Η Ελλάδα διαχρονικά πορεύεται με βάση το διεθνές δίκαιο. Ο Ερντογάν;

Περί ηγετών και Ιστορίας...

Γράφει ο Κωνσταντίνος Παΐδας

Ένας άλυτος ακόμα γρίφος για τους ιστορικούς, για τους πολιτικούς επιστήμονες, αλλά και για τους ειδικούς επί της ψυχικής υγείας είναι το εάν συνιστά μεγαλύτερο κίνδυνο ένας “στριμωγμένος με την πλάτη στον τοίχο” αμετροεπής, υπερφίαλος και δέσμιος των ουτοπικών του οραμάτων ηγέτης ή ένας ηγέτης με τα ίδια χαρακτηριστικά, ο οποίος όμως διαθέτει και την απόλυτη πρωτοβουλία των κινήσεων εξαιτίας της απραξίας και της παθητικότητας των αντιπάλων του.

Η έως τώρα πορεία της εν εξελίξει ελληνοτουρκικής κρίσης συνηγορεί υπέρ του ότι ο R.T. Erdoğan “βουλιάζει” διαρκώς όλο και πιο βαθιά στην κινούμενη άμμο των αδιεξόδων που ο ίδιος δημιούργησε.

Το επί δεκαετίες όνειρο του τουρκικού λαού να γίνει μέλος της ευρωπαϊκής οικογένειας φαίνεται πλέον ότι δεν πρόκειται να πραγματοποιηθεί εξαιτίας της προσωπικής “ασυμβατότητας” του Erdoğan με τις αρχές και τις αξίες του δυτικού πολιτισμού.

Το τουρκικό κεκτημένο του κράτους-μέλους του ΝΑΤΟ φαίνεται ότι εν πολλοίς έχει χάσει τη λάμψη του, αφού οι “ρωγμές” που προκαλεί στη Βορειοατλαντική Συμμαχία ο Erdoğan είναι πολύ περισσότερες από τα προβλήματα, στην επίλυση των οποίων συμβάλλει η Τουρκία με τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ.

Η τουρκική οικονομία (άρα και το βιοτικό επίπεδο των Τούρκων πολιτών) βρίσκεται στα πρόθυρα της οριστικής κατάρρευσης λόγω της ασταθέστατης κατάστασης που δημιούργησε και συντηρεί ο Erdoğan εντός της χώρας του και στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, αλλά και λόγω των ασυλλόγιστων δαπανών του για την άσκηση επιθετικής πολιτικής έναντι των πάντων.


Η εργαλειοποίηση εκ μέρους του Erdoğan του μεταναστευτικού ως μοχλού πίεσης προς την Ελλάδα και την Ευρωπαϊκή ένωση και η εκμετάλλευση του ανθρώπινου δράματος ως υβριδικού όπλου ανέδειξαν το σκληρό και απάνθρωπο πρόσωπο του τουρκικού πολιτικού και στρατιωτικού κατεστημένου που οραματίζεται να “βάλει φωτιά” στην Ευρωπαϊκή Ένωση.

Η πειρατική συμπεριφορά του Erdoğan στην Α.Ο.Ζ. της Κυπριακής Δημοκρατίας καταδεικνύει ότι στο αξιακό του σύστημα η έννοια του δικαίου είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με την έννοια της στρατιωτικής ισχύος.

Το τουρκολιβυκό σύμφωνο, εμπνεύσεως φυσικά του Erdoğan, απεδείχθη μία πολιτική πράξη παντελώς άνευ αξίας από νομικής απόψεως, αλλά και επιζήμια για τη διεθνή εικόνα της Τουρκίας. Δεν θεμελίωσε κάποιο δικαίωμα της Τουρκίας -δεν θα μπορούσε άλλωστε να συμβεί κάτι τέτοιο καθώς εξ ορισμού πρόκειται για ενέργεια στερημένη νομικής βάσης και γεωγραφικής κοινής λογικής- και καταδικάστηκε απερίφραστα από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις Η.Π.Α.

Η μετατροπή της Αγίας Σοφίας της Βασιλεύουσας σε ισλαμικό τέμενος προκάλεσε τη διεθνή κατακραυγή και απέδειξε ότι ο Erdoğan ασκεί την εξουσία που του έδωσε ο τουρκικός λαός με όρους άλλων εποχών, προφανώς διότι βιώνει μία ανυπόστατη πραγματικότητα και φαντασιώνεται ότι είναι ο νέος Μωάμεθ ο Πορθητής που θα βυθίσει την Ευρώπη στο σκότος του θρησκευτικού φανατισμού, της μισαλλοδοξίας και του νεο-οθωμανισμού.

Στον αντίποδα, η Ελληνική Κυβέρνηση επιβεβαιώνει με τις ενέργειές της κάθε στιγμή ότι η Ελλάδα διαχρονικά πορεύεται με βάση το διεθνές δίκαιο, ότι σέβεται τα κυριαρχικά δικαιώματα των όμορων χωρών, ότι υπηρετεί την ειρήνη και την πρόοδο, αλλά και ότι διαθέτει την ισχύ και τη βούληση να τιμωρήσει πολύ σκληρά όποιον επιχειρήσει να απειλήσει την εθνική της κυριαρχία.

Αυτή τη στιγμή η Ιστορία έχει το βλέμμα της στραμμένο στον Κυριάκο Μητσοτάκη, καθώς ο R.T. Erdoğan έχει ήδη κριθεί ιστορικώς και πολιτικώς μη προβιβάσιμος. Η Ιστορία, βεβαίως, μπορεί να δώσει δεύτερη και τρίτη ευκαιρία σε έναν λαό, αλλά δεν δίνει ποτέ δεύτερη ευκαιρία σε έναν ηγέτη…

HellasJournal
ΣΚΙΤΣΟ ΤΟΥ ΚΥΡΙΑΚΟΥ ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΥ ΓΚΟΥΜΑ

Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση