Η Τουρκία θέλει ειρήνη, αφού πάρει όλα όσα απαιτεί

Έπρεπε να φθάσει, εδώ που έφθασε η Τουρκική επιθετικότητα για να κατανοήσουν και οι τελευταίοι καλόπιστοι τι σημαίνει Τουρκικός Αναθεωρητισμός και να νοιώσουμε όλοι την νέο-οθωμανική ανάσα τόσο κοντά μας. Και για να λέμε τα πράγματα με το όνομα τους υπάρχουν διαχρονικές ευθύνες για την κατάσταση στην οποία βρισκόμαστε.

Του Κωνσταντίνου Λουκόπουλου

Χωρίς μία συγκροτημένη Εθνική Στρατηγική αντιμετώπισης της Τουρκικής Απειλής (διότι περί απειλής πρόκειται) τα προηγούμενα χρόνια, αλλά και με παντελή απουσία Στρατηγικής Κουλτούρας η οποία να έχει εμποτίσει κοινωνία και πολιτικό κόσμο, γυρίσαμε την πλάτη στον κίνδυνο και έτσι τον μεγιστοποιήσαμε.

Με την λέξη «Ανάσχεση» να είναι άγνωστη, η πολιτική κατευνασμού και ή απουσία αξιόπιστης αποτροπής είναι αυτά που δυστυχώς άνοιξαν την «όρεξη» στην Τουρκία την τελευταία διετία. Και φυσικά η διαρκής και σχεδόν παρακλητική επίκληση των υφισταμένων συνθηκών και του Διεθνούς Δικαίου για δεν έβαλαν φραγμό στις τουρκικές μεθοδεύσεις που έχουν δημιουργήσει σκηνικό κρίσης.

Μέσα σε αυτή την πραγματικότητα θέλουμε να πιστεύουμε ότι ο Πρωθυπουργός κατανοεί πλέον το σοβαρό πρόβλημα Ασφαλείας της Χώρας και αναπροσαρμόζει την πολιτική της Κυβέρνησης, επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα την πάγια εθνική θέση σχετικά με την προσφυγή στο Διεθνές Δικαστήριο του ΟΗΕ στην Χάγη να αφορά στην οριοθέτηση και της Υφαλοκρηπίδας και μόνο. Κάτι που έχει δημοσίως εμφατικά δηλώσει.

Όμως παρατηρούμε τις τελευταίες εβδομάδες κάποιες γνωστές φωνές από …γνωστούς όχι και πολύ …«φωτεινούς» κύκλους να προβάλουν με πονηρό και κεκαλυμμένο αλλά στομφώδη τρόπο το ψευτοδίλημμα, συμβιβασμός μέσω Χάγης για τις «διαφορές» μας με την Τουρκία ή …πόλεμος. Λες και δεν υπάρχει κάτι ενδιάμεσα. Παραλείποντας βεβαίως οι ίδιοι να επισημάνουν ότι αυτές οι «διαφορές» είναι ουσιαστικά αυθαίρετες μονομερείς τουρκικές απαιτήσεις.


Δυστυχώς έφθασαν κάποιοι στο σημείο να λένε ότι η Τουρκία διεκδικεί κομμάτι σε αυτό που η Ελλάδα «θεωρεί… δικό της οικόπεδο», όταν αυτό δεν το θεωρούμε αλλά είναι οικόπεδο που οι πρόγονοι μας κατοχύρωσαν το τίτλο κυριότητας με αίμα. Να μιλούν ότι έναντι της διαπραγματεύσεως έχουμε και την επιλογή να ξεκινήσουμε … «καβγά» όταν αυτόν τον …καβγά τον ξεκίνησαν οι Τούρκοι από την επομένη ημέρα της Συνθήκης της Λοζάνης για να αποκαταστήσουν αυτά που θεωρούν γεωγραφικά και ιστορικά λάθη όπως τα χαρακτήρισε ο κ. Νταβούτογλου.

Και συνεχίζουν οι ίδιοι χρησιμοποιώντας την τουρκική επιχειρηματολογία για δικές μας ενέργειες που προκαλούν την τουρκική πλευρά χωρίς βέβαια να έχουν την τόλμη να μας πουν ποιες είναι αυτές οι ενέργειες. Μήπως η διασφάλιση των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων;

Μας πληροφορούν ότι τα δικαιώματα μας …αλληλεπικαλύπτονται, αλλά με κουτοπονηριά αποφεύγουν να προσδιορίσουν ποια είναι αυτά και τέλος υπονοούν ότι για έναν ειλικρινή διάλογο (μάλλον θεωρούν ότι πρόκειται για το Βέλγιο ή το Λουξεμβούργο) χρειάζεται και μία «διαπαιδαγώγηση» της κοινής γνώμης.

Τον τελευταίο καιρό έχουμε δημοσκοπήσεις με κουτοπόνηρα ερωτήματα για να καθοδηγήσουν τις απαντήσεις όπως λόγου χάρη για την επίλυση των διαφορών με δικαστικό τρόπο χωρίς να λένε πως γίνεται και με ποιους όρους η Τουρκία δέχεται κάτι τέτοιο. Ενώ έχουμε και κάποιους άλλους που κάνουν επιλεκτική και αποσπασματική χρήση πραγματικών δεδομένων για να στηρίξουν τις απόψεις τους που δεν προάγουν τα συμφέροντα του Έθνους και της Πατρίδας, λέξεις μάλλον άγνωστες σε αυτούς.

Αυτοί που δημιουργούν σύγχυση με μισόλογα και βάζουν ψευτοδιλήμματα, ας μας πουν λοιπόν καθαρά και ξάστερα που λέει και ο λαός μας αν θέλουν διαπραγμάτευση με την Τουρκία για το αν οι Οινούσσες, η Παναγιά, οι Φούρνοι, το Φαρμακονήσι, το Αγαθονήσι αλλά και πάνω από 147 μικρονησίδες και βραχονησίδες ανήκουν στην Ελλάδα.

Ας μας πουν “νέτα σκέτα” αν θέλουν να συζητήσουμε με την Τουρκία το αν πρέπει να ασκήσουμε το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας (Αρ 51 του Καταστατικού Χάρτη του ΟΗΕ) για τα νησιά μας στο Αιγαίο και αν πρέπει να τα αποστρατικοποιήσουμε όπως απαιτούν οι Τούρκοι. Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας κ. Νίκος Παναγιωτόπουλος έδωσε την κατάλληλη απάντηση στους έξω, αλλά μάλλον κάποιοι εδώ «μέσα» δεν κατάλαβαν.

Ας μας πουν επίσης χωρίς περιστροφές αν θέλουν να απεμπολήσουμε το αναφαίρετο νόμιμο δικαίωμα της επέκτασης των χωρικών μας υδάτων σε όσο εύρος κρίνουμε εμείς; Μήπως πιστεύουν ότι ανατολικά του 25ου Μεσημβρινού που αφήνει το μισό Αιγαίο εκτός μπορεί να κυριαρχεί μέσω «συνδικαιοδοσίας» (διοικητικές και λειτουργικές αρμοδιότητες) η Τουρκία; Η μήπως πιστεύουν ότι έρευνα και διάσωση μπορούν να κάνουν οι Τούρκοι όπου αυτοί νομίζουν;

Αυτό που μετά βεβαιότητας ξεχνούν συνειδητά ή ασυνείδητα είναι ότι για την Τουρκία υπάρχει μία μόνο ειρήνη! Με ελληνικά νησιά χωρίς καθόλου υφαλοκρηπίδα, με γκρίζες ζώνες και διεκδίκηση μικρονησίδων και βραχονησίδων, με Καστελόριζο χωρίς επήρεια Υφαλοκρηπίδας / ΑΟΖ και με τα Τουρκικά Α/Φ να πετούν ανεξέλεγκτα πάνω από τα ελληνικά νησιά. Οι Τούρκοι τα λένε θαυμάσια. Δηλαδή με απλά λόγια ελάτε να συζητήσετε αυτά που διεκδικούμε εμείς και τότε θα ισχύσει η «καλή γειτονία» και θα έχουμε ειρήνη! Το ερώτημα είναι γιατί και κάποιοι στην Ελλάδα υιοθετούν την τουρκική επιχειρηματολογία;

Τα ψευτοδιλήμματα τα δημιουργούν οι Ψυχολογικές Επιχειρήσεις της Άγκυρας και είναι ανεπίτρεπτο να επαναλαμβάνονται από Έλληνες. Ας κατανοήσουμε όλοι επιτέλους ότι το «νόμισμα που περνάει» στις Διεθνείς Σχέσεις είναι η Ισχύς. Αυτή ενισχύεται και από τις κατάλληλες Συμμαχίες που όμως δεν αποτελούν υποκατάστατο αυτού που εμείς ως Κράτος και ως Έθνος οφείλουμε να κάνουμε. Και η Κυβέρνηση κινείται σωστά στον τομέα αυτό προσπαθώντας να δημιουργήσει συνθήκες ανάσχεσης.

Ας έχουμε υπόψη μας ότι όσα περισσότερα δίνουμε «χάρη της ειρήνης στην Τουρκία» τόσα περισσότερα αυτή απαιτεί. Η σταθερότητα και η ειρήνη με την αναθεωρητική και επιθετική Τουρκία διασφαλίζεται με όλα τα μέσα που συνθέτουν τη συνολική εθνική ισχύ, με βασικότερο συντελεστή την στρατιωτική (σκληρή ισχύς).

Έτσι επιτυγχάνεται η αποτροπή της οποιαδήποτε επιβουλής και του πολέμου. Η «αποφυγή του πολέμου» με υποχωρητικότητα και «κάθε θυσία» ακόμα και με επώδυνους συμβιβασμούς όπως μας διδάσκει η Ιστορία, προκαλεί τελικά την σύγκρουση και είναι κάτι τελείως διαφορετικό από την «αποτροπή του πολέμου».

Liberal


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση