Η δικτατορία του Γκρούεφσκι υπό την ανοχή της Ελλάδας

Είναι επικίνδυνος για όλους!

Σήμερα δημοσιεύουμε ένα κείμενο μέσα από τα Σκόπια. Οι φωνές διαμαρτυρίας εναντίον του φασισμού και του νεοναζισμού του Νίκολα Γκρούεφσκι υπάρχουν και γίνονται ολοένα και περισσότερες και δυνατότερες. Δεν μπορεί πλέον «ο δικτατορίσκος της δεκάρας», ο ζητιάνος της Ευρώπης και των ΗΠΑ, να σταματήσει αυτούς που γνωρίζουν και φωνάζουν για την αλήθεια και το δίκιο.
Η εξαφάνιση του Βάσκο Γκλιγκορίεβιτς και ο μετέπειτα εγκλεισμός του σε ψυχιατρικό ίδρυμα, ξεκίνησε την κατολίσθηση που πρόκειται να ισοπεδώσει την φασίζουσα νεοναζιστική «δημοκρατία» που με τόση επιμέλεια και επί σειρά πολλών ετών «έχτισαν» οι ινστρούχτορες του σημερινού πρωθυπουργού των Σκοπίων και που με ιδιαίτερη μέριμνα συνεχίζει ο Γκρούεφσκι, ευελπιστώντας πως θα συνεχίσει να ξεγελά την παγκόσμια κοινότητα, αλλά και θα «κλείσει ερμητικά» εκείνες τις φωνές των ανθρώπων μέσα στα Σκόπια, που γνωρίζουν τι είναι δημοκρατία, τι είναι ελευθερία και ποια είναι η πραγματική ιστορία της περιοχής και των κατοίκων της.

Με κίνδυνο της προσωπικής του ασφάλειας, μας απέστειλε ο συντάκτης του κειμένου που ακολουθεί, την εικόνα που υπάρχει στα Σκόπια, την σκληρή πραγματικότητα που βιώνουν οι κάτοικοι της ευρύτερης περιοχής του κρατιδίου. Κι εμείς, ως χώρα, ως έθνος, ως λαός, ως πολίτες, είμαστε υπεύθυνοι για τα όσα έχουν πραγματοποιηθεί και συνεχίζουν να εξελίσσονται εις βάρος των δύο λαών. Κι εμείς, ως πολίτες οφείλουμε να σταθούμε υπεύθυνα και να διαμαρτυρηθούμε στον «γελοίο» που απειλεί συχνά πυκνά (με τα λεγόμενα περί ασφάλειας και της ειρήνης της περιοχής) την ηρεμία και την ειρηνική συμβίωση των λαών της Βαλκανικής.
Το κείμενο-επιστολή από τα Σκόπια
Πρέπει πρώτα εμείς να καταλάβουμε, τι είναι αυτό που κάνει τον Γκρούεβσκι να είναι δικτάτορας. Όσοι διαβάσουν τα παρακάτω, πρέπει για να κατανοήσουν τι θέλω να πω, να μπορέσουν να τα διαβάσουν, σαν να ακούν για πρώτη φορά το όνομα Μακεδονία και την ιστορία της.
Το «μπέρδεμα» των Σκοπιανών είναι απύθμενο! Από την εποχή του Τίτο και ως το 1990 ανεχόμασταν αδιαμαρτύρητα το όνομα Μακεδονία να φιγουράρει στα σύνορα μας. Η δικαιολογία μας τότε ήταν ότι είναι μια «περιοχή»-γεωγραφικός όρος, μέσα σε ένα γειτονικό κράτος. «Περίπου» σαν την Βουλγαρική Μακεδονία – περιοχή μέσα στην Βουλγαρία με την ονομασία Pirinska Macedonia-, η οποία λαμβανομένη σαν γεωγραφικός όρος δεν «ενοχλεί» και φυσικά δεν απειλεί, γιατί είναι μέσα σε ένα άλλο κράτος... Ή αν θέλετε σαν την δική μας Μακεδονία η οποία είναι μία ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μέσα σε ένα κράτος, την Ελλάδα.
Έτσι λοιπόν και μέχρι το 1990 –δηλαδή την διάλυση της Γιουγκοσλαβίας- δεν είχαμε τα σοβαρά προβλήματα που έχουμε σήμερα με τους Σκοπιανούς. Ο Τίτο «προσπαθούσε» να κρατήσει κάποια προσχήματα καλής γειτονίας και δεν ήταν τόσο προκλητικός. Η ιστορία στα σχολεία διδασκόταν με μεγαλύτερη προσοχή. Δεν ήταν τόσο προκλητική όπως σήμερα…
Από το 1990 και μετά την ανεξαρτησία της ΠΓΔΜ, τα πράγματα άλλαξαν και πήραν μία τροπή πολύ διαφορετική και «απειλητική» κατά των Ελληνικών κεκτημένων τα οποία είναι ιστορικά κατοχυρωμένα. Συνειδητά το κράτος των Σκοπίων άρχισε να μπερδεύει στους μαθητές τον όρο Μακεδονία με το όνομα του ψευδοκράτους! Αργά, αλλά σταθερά, ξεκίνησε μία προσπάθεια μαζικής «πλύσης εγκεφάλου»… Ό,τι αναφερόταν και αναφέρεται στο όνομα Μακεδονία άφηνε (και αφήνει) να εννοηθεί ότι είναι συνέχεια του κράτους τους, διαστρεβλώνοντας την ιστορική πραγματικότητα προκειμένου να υπάρχει σημείο «λογικής στήριξης» για την προπαγάνδα που είχε σχεδιαστεί για το άμεσο μέλλον. Βασικός συντελεστής σε αυτήν την συστηματική προπαγάνδα έπαιξε και συνεχίζει να παίζει και το διδακτικό προσωπικό, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης. Εκείνα τα στοιχεία της προπαγάνδας που δεν μπορούν να τα περάσουν φανερά, τα αφήνουν στους δασκάλους και τους καθηγητές, οι οποίοι έχουν μετασχηματισθεί σε καθαρά καθοδηγητικά προπαγανδιστικά όργανα μίας φασίζουσας νέοναζιστικής εσωτερικής πολιτικής. Κατ’ αυτόν τον τρόπο όσο και αν θέλουμε, δεν μπορούμε να έχουμε αποδείξεις για την διδασκαλία του αλυτρωτισμού τους μέσα στα σχολεία, παρά μόνο εάν στείλουμε τα δικά μας παιδιά μέσα σε αυτά τα σχολεία...
Είναι τα στεγανά στα οποία δεν μπορούμε, δυστυχώς, να διεισδύσουμε. Ας φανταστούμε ένα παιδί που το έχουμε μάθει να κλέβει. Αν εξαιρέσουμε τον φόβο του, η κλεψιά είναι η ευκολία του. Οι Σκοπιανοί – νέοι – δεν έχουν τίποτα να φοβηθούν. Το ίδιο και οι δάσκαλοι τους. Τι γνωρίζουν άραγε από δημοκρατία και φασισμό, που τόσο συχνά εκφράζουν για τους άλλους; Τίποτα… Απολύτως τίποτα! Μόνο σαν λέξεις τους είναι γνωστές, χωρίς όμως να γνωρίζουν καν το νόημα τους.
Αναφέρονται στον Άγιο Κύριλλο και Μεθόδιο. Τους τιμούν και με εθνική εορτή. Γιατί άραγε; Αν τους ρωτήσεις θα σου απαντήσουν… γιατί μας έκαναν το αλφάβητο…. Την γλώσσα την είχαμε... Δηλαδή μέχρι τώρα γάβγιζαν; Και το γαύγισμα τους έγινε γραφή από τον Κύριλλο και Μεθόδιο; Και τι σχέση έχει αυτό με την γλώσσα των Μακεδόνων και του Μςγάλου Αλεξάνδρου; Δεν έχει…και οι ίδιοι το αντιλαμβάνονται. Πως όμως να το παραδεχτούν;
Κάθονται λοιπόν οι «φιλόσοφοι» τους και αυτοσχεδιάζουν. Τους σερβίρουν «φύκια για μεταξωτές κορδέλες». Και ο κρεμασμένος από το σχοινί του πιάνεται. Εξαιρούμε τους γενίτσαρους. Οι πλειοψηφία των «φιλοσόφων» τους είναι γενίτσαροι. Πρώτου ή δευτέρου βαθμού. Από την μια μπορούν να συνεννοηθούν σχετικά εύκολα , με Βούλγαρους, Σέρβους, και από την άλλη θέλουν να ονομάσουν την γλώσσα τους Μακεδονική!!! Έτσι οι Σέρβοι, με των Σκοπιανών την λογική, μιλούν 90% Μακεδονικά, το ίδιο και οι Βούλγαροι. Έλα όμως που οι Σέρβοι και οι Βούλγαροι δεν το υιοθετούν! Οι μεν Σέρβοι υποστηρίζουν ότι μιλάνε Σερβικά, οι δε Βούλγαροι, Βουλγαρικά. Σλαβικές διαλέκτους λένε...
Να υποθέσουμε ότι ο λαός στα Σκόπια είναι «βλάκας». «Μπορεί»... Όλη η ΕΕ είναι τόσο βλάκες; Το ίδιο και οι ΗΠΑ; Ε! όχι…παρά είναι σύμπτωση!!! Παρά είναι σύμπτωση η «συμπεριφορά « του εκάστοτε ΥΠΕΞ μας. Παρά είναι σύμπτωση ο Σύριζα. Παρά είναι σύμπτωση, το 90% του Ελληνικού λαού που είναι αντίθετο με τις επιλογές του ΥΠΕΞ μας. Ο Κωστάκης, ο Γιωργάκης, και όλοι οι άλλοι, έχουν δίκιο που μας δουλεύουν. Γιατί ποτέ δεν ψηφίσαμε με εθνική συνείδηση. Η ψήφος μας, είναι «δίκην ρουλέτας» και ατομικών μικροσυμφερόντων. Στην τύχη την βάζουμε και πάντα χάνουμε…
Στο σημείο αυτό, το κείμενο σταμάτησε, αφήνοντάς μας μετέωρους απέναντι στις προσωπικές μας ευθύνες, αλλά και με την υπόσχεση του συντάκτη του πως θα συνεχισθεί σύντομα.

Κωνσταντίνος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση