Σαν σκουπίδια πετάει τις ανθρώπινες ζωές το Υπουργείο Υγείας

Έτσι δολοφονεί το κράτος τους πολίτες

Είναι γνωστό και πάρα πολλές φορές έχει καταγγελθεί πως το Ελληνικό Κράτος αδιαφορεί και πετάει στα σκουπίδια ως άχρηστους, τους πολίτες εκείνους που θα ζητήσουν την βοήθειά του. Και φυσικά δεν αναφέρομαι σε εκείνους που διαθέτουν την άνεση και τις γνωριμίες ή είναι "γνωστοί" και δέχονται πλούσιοπάροχα κάθε δυνατή βοήθεια προκειμένου να διατηρηθούν εν ζωή.
Αφορμή για την εγκληματική αντιμετώπιση των Ελλήνων πολιτών από την Πολιτεία, τα όργανά της και τους καρεκλοκένταυρους γραφειοκράτες της, μου έδωσε μία ΑΛΗΘΙΝΗ επιστολή που έφθασε στο e-mail του ιστολογίου και μέσα στην οποία καταγγέλεται Η ΔΟΛΟΦΟΝΙΑ ενός ανήμπορου Έλληνα στον οποίο οι "υπεύθυνοι" αρνήθηκαν το δικαίωμα στη ζωή. Η επιστολή που ακολουθεί, περιγράφει την εκτελεστική απόφαση-διάθεση εκείνων που η Πολιτεία έχει ορίσει υπεύθυνους για να αγωνίζονται υπέρ της υγείας και της διατήρησης στη ζωή των Ελλήνων πολιτών. Η αδιαφορία τους και η αρνητική τους διάθεση δεν γνωρίζω εάν μεταφράζονται ως προσωπική διάθεση ή εκτέλεση άνωθεν εντολών. Η απώλεια όμως μίας ζωής "λόγω αδιαφορίας", μάλλον μεταφράζεται ως "εγκληματική διάθεση"...
Ο υπουργός Υγείας, αλήθεια, τι έχει να πει άραγε; Τι μπορεί να απαντήσει στην επιστολή που του εστάλει;

Η καταγγελτική επιστολή
ΠΡΟΣ: Υπουργό Υγείας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης κ. Δημήτρη Αβραμόπουλο
ΚΟΙΝ.: Ιστοχωρους και ιστοσελίδες
ΘΕΜΑ: ΕΚΑΒ Κιλκίς
Θεσσαλονίκη 2/5/2009

Κύριε Υπουργέ,
Σεβόμενος τον αγώνα που κάνετε για την καλύτερη υγεία των πολιτών, θέλω να σας αναφέρω το παρακάτω περιστατικό.
Στις 18 Απριλίου 2009 , ο πατέρας μου –Σάββας Καλλούδης, αρρώστησε στο εξωτερικό, (Σκόπια), όπου και εργάζομαι.
Στις 19 Απριλίου 2009 , εισάγετε στο νοσοκομείο στα Σκόπια, με σκοπό την καλυτέρευση της υγείας του, για να μπορέσουμε να τον μεταφέρουμε στην Ελλάδα. Εδώ θέλω να ευχαριστήσω τους Σκοπιανούς γιατρούς, οι οποίοι παραγκωνίζοντας το πρόβλημα που υπάρχει ανάμεσα στα δύο κράτη, μας συμπεριφέρθηκαν άψογα και έκαναν ό,τι περνούσε από το χέρι τους, για την καλυτέρευση της υγείας του πατέρα μου.
Έτσι στις 23 Απριλίου, ημέρα Πέμπτη, αποφασίζεται ότι μπορεί την επομένη, να μεταφερθεί Ελλάδα. Μου ανακοινώνουν δε, ότι το ασθενοφόρο που θα τον μεταφέρει μέχρι τα σύνορα, θα έχει όλα τα απαιτούμενα έγγραφα, (πράσινη κάρτα, βίζες το προσωπικό του, το ίδιο και ο γιατρός που θα τον συνοδεύει) για να τον μεταφέρει μέχρι το εφημερεύον νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης.
Τους ευχαρίστησα και τους διαβεβαίωσα ότι κατεβαίνω Ελλάδα, για να επικοινωνήσω με το ΕΚΑΒ, έτσι ώστε την επομένη να υπάρχει Ελληνικό ασθενοφόρο στα σύνορα. Ήμουν βέβαιος ότι θα υπήρχε.
Έτσι συμφωνήθηκε –εκτός απρόοπτου– αυτοί να ξεκινήσουν από Σκόπια στης 10.00 πμ. Και περίπου στης 1.,00 πμ να τους περιμένουμε στα σύνορα.
Πέμπτη βράδυ είμαι στην Ελλάδα και την Παρασκευή το πρωί επικοινωνώ με το ΕΚΑΒ της Θεσσαλονίκης στα τηλ/να 2310397133, 397149, 397150, με την Κα Χριστίδου και τον Κο Χηνιτίδη, (να είναι καλά όπως και αν λέγονται) αν θυμάμαι καλά τα ονόματα τους. Αυτοί μετά από επικοινωνία με το ΕΚΑΒ Κιλκίς με διαβεβαιώνουν ότι ο πατέρας μου θα μεταφερθεί σε εφημερεύον νοσοκομείο της Θεσσαλονίκης, ανάλογα με την ώρα αφίξής του στην Ελλάδα. Και αυτό λόγω του ότι είχε καρδιακά προβλήματα και ήταν αδύνατη η δική μας συμπαράσταση επειδή δεν έχουμε κανέναν συγγενή στο Κιλκίς.
Πραγματικά την Παρασκευή 24 Απριλίου 2009 γίνεται η ανταλλαγή του ασθενούς από το ένα ασθενοφόρο στο άλλο. Ο δε γιατρός που τον συνοδεύει –Σκοπιανός– αποφασίζει να κατέβει μέχρι το νοσοκομείο για μπορέσει να εξηγήσει στους γιατρούς από τι πάσχει ο πατέρας μου αλλά και να ενημερώσει σχετικά με τη θεραπεία του έκαναν, για να μην χάνεται πολύτιμος χρόνος.
Τότε ήταν που ο οδηγός του δικού μας ασθενοφόρου μου είπε ότι είχε εντολή να τον μεταφέρει στο Κιλκίς!
Τι ήταν αυτό που έκανε τον υπεύθυνο του γραφείου κίνησης του ΕΚΑΒ Κιλκίς να αλλάξει γνώμη; Γιατί δεν μου το ανακοίνωσαν νωρίτερα για να τον μεταφέρω με το Σκοπιανό ασθενοφόρο στην Θεσσαλονίκη; Ούτε είναι κάτοικος Ν. Κιλκίς, ούτε κάποια συγγένεια έχουμε στον Ν. Κιλκίς. Απλά πέρασε από τα σύνορα…
Όταν φτάσαμε στο νοσοκομείο Κιλκίς ο πατέρας μου ήταν σχετικά καλά. Είχε τις αισθήσεις του και πλήρη διαύγεια. Πιστεύω ότι ακόμα οι γιατροί του Κιλκίς θα απορούν γιατί μεταφέρθηκε σε αυτούς.
Εκεί χάσαμε 5 (πέντε) πολύτιμες ώρες. Συνέχιζαν να αρνούνται την μεταφορά του στην Θεσσαλονίκη, παρ' όλο που επικοινώνησαν οι γιατροί μαζί τους...
Τελικά μετά από τον πατριωτισμό και το φιλότιμο που έχουν οι απλοί Έλληνες –και όχι οι καρέκλοβολεψάκηδες- ο οδηγός του νοσοκομειακού του νοσοκομείου Κιλκίς, από μόνος του "επαναστάτησε" και προσφέρθηκε να τον μεταφέρει στην Θεσσαλονίκη.
Εισήχθη στην εντατική στο νοσοκομείο Παναγία, όπου και την Δευτέρα στις 5.00 το πρωί απεβίωσε από καρδιακή ανακοπή.
Ήταν γέρος άνθρωπος Κύριε υπουργέ. Ίσως να ζούσε λίγες μέρες ή μήνες παραπάνω. Ίσως ο Θεός να μην ήθελε να τον ταπεινώσει σαν άνθρωπο και να τον αφήσει ταλαιπωρηθεί περισσότερο. Αλλά αυτές είναι αποφάσεις του Θεού και όχι κάποιων ανθρώπων, οι οποίοι τελικά πληρώνονται από εμάς για να μας προσφέρουν την κάθε δυνατή βοήθεια.
Γιατί, Κύριε υπουργέ, αν ήταν κάποιος νέος συνάνθρωπός μας μπορεί να είχε σωθεί.
Εύχομαι Κε υπουργέ ο Θεός να αποδώσει τις ευθύνες σε αυτούς που ολιγώρησαν και να ανταμείψει αυτούς που εργάζονται για τον συνάνθρωπο τους.
Ξέχασα να σας αναφέρω ότι ο Σκοπιανός γιατρός έμεινε μαζί του ως την τελική εισαγωγή του στο νοσοκομείο και έφυγε με το τρένο χωρίς να δεχτεί την παραμικρή χρηματική ανταμοιβή. Ίσως να είναι ΓΙΑΤΡΟΣ και να σέβεται τον όρκο που έδωσε. Να είναι καλά.
Ευχαριστώ κύριε υπουργέ για τον χρόνο που θα διαθέσετε για να διαβάσετε την επιστολή μου.
Μετά τιμής
Καλλίας Καλλούδης
Τηλ/νο 00389 75 221 060

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση