Τι φέρνει η άνοδος Τατάρ στην ηγεσία των τουρκοκυπρίων

Αφού υπενθυμίζει ότι "η ψηφοφορία στην κατεχόμενη Κύπρο αποτελεί μια διαδικασία η οποία δεν ενέχει τα χαρακτηριστικά που κατανοούμε σε αντίστοιχες εκλογικές διαδικασίες σε δημοκρατικές χώρες", ο Γιάννος Κατσουρίδης, επίκουρος καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης στο Πανεπιστήμιο Λευκωσίας αναλύει τα δύο μεγάλα επίδικα της εκλογικής αναμέτρησης.

"[...] Η εγγενώς αντιδημοκρατική φύση αυτής της διαδικασίας στα κατεχόμενα τεκμαίρεται -και επιτρέπεται- από τις συνθήκες που δημιουργούνται εκ της παρανομίας της κατοχής: τις διαχρονικές επεμβάσεις της Τουρκίας στην διαδικασία και τη νόθευση του αποτελέσματος που εξ’ αυτών προκύπτει...", εξηγεί.

Αφ' ενός, τη σχέση με την Τουρκία, καθώς "[η] μερίδα αυτή των Τουρκοκυπρίων που εκφράζεται από τον Μ. Ακκιντζί, αντιδρά έντονα στην αφομοίωση της τουρκοκυπριακής κοινότητας που επιχειρεί η Τουρκία τόσο με πολιτικούς όσο και με θρησκευτικούς όρους, καθώς και στον κίνδυνο απώλειας των ιδιαίτερων κοσμικών χαρακτηριστικών της κοινότητας", υπογραμμίζοντας μάλιστα ότι η παρέμβαση της Τουρκίας υπήρξε "το πλέον καθοριστικό στοιχείο στη διαμόρφωση του τελικού αποτελέσματος προς όφελος του Ε. Τατάρ", με αποτέλεσμα "ο πραγματικός νικητής των εκλογών σε τελική ανάλυση ήταν ο ίδιος ο Ερντογάν, ο οποίος με την όλη του παρουσία και συμπεριφορά μετέτρεψε τις εκλογές σε καθαρά προσωπικό στοίχημα το οποίο δεν είχε περιθώριο να χάσει...".

Αφ' ετέρου, τη μορφή της επιδιωκόμενης λύσης στο κυπριακό, ως προς την οποία, ενώ η ευρύτερη κεντροαριστερά συσπειρώθηκε, παρά τις παραλλαγές των προσεγγίσεων της, υπέρ της ομοσπονδιακής λύσης, η κεντροδεξιά, "με ομολογουμένως μεγαλύτερες αποκλίσεις στο εσωτερικό της και με ορισμένους υποψήφιους να σχοινοβατούν σε θέσεις ενός ιδιότυπου καθεστώτος τουρκοκυπριακού εθνικισμού που κρατά κάποιες αποστάσεις από την Τουρκία, στην πλειοψηφία του, τοποθετήθηκε υπέρ της θέσης είτε για συνομοσπονδία είτε για δύο ανεξάρτητα κράτη, συμβαδίζοντας πλήρως με τις διακηρύξεις και στοχεύσεις της τουρκικής κυβέρνησης".

Ο Γ. Κατσουρίδης παρουσιάζει επίσης αναλυτικά τις διεργασίες εντός της τουρκοκυπριακής κοινωνίας, τόσο στο πεδίο της κεντροαριστεράς όσο και σε αυτό της κεντροδεξιάς, ενώ σε ό,τι αφορά τις προοπτικές για το κυπριακό ενόψει του πρόσφατου αποτελέσματος, ο συγγραφέας εκτιμά ότι "τα πράγματα δυσκολεύουν περισσότερο... οι θέσεις που εκφράζει ο Τατάρ περί δύο κρατών είναι δύσκολο να συγκεραστούν όχι μόνο με τις θέσεις της ελληνοκυπριακής πλευράς, αλλά και με τις πάγιες θέσεις του ΟΗΕ. [...]

Ο μεγαλύτερος κίνδυνος που ελλοχεύει, όμως, είναι μια πιθανή στροφή στον στόχο του τουρκικού κράτους για προσάρτηση πλέον των κατεχομένων, παρά για λύση δύο κρατών ή συνομοσπονδίας, δεδομένης της όλης στάσης της Τουρκίας τα τελευταία τρία χρόνια.

Η Αμμόχωστος για παράδειγμα, αντιμετωπίζεται από αρκετούς αναλυτές και σχολιαστές ως κάτι πέραν μιας απλής προεκλογικής κίνησης στήριξης ενός υποψηφίου. Πίσω από αυτή την κίνηση βρίσκονται τεράστια τουρκικά συμφέροντα που επιδιώκουν οικονομική εκμετάλλευση της περιοχής και η οποία εκτιμάται ότι ως μια πιθανή πρώτη κίνηση που αποδεικνύει τη νέα στόχευση της Τουρκίας. Στο καθαρά διαδικαστικό επίπεδο, που αναπόφευκτα όμως θα επηρεάσει και το ουσιαστικό κομμάτι, το κυπριακό πιθανόν να επιδιωχθεί να ενταχθεί σε ένα ευρύτερο πλαίσιο επίλυσης περιφερειακών προβλημάτων, ίσως ακόμα και των ευρύτερων ελλαδοτουρκικών διαφορών, κάτι πολύ ανησυχητικό".

Κύπρος Ψηφοφορία Στα Κατεχόμενα Γ. Κατσουρίδης on Scribd

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση