Απειλούν με τραγωδία οι Τούρκοι

Αναμένουν διάλογο με τους δικούς τους όρους φυσικά…

Κλείνει σε λίγο η περίoδος των διακοπών που διακοπές καλά-καλά δεν ήταν.

Ή, τουλάχιστον, δεν ήταν όπως τις έχουμε συνηθίσει. Περιορισμένη η διακίνηση προς και από το εξωτερικό. Τα ταξίδια, με πολλά ερωτηματικά, περιορίστηκαν στα απόλυτα αναγκαία.

Ξένους επισκέπτες (στην Κύπρο) είχαμε μόνο όσους θεώρησαν πως τα μέτρα για τον κορωνοϊό θα ήταν εδώ πιο χαλαρά από ό,τι στη δική τους χώρα. Κάποιοι δικαιώθηκαν, άλλους τους έπιασαν στα μισά του δρόμου οι συνέπειες της κάποιας έξαρσης των κρουσμάτων στην οποία μερικοί από αυτούς είχαν και τη δική τους συμβολή…

Για μια ακόμα φορά επιβεβαιώθηκε πόσο αποτυχημένη έως και επικίνδυνη είναι η ουσιαστικά μονόπλευρη στήριξη και εξάρτηση από τον τουρισμό. Kι όμως, αυτή η αντίληψη ανανεώνεται ανά δεκαετία, μέσα από νέα και πιο νέα πολιτική, καθώς και με τα άλλα σχέδια ανάπτυξης. Τώρα να δείτε τι έχουν στο μυαλό τους για «Κυπριακή Ριβιέρα» από Πωμό μέχρι Πόλη Χρυσοχούς και Ακάμα…

Γι’ αυτό δεν αγωνιστήκαμε 35 χρόνια;

Μια και μείναμε λοιπόν μόνοι μας οι ιθαγενείς, είπαμε να το χαρούμε το νησί μας, δηλ. το μισό!


Αυτό αδικαιολόγητα το ξεχνάμε οι μεγαλύτεροι, απαλλάσσονται λόγω δικών μας ενοχών οι νεότεροι. Μπορεί, λοιπόν, να βρισκόμαστε για πολλά χρόνια σε βίαιο περιορισμό βασικών δικαιωμάτων και βαθύ κούρεμα άλλων, αλλά τούτο που μας έτυχε φέτος ήταν βαρύ κι ασήκωτο.

Κι όταν έπρεπε να μείνουμε σπίτι και να περιοριστούμε μέσα στο καταχείμωνο ή ακόμα και την άνοιξη (τότε που ανακαλύψαμε τους περιπάτους, κατά προτίμηση με κατοικίδιο), το αντέξαμε αφού, είπαμε, προέχει η υγεία. Αλλά το καλοκαίρι και με στατιστικά αποδεδειγμένη(;) την ανθεκτικότητά μας απέναντι στον κορωνοϊό, θέλαμε επειγόντως χαλάρωση, δική μας κι επομένως και των περιοριστικών μέτρων.

Έτσι η «επανάσταση» άρχισε από τα κέντρα παρά τον αιγιαλόν, ενώ και στην πρωτεύουσα δεν πήγαν πίσω. Άλλωστε, σε πολλά από αυτά είναι κεκτημένο να ξεφαντώνουν οι πελάτες χωρίς περιορισμούς ωραρίου ή οχληρίας. Κι οι γείτονες; Aυτοί ας αγωνιστούν μόνοι τους για να βρουν το δίκιο τους…

Ολόκληρη την άνοιξη όλες οι κοινωνίες συγκλονισμένες ψάχνανε να βρουν τρόπους διαχείρισης της έκτακτης κατάστασης με τον κορωνοϊό.

Μέσα σε εκείνες τις πρωτόγνωρες συνθήκες, μπορεί και να υποβαθμίσαμε τους αυθορμητισμούς του σουλτάνου της γειτονιάς. Με την κατάσταση στη δική του χώρα να είναι εκτός ελέγχου αλλά και εκτός επίσημων στατιστικών, προχώρησε σε εκείνη την απάνθρωπη (πρώτη φορά δεν ήταν!) επιχείρηση –μια ιδιότυπη εισβολή στην Ελλάδα από τα βόρεια σύνορα στον Έβρο.

Δεν είχε βέβαια την έγνοια να τηρηθούν και κοινωνικές αποστάσεις μέσα στο ρεύμα των ταλαιπωρημένων προσφύγων που θέλησε μόνο να τους κάνει εργαλείο των εκβιαστικών και προς την Ευρώπη κινήσεών του. Άλλωστε η δημιουργία προσφύγων αποτελεί διαχρονική παράδοση της χώρας του, ιδιαίτερα τώρα που είναι επί χρήμασι! Ύστερα άρχισε να προβάλλει δυναμικά αυτή τη «Γαλάζια Πατρίδα» με εντεινόμενες παρεμβάσεις σε όλη τη θαλάσσια περιοχή που εντάσσει σ΄αυτήν, στο Αιγαίο, στην Ανατολική Μεσόγειο.

Για την ΑΟΖ της Κυπριακής Δημοκρατίας, τον δρόμο τον ξέρει –ήδη συμπεριφέρεται ανενόχλητα σαν οικοδεσπότης! Με την αυτονόητη προσοχή όλων στη θάλασσα, πέρασαν σχεδόν απαραίτητες οι συνεχιζόμενες επιχειρήσεις της Τουρκίας στην ξηρά -στη Συρία και το Ιράκ και το νέο τετελεσμένο της εκεί τουρκικής κατοχής.

Για να μη μας κουράζει με μόνο στρατιωτικά θέματα, θυμήθηκε να μετατρέψει την Αγιά Σοφιά σε τζαμί αλλά να μη χάσει τους τουρίστες ενθαρρύνοντάς τους να σπεύσουν να δουν το νέο «αξιοθέατο». Κι αφού αφέθηκε με ευγενικές μόνο υπομνήσεις (και να ‘σαι καλό παιδί, «μεγαλειότατε»!), ξανακούστηκε το Καστελλόριζο και οι επ΄αυτού τουρκικές διεκδικήσεις.

Οι «νούσιμοι» υπάρχουν πάντα και ήδη μερικοί δείξανε «κατανόηση». Μια και πρόκειται για ένα τόσο δα νησί, μια δρασκελιά από τα τουρκικά παράλια, μήπως θα πρέπει να κάνουμε κάποιες εκπτώσεις, για την ειρήνη ρε παιδιά!

Όμως η παραχώρηση εδάφους σε ξένη χώρα δεν έχει να κάνει με το μέγεθος της προδομένης γης, ούτε αν είναι κατοικημένη ούτε αν είναι βραχονησίδα.

Πριν 56 χρόνια, το σχέδιο Άτσεσον προέβλεπε καλόπιασμα της Τουρκίας με παραχώρηση τού Καστελλόριζου, πέρα από όσα θα έπαιρνε στην Κύπρο. Κάποιοι τότε, «προβληματισμένοι» κι αργότερα άλλοι, «μετανοιωμένοι», διερωτώνταν αν για «ένα τόσο δα» νησί έπρεπε να χαθεί η ευκαιρία της «ειρήνης» (της υποταγής).

Ήταν χρήσιμο πως τελικά ούτε η Τουρκία (με από τότε ανοιχτή την όρεξη) δέχτηκε να αρκεστεί σε «ένα τόσο δα» νησί. Οποιαδήποτε ομοιότητα με την παρούσα φάση του Κυπριακού ουδόλως τυχαία είναι! Και τώρα, στην προοπτική διαλόγου, απειλούν με τραγωδία…

Πότε πρόλαβε τελικά και κοντεύει ο Σεπτέμβρης! Μόνο που οι διαφημίσεις (σε νεοκυπριακή διάλεκτο) «μπακ ττου σκουλ» δεν φαίνεται να πείθουν πολλούς –ούτε τον υπουργό της Παιδείας που μαζί με τους συνεργάτες του ψάχνουν για την ασφάλεια και υγεία όλων των πρωταγωνιστών και μαζί για την αποτελεσματικότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας.

Οι υπάρχουσες ανισότητες θα αναδειχθούν και πάλι αλλά ποιος είπε πως είμαστε όλοι ίσοι, έστω και στην εκπαίδευση;

Πάντως, το καλοκαίρι είναι ακόμα εδώ με ακραίες θερμοκρασιακές συμπεριφορές. Είναι η πιο αθώα ακρότητα της φετινής χρονιάς… Καλές αντοχές για όσα έπονται!

Κυριάκος Τσιμιλλής
HellasJournal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση