Χωρίς κήρυξη πολέμου, μην περιμένεις να κερδίσεις καμία μάχη

• Οταν οι κοτζαμπάσηδες και οι δεσποτάδες διαφωνούσαν, και συζητούσαν, κι αργοπορούσαν, και… και.. ο Παπαφλέσσας πήγε και έπιασε το Μανιάκι. Δεν καρτεράει εμάς ο εχθρός. Μας τρώει τα συκώτια ήδη. Σαν τον Προμηθέα δεμένοι είμαστε...

Φόβος και οργή. Αυτά τα δύο έχουν συσσωρευτεί σε μεγάλες ποσότητες στην ελληνική κοινωνία. Παρ' όλο το θέρος και την κάψα. Παρ' όλη την ευτυχή συγκυρία του Μουντιάλ (που "έπλυνε" πάρα πολλούς εγκεφάλους και "έδωσε" χρόνο στους κυβερνώντες να βάλουν πιό βαθιά το μαχαίρι στον λαό).
Αν δεν το χουν πάρει χαμπάρι τα επιτελεία των κομμάτων να τους πω, εγώ ο ταπεινός πολίτης, ότι εμένα τουλάχιστον μου φαίνεται πως η ελληνική κοινωνία βρίσκεται ΕΝΑ ΒΗΜΑ πριν από μια ΠΡΟ-ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΦΑΣΗ. Αντε δυο βήματα.
Και, παραδόξως (σχήμα λόγου εντελώς), κανένα ΜΑ ΚΑΝΕΝΑ κόμμα, μηδέ των “αριστερών” εξαιρουμένων, που είναι κι ο τομέας τους, δεν καταφέρνουν να πείσουν ΚΑΝΕΝΑΝ πια.
Απολύτως κανέναν...
Αν δηλαδή τα “αριστερά” και “επαναστατικά” κόμματα περιμένουν καλύτερη περίοδο απ’ αυτή τότε δεν καταλαβαίνω σε τι διαφέρουν από θρησκευτικές ομάδες που περιμένουν τους μεσσίες τους.
Αν και τα άλλα κόμματα, όπως η ΝΔ, που θέλουν να επιβάλλουν “επαναστατικές” αλλαγές, περιμένουν επίσης καλύτερη περίοδο από αυτήν, τότε είναι μακριά από την πραγματικότητα. Πολύ.
Και μη μου κατηγορήσει πάλι κανένας τον λαό. Οτι δεν έχει ωριμότητα να καταλάβει τον “επαναστατικό” τους σχεδιασμό οι μεν, και δεν ξέρω γω τι άλλο οι δε. Η ότι οι ποικίλοι εχθροί, καθεστωτικά ΜΜΕ και χίλιοι δυο άλλοι, έχουν ακόμη δύναμη και πειθώ. Ετσι ήταν πάντα αυτά.
Αυτά είναι ΛΟΓΙΑ ΜΟΝΟ για να κρύψουν την δική τους ΑΤΟΛΜΙΑ να συγκρουστούν με το σύστημα και να ΠΕΙΣΟΥΝ με τον ΚΑΘΑΡΟ ΤΟΥΣ ΛΟΓΟ.
Ο λαός είναι χαμένος στον ωκεανό. Περιμένει να δει αν έχει μείνει κανένας από το υπάρχον σκηνικό που να αξίζει να τον εμπιστευτεί. Σε λίγο, αν και όταν διαψευστεί κι αυτή η ελπίδα, θα αφηνιάσει. Και θα τα πάρει “όλα σβάρνα”.
Γιατί δεν μαζεύονται οι πολιτικοί αρχηγοί της αντιπολίτευσης και να συμφωνήσουν, υπογράφωντας από κοινού ένα κείμενο. Αν θέλετε, μία και μόνη παράγραφο... Θα είναι αρκετή για να γίνει ο πολιτικός σεισμός που θα πετάξει όλο αυτόν τον συρφετό των κυβερνοκρατούντων δούλων του ΔΝΤ.
Τι θα έγραφε αυτό το κείμενο; Απλά και ξεκάθαρα πράγματα:
"Από αυτή τη στιγμή, σύσσωμοι κάνουμε κεντρικό μας σύνθημα το «φέρτε τα λεφτά πίσω».
Ζητούμε να επιστραφεί το 2% που έδινε διαχρονικά η Ζήμενς στα κόμματα για μίζες.
Ζητούμε να κατασχεθεί η περιουσία της Ζήμενς στην χώρα, καθώς και όποιας άλλης εταιρίας συμπεριφέρθηκε με τον ίδιο τρόπο.
Αναγνωρίζουμε το δημόσιο χρέος και τιμούμε την υπογραφή του κράτους με τον όρο τα δάνεια που δόθηκαν να δόθηκαν με νόμιμες διαδικασίες, βασισμένα σε πιστοποιημένα και ελεγμένα οικονομικά μεγέθη και προς όφελος του λαού και του δημοσίου και όχι της διαπλοκής.
Για όλα αυτά θα καταθέσουμε πρόταση νόμου και καλούμε τον λαό να την υποστηρίξει.
Σε δέκα μέρες από σήμερα θα περιμένουμε όλους τους έλληνες στην χξψ πλατεία με το χαρτί της πρότασης νόμου στα χέρια μας για να το καταθέσουμε από κοινού στην βουλή των ελλήνων, μαζί σας, ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ.
έτσι, σας καλούμε σε ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΕΣ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ να το υποστηρίξετε, για να γίνει ΝΟΜΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ.
Με την πρότασή μας θα ζητάμε ταυτόχρονα την συγκρότηση ευρείας εξεταστικής επιτροπής η οποία θα περιλαμβάνει βουλευτές, προσωπικότητες της δημόσιας ζωής αποδεκτές από όλους, καθώς και κληρωτούς πολίτες όπως ακριβώς με τους ενόρκους στα δικαστήρια".
Τι πιστεύετε ότι θα συνέβαινε;
Τι πιστεύετε ότι θα γινόταν την αμέσως επόμενη στιγμή;
Στον κοινοβουλευτισμό, αλλά και στην πολιτική γενικά, η στάση ορισμένων κομμάτων, η εμφάνιση νέων ή γενικά κάποιες πολιτικές πρωτοβουλίες παρέχουν μια ύψιστης αξίας υπηρεσία στο σύστημα: Δεν επιτρέπουν στον πολίτη να απελπιστεί εγκαίρως. Και όσο "καλλιεργούν" την ελπίδα, τόσο καθυστερούν την έκρηξη. Το γνωρίζουν πολύ καλά οι κυβερνώντες και τα αφεντικά τους. Αν δεν μας πότιζαν ελπίδες, αν δεν χρησιμοποιούσαν το "ζεστό και κρύο", τότε σήμερα θα είμασταν ήδη στο μέσον μίας επανάστασης.
Η κινητήρια απελπισία θα μας συνένωνε όλους. Τώρα, έχουμε “ελπίδες” ακόμη. Δηλαδή έχουν ορισμένοι... Και μαζί τους περιμένουμε και οι υπόλοιποι. Πότε θα απελπιστούν και οι αδικαιολόγητα αισιόδοξοι ή πότε θα βγούνε από την ύπνωση εκείνοι που έχουν πέσει θύματα του πολυδαίδαλου κυβερνητικού προπαγανδιστικού μηχανισμού...
Αυτή η αδικαιολόγητη αισιοδοξία μας έχει οδηγήσει εδώ που είμαστε...
Ακόμη κι εδώ μέσα που έρχονταί κάποιοι από τους ευφυέστερους συμπολίτες μας, ευγενικοί πατριώτες, με γνώση και θετική πρόθεση, από τους καλύτερους σε ποιότητα έλληνες, τι έχουμε καθημερινά;

• τον δισεκατομμυριοστό αναθεματισμό του ΓΑΠ (όπως τον λένε) και της καταστροφικής πολιτικής του
• την τρισεκατομμυριοστή επανάληψη της συζήτησης για τις ευθύνες του προηγούμενου πρωθυπουργού
• τις άγονες κομματικές αντιπαραθέσεις με τους “αντιπάλους” του ΠαΣοΚ
• την εσωστρέφεια των εσωκομματικών βυζαντινισμών

…και ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΜΕ, την καταστροφή μας...

Θραξ ο Αναρμόδιος

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση