Η «κατευναστική» πολιτική απέτυχε. Ώρα για αλλαγή πορείας...

Η καταγγελτική ρητορική χωρίς αποδείξεις, όπως και η μηδενιστική κριτική του έργου οποιασδήποτε κυβέρνησης ισοδυναμεί με ισοπέδωση που δεν προσθέτει, αλλά αφαιρεί απ' την δυναμική πειστικότητας αυτού που την χρησιμοποιεί. Σ' αυτό δεν αντιλέγει κανείς, νομίζω.

Όπως δεν αντιλέγει και στο γεγονός ότι οι σύγχρονες πολιτικές ηγεσίες διαθέτουν αυθύπαρκτη πολιτική ταυτότητα, αλλά δε διαθέτουν ηγετική ικανότητα. Ανταποκρίνονται, θα έλεγε κανείς - στην καλύτερη των περιπτώσεων - στα απαιτούμενα προσόντα ενός διοικητή Θέματος της πάλαι ποτέ Βυζαντινής Αυτοκρατορίας (που εκτελούσε χρέη στρατιωτικού και πολιτικού αρχηγού σε μια εκτεταμένη πληθυσμιακά Περιφέρεια), παρά σε αυτά του πρωθυπουργού ενός σύγχρονου κράτους.

Για το έλλειμμα αυτό ευθύνονται, συνήθως, η απουσία πολιτικής ωριμότητας του εκάστοτε κυβερνήτη, η αδυναμία του να αποφύγει τα λάθη του παρελθόντος, ο κομματικός δογματισμός που παρουσιάζει αντεστραμμένη την πραγματικότητα και η έλλειψη διορατικότητας και συναισθηματικής νοημοσύνης, η οποία τον αποτρέπει να αφουγκραστεί τη φωνή του λαού και τις αγωνίες του για το μέλλον το δικό του και της πατρίδας.

Με τα δεδομένα αυτά, αν θέλουμε να προσεγγίσουμε χωρίς φόβο, αλλά με πολύ πάθος - πάθος για την αλήθεια κι όχι την χρωματισμένη προπαγανδιστικά αναλήθεια, που στοχεύει στον πολιτικό αποπροσανατολισμό - οδηγούμαστε σε τρεις αδιαμφισβήτητες διαπιστώσεις, αφού βγάλουμε εκτός... συναγωνισμού τα ''κατά συνθήκη'' λάθη των νυν κυβερνώντων (αστοχίες, παλινωδίες, πανσπερμία απόψεων κλπ) τα οποία θολώνουν το τοπίο διακυβέρνησής τους και εκπέμπουν αντιφατικά μηνύματα στην κοινή γνώμη, που ήδη άρχισε να χάνει την εμπιστοσύνη της σε αυτούς.

Διαπίστωση Πρώτη: Δεν πάμε καλά μέσα, καθώς - ως προς το υγειονομικό θέμα - η κυβέρνηση βρίσκεται ''εν πλήρει συγχύσει'', αφού οι εισαγωγές στα νοσοκομεία αυξάνονται και πληθύνονται με 4.500 κρούσματα την ημέρα ακολουθώντας τον ρυθμό εξέλιξης της καλπάζουσας πανδημίας, την ίδια στιγμή που η χώρα μετατρέπεται σε ''αποικία οργανωμένου εγκλήματος'', όπως είπε - κατά το προφανές - ο καθηλωμένος δημοσκοπικά Αλέξης Τσίπρας, με αφορμή την ειδεχθή δολοφονία του δημοσιογράφου Γιώργου Καραϊβάζ.

Σαν συνέπεια αυτού η μεσαία τάξη πληρώνει και πάλι τους ισχυρούς κραδασμούς στην Οικονομία απ' τα απανωτά ''lockdowns'' της αγοράς, που έκλεισαν την μισή χώρα και επεκτείνονται με ...κυλιόμενο ωράριο ανά 15νθήμερο στην άλλη μισή.

Κοντά σ' αυτά προστέθηκε ήδη νέος πονοκέφαλος στο υπουργείο Παιδείας, το οποίο καλείται να υλοποιήσει τη διανομή χιλιάδων αυτοδιαγνωστικών ελέγχων σε περιορισμένα χρονικά όρια διαμηνύοντας παράλληλα σ' όλους τους εμπλεκόμενους με την εκπαιδευτική διαδικασία (μαθητές, καθηγητές, εργαζόμενους στα κυλικεία, φύλακες, επιστάτες και καθαρίστριες) ότι είναι υποχρεωτική η βεβαίωση αρνητικών ''selftests'', για να επανέλθουν στην ''ομαλότητα'' των δραστηριοτήτων τους.

Με δεδομένα αυτά η χώρα στο εσωτερικό παραπαίει σαν μεθυσμένη με κύριους υπαίτιους τους υγειονομικούς λόγους που προκάλεσε ο φοβερός και τρομερός covid19. Παρά την παρέλευση όμως ικανού χρόνου... προσαρμογής στις αντιξοότητες αντιμετώπισής του - και εδώ έγκειται το γελοίο του πράγματος - η κυβέρνηση, αντί να μαθαίνει από τα λάθη της και να τα διορθώνει, τα πολλαπλασιάζει γεωμετρικά.

Έτσι - βλέποντας να κατρακυλά δημοσκοπικά (το μεγάλο προβάδισμα έναντι του ανύπαρκτου ΣΥΡΙΖΑ συρρικνώθηκε στο 9%) - ήρθε σε κόντρα με τους συνεργάτες της λοιμωξιολόγους και - παρά την αντίθετη των επικεφαλής τους - αποφάσισε να ανοίξει το εμπόριο ταυτόχρονα με τα Λύκεια υποκύπτοντας στις φωνές διαμαρτυρίας της αγανακτισμένης ελληνικής κοινωνίας, που παραμιλάει από ανασφάλεια, άγχος και θυμό εναντίον των υπευθύνων του τραγέλαφου που παρακολουθούμε.

Η ''στρατηγική των ψευδαισθήσεων'', που έκανε πέρσι τέτοιον καιρό, τον επικεφαλής της κυβέρνησης να θριαμβολογεί λόγω της άριστης αντιμετώπισης τουcovid19 απ' τη χώρα μας σε σύγκριση με τις άλλες, γκρεμίστηκε με πάταγο τρομοκρατώντας νοσηλευτές, νοσηλευόμενους και κάθε ηλικίας πολίτες, με πρώτο απ' όλους τον ίδιο τον πρωθυπουργό.

Κι αυτό φάνηκε στις αρχές του τρέχοντα μήνα, όταν απ' το βήμα της Βουλής ο Κυριάκος Μητσοτάκης προέβη στην κυνική ομολογία (μοναδική για πρωθυπουργό ευρωπαϊκής χώρας) ότι δεν θα επιχειρήσει να αγοράσει το ρωσικό εμβόλιο Sputnic-V (ασφαλέστερο, κατά τα φαινόμενα, από τα άλλα των Johnson & Johnson, Pfizer και AstraZeneca), γιατί - αν το κάνει - θα πέσει η κυβέρνησή του!!!..

Διαπίστωση Δεύτερη: Από τις τελευταίες διαδοχικές δημοσκοπήσεις συνάγεται το συμπέρασμα ότι η πλειοψηφία των Ελλήνων εκφράζει τον φόβο ότι το 2021 θα εξελιχθεί χειρότερα για μας και από το 2020, που χαρακτηρίστηκε διεθνώς ως το χειρότερο έτος της μεταπολεμικής ιστορίας.

Ως εκ τούτου, δε δικαιολογείται το κλίμα ευφορίας κυβερνητικών και κομματικών, αφού αποδεικνύεται εκ των πραγμάτων ότι είναι τεχνητό με στόχο να αποπροσανατολίσει την κοινωνία από την δυσοίωνα εξελισσόμενη πραγματικότητα.

Προς ώρας ωστόσο, η κυβέρνηση παραμένει αυτοδύναμη, αν και στα σπλάχνα της μαίνεται η κόντρα που έχει ξεσπάσει μεταξύ των συνασπισμένων Καραμανλικών και Σαμαρικών απ' την μια, και των Μητσοτακικών απ' την άλλη, με αφορμή τα τρέχοντα θέματα της Εσωτερικής πολιτικής, που είναι δηλωτικά της πολιτικής σήψης η οποία πλέον κινείται ανεξέλεγκτα κλυδωνίζοντας επικίνδυνα (πότε με τους Λιγνάδηδες, πότε με τους Φουρθιώτηδες και πότε με τους ΛΟΑΤΚΙ κλπ) το βρισκόμενο σε αποσύνθεση πολιτικό σύστημα.

Ένα σύστημα διαβρωμένο από χρόνια που φιδοσέρνει πίσω του δράματα καμουφλαρισμένα με life style χρυσόσκονη. Ένα σύστημα που τα επένδυσε όλα στην επικοινωνία, αφού προηγουμένως πρόλαβε να ''γκριζάρει'' τον κόσμο της τέχνης αναδεικνύοντας στη θέση των χρυσών σταριών της την πιο απεχθή ήρα της: τον υπόκοσμό της.

Ασφαλώς, η Νέα Δημοκρατία παραμένει το κυρίαρχο κόμμα, μιας και η Αξιωματική αντιπολίτευση δείχνει προς ώρας ανύπαρκτη. Επικυρίαρχος όμως όλων στην πολιτική μας σκηνή εξακολουθεί να είναι ο ξένος παράγοντας.

Κι αυτό δε διασφαλίζει τη διάρκεια ζωής της παρούσας κυβέρνησης, όπως δεν διασφάλιζε και της προηγούμενης όσες ''Πρέσπες'' και αν υπέγραφε, για να μην ανατρέξουμε στην περίπτωση του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, η κυβέρνηση του οποίου έπεσε δυο μήνες μετά την προαναγγελία πρόωρων εκλογών από Αμερικανό Αξιωματούχο τον Αύγουστο του 1993...

Διαπίστωση Τρίτη: Δεν πάμε καλά στα Εξωτερικά θέματα όσο παραμένουμε εγκλωβισμένοι στα λιμνάζοντα ύδατα των σαθρών αγκυλώσεων της κατευναστικής πολιτικής μας, η οποία μας κρατά δεμένους πισθάγκωνα στο άρμα ποδηγεσίας των ''φίλων'' και ''συμμάχων'' μας, που φροντίζουν πρωτίστως να μη δυσαρεστούν την Τουρκία.

Γνωρίζουμε πως το γαϊτανάκι που εξυφαίνεται γύρω απ' τα ελληνοτουρκικά εδώ και χρόνια έχει ξεφύγει απ' τα πλαίσια του διμερούς ζητήματος, καθώς περιπλέκονται σ' αυτό - άμεσα ή έμμεσα - και άλλα κράτη ή Οργανισμοί (ΗΠΑ- ΓΕΡΜΑΝΙΑ- ΚΙΝΑ- ΡΩΣΙΑ- ΝΑΤΟ- ΕΕ), όχι μόνο λόγω του γεωστρατηγικού ενδιαφέροντος που παρουσιάζουν οι δυο αντιμαχόμενες χώρες-σύμμαχοι του ΝΑΤΟ (Ελλάδα-Τουρκία), αλλά και λόγω του μεταναστευτικού προβλήματος το οποίο προβληματίζει πολλούς, γιατί αφορά πολλούς...

Αμφότερα τα δύο αυτά προβλήματα είναι δηλητηριώδη αγκάθια στα πλευρά της Ελλάδας, η οποία - σε αντίθεση με την Τουρκία που δια του Ταγίπ Ερντογάν βρυχάται υπερασπιζόμενη τα συμφέροντά της (διεκδικητικά και αναθεωρητικά, ως επί το πλείστον, σε βάρος μας) - αφήνει έρμαια των ξένων διαθέσεων τα δικά της συμφέροντα.

Ναι, η Ελλάδα αφήνει έρμαια τα πατρογονικά κεκτημένα της ανεβοκατεβάζοντας τις κόκκινες σημαίες της Άμυνάς της προς αποφυγή πρόκλησης ''θερμού επεισοδίου'' με την Τουρκία.

Έμαθε να υπομένει - ως μη ανεξάρτητο κράτος - σιωπηλά και παθητικά τις αδικίες που γίνονται σε βάρος της (συστάσεις κατ' επανάληψη για αποστρατικοποίηση των νησιών του Αιγαίου και μη επέκταση - αν και δικαιωματική - των χωρικών της υδάτων στα 12νμ, αναγνώριση ως διαφιλονικούμενων των θαλασσίων συνόρων Ελλάδας-Κύπρου [Γερμανία] και της θαλάσσιας περιοχής γύρω απ' το Καστελόριζο ([ΗΠΑ]).

Με τον τρόπο αυτό, φυσικά, δε βρίσκει ποτέ το δίκιο της, γιατί οι Σύμμαχοι (Ευρωπαίοι και Αμερικανοί) τη θεωρούν δεδομένη, μονίμως διαλλακτική και υποχωρητική, ακόμα και αν αδικείται. Γεγονός που την υποβιβάζει αντί να την αναβαθμίζει στα μάτια τους και ενισχύει την άποψή τους πως δεν μπορεί να αντικαταστήσει σε καμιά περίπτωση επάξια την φιλόδοξη και πολύφερνη σε υποσχέσεις Τουρκία στα γεωπολιτικά σχέδιά τους.

Κάτι που έχει γίνει αποδεκτό από χρόνια, ως φαίνεται, από την διακομματική ελίτ του τόπου μας, η οποία εκπροσωπούσε πολιτικά στο παρελθόν τους πρώην ''Ανανιστές'' (με αφορμή το ''Σχέδιο Ανάν'' για την Κύπρο), ενώ σήμερα τους ''προθύμους'' για ''συνεκμετάλλευση'' του Αιγαίου με την Τουρκία.

Αντιπροσωπεύει ουσιαστικά αυτή - η ''αθηναϊκή'', κατά βάση, ελίτ - τους υπερασπιστές των τουρκικών διεκδικήσεων επί των ελληνικών κεκτημένων στο Αρχιπέλαγος, με στόχο την διχοτόμησή του. 'Οπερ σημαίνει ότι δίνει πράσινο φως στους ιθύνοντες του ΥΠΕΞ και του Μαξίμου για οικειοθελή παραχώρηση μέρους των κεκτημένων της χώρας μας στα ανατολικά, θαλάσσια σύνορά της (λιμάνια, μικρονήσια και βραχονησίδες της νησιωτικής Ελλάδας με τον υποθαλάσσιο ορυκτό πλούτο τους) στους προαιώνιους επιβουλείς της.

Αυτό - στο λεξιλόγιο των νέων ''Δημάρατων'' (πολιτικών, διπλωματών, συμβούλων, πανεπιστημιακών και λοιπών, που συγκλίνουν στη μειοδοσία) - λέγεται πράξη ευθύνης, κίνηση καλής θέλησης, κίνηση μη μαξιμαλιστική, κατευναστική, φιλειρηνική και κυρίως ''ρεαλιστική'' προς χάριν της μακροημέρευσης της ειρήνης...

Στο λεξιλόγιο όμως των Ελλήνων πατριωτών, που δεν αφίστανται του όρκου των Πατέρων τους για προάσπιση μέχρις εσχάτων των οσίων και των ιερών μας, λέγεται πράξη ανευθυνότητας, ενδοτισμού και εθνοπροδοσίας στο όνομα της διασφάλισης μιας ατιμωτικής ειρήνης.

Μιας ειρήνης που θα μας ζητήσει, πολύ πιθανόν, να θυσιάσουμε στην Προκρούστεια κλίνη της Χάγης τον Αιγαιακό Ελληνισμό προς ικανοποίηση των συμφερόντων της Τουρκίας. Της Τουρκίας των νεοοθωμανών αναθεωρητών των Συνθηκών και της Ιστορίας...

Σε κάθε περίπτωση, μέσα και έξω απ' τα σύνορά μας, η εικόνα της πατρίδας μας είναι αποκαρδιωτική. Μέσα παραπέμπει σε απροστάτευτη απ' την εγκληματικότητα χώρα (με επίκεντρο, κυρίως, την πρωτεύουσα), πράγμα που επιτείνει το κλίμα σύγχυσης και ανασφάλειας που δημιούργησαν οcovid19 και οι παρενέργειες των εμβολίων αντιμετώπισής του.

Έξω, κινούμαστε ήδη μεταξύ σφύρας και άκμονος, καθώς- σε επίπεδο διακρατικών σχέσεων και συμμαχιών - η Εξωτερική μας πολιτική μοιάζει να τροχοδρομεί σε κινούμενη άμμο προσαρμοσμένη στην ζαλιστικά ταραχώδη πολιτική Ερντογάν, που αλλάζει με τέτοια ταχύτητα προσανατολισμούς και στόχους (διπλωματικές προσεγγίσεις απίστευτης επινόησης με Ισραήλ και Αίγυπτο, για να μας αφοπλίσει συμμαχικά), ώστε να μοιάζει αιωρούμενη σαν τη φούστα του δερβίση σε κάθε στροφή του.

Και σαν να μη μας έφταναν αυτά που μας γεννούν αγωνία για το μέλλον των συμμαχιών μας ειδικά με την Αίγυπτο, αυτές τις μέρες γινόμαστε αντικείμενο διασυρμού εκ μέρους των Τούρκων στο Εξωτερικό, με αφορμή την ανοιχτή κατηγορία σε βάρος μας απ' τον επικεφαλής της Διεύθυνσης Επικοινωνιών της Προεδρίας της Τουρκίας, Φαχρετίν Αλτούν, ο οποίος κατήγγειλε τη χώρα μας διεθνώς - μέσω Twitter - ότι σε δομή φιλοξενίας μεταναστών και προσφύγων υποθάλπει τρομοκρατικές οργανώσεις.

Και εννοούσε, φυσικά, την ''προστασία'' που δώσαμε στους Κούρδους μετανάστες οι οποίοι ζήτησαν και πήραν πολιτικό άσυλο. Εννοούσε, επίσης, την στήριξή μας στην Οργάνωση του Φετουλάχ Γκιουλέν FETO, με αφορμή ένα πρόσφατο ευχαριστήριο μήνυμά του ''προς την αδελφή χώρα Ελλάδα, επ' ευκαιρία του εορτασμού των 200 χρόνων απ' την Εθνική Παλιγγενεσία της, όπου ο αυτοεξόριστος στις ΗΠΑ Τούρκος ιμάμης ευχαρίστησε τη χώρα μας γιατί προστάτευσε τα μέλη του δικαστικά.

Η κατηγορία του εν λόγω Αξιωματούχου της τουρκικής Προεδρίας, που ευτυχώς δεν έμεινε αναπάντητη απ' τον κ. Δένδια, είναι ιδιαίτερα ανησυχητική, καθώς ανοίγει το δρόμο για ''δικαιολογημένες'' τουρκικές αυθαιρεσίες και προβοκάτσιες σε Αιγαίο και Θράκη, όπου με πρόσχημα την εντόπιση Γκιουλενιστών αλώνιζε μέχρι πρότινος η ΜΙΤ στα Πομακοχώρια.

Το κακό συνεχίζεται όμως και σήμερα, όσο οι τουρκόφρονες ''κατάσκοποι'' της Άγκυρας σε Δωδεκάνησα (Κω-Ρόδο) και Θράκη ενσπείρουν ζιζάνια - με μπροστάρηδες τους ''Γκρίζους Λύκους'' της μουσουλμανικής μειονότητας - σε ομοθρήσκους τους των ελληνικών Περιφερειών.

Πρωταρχικός στόχος τους είναι, ασφαλώς, να εντείνουν τις πιέσεις τους προς την ελληνική κυβέρνηση και τους ντόπιους και ξένους υποστηρικτές τους, με σκοπό την αναγνώριση τουρκικής μειονότητας στην Ελλάδα...

Γι' αυτό το ''Φύλακες γρηγορείτε, πριν να είναι αργά'' δεν είναι απλή προτροπή για αφύπνιση, αλλά για διαρκή επαγρύπνηση και αλλαγή πορείας της Εξωτερικής πολιτικής μας με προσαύξηση των εθνικών αντανακλαστικών, αφού η κατευναστική πολιτική του Σημιτικού παρελθόντος απέτυχε παταγωδώς...

Κρινιώ Καλογερίδου (Βούλα Ηλιάδου, συγγραφέας)

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση