Ο χρήσιμος ηλίθιος θα καθίσει στον πάγκο...

Είναι οι πρώτες εκλογές μετά την Μεταπολίτευση χωρίς ζητούμενο. Χωρίς διακύβευμα όπως έχουμε συνηθίσει να λέμε και να γράφουμε τα τελευταία χρόνια.

Είναι η εκλογική αναμέτρηση των μειωμένων προσδοκιών. Η Νέα Δημοκρατία βαδίζει ολοταχώς στην κυβερνητική εξουσία. Τίποτα δεν μπορεί να της ανακόψει την πορεία και φυσικά δεν έχει να φοβάται από... εκλογικές παγαποντιές των ΣΥΡΙΖαίων όπως είχαν αφήσει -ανόητα- να εννοηθεί κάποια από τα στελέχη της.

Φυσικά δεν την φέρνει στην εξουσία ένα κύμα αυξημένων προσδοκιών από πλευρά των πολιτών. Την φέρνει σίγουρα η τιμωρητική διάθεση μεγάλης μερίδας του εκλογικού σώματος που είδαν τις ελπίδες τους να διαψεύδονται από τον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ. Την φέρνει επίσης η διαδεδομένη-εμπεδωμένη αντίληψη ότι τίποτα δεν μπορεί να αλλάξει. Οτι όλα αποφασίζονται από υπερεθνικά κέντρα που καθορίζουν τις εφαρμοστέες πολιτικές τις οποίες τα κόμματα στην Ελλάδα εφαρμόζουν.

Εδώ, ο κυβερνητικός ΣΥΡΙΖΑ πρόσφερε μεγάλες υπηρεσίες σε όσους υποστηρίζουν ότι δεν υπάρχει εναλλακτική πολιτική απέναντι στην λιτότητα και τα μνημόνια. Η απογοήτευση που σκόρπισε το νυν κυβερνών κόμμα είναι μεγάλη. Οδήγησε στην πολιτική αποστράτευση εκατοντάδες χιλιάδες πολίτες που κινητοποιήθηκαν σε δρόμους και πλατείες πιστεύοντας ότι ορισμένα πράγματα μπορούν να αλλάξουν. Ο συμβιβασμός και η υποταγή του μεταλλαγμένου ΣΥΡΙΖΑ έστειλε σπίτι της την μεγάλη μερίδα εκείνων που πίστεψαν και πάλεψαν για μια ουσιαστική αμφισβήτηση του ευρωμονόδρομου.


Με εξαίρεση κάποιους... αμετανόητους Λακεδαιμόνιους, όλοι οι υπόλοιποι είτε αποσύρθηκαν είτε αναδιπλώθηκαν. Ορισμένοι στράφηκαν στο ΚΚΕ που είναι “σίγουρο” ότι θα θα φέρει μια και καλή την μεγάλη κοινωνική αλλαγή αλλά όταν το επιτρέψουν οι υποκειμενικές συνθήκες... Πάνω σε αυτό το έδαφος της αποστράτευσης και της απελπισίας, η νίκη της Νέας Δημοκράτιας είναι μεγάλη και αδιαμφισβήτητη. Δεν πρόκειται όμως απλά για μια κομματική νίκη. Είναι νίκη με στρατηγικό βάθος. Είναι νίκη που έχει ιστορικές αναλογίες με εκείνη που επιτεύχθηκε μετά την Συμφωνία της Βάρκιζας σε πρώτη φάση και την επικράτηση του λεγόμενου Εθνικού Στρατού στον εμφύλιο.

Το αστικό πολιτικό σύστημα έφτασε στα όρια της αμφισβήτησής του με το δημοψήφισμα του 2015 και την επικράτηση του ΟΧΙ. Πολιτικές σταθερές δεκαετιών κλονίστηκαν. Μέσα σε δέκα εφτά ώρες όμως, όλα επανήλθαν στην θέση τους. Ο ΣΥΡΙΖΑ συνθηκολόγησε. Η συνθηκολόγηση και η επιστροφή στις... ρίζες ολοκληρώθηκε με την επικύρωση της συνθηκολόγησης-συμφωνίας στην Βουλή από τη Νέα Δημοκρατία και το ΠΑΣΟΚ. Υπό την έννοια αυτή, έχει δίκιο ο Κώστας Καραμανλής που την σημείωσε “σπάζοντας την σιωπή του” στην Θεσσαλονίκη. Με την επικύρωση αυτής της συμφωνίας ο ΣΥΡΙΖΑ ως χρήσιμος ηλίθιος του συστήματος το αποκατέστησε και έγινε λειτουργικό και αποτελεσματικό μέρος του. Εκανε την βρώμικη δουλειά που δεν μπορούσαν λόγω των λαϊκών αντιδράσεων να κάνουν ο Σαμαράς, ο Βενιζέλος και οι προκάτοχοί τους.

Τα μνημόνια και η λιτότητα δεν συνέβαλαν μόνο στην εξουθένωση μεγάλου μέρους της κοινωνίας και των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων που πλήρωσαν τα σπασμένα της κρίσης. Μέσα από τα μνημόνια “συνταγματοποιήθηκε” η η υπεροχή του κυρίαρχου πολιτικού συστήματος στην χώρα για ολόκληρες δεκαετίες. Οι υπηρεσίες που πρόσφερε η κυβέρνηση του Αλέξη Τσίπρα στο σύστημα είναι πολύ μεγάλες. Τώρα ήρθε η ώρα να παραδώσει την σκυτάλη στους αυθεντικούς εκφραστές του. Αύριο-μεθαύριο, αν χρειαστεί, θα επανέλθει. Για να είναι μάλιστα αποδοτικός στη νέα του δουλειά θα του επιτραπεί να κάνει -ως αυριανή αντιπολίτευση- και κάποια “αριστερά σολαρίσματα” για να μαζέψει αυτός και όχι οι... αμετανόητοι Λακεδαιμόνιοι την όποια λαϊκή δυσαρέσκεια...

Γιώργος Χελάκης
Πρώτο Θέμα


Οι απόψεις του ιστολογίου μπορεί να μην συμπίπτουν με τα περιεχόμενα του άρθρου

Νεότερη ανάρτηση Παλαιότερη Ανάρτηση