Ο Ερντογάν στην εποχή της "κωλοτούμπας"

Του Κώστα Ράπτη 

Παρέλαβε "καμένη γη” - αλλά με τις μεταρρυθμιστικές πολιτικές του θα ανατάξει τη χώρα. Αυτό περίπου είναι το μήνυμα που εκπέμπει το τελευταίο διάστημα ο ισχυρός άνδρας της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν, αποσιωπώντας τη μικρή λεπτομέρεια ότι η "καμένη γη” δεν είναι παρά... οι πολιτικές που ο ίδιος ακολουθούσε μέχρι πριν από δύο εβδομάδες.

Όπως σχολίασε σκωπτικά ο άλλοτε πρωθυπουργός του και πλέον ηγέτης του νεοσύστατου αντιπολιτευόμενου κόμματος, Αχμέτ Νταβούτογλου, ο Ερντογάν φέρεται σαν να ηγείται κυβέρνησης που μόλις τώρα ήρθε στα πράγματα.

Η αποπομπή μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο του κεντρικού τραπεζίτη και του υπουργού Οικονομικών και προεδρικού γαμπρού, Μπεράτ Αλμπαϊράκ σηματοδότησε υποτίθεται την στροφή της τουρκικής πολιτικής στην οικονομική ορθοδοξία, αντί για την "καταπολέμηση” του πληθωρισμού με αρνητικά πραγματικά επιτόκια. Και οι αγορές δεν αντέδρασαν αρνητικά, καθώς η λίρα ανέκτησε τις δύο αυτές εβδομάδες περίπου το ήμισυ των απωλειών της (30% εντός του έτους) που την καθιστούν αρνητικό πρωταγωνιστή της διεθνούς συναλλαγματικής αγοράς.

Όμως το "ράλι” ήδη φρέναρε – διότι εγγυήσεις για μακροπρόθεσμη σταθεροποίηση δεν προβάλλουν. Η κυρίαρχη αίσθηση είναι ότι ο Ερντογάν αναζητά βραχυπρόθεσμες λύσεις σε διαρθρωτικά προβλήματα, με ανοικτή τη δυνατότητα να "ανακρούσει πρύμναν” στην πρώτη ευκαιρία.

Όλα αυτά εμπνέουν επιφύλαξη στους επενδυτές – αλλά και στους εγχώριους καταθέτες οι οποίοι επιμένουν στη "δολαριοποίηση” των καταθέσεών τους και μετά την αλλαγή του οικονομικού επιτελείου.

Πόσω μάλλον που η προοπτική μιας προεδρίας Μπάιντεν στις ΗΠΑ συνεπάγεται τον τερματισμό της όποιας "περιόδου χάριτος” είχε εξασφαλίσει επί Τραμπ ο Ταγίπ Ερντογάν για τους γεωπολιτικούς τυχοδιωκτισμούς του. Αποτελεί άλλωστε κοινό μυστικό στην Τουρκία ότι και η αλλαγή οικονομικού επιτελείου αποφασίστηκε ακριβώς στο φόντο των εξελίξεων στην άλλη άκρη του Ατλαντικού.

Η αλήθεια πάντως είναι ότι ούτε με την απερχόμενη κυβέρνηση των ΗΠΑ οι σχέσεις ήταν τόσο αγαθές όσο ήθελε να τις παρουσιάζει ο Τούρκος πρόεδρος, επικαλούμενος την "προσωπική του σχέση” με τον Τραμπ.

Το αποδεικνύει άλλωστε αυτό ο αυστηρός τόνος που έχει υιοθετήσει ο Αμερικανός υπουργός Εξωτερικών Μάικλ Πομπέο τις ημέρες αυτές κατά τις οποίες επιδεικνύει μεγάλη διπλωματική κινητικότητα, μολονότι διανύει τις τελευταίες εβδομάδες του στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ.

"Ο πρόεδρος Μακρόν και εγώ συμφωνούμε ότι οι πρόσφατες ενέργειες της Τουρκίας υπήρξαν πολύ επιθετικές. Η Ευρώπη και οι ΗΠΑ πρέπει να εργασθούν από κοινού για να πείσουν τον Ερντογάν ότι ενέργειες αυτού του είδους δεν είναι προς το συμφέρον του λαού του” ανέφερε χαρακτηριστικά ο Πομπέο, με το νου στραμμένο στην Ανατολική Μεσόγειο, το Ναγκόρνο Καραμπάχ και τη Λιβύη, σε συνέντευξή του προς τη γαλλική εφημερίδα Le Figaro στις 16 Νοεμβρίου, αμέσως μετά τη συνάντησή του στο Ελυζέ με τον Γάλλο πρόεδρο.

Ο Ερντογάν δεν αντέδρασε σε αυτές και άλλες παρόμοιες δηλώσεις Δυτικών ηγετών με το σύνηθες "αγέρωχο” ύφος του. Η επίγνωση ότι τα περιθώρια στενεύουν κατασταλάζει στους Τούρκους διαμορφωτές της κοινής γνώμης και η γειτονική χώρα αίφνης ανακαλύπτει, δια στόματος και του ίδιου του Ερντογάν, ότι αποτελεί "τμήμα της Δύσης”.

Οι αντιδυτικές εξάρσεις δίνουν τη θέση τους στον προβληματισμό φιλοκυβερνητικών αρθρογράφων σχετικά με τη σκοπιμότητα της "στροφής προς τη Ρωσία”, η οποία προφανώς δεν είναι σε θέση να ανακουφίσει την Τουρκία από τα οικονομικά της προβλήματα, ενώ και στο γεωπολιτικό πεδίο περιορίζει την Άγκυρα σε μιαν άβολη θέση, προσφέροντάς της "συνεργασία” και "διάλογο” χωρίς τα αντίστοιχα επιθυμητά ανταλλάγματα. Η εκεχειρία στο Ναγκόρνο Καραμπάχ είναι από αυτή την άποψη χαρακτηριστική.

Capital



Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση