Oι Νέοι απαιτούν συνέπεια

Οφείλουμε να προβληματισθούμε

Αρχομένης, ή εν μέσω, της οικονομικής κρίσεως συμβαίνουν στη χώρα μας ποικίλα «άρρητ' άθέμιτα». Αν αυτά δεν ελεγχθούν τότε η κρίση και οψέποτε ξεπερασθεί θα αφήσει ανεπούλωτα τραύματα.
ΟΙ «κουκουλοφόροι» είναι εχθροί του λαού και αδικοπραγούν σε βάρος της περιουσίας, της ειρήνης και της ασφάλειάς του. Τα παιδιά διαμαρτύρονται και αν προτιμάτε εξεγείρονται. Όσο αμείλικτοι τιμωροί οφείλουμε να σταθούμε απέναντι στις έκνομες ομάδες της τυφλής βίας που σπάζουν και ρημάζουν ιδιωτική και δημόσια περιουσία άλλο τόσο έχουμε χρέος να προβληματισθούμε για την τρέχουσα συμπεριφορά των παιδιών μας.
Είναι ζήτημα στοιχειώδους αξιοπιστίας του κράτους να προβεί σε συλλήψεις των επ' αυτοφώρω δρώντων μεταμφιεσμένων εγκληματιών. Όσο δεν το κάνει εδραιώνει την περιρρέουσα αίσθηση ότι μάλλον υφίσταται κάποια άτυπη συμμαχία με τις Αρχές η οποία στοχεύει να ενεργοποιήσει τα αδρανοποιημένα ανακλαστικά του «μεσαίου χώρου».

Οι παλαιότεροι μιλούσαν για το «χάσμα των γενεών» που άνοιξε η ιλιγγιώδης ταχύτητα του ιστορικού χρόνου στον 20ο αιώνα. Καθώς οι ρυθμοί της ιστορίας επιταχύνονται έκτοτε ακάθεκτα το χάσμα διευρύνεται. Το ψηλαφούμε. Πρέπει όμως να το σπουδάσουμε και να το γεφυρώσουμε. Η κρίση είναι ήδη γεγονός που επέρχεται. Αλλά, με ή και χωρίς αυτήν, οι νέοι αντιμετωπίζουν την υποκρισία των βολεμένων, των ελίτ, των πολιτικών και πνευματικών ταγών τους.
Τα αλληλοδιάδοχα σκάνδαλα τραυμάτισαν θεσμούς, γκρέμισαν είδωλα. Και όχι μόνον αυτά της εξουσίας. Ανέκυψαν αιτίες που έπληξαν και τη Δικαιοσύνη και την Εκκλησία διότι βρέθηκαν επίορκοι λειτουργοί. Οι πολλοί, δύσκολα ξεχωρίζουν την αναξιότητα του προσώπου απ' την ιερότητα του θεσμού που εκπροσωπεί. Το σκάνδαλο της Ζίμενς είναι ξεκάθαρο. Γνωστά τα κομματικά Ταμεία όπου κατέληξαν τα λεφτά. Γνωστοί και αυτοί που τα μετέφεραν. Όπου γης συνέβη αυτό οι διάμεσοι είναι φυλακή. Παντού εκτός από την Ελλάδα! Μπορούν μ' αυτά και μ' κείνα τα παιδιά να πιστέψουν ότι είμαστε ευνομούμενη πολιτεία;
Οι νέοι επαναστατούν γιατί το πολιτικό σύστημα χρεωκόπησε και είναι ανήμπορο να τους δώσει όραμα και παράδειγμα. Ταΐζει με άχυρο τα παιδιά. Έτσι εξηγείται ότι σε πρόσφατη έρευνα του Πανεπιστημίου Μακεδονίας για τα «πιο αναγνωρίσιμα πρόσωπα» ο Κολοκοτρώνης έρχεται μετά τους … Καρβέλα και Βροχοπούλου!!!
Πρέπει όμως να μιλήσουμε τίμια στα παιδιά: Καλός και άγιος ο ξεσηκωμός τους. Δικαίωμα οι διαμαρτυρίες, αλλά οι νόμοι ισχύουν έναντι πάντων και όταν προβλέπουν δικαιώματα και όταν θεσπίζουν υποχρεώσεις. Ο Καζαντζάκης έγραψε «νέος θα πει να διορθώσεις τον κόσμο». Σωστό, αλλά για να παραφράσουμε κάπως τον Τσώρτσιλ, τα προβλήματα της νεολαίας είναι πολύ σοβαρά για να τα εμπιστευθεί κανείς (εξ' ολοκλήρου) στου νέους. Τα παιδιά να επιστρέψουν στα θρανία τους. Εδώ το χρέος των δασκάλων είναι μέγα. Σ' αυτούς πέφτει ο κλήρος να διατηρήσουν και να μεταδώσουν το ήθος και τον πολιτισμό, τη πίστη στη διάρκεια του έθνους. Να εμπνεύσουν στα παιδιά την κινητήρια δύναμη με την οποία θα πλάσουν μια πατρίδα ισχυρότερη και ευτυχέστερη, ένα κόσμο πιο δίκαιο και πιο ανθρώπινο.
Συγκρατώ δυό σταράτα λόγια του Μανόλη Ανδρόνικου:
«Δεν είναι ανάγκη να απολογηθούμε, φτάνει μονάχα η εξομολόγηση. Και φτάνει μονάχα η αγάπη με τα παιδιά μας για να τους πείσει πως κάποτε μας αδικούν, πως δεν τους ωφελεί να παίρνουν πάντα τη θέση του κατηγόρου.(…) Μια τέτοια στάση μαρτυρεί πολύν εγωϊσμό, κάποτε αδικαιολόγητο».
Αυτές τις μέρες ψάχνουμε πολύ τους δασκάλους. Ψάχνουμε και τους γονείς. Είναι οι δύο παράγοντες που διαπλάθουν τις συνειδήσεις των παιδιών. Κατ' εικόνα και ομοίωσή τους. Στις πράξεις των παιδιών απεικονίζονται αυτοί. Και όπου τους αντιγράφουν και εκεί που τους απορρίπτουν.
Δυστυχώς η πολιτική μας τάξη δεν δείχνει ικανή να επωμισθεί έμπρακτα - ρητορικά το κάνει ενίοτε – το μερίδιο της δικής της ευθύνης. Και είναι, – αλίμονο- μεγάλο.
Οι νέοι θέλουν από τους μεγάλους, όλους τους μεγάλους συνέπεια.
Σοφός παιδαγωγός ο Ευάγγελος Παπανούτσος κατέληγε σε μιαν αποστροφή του προς τους νέους σε ανάλογες στιγμές: «Ευχή μας να αξιωθείτε να σας εκτιμήσουν οι νεότεροί σας για τις αστοχίες και τις παραλείψεις σας, όπως κάνετε σεις σήμερα σε μας, γιατί αυτή η επίθεση δίνει ελπίδα ότι η ζωή δεν θα μείνει εκεί που έφτασε, αλλά θα προχωρήσει…».

Στέλιος Παπαθεμελής

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση