Γιατί εμπλέκεται η Ελλάδα στον πόλεμο κατά της Λιβύης;

• Τεράστιος ο κίνδυνος που δημιουργείται για τη νομιμοποίηση μελλοντικών στρατιωτικών επιθέσεων κατά χωρών που έχουν να προσφέρουν πολλά στους πλούσιους και στους στρατοκράτες του πλανήτη

Ο τίτλος του κειμένου αποτελεί και την κατ’ ουσίαν απορία του κάθε Έλληνα πολίτη. Και είναι απορία, επειδή δεν έχει τοποθετηθεί –απευθυνόμενος προς τους Έλληνες πολίτες- ο πρωθυπουργός της χώρας, που φαίνεται πως έπραξε κατά συνείδηση και προς το συμφέρον της πατρίδας του… αλλά όχι της δικής μας πατρίδας.
Είναι γνωστό σε όλους πως όταν μία χώρα –όπως η Ελλάδα- εμπλέκεται σε πόλεμο, το πράττει λόγω μεγάλων εθνικών συμφερόντων της που διακυβεύονται ή λόγω στρατιωτικής απειλής από κάποια γειτονική χώρα.
Ποια συμφέροντα της Ελλάδας οδηγούν τον Γιώργο Παπανδρέου να δώσει εντολή πολεμικής εμπλοκής της χώρας μας; Δυστυχώς, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, η Ελλάδα δεν έχει συμφέροντα από μία τέτοια εμπλοκή σε πολεμικές επιχειρήσεις. Το αντίθετο μάλιστα συμβαίνει, αφού είναι σχεδόν βέβαιο πως οι αλλαγές που θα επιφέρει η συμμετοχή της Ελλάδας σε έναν πόλεμο κατά γειτονικής χώρας, ίσως να επηρρεάσουν το γενικότερο γεωπολιτικό τοπίο εις βάρος των Ελληνικών συμφερόντων ή ακόμη αυτή η στρατιωτική συμμετοχή γίνει δημιουργία ενός ανθελληνικού πυρήνα στον αραβικό κόσμο.
Τι αποτελέσματα θα επιφέρει μία τέτοια εμπλοκή, αφού η χώρα μας χρησιμοποιείται ως αναλώσιμος στρατιώτης, σε στρατιωτικές επιχειρήσεις που δεν καλύπτονται από το Διεθνές Δίκαιο; Και η επίθεση κατά της Λιβύης δεν νομιμοποιείται από καμία απόφαση του ΟΗΕ, αφού κανείς δεν έχει δικαίωμα παρέμβασης (τουλάχιστον επίσημης) στα εσωτερικά ενός κράτους. Και, είτε μας αρέσει, είτε όχι, όλα τα τραγικά που συμβαίνουν στο εσωτερικό της Λιβύης, αποτελούν εσωτερική υπόθεση της Λιβύης. Δεδομένου, μάλιστα, των συλλήψεων ανδρών ειδικών επιχειρήσεων (Άγγλοι και Ολλανδοί) στο έδαφος της Λιβύης, ενισχύεται και η «πληροφορία» περί έντεχνης δημιουργίας μίας «επανάστασης» από αγανακτισμένους πολίτες (ερώτηση συντάκτη: πόσοι από αυτούς τους αγανακτισμένους πολίτες έχουν εκπαιδευθεί σε αμερικανικές στρατιωτικές εγκαταστάσεις μέσα στις ΗΠΑ;) Δεδομένων των πολύ μεγάλων συμφερόντων ισχυρών κρατών, όπως είναι η Γαλλία και η Αγγλία (χωρίς φυσικά να υπολείπονται ενδιαφέροντος η Γερμανία, ακόμη και η Ρωσία) που θέλουν να επανακτήσουν πρόσβαση στον φυσικό πλούτο (βλ. πετρέλαιο) της Λιβύης, μήπως θα πρέπει να εξαναγκάσουμε (κατά κάποιον τρόπο) τον Γιώργο Παπανδρέου, να μας πει γιατί στέλνει Έλληνες στρατιωτικούς να σκοτωθούν σε έναν πόλεμο που είναι βέβαιο ότι πέρα από μη νόμιμος (με βάση το Διεθνές Δίκαιο) είναι και εξοντωτικός σε βάθος χρόνου για τον λαό της Λιβύης, αφού έχει στοχευθεί προς καταλήστευση ο πλούτος της χώρας; Τι γυρεύει, λοιπόν, η Ελλάδα ανάμεσα σε χώρες που ιστορικά λειτουργούν ως ύαινες που καταληστεύουν κράτη αφού πρώτα τα διαλύσουν παντοιοτρόπως; Με ποια λογική συμμετέχει η Ελλάδα στο να ανοίξει «το κουτί της Πανδώρας» με την στρατιωτική επίθεση σε μία χώρα και με προφανή στόχο την μεταβολή των εσωτερικών της συσχετισμών; Δεν καταλαβαίνει ο Γιώργος Παπανδρέου πως έτσι «ανοίγει» την πιθανότητα μελλοντικής στρατιωτικής επέμβασης ακόμη και εναντίον της Ελλάδας, προκειμένου να προωθηθούν τα συμφέροντα τρίτων χωρών εις βάρος της ίδιας της Ελλάδας;
Αν και η δεύτερη περίπτωση (της στρατιωτικής παρέμβασης λόγω απειλής από γειτονική χώρα) είναι λογική, στην περίπτωση της Λιβύης δεν υφίσταται, αφού η Ελλάδα δεν απειλείται από τις δραστηριότητες του Μουαμάρ Καντάφι, με τον οποίο το ΠΑΣΟΚ –αλλά και ο ίδιος ο Γιώργος Παπανδρέου- έχει ιστορικά πολύ καλές σχέσεις. Δεδομένου του γεγονότος πως η χώρα μας δεν συμμετέχει σε επιθετικούς πολέμους (εκτός από την περίπτωση της Κορέας), με ποιο αιτιολογικό μεταβαλλόμαστε από φιλειρηνική σε φιλοπόλεμη χώρα; Γιατί, φιλοπόλεμος είναι όποιος επιτίθεται. Όταν μάλιστα επιτίθεται κάποιος χωρίς ορατά οφέλη, τότε χαρακτηρίζεται ως μισθοφόρος. Και μισθοφόρος των ΗΠΑ και των υπολοίπων δανειστών μας, γινόμαστε εν μία νυκτί και ελέω του τραγικού Γιώργου Παπανδρέου, ο οποίος κρίνει και αποφασίζει την συμμετοχή της Ελλάδας σε έναν πόλεμο, χωρίς να αιτιολογήσει αυτή του την απόφαση.
Μπορεί, λοιπόν, ο Έλληνας πρωθυπουργός να αιτιολογήσει την απόφασή του να παρέμβει στρατιωτικά η Ελλάδα κατά της Λιβύης;
Μπορεί ο κύριος Παπανδρέου να αιτιολογήσει πως βρίσκει χρήματα για να πετάξουν Ελληνικά πολεμικά αεροσκάφη επιχειρώντας κατά της Λιβύης, την στιγμή που έχει μειώσει στο ελάχιστο τις πτήσεις στον Ελληνικό εναέριο χώρο του Αιγαίου, με πρόφαση την… εξοικονόμηση χρημάτων;
Μπορεί, τέλος, ο Γιώργος Παπανδρέου να μας ξεκαθαρίσει τίνος τα συμφέροντα προωθεί ή εξυπηρετεί με την στρατιωτική συμμετοχή της Ελλάδας σε μία επίθεση κατά της Λιβύης; Μήπως εξυπηρετεί τα συμφέροντα μίας πατρίδας, που όμως δεν είναι η Ελλάδα και η οποία δεν ενδιαφέρεται για την επόμενη ημέρα (the day after) της Ελλάδας;
Ως συμπέρασμα -επειδή τα ερωτήματα που τέθηκαν είναι ρητορικά- καταλήγουμε στο ότι η σημερινή κυβέρνηση
δηλώνει αναίτια παρούσα στην μεταβολή των γεωπολιτικών συσχετισμών της Μεσογείου,
ανοίγει την κερκόπορτα για επανάληψη παρόμοιων στρατιωτικών επιχειρήσεων σε άλλες χώρες προκειμένου να επιβάλλονται τα συμφέροντα των ισχυρών του πλανήτη και όχι των λαών και
λειτουργεί με ιδιαίτερη θέρμη σε ένα ζήτημα που δεν ενδιαφέρει την Ελλάδα ενώ την ίδια στιγμή αγνοεί επιδεικτικά, απεμπολώντας, με τις αποφάσεις και τις ενέργειές της τα Ελληνικά συμφέροντα (έχοντας φροντίσει μάλιστα να εξαλείψει και την φράση «εθνικά») που απειλούνται ή καταπατούνται.
Με την απόφασή του για στρατιωτική συμμετοχή της Ελλάδας στην επίθεση κατά της Λιβύης, ο κύριος Παπανδρέου μεταβάλλει την χώρα μας ξεκάθαρα και χωρίς κομπασμούς, σε μία αποικία που συμπληρώνει με στρατιώτες και όπλα όποτε της ζητηθεί, τους στρατοκράτες του πλανήτη… Η εγκληματική αυτή συμμετοχή, μεταβάλει την φιλειρηνική Ελλάδα, σε χώρο άντλησης μισθοφόρων (ιστορικά δεν είναι η πρώτη φορά, αφού και η Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία έπαιρνε για τις αρένες «διασκέδασης» των Ρωμαίων πολιτών, Έλληνες μονομάχους π.χ. Σπάρτακος από την Ελλάδα), αλλά η χώρα μας κινδυνεύει –κυρίως- να χάσει την ηθική της ανωτερότητα και την διεθνή της νομιμοφροσύνη έναντι των λαών, ελέω αποφάσεων του αμερικανοτραφούς Γεωργίου Παπανδρέου…
Και ίσως θα έπρεπε να σταθούμε στο γεγονός πως ο Γιώργος Παπανδρέου, που δήλωνε πολύ καλός φίλος του Μουαμάρ Καντάφι, ξεχνά τόσο εύκολα την... "φιλία" του και διατάσσει στρατιωτικές επιχειρήσεις κατά του μέχρι προχθές φίλου... Μήπως, ο Γιώργος Παπανδρέου μας δείχνει και την ηθική του αστάθεια, την ποιότητα των αξιών που πιστεύει, αλλά και πόσο επικίνδυνος μπορεί να γίνει ανά πάσα στιγμή, ακόμη και σε φίλους του; (αξίζει άραγε να αναρωτηθούμε μήπως μπορεί να γίνει επικίνδυνος -με οποιαδήποτε μεταβολή στάσης και απόψεων- και εις βάρος των Ελλήνων;)
Ο παραλογισμός της συμμετοχής σε έναν πόλεμο για να επέλθει η ειρήνη, σαφέστατα δεν ανήκει στον Ελληνικό ορθολογικό τρόπο σκέψης, ούτε φυσικά καλύπτεται από την Ελληνική ηθική αντίληψη περί πολέμου. Η Ελλάδα μπαίνει επισήμως, πλέον, στη Νέα Τάξη ως πιστός στρατιώτης και πιθανότατα με αυτή την άφρονα συμμετοχή της, ανοίγει τον δρόμο για την μείωση της δικής της γεωγραφικής κυριαρχίας…

Κωνσταντίνος Μιχαήλ

Η φωτοσύνθεση είναι από το "Γρέκι"

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση