Με λαμπρότητα θα γιορτάσουν την εισβολή στην Κύπρο οι Τούρκοι

• ..Κάποια άλλη μέρα, σε εκτέλεση διαταγής, φόρτωσαν τους αιχμαλώτους σε λεωφορεία και τους μετέφεραν επίσης στο σημείο της εισβολής. Συνοδεύονταν, εκτός από τους αγωνιστές και από ένοπλους αστυνομικούς. Τη στιγμή, που έφθασαν τα λεωφορεία στο σημείο εκείνο, τα πλοία αποβίβαζαν στρατιώτες. Οι στρατιώτες αυτοί ήταν εξοργισμένοι με τους Ε/κ επειδή, προτού έλθουν στην Κύπρο, τους πέρασαν από τα νοσοκομεία και είδαν τους Τούρκους τραυματίες, ενώ τους διηγήθηκαν χίλια-δυο για τις βαρβαρότητες των Ε/κ σε βάρος των Τούρκων. Όταν λοιπόν βρέθηκαν μπροστά στους Έλληνες αιχμαλώτους τους επιτέθηκαν με ξιφολόγχες, με αποτέλεσμα η θαλασσα να γίνει κατακόκκινη από το αίμα των αιχμαλώτων...

Με αφορμή την αυριανή επέτειο τα τ/κ φύλλα άρχισαν ήδη να αναφέρονται στα κατορθώματα του τουρκικού στρατού και θα προβάλουν την ανδρεία του απέναντι σε ένα μικρό λαό που ακόμη δεν είχε συνέλθει από το αδελφοκτόνο πραξικόπημα και προσπαθούσε να επουλώσει τις πληγές του. Εθνικιστές αρθρογράφοι, σύνδεσμοι και οργανώσεις, που έχουν ως αποστολή τους να σπείρουν το μίσος και την έχθρα μεταξύ των δύο κοινοτήτων της νήσου, Τ/κ πολιτικοί που επενδύουν σε πατριδοκαπηλία για ψηφοθηρικούς σκοπούς, με άρθρα και ανακοινώσεις επανέλαβαν και φέτος τους πανηγυρισμούς στα πλαίσια των «εκδηλώσεων ευγνωμοσύνης» (αρχίζουν κάθε χρόνο στις 2 Ιουλίου ημέρα απόβαση των Οθωμανών στην Κύπρο και συνεχίζονται μέχρι την 15η Ιουλίου, ημερομηνία που άνοιξε το δρόμο για την εισβολή) και επανέφεραν στην ημερησία διάταξη τους ισχυρισμούς για γενοκτονίες των Τ/κ, για ομαδικούς τάφους, πυρπολήσεις 103 τ/κ χωριών κ.ά.
Όπως κάθε χρόνο έτσι και φέτος πολλά φύλλα θα δημοσιεύσουν αναμνήσεις Τούρκων και Τ/κ που έλαβαν μέρος στην εισβολή, καθώς και αποσπάσματα από τον τουρκικό και διεθνή Τύπο της εποχής.
Στο σημερινό μας σημείωμα θα αναφερθούμε σε μερικά από τα δημοσιεύματα προηγουμένων ετών όπως μια συνέντευξη που παραχώρησε ο τότε στρατηγός Μπεντρεττίν Ντεμιρέλ στο δημοσιογράφο Εμίν Τσόλασαν και η οποία φιλοξενείται στο βιβλίο του δημοσιογράφου που κυκλοφόρησε το 2001.
Ο Ντεμιρέλ έλαβε μέρος στην εισβολή , στην αρχή ως διοικητής Μεραρχίας με το βαθμό του Υποστράτηγου και στη συνέχεια ως διοικητής σώματος στρατού, ενώ υπηρέτησε και ως διοικητής του στρατού κατοχής τον οποίο οι Τούρκοι αποκαλούν τουρκικές ειρηνευτικές δυνάμεις Κύπρου.
Όπως είπε, αμέσως μετά το πραξικόπημα της 15ης Ιουλίου οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις τέθηκαν σε επιφυλακή. Σε κόκκινο συναγερμό ήταν οι μονάδες στην Αλεξανδρέττα, Μάρας, Οσμάνιε και Ισλάχιγιε. Παραδέχεται ότι τα σχέδια για την επέμβαση ήταν έτοιμα προ καιρού και θυμάται ότι και το 1967 οι ένοπλες δυνάμεις της Τουρκίας είχαν συγκεντρωθεί στη Μερσίνη , χωρίς ωστόσο τότε να πραγματοποιηθεί η εισβολή.
Το 1974 εφαρμόστηκε το ίδιο σχέδιο και μόλις λήφθηκε η διαταγή από το Γενικό Επιτελείο των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων, οι μονάδες συγκεντρώθηκαν και πάλι στη Μερσίνη.
Απαντώντας σε σχετική ερώτηση ο Ντεμιρέλ δήλωσε ότι ο τουρκικός στρατός δεν ήταν εξοπλισμένος με σύγχρονα όπλα και ότι τα περισσότερα όπλα που διέθετε ήταν από την εποχή του Β΄Παγκόσμιου Πολέμου. Ειδική αναφορά κάνει στα άρματα, που ήταν από τη δεκαετία του ’40 και στα αποβατικά σκάφη που διέθετε το τουρκικό πολεμικό ναυτικό, τα οποία ανέπτυσσαν ταχύτητα μόλις 6 μίλια την ώρα. Ειδικά για τα σκάφη αυτά αναφέρει ότι, εκτός του ότι ο αριθμός τους δεν ήταν ικανοποιητικός, συχνά παρουσιάζαν βλάβες, ενώ κάποια από αυτά μπορούσαν να μεταφέρουν μόνο δύο άρματα και κάποια τέσσερα. Στο σημείο αυτό πλέκει το εγκώμιο των στρατιωτών και αξιωματικών και λέει ότι μεγαλύτερη σημασία έχει η ψυχή και το μυαλό του οπλίτη για να στεφθεί νικητής της μάχης, καθ’ ότι αυτός είναι που θα πατήσει τη σκανδάλη.
Ο Ντεμιρέλ δηλώνει ότι ως τόπος απόβασης επιλέγηκε η Κερύνεια επειδή οι Ε/κ δεν πίστευαν ότι οι Τούρκοι θα επιχειρούσαν απόβαση από τα βόρεια παράλια και είχαν επικεντρωθεί στην Αμμόχωστο. Παραδέχεται ότι οι ακτές της Αμμοχώστου προσφέρονταν περισσότερο για απόβαση, για ανάπτυξη των δυνάμεων στη στεριά και κυρίως δεν υπήρχε ο Πενταδάκτυλος απ’ όπου θα μπορούσαν να δεχτούν πυρά.

Έπεσε η Κερύνεια
Ο Ντεμιρέλ διηύθυνε την επιχείρηση από τη Μερσίνη όπου βρίσκονταν και το στρατηγείο του. Πάτησε το πόδι του στο νησί στις 22 Ιουλίου. Για τις πρώτες τουρκικές μονάδες είπε ότι δεν αντιμετώπισαν ισχυρή αντίσταση, επειδή οι Ε/κ βρέθηκαν τελείως απροετοίμαστοι και τις πρώτες ώρες οι απώλειες δεν ήταν σημαντικές. Η αντίσταση των Ε/κ άρχισε μετά από 5-6 ώρες και οι ε/κ μονάδες έβαλλαν κατά των Τούρκων από τα υψώματα της γύρω περιοχής.
Τη νύκτα της 20ής προς 21η Ιουλίου έπεσε ο συνταγματάρχης Νουρί Καραογλάνογλου (το όνομα του οποίου φέρει σήμερα ο Άγιος Γεώργιος Κερύνειας) και ο επισμηναγός Φεχμί Ερτζάν (ονομασία που δόθηκε στο παράνομο αεροδρόμιο Τύμπου).

«Οι Ελλαδίτες πολέμησαν πολύ καλά»
ΟΤΑΝζητήθηκε από τον Ντεμιρέλ να αναφερθεί στους Ελλαδίτες είπε: «Οι Ελλαδίτες πολέμησαν πολύ καλά. Απέδειξαν ότι πρόκειται για λαό που γνωρίζει από πόλεμο. Πολέμησαν μαζί μας με γενναιότητα. Δεν εγκατέλειψαν τα οχυρά τους. Αυτό το διαπιστώσαμε από τους πεσόντες τους. Δεν είδα ούτε έναν Ελλαδίτη να προσπαθεί να εγκαταλείψει τη μάχη για να διασωθεί».
Αναφέρεται στη διαμάχη που υπήρχε την εποχή εκείνη μεταξύ Μακαριακών και Γριβικών και δηλώνει ότι διαφορετική θα ήταν η αντίσταση της Εθνοφρουράς αν ήταν ενωμένοι οι οπλίτες και αξιωματικοί της.
Για τον ξυλοδαρμό Ε/κ αιχμαλώτων ισχυρίζεται ότι ο κατοχικός στρατός δεν έδειρε κανένα, αλλά πληροφορήθηκε ότι χειροδικίες έγιναν από τ/κ αγωνιστές. Δηλώνει ακόμη ότι άκουσε πως βιάστηκαν και Ελληνοκύπριες και ότι οι δράστες τιμωρήθηκαν, καθώς και ότι έγιναν λεηλασίες ε/κ περιουσιών. Ως τη σημαντικότερη αδυναμία του στρατού κατοχής δηλώνει ότι ήταν οι διαβιβάσεις.
Για τα αισθήματα που τρέφει προς τους Ελλαδίτες και Ε/κ , ο Ντεμιρέλ λέει: «Οι Ε/κ γνωρίζουν ότι είχαμε περιορίσει 500-600 Ε/κ στο ξενοδοχείο Ντόουμ της Κερύνειας. Τους προσφέραμε χοιρινό με πατάτες. Τους συμπεριφερθήκαμε πολύ καλά. Ο ταξίαρχος Σαμπρί Ντεμίρμαγ έστελνε καθημερινά γιατρό για τις εκατοντάδες Ε/κ του Μπέλα Παΐς. Θέλω να βλέπω τους Ελλαδίτες και Ε/κ ως φίλους. Για αιώνες ζήσαμε μαζί».

Μαρτυρία Τ/κ για σφαγές αιχμαλώτων
ΣΤΙΣ 31-8-09η Αφρίκα αφιέρωσε μια σελίδα της σε δηλώσεις αγωνιστή του οποίου, για ευνοήτους λόγους, δεν δημοσίευσε τα στοιχεία. Ο εν λόγω Τ/κ αγωνιστής θυμάται ότι τις παραμονές της εισβολής, και μετά το πραξικόπημα, υπηρετούσε στο Λόχο Γιλντιρίμ στη Λευκωσία με λοχαγό του κάποιον εκ Τουρκίας.
Κάποια μέρα επισκέφθηκε το λόχο ένα άτομο με πολιτικά, μουστάκι και γυαλιά με χοντρό σκελετό και ζήτησε από τον αξιωματικό να καταταγεί και αυτός στη δύναμή του και να του δοθεί όπλο. Η απάντηση του λοχαγού ήταν «Φύγε από εδώ, ρε. Στη χώρα αυτή εσύ δεν μπορείς να κατέχεις όπλο». Εκ των υστέρων πληροφορήθηκε ότι το συγκεκριμένο άτομο ήταν ο Οζγκιέρ Οζκιούρ. Θυμάται ακόμη ότι συνέλαβαν έναν Ελλαδίτη αξιωματικό, τον οποίο δεν φόνευσαν, αλλά τον παρέδωσαν επειδή έφερε μια ταυτότητα ότι ήταν στρατιωτικός στο ΝΑΤΟ.
Για τους αιχμαλώτους στην Ομορφίτα λέει ότι ήταν χιλιάδες και τους είχαν στοιβάξει σε ένα σχολείο σαν σαρδέλες. Μεταξύ τους υπήρχαν ιερείς οι οποίοι κάποια μέρα μεταφέρθηκαν στο σημείο όπου είχε γίνει η εισβολή. Κάποια άλλη μέρα, σε εκτέλεση διαταγής, φόρτωσαν τους αιχμαλώτους σε λεωφορεία και τους μετέφεραν επίσης στο σημείο της εισβολής. Συνοδεύονταν, εκτός από τους αγωνιστές και από ένοπλους αστυνομικούς. Τη στιγμή, που έφθασαν τα λεωφορεία στο σημείο εκείνο, τα πλοία αποβίβαζαν στρατιώτες. Οι στρατιώτες αυτοί ήταν εξοργισμένοι με τους Ε/κ επειδή, προτού έλθουν στην Κύπρο, τους πέρασαν από τα νοσοκομεία και είδαν τους Τούρκους τραυματίες, ενώ τους διηγήθηκαν χίλια-δυο για τις βαρβαρότητες των Ε/κ σε βάρος των Τούρκων. Όταν λοιπόν βρέθηκαν μπροστά στους Έλληνες αιχμαλώτους τους επιτέθηκαν με ξιφολόγχες, με αποτέλεσμα η θαλασσα να γίνει κατακόκκινη από το αίμα των αιχμαλώτων.

Συνταγματάρχης Σαλντιράυ - ΔΗΛΩΣΕΙΣ
Κάποιοι Τούρκοι προσπαθούν απεγνωσμένα να διαψεύσουν τα αδιάψευστα και να ισχυριστούν ότι ο τουρκικός στρατός δεν σκότωσε αιχμαλώτους. Η ανεύρεση οστών Ε/κ αγνοουμένων, αλλά και οι δηλώσεις αυτόπτων μαρτύρων, όπως του ηθοποιού Αττίλα Ολγκάτς, για εν ψυχρώ δολοφονία Ε/κ αιχμαλώτων διαψεύδει περίτρανα τους ισχυρισμούς αυτούς.
Χαρακτηριστικές είναι οι δηλώσεις του ε.α. συνταγματάρχη Σαλντιράυ Χακγκιουντέρ ο οποίος 10 μήνες πριν από την εισβολή έφθασε παράνομα στο νησί, για να προετοιμάσει και οργανώσει κατάλληλα τους αγωνιστές. Τότε έφερε το βαθμό του λοχαγού. Συνοδεύονταν από άλλους 38 αξιωματικούς. Κατά την εισβολή ήταν επικεφαλής 800 ανδρών. Για τους αιχμαλώτους δήλωσε ότι συνέλαβαν 197 Ε/κ τους οποίους και μετέφεραν στο σχολείο της Αφάνειας και στη συνέχεια τους παρέδωσαν στα Ην. Εθνη. Ισχυρίζεται ο Χακγκιουντέρ ότι οι Τούρκοι είναι φιλειρηνικός λαός και ότι αυτοί που σκότωσαν και βασάνισαν κόσμο ήταν οι Ε/κ. Σε μια προσπάθεια να δικαιολογήσει τον τόσο μεγάλο αριθμό ε/κ απωλειών, ισχυρίζεται ότι ήταν μεμονωμένες ενέργειες κάποιων Τ/κ, οι οικογένειες των οποίων είχαν βασανιστεί από Ε/κ.

Αντί κρασί αίμα Ε/κ
Ο Εσάτ Οκτάυ Γιλντιράν υπηρέτησε στην Κύπρο το 1974 και στη συνέχεια ήταν διευθυντής των Φυλακών του Ντιγιάρμπακιρ όπου εκτίουν την ποινή τους Κούρδοι κατάδικοι και υπόδικοι. Σε ομιλία του προς αυτούς είπε: «Βρίσκομαι εδώ με διαταγή του Γενικού Επιτελείου των Τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων. Έχω υπηρετήσει στην Κύπρο όπου, μπροστά στα μάτια του πατέρα του, έσφαξα ένα Ελληνόπουλο και αντί για κρασί, ήπια το αίμα του». Οι Κούρδοι κρατούμενοι μιλούν με τα πιο μελανά λόγια για τα βασανιστήρια του Γιλντιράν. Τις «παλικαριές» του τις πλήρωσε ακριβά. Στις 22 Οκτωβρίου 1988 Κούρδος αντάρτης τον πυροβόλησε μέσα σε λεωφορείο.

Συμπεριφορά Ελλήνων
Ο δημοσιογράφος Μετέ Ακγιόλ το 1974 συνελήφθη αιχμάλωτος μαζί με 10 δημοσιογράφους, έναν υπολοχαγό και έναν υπαξιωματικό. Περιγράφοντας την περιπέτειά του στον τηλεοπτικό σταθμό ΚΑΝΑΛΙ Β΄της Άγκυρας δήλωσε ότι όταν συνελήφθησαν, ο Έλληνας συνταγματάρχης αγκάλιασε και φίλησε τον Τούρκο υπαξιωματικό για το θάρρος και τη γενναιότητά του στη μάχη. Το ίδιο έπραξε και με τον Υπολοχαγό, για να μην τον προσβάλει. Ο Ακγιόλ φωτογράφησε τη σκηνή, αλλά ο Έλληνας συνταγματάρχης του ζήτησε με ευγένεια το φιλμ και το κατάστρεψε στο φως.
Για τη στάση και συμπεριφορά των Ελλήνων, ο Ακγιόλ είπε τα εξής: «22-8-1974: Εκείνο το πρωί μας επισκέφθηκε ο δεσμοφύλακας Ζήνων με δύο τύπους που πρέπει να ήταν δημόσιοι υπάλληλοι. Νόμισα ότι θα μας οδηγήσουν στο απόσπασμα. Διασχίσαμε το διάδρομο και μπήκαμε σε ένα δωμάτιο. Στη μια πλευρά του τραπεζιού κάθισα εγώ και απέναντι εκείνοι. Με ρώτησαν την ημερομηνία γεννήσεώς μου. Απάντησα 1935. Επέμεναν για την πλήρη ημερομηνία γεννήσεώς μου. Τους απάντησα 22-8-1935. Όταν αντιλήφθηκαν ότι η μέρα εκείνη ήταν η ημέρα των γενεθλίων μου, άλλαξαν στάση, σηκώθηκαν, κούμπωσαν το σακάκι τους και μου ευχήθηκαν χρόνια πολλά. Διέκοψαν την ανάκριση και παρήγγειλαν καφέδες.
Τη μέρα εκείνη, απελευθέρωσαν τους φίλους μου και εμένα».

Λάδι στη φωτιά - ΕΚ ΤΟΥ ΣΥΝΕΓΓΥΣ
ΠΡΟ ΕΤΩΝο τέως πρωθυπουργός της Τουρκίας Νετζμετίν Ερμπακαν ισχυρίζονταν ότι σε αυτόν ανήκουν οι δάφνες της επιτυχίας της εισβολής, αφού αυτός, απουσιάζοντος του Ετζεβίτ, έδωσε τη διαταγή στις ένοπλες δυνάμεις για την εισβολή. Πριν από ένα χρόνο, σε δεξίωση, ο νυν αρχηγός του Γενικού Επιτελείου των τουρκικών ενόπλων δυνάμεων στρατηγός Ιλκέρ Μπάσμπουγ δήλωσε ότι το μήνυμα στον ασύρματο για να αρχίσει η εισβολή δόθηκε από τον ίδιο. Πολλοί Τούρκοι αξιωματικοί προβάλουν διάφορους ισχυρισμούς για την ανδραγαθία τους στο νησί αποσκοπώντας σε τιμές και προαγωγές. Να αναφέρουμε, απλώς, ότι ο νυν Αρχηγός του Στρατού Ξηράς στρατηγός Ισίκ Κοσάνερ, αλλά και ο νυν αρχηγός της πολεμικής αεροπορίας πτέραρχος Αϋντογάν Μπαμπάογλου πολέμησαν κατά την εισβολή ως κατώτεροι τότε αξιωματικοί.
Η εισβολή, για την οποία υπερηφανεύονται δεν εξυπηρέτησε τα συμφέροντα ούτε της Τουρκίας, ούτε των Τουρκοκυπρίων. Πολλοί Τούρκοι πρωθυπουργοί (Οζάλ, Τσιλλέρ) δεν έκρυβαν τη δυσφορία τους από τη συνέχιση της κατοχής λέγοντας ότι το κυπριακό το βρίσκουν σαν ένα βράχο στα πόδια τους σε κάθε επαφή τους με ξένους, αλλά λόγω των στρατιωτικών αναγκάζονταν να υπομένουν και να διατηρούν αυτή την καμπούρα στην πλάτη τους. Πολλοί επίσης Τουρκοκύπριοι έχουν κατ’ επανάληψη δηλώσει ότι δεν έχουν πλέον την ανάγκη του σωτήρα τους, της Τουρκίας και ότι είναι καιρός να τους αφήσει μόνους να χαράξουν την πορεία και το μέλλον τους.
Πολλές προσπάθειες έγιναν τα 36 αυτά χρόνια για να οδηγηθεί το πρόβλημα στη λύση του. Η επί δεκαετίες παραμονή του Ραούφ Ντενκτάς στο θώκο του «Προέδρου» και του συνομιλητή δεν άφηνε περιθώρια επίτευξης συμφωνίας. Η κινητικότητα που παρατηρήθηκε στη μεταντενκτασική περίοδο δεν είχε -μέχρι στιγμής τουλάχιστον- τα επιθυμητά αποτελέσματα λόγω διαφόρων συγκυριών.
Επέτειοι όπως αυτές της εισβολής και της ανακήρυξης του ψευδοκράτους, το μόνο που επιτυγχάνουν είναι να ρίχνουν λάδι στη φωτιά στις προσπάθειες που γίνονται για επανένωση της νήσου και να προκαλούν τα εθνικιστικά αισθήματα μεγάλης μερίδας Τουρκοκυπρίων και εποίκων οι οποίοι, με την πλύση εγκεφάλου που τους έχει γίνει, θεωρούν ως εχθρικό κάθε τι το ελληνικό και χριστιανικό.

Πηγή: Εφ. "Φιλελεύθερος"

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση