Γερμανικός εμπαιγμός στις κυβερνητικές αυταπάτες

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο, με Γερμανική καθοδήγηση, απέτρεψε οποιασδήποτε μορφής αρνητικές συνέπειες, προστατεύοντας με πλήρη συγκάλυψη και ανεκτικότητα την τουρκική επιθετικότητα. Ο νεοοθωμανικός επεκτατισμός μιας κατοχικής δύναμης με ιστορικό σφαγών και γενοκτονιών, που με πολεμικές απειλές και ανάλογες σημερινές πρακτικές επιδιώκει να επιβάλει τα δικά του αναθεωρημένα σύνορα, όχι αυτά των Διεθνών Συνθηκών, με παράνομα τετελεσμένα στην ξηρά και τη θάλασσα, επιβραβεύεται. Ακόμη και όταν αυτή η τρίτη χώρα κατάφορα παραβιάζει κυριαρχικά δικαιώματα κρατών-μελών της Ε.Ε. και Ευρωζώνης, Ελλάδος και Κύπρου, ενός έθνους-ακρογωνιαίου λίθου του ευρωπαϊκού πολιτισμού. Ακόμα και τότε, τα ιδεώδη και οι επιταγές των ευρωπαϊκών συνθηκών, αλλά και πρόσφατες αποφάσεις του Συμβουλίου για το ίδιο πρόβλημα, ποδοπατούνται με τις λογικές, τις πρακτικές και την κουλτούρα της προεδρεύουσας Γερμανίας.

Το τελικό ανακοινωθέν, που δυστυχώς ομόφωνα συμφωνήθηκε, είναι προφανώς χειρότερο από το αρχικό και πολύ χειρότερο από αυτό του Οκτωβρίου, αποφεύγοντας επιμελώς έστω και μια επικριτική λέξη κατά των πρακτικών του τουρκικού καθεστώτος. Με το περιεχόμενό του αποδεικνύει ακόμη πόσο απατηλές υπήρξαν οι κυβερνητικές προσδοκίες των τελευταίων μηνών περί αυστηρών κυρώσεων που ακόμη και θα «δαγκώνουν», για εμπάργκο όπλων κ.λπ., που θα σταματήσουν τις καθημερινές απειλές και παραβιάσεις των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Άραγε κανείς δεν διεκδίκησε τίποτα εκεί, κανείς δεν πάλεψε, ήμασταν τόσο προβλέψιμοι, εύκολα διαχειρίσιμοι, συρθήκαμε υποτακτικά στις γερμανικές επιταγές και το ψηφίσαμε όπως αυτόματα ψηφίσαμε τις κυρώσεις στη Ρωσία; Ανόητες κυρώσεις για την κατοχή της Κριμαίας αλλά όχι για την κατοχή της Κύπρου. Τι κακό έχει κάνει σε εμάς η Ρωσία και πρέπει να αυτοτιμωρούμαστε με το εμπάργκο εξαγωγών, ιδιαίτερα αγροτικών μας προϊόντων;

Όμως επειδή «οι κυρώσεις είναι στο τραπέζι», «η Ευρώπη κάνει αργά βήματα», οι Τούρκοι γρήγορα και σταθερά, εμείς είμαστε ικανοποιημένοι παρακολουθώντας άτολμα από την τελευταία κόκκινη γραμμή των 6 μιλίων. Συγχρόνως, μαζί με τους κυβερνητικούς απολογητές, για τις ανάγκες της επικοινωνιακής κατανάλωσης στα μέσα ενημέρωσης, αναπτύσσουμε ερμηνείες δικαιολόγησης και κατανόησης τόσο της φιλοτουρκικής στάσης της Γερμανίας και άλλων χωρών, όσο και της δικής μας αποτυχίας όπως:

Υπάρχουν τεράστιες οικονομικές συναλλαγές πολλών δεκάδων δις, με χιλιάδες γερμανικές και άλλες ευρωπαϊκές επιχειρήσεις, καθώς και ευρωπαϊκές τράπεζες εκτεθειμένες με 100 δις που δραστηριοποιούνται στην τουρκική αγορά. Αυτό είναι απόλυτα φυσιολογικό για κάθε χώρα που δραστηριοποιείται στη διεθνή αγορά, και ιδιαίτερα με μια χώρα φτηνού εργατικού κόστους και ασθενούς νομίσματος, με τετραπλάσιο ΑΕΠ της Ελλάδος και τελωνειακή ένωση με την Ε.Ε. Χωρίς δασμούς, τα τουρκικά προϊόντα και αντίστροφα τα ευρωπαϊκά, διακινούνται πλεονεκτικά στην ευρωπαϊκή αγορά σε σχέση με αυτά άλλων τρίτων χωρών. Για να συνεχίσουν να απολαμβάνουν όλα αυτά οι ευρωπαϊκές χώρες και η Τουρκία, όπως συμβαίνει τόσες δεκαετίες, πρέπει τώρα ξαφνικά να ακρωτηριαστεί η Ελλάδα; Χωρίς την πλεονεκτική πρόσβαση της τελωνειακής ένωσης στην πολλαπλάσια σε μέγεθος ευρωπαϊκή αγορά, σε ποιες αγορές θα πουλήσει αυτά που πουλά εκεί; Σε αυτές με δασμούς και τον σκληρό ανταγωνισμό άλλων τρίτων χωρών;

Γιατί δεν εξάγει σήμερα περισσότερα σε αυτές; Είναι προφανές πως αν η Ευρώπη θέσει θέμα τελωνειακής ένωσης, οι συνέπειες για την τουρκική οικονομία που έχει τεράστια ανάγκη την ευρωπαϊκή αγορά, θα είναι καταστροφικές. Προτιμά να καταστραφεί παρά να απέχει από επιθετικές ενέργειες σε βάρος της Ελλάδος; Σε αυτές προχωρά μόνο γιατί με τη γερμανική στήριξη έχει σίγουρα όλα τα ευρωπαϊκά οφέλη, επιδιώκοντας πρόσθετα με στρατιωτικά μέσα, αποσπώντας κυριαρχικά δικαιώματα Ελλάδος και Κύπρου.

Εξοπλίζεται μανιωδώς και αναπτύσσει πολεμική βιομηχανία για τον επεκτατισμό της σε βάρος άλλων χωρών, με τεράστιες εισαγωγές όπλων και στρατιωτικής τεχνολογίας από τις δυτικές χώρες του ΝΑΤΟ. Με μεγάλη ικανοποίηση το ΝΑΤΟ βλέπει τις αμυντικές δαπάνες της Τουρκίας να εκτοξεύονται όπως και κάθε άλλης χώρας για τους σκοπούς αυτής της στρατιωτικής συμμαχίας. Μια ραγδαία στρατιωτικά εξοπλιζόμενη Τουρκία με το μέγεθός της, αποτελεί το στρατιωτικό βραχίονα της Γερμανίας που η ίδια λόγω των συνθηκών δεν μπορεί να αναπτύξει, για επεμβάσεις στην ευρύτερη περιοχή. Δηλώνει πάντοτε αντίθετη με την ανάπτυξη μίας αυτόνομης Κοινής Ευρωπαϊκής Αμυντικής Πολιτικής, επειδή αυτή θα σήμαινε πρωτοκαθεδρία στην πρώτη στρατιωτική δύναμη της Ευρώπης τη Γαλλία.

Η τόσο σημαντική για τη Γερμανία και το ΝΑΤΟ Τουρκία, στέλνει στρατό και όπλα με μισθοφόρους από τα κατεχόμενα εδάφη της Συρίας, για επεμβάσεις κοινού ενδιαφέροντος αλλά και αμιγώς Τουρκικού σε διάφορες περιοχές όπως: Συρία, Ιράκ, Λιβύη, νότιο Καύκασο, Σομαλία κ.λπ. και ανακόπτει τη ρωσική επιρροή κυρίως όπου αποσύρονται οι ΗΠΑ. Τους κάνει τις δύσκολες δουλειές, εγκαθιδρύει προτεκτοράτα, διευκολύνει τη διείσδυσή τους στις τουρκόφωνες αγορές. Οι στρατιωτικές επεμβάσεις της Τουρκίας δεν είναι «μέτωπα με κόστος» είναι «μέτωπα» με τεράστια οφέλη, πουλώντας όπλα, συμβόλαια και αγορές για τις δικές της επιχειρήσεις.

Αν της επιβάλλουν κυρώσεις θα φύγει από τη Δύση, θα πάει με τη Ρωσία. Μας θυμίζει την ίδια απειλή από το αριστερό πολιτικό προσωπικό των αντιμνημονιακών αγώνων για τη χώρα μας, μετά τη ρήξη που θα έκαναν με την Ευρώπη. Επενδύσεις, χρηματοδοτήσεις, εμπόριο, ανάπτυξη για την Τουρκία, μόνο από τη Δύση έρχονταν και θα έρχονται. Έχει μεγάλη γεωστρατηγική θέση. Η Ελλάδα δεν έχει; Με καμία χώρα της ανατολικής Μεσογείου, δεν συγκρίνονται τα γεωστρατηγικά πλεονεκτήματα και σημασία Ελλάδας-Κύπρου.

Η Γερμανία έχει πολλούς Τούρκους μετανάστες, περίπου το 4% του γερμανικού πληθυσμού. Πολλοί από αυτούς έχουν γερμανική υπηκοότητα και ψηφίζουν. Από αυτούς άραγε κρίνονται οι γερμανικές εκλογές; Είναι σημαντική χώρα επειδή φιλοξενεί εκατομμύρια πρόσφυγες. Οι περισσότεροι όμως είναι μετανάστες από όλες τις ισλαμικές χώρες λόγω επιλογής να αποτελεί η Τουρκία το κέντρο του ισλαμικού κόσμου. Η Ελλάδα που τους εμποδίζει σήμερα να φτάσουν στην Ευρώπη, ακυρώνοντας τους εκβιασμούς του Τούρκου Προέδρου για πακτωλούς χρηματοδοτήσεων και συγκάλυψη των τυχοδιωκτισμών του, είναι λιγότερο σημαντική;

Μήπως τώρα που τέλειωσε ο πόλεμος στη Συρία, οι ευρωπαϊκές χρηματοδοτήσεις κατευθυνθούν αποκλειστικά για τον επαναπατρισμό των πραγματικών Σύρων προσφύγων, παρόλο που το φιλορωσικό καθεστώς του Άσαντ δεν είναι τόσο δημοκρατικό… όσο το καθεστώς του Ερντογάν; Μήπως ακόμη κανείς θυμηθεί τους εκδιωχθέντες από την τουρκική εισβολή εκατοντάδες χιλιάδες Κούρδους πρόσφυγες και τις τεράστιες θυσίες τους στον αγώνα κατά του ISIS;

Σε καμία περίπτωση οι προβαλλόμενες ερμηνείες της γερμανικής φιλοτουρκικής στάσης δεν μπορούν να δικαιολογήσουν την ανοχή της στους τουρκικούς τυχοδιωκτισμούς σε βάρος μας. Αυτή εξηγείται μόνο από το γεγονός ότι τα στρατηγικά γερμανικά συμφέροντα στην περιοχή ήταν και είναι υπέρ της Τουρκίας. Ας μην περιμένουμε καμία χώρα να πάει αντίθετα σε αυτά για να λύσει τα δικά μας προβλήματα. Οι προσδοκίες της γερμανικής διπλωματικής μεσολάβησης οδήγησαν στο φιάσκο του Συμβουλίου, την ακύρωση της Αμυντικής Συμφωνίας με τη Γαλλία -πλήγμα για την αξιοπιστία και την αμυντική ικανότητα της χώρας-, η Κύπρος έχει η Ελλάδα όχι, καθυστερήσεις και παλινωδίες στην επιτακτική ανάγκη τάχιστης ενίσχυσης των ενόπλων μας δυνάμεων, που αποθρασύνουν την τουρκική επιθετικότητα. Αυτή διατυπώνεται πλέον κυνικά, «ελάτε στο τραπέζι να μας δώσετε αυτά που θέλουμε, διαφορετικά θα τα πάρουμε στο πεδίο της μάχης».

Στη δημιουργία τετελεσμένων μηνών με ανοχή για εθισμό της κοινής γνώμης, στην προτροπή και πίεση για συνομιλίες από τον «ξένο» παράγοντα και τις εγχώριες επιρροές του με τη γνωστή καραμέλα της ηττοπάθειας, «και τι θέλετε να κάνουμε, πόλεμο», θα πρέπει να αντισταθούμε. Αντί να ενισχύουμε τους τραπεζικούς λογαριασμούς με δημοσιονομικές βόμβες αναδρομικών των υψηλόμισθων συνταξιούχων και των κληρονόμων τους, ας θέσουμε ύψιστη προτεραιότητα την ενίσχυση της αμυντικής μας ικανότητας. Το περιβάλλον Εθνικής Ασφάλειας που δημιουργούν οι Αμυντικές Δαπάνες, αποτελεί μια βασική συνιστώσα ενός ευνοϊκού οικονομικού περιβάλλοντος ανάπτυξης. Ας διδαχθούμε κάτι από το παράδειγμα του Ισραήλ στην Άμυνα και την Οικονομία.

Με εθνοκεντρική αντίληψη πάντοτε ως οδηγό. Μόνον πάνω στην αμυντική ικανότητα ως θεμέλιο προστίθεται και χτίζεται η διπλωματική προσπάθεια και τα ερείσματα που δημιουργεί. Τόσο οι στρατιωτικές συμμαχίες και η κάλυψη εξοπλιστικών κενών -αποτέλεσμα πολύχρονης εγκατάλειψης- που ανέπτυξε η άξια ηγεσία των Ενόπλων μας Δυνάμεων, όσο και τα σημαντικά Διπλωματικά Ερείσματα που δημιούργησε η ηγεσία του Υπουργείου Εξωτερικών, θα πρέπει να συνεχιστούν. Η επαναπροσέγγιση της Γαλλίας και η διεκδίκηση χειροπιαστών ωφελημάτων από την Αμυντική Συμφωνία με τις ΗΠΑ στο νέο περιβάλλον, πρέπει να αποτελέσουν σημαντικές προτεραιότητες. Η χώρα θα πρέπει να πιστέψει και να εμπιστευτεί τις Ένοπλες Δυνάμεις της. Αυτές δεν είναι ούτε ηττημένες, ούτε τουρκοφοβισμένες. Καμία λύση με πιέσεις και εκβιασμούς σε βάρος της χώρας, δεν πρόκειται να σταθεί.

Σωτήρης Θεοδωρόπουλος
Kαθηγητής Οικονομικών στο Πανεπιστήμιο Πειραιώς.
Liberal

 

 

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση