλα πολλά...!
Ένα μάτσο χάλι είμαστε και συνεχίζουμε αυτό το πράγμα...Βαθμούς,στρες,άγχος,νεύρα,εξετάσεις,
στείρες και ανούσιες γνώσεις,γεμάτες με ηλίθιες και άχρηστες λεπτομέρειες,χωρίς να καταλάβουμε ΠΟΥ γεννηθήκαμε,ΠΟΣΑ χιλιάδες χρόνια ιστορίας έχουμε,ΠΟΥ θα έπρεπε να ήμασταν αυτή τη στιγμή σαν χώρα και τι γίνεται γύρω μας...
Μια αλλαγή θέλουμε σαν χώρα,σε όλους τους τομείς!
Πριν να είναι αργά!!