Ελληνοχριστιανικά…

Είσαι ό,τι δηλώσεις

ή ό,τι σε δηλώσουν;

Λένε πως στην Ελλάδα «είσαι ό,τι δηλώσεις». Φαίνεται όμως ότι για κάποιους ισχύει και το είσαι «ότι σε δηλώσουν» εκείνοι...
Μιλάς, για παράδειγμα, για κοινωνική δικαιοσύνη. Και σπεύδουν να σε βαφτίσουν κομμουνιστή, μαρξιστή, αναρχικό και άλλα παρόμοια. Ανάλογα με το ποια ταμπέλα τους βολεύει κάθε φορά. Γιατί, όντας πιστοί του Μαμωνά, δεν θέλουν να παραδεχτούν ότι οι απόστολοι και οι πρώτοι χριστιανοί, χίλια οχτακόσια χρόνια, πριν απ’ το Μαρξ είχαν καθιερώσει την κοινοκτημοσύνη (=κομμουνισμό). Και ασφαλώς διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους, όταν τους πεις ότι ο κομμουνισμός, στο κοινωνικό, τουλάχιστο, επίπεδο βρίσκεται, σε σύγκριση με τον ληστρικό καπιταλισμό (=τη θρησκεία του Μαμωνά), ασύγκριτα πλησιέστερα προς τον χριστιανισμό …

Ένα άλλο παράδειγμα: Μπορεί ν’ αγαπάς την αρχαία ελληνική σκέψη, oπότε κάποιοι ευσεβέστατοι χριστιανοί δεν το ’χουν για τίποτε να σε βαφτίσουν… παγανιστή ή ειδωλολάτρη. Ή απ’ το άλλο μέρος, ν’ αγαπάς τη χριστιανική σκέψη, οπότε κάποιοι φωταδιστές ή παγανιστές να σε βαφτίσουν…σκοταδιστή ή ιουδαιοχρισριανό, κλπ...
Γιατί γι’ αυτούς είναι αδιανόητο να είσαι αυτό που είσαι ή που θέλεις, έστω, να είσαι. Και σε ρωτάνε, σχετικά με το τελευταίο αυτό παράδειγμα: «Πώς μπορείς να είσαι ταυτόχρονα Έλληνας και χριστιανός; Αφού δεν υπάρχει τίποτε το ελληνοχριστιανικό»!
Αλλά κι από το άλλο μέρος μπορεί κάποιος να τους ρωτήσει: Ο Διάκος ήταν μόνο Έλληνας ή μόνο χριστιανός; Οι Τούρκοι, σύμφωνα με το δημοτικό τραγούδι, του ’λεγαν: «Γίνεσαι Τούρκος, Διάκο μου, την πίστη σου ν’ αλλάξεις, να προσκυνάς εις το τζαμί την εκκλησιά ν’ αφήσεις»; Κι εκείνος τους αποκρινόταν: «Εγώ γραικός γεννήθηκα, γραικός και θα πεθάνω»!
Μήπως, λοιπόν, κάποιοι σύγχρονοι υπερέλληνες είναι πιο Έλληνες απ’ τον Κολοκοτρώνη, το Μακρυγιάννη ή τον Παπαφλέσσα και τόσους άλλους, που πολέμησαν «υπέρ πίστεως και πατρίδος»!
Βέβαια ο ελληνοχριστιανικός πολιτισμός δεν έχει καμιά σχέση με την «Ελλάδα Ελλήνων χριστιανών» των διάφορων, κατά καιρούς, δικτατόρων, που καπηλεύτηκαν τον ελληνοχριστιανικό πολιτισμό, για να επιβάλλουν ζυγό ανελευθερίας, σ’ αυτούς που τους εμπιστεύθηκαν την ελευθερία τους. Ούτε μ’ αυτούς, που σήμερα συνταιριάζουν τον ελληνοχριστιανισμό με τη ζούγκλα του καπιταλισμού…
Όπως, εξάλλου, δεν έχουν καμιά υποχρέωση οι χριστιανοί ν’ απολογούνται για λογαριασμό του βάρβαρου Αλάριχου ή των βανδαλισμών και των διωγμών σε βάρος των Ελλήνων εκ μέρους του Θεοδοσίου ή του Ιουστινιανού. Και για τα τόσα άλλα, που έγιναν σε βάρος των καλλιτεχνικών και πνευματικών θησαυρών της αρχαιότητας από ορδές, άσχετων, ουσιαστικά, προς το πνεύμα του Ευαγγελίου, φανατικών. Έστω και ρασοφόρων…
Μπορεί ο ελληνισμός να δεινοπάθησε στους πρώτους αιώνες της βυζαντινής αυτοκρατορίας, όπως βέβαια και ο χριστιανισμός, στους τρεις πρώτους αιώνες, υπό το καθεστώς της ρωμαιοκρατίας. Αλλά ο σημερινός ελληνισμός, όπως βγήκε μέσα απ’ το φοβερό καμίνι της τουρκοκρατίας, δεν μπορεί, παρά να έχει τον ελληνισμό και το χριστιανισμό σαν τα δυο βασικά χαρακτηριστικά της πνευματικής του ταυτότητας…
Και τα δυο στοιχεία είναι απαραίτητα, όπως και όσο και τα δυο χέρια στον άνθρωπο ή οι δυο φτερούγες στα «πετεινά του ουρανού». Και η οποιαδήποτε προσπάθεια διάσπασής τους συνιστά προκρούστειο ακρωτηριασμό της πνευματικής αρτιμέλειας του νεοέλληνα. Και προδίδει ολοκληρωτική νοοτροπία και άκριτο φανατισμό. Ωσάν αυτόν, που επισώρευσε, στο παρελθόν, τις καταστροφές και τους διωγμούς σε βάρος της μιας ή της άλλης πλευράς. Και που ασφαλώς δεν αποτελούν υποδείγματα για μίμηση, αλλά παραδείγματα προς αποφυγήν…
Θέλουν, ωστόσο, κάποιοι να είναι μόνο Έλληνες ή μόνο χριστιανοί ή οτιδήποτε άλλο; Δικαίωμά τους. Ας αναγνωρίσουν όμως και στους υπόλοιπους το δικαίωμα να είναι αυτό, που θέλουν να είναι, και όχι «ο, τι τους δηλώσουν» εκείνοι…
Παπα-Ηλίας

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση